chorobami nerek, którzy wymagają hemodializy) 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia Nie stosować leku Crusia - jeśli pacjent ma nadwrażliwość na substancję czynną enoksaparynę sodową, heparynę, inhibitory aktywności trombiny lub którejkolwiek substancji pomocniczej wymienionych w punkcie 6 - jeśli pacjent ma czynne krwawienie - jeśli pacjent ma nadmierną krzepliwość krwi - jesli pacjent ma świeżego krwotoku w obrębie mózgu - jeśli pacjent ma bakteryjne zapalenie wsierdzia - jeśli pacjent ma ciężką niemożność poruszania się - jeśli pacjent ma niedrożność żylno-tętniczą, niewyjaśnionych przyczyn Ostrzeżenia i środki ostrożności Przed zastosowaniem leku Crusia należy omówić to z lekarzem. Pacjent i lekarz powinni uwzględnić: - czy pacjent ma zaburzenia krzepnięcia krwi - czy pacjent ma zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek - czy pacjent przyjmuje inne leki (szczególnie leki przeciwpłytkowe, leki przeciwzakrzepowe, leki przeciwpłytkowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne, inhibitory trombiny, inhibitory czynnika Xa, leki wpływające na krzepnięcie krwi lub antybiotyki typu cefalosporyny) - czy pacjent miał niedawno ciężki uraz głowy - czy pacjent ma problemy z krwawieniem lub szybko goi się po zabiegu chirurgicznym - czy pacjent ma żołądkowo-jelitowe krwawienie o nieznanej przyczynie Dzieci i młodzież Leku Crusia nie stosuje się u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Inne leki i Crusia Należy poinformować lekarza o wszystkich lekach, które pacjent obecnie stosuje, niedawno stosował lub może stosować wkrótce. W szczególności o lekach przeciwpłytkowych, antykoagulantach lub niesteroidowych lekach przeciwzapalnych. Kobiety w ciąży i karmiące piersią Przed zastosowaniem leku Crusia należy omówić to z lekarzem, ponieważ bezpieczeństwo stosowania leku w czasie ciąży nie jest znane. Lek Crusia nie powinno się stosować u kobiet karmiących piersią.

Informacje o leku Crusia

Zaburzenia czynności nerek

Zaburzenia czynności nerek mogą wpływać na stosowanie leku Crusia.

Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia

Kiedy nie stosować leku Crusia:

• Jeśli pacjent ma uczulenie na enoksaparynę sodową lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Objawami reakcji uczuleniowej mogą być: wysypka, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk ust, twarzy, gardła lub języka.
• Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na heparynę lub inne heparyny drobnocząsteczkowe, takie jak nadroparyna, tinzaparyna lub dalteparyna.
• Jeśli u pacjenta stwierdzono reakcję na heparynę, która spowodowała poważny spadek liczby krwinek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi (płytek krwi) – reakcję taką określa się jako małopłytkowość poheparynową – w okresie ostatnich 100 dni lub jeśli we krwi pacjenta występują przeciwciała przeciwko enoksaparynie.
• Jeśli u pacjenta występuje nasilone krwawienie lub stan medyczny związany z podwyższonym ryzykiem krwawienia (na przykład wrzody żołądka, niedawno przebyty zabieg chirurgiczny mózgu lub oka), w tym niedawno przebyty udar krwotoczny.
• Jeśli pacjent stosuje lek Crusia w leczeniu zakrzepów krwi a planowane jest wykonanie znieczulenia podpajęczynówkowego lub zewnątrzoponowego bądź nakłucie lędźwiowe w ciągu 24 godzin.

Ostrzeżenia i środki ostrożności:

Leku Crusia nie należy stosować zamiennie z innymi lekami należącymi do grupy heparyn drobnocząsteczkowych. Wynika to z faktu, iż nie są one dokładnie takie same, różnią się aktywnością oraz instrukcją stosowania.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Crusia należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• U pacjenta kiedykolwiek stwierdzono reakcję na heparynę, która spowodowała duży spadek liczby płytek krwi.
• U pacjenta planowane jest znieczulenie podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe lub nakłucie lędźwiowe: należy uwzględnić odpowiedni odstęp czasu między zastosowaniem leku Crusia a tą procedurą.
• Pacjentowi wszczepiono zastawkę serca.
• Pacjent ma zapalenie wsierdzia (zakażenie błony wyściełającej od wewnątrz serce).
• Pacjent miał lub ma wrzody żołądka.
• Pacjent niedawno przebył udar mózgu.
• Pacjent ma nadciśnienie tętnicze.
• Pacjent ma cukrzycę lub występują u niego problemy dotyczące naczyń krwionośnych w oku spowodowane przez cukrzycę (tak zwana retinopatia cukrzycowa).
• Pacjent niedawno przebył zabieg chirurgiczny oka lub mózgu.
• Pacjent jest w podeszłym wieku (powyżej 65 lat), a zwłaszcza jeśli jest w wieku powyżej 75 lat.
• U pacjenta występują choroby nerek.
• U pacjenta występują choroby wątroby.
• Pacjent ma niedowagę lub nadwagę.
• U pacjenta występuje podwyższone stężenie potasu we krwi (można to sprawdzić w badaniu laboratoryjnym krwi).
• Pacjent aktualnie stosuje leki, które mogą powodować krwawienia.

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku oraz okresowo podczas jego stosowania u pacjenta może być wykonywane badanie krwi; ma ono na celu sprawdzenie liczby krwinek płytkowych odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi (tzw. płytek krwi) oraz potasu we krwi pacjenta.

poniżej). Instrukcja podawania leku • Ten lek jest zwykle podawany w formie zastrzyku podskórnego. Może być konieczne, aby nauczyć się, jak samemu podawać zastrzyk. Lekarz lub pielęgniarka pokaże pacjentowi, jak to zrobić. Nigdy nie należy podawać leku Crusia pacjentowi dożylnie. Jeśli pacjent zaaplikuje zbyt dużą dawkę leku Crusia W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Crusia należy skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką.

Dzieci i młodzież:

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność enoksaparyny nie zostały ocenione u dzieci i młodzieży.

Lek Crusia a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

• Warfaryna – lek stosowany w celu rozrzedzenia krwi
• Aspiryna (znana także jako kwas acetylosalicylowy lub ASA), klopidogrel lub inne leki stosowane w celu zapobiegania tworzenia się zakrzepów krwi
• Wstrzyknięcia dekstranu – stosowanego jako preparat krwiozastępczy
• Ibuprofen, diklofenak, ketorolak lub inne leki określane jako niesteroidowe leki przeciwzapalne, które stosuje się w leczeniu bólu i obrzęku w zapaleniu stawów oraz w innych
• Prednizolon, deksametazon lub inne leki stosowane w leczeniu astmy, reumatoidalnego zapalenia stawów oraz w innych schorzeniach
• Leki zwiększające stężenie potasu we krwi, takie jak sole potasu, leki moczopędne, niektóre leki stosowane w chorobach serca

Zabiegi chirurgiczne i środki znieczulające

Jeśli u pacjenta zaplanowano nakłucie lędźwiowe lub zabieg chirurgiczny w znieczuleniu zewnątrzoponowym lub podpajęczynówkowym, należy poinformować lekarza, że pacjent stosuje lek Crusia. Patrz punkt „Kiedy nie stosować leku Crusia”. Ponadto należy poinformować lekarza w przypadku jakichkolwiek problemów z kręgosłupem lub jeśli u pacjenta kiedykolwiek wykonano operację kręgosłupa.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. U kobiet w ciąży i z mechaniczną zastawką serca może występować podwyższone ryzyko powstawania zakrzepów krwi. Lekarz powinien omówić z pacjentką tę kwestię.

Kobiety, które karmią piersią lub zamierzają karmić piersią, powinny zasięgnąć porady lekarza przed rozpoczęciem stosowania tego leku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek Crusia nie wpływa na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Zaleca się, aby lekarz dokumentował nazwę handlową i numer serii stosowanego produktu.

Lek Crusia zawiera sód. Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Jak stosować lek Crusia

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Przyjmowanie leku

Zazwyczaj lek Crusia będzie podawany pacjentowi przez lekarza lub pielęgniarkę. Wynika to z faktu, iż wymaga on podawania we wstrzyknięciach.

Po powrocie do domu może wystąpić konieczność dalszego stosowania leku Crusia przez pacjenta oraz jego samodzielnego podawania (patrz instrukcja podawania leku przedstawiona poniżej).

Instrukcja podawania leku

Ten lek jest zwykle podawany w formie zastrzyku podskórnego. Może być konieczne, aby nauczyć się, jak samemu podawać zastrzyk. Lekarz lub pielęgniarka pokaże pacjentowi, jak to zrobić.

Nigdy nie należy podawać leku Crusia pacjentowi dożylnie.

Jeśli pacjent zaaplikuje zbyt dużą dawkę leku Crusia, w przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Crusia należy skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką.

Informacje na temat leku Crusia

Sposób podawania leku Crusia

Lek Crusia zazwyczaj podaje się we wstrzyknięciach podskórnych.

Lek Crusia może być podawany we wstrzyknięciu dożylnym po wystąpieniu określonych typów zawału serca lub po operacjach.

Lek Crusia może być wprowadzany do rurki dializacyjnej odprowadzającej krew z organizmu (do tzw. linii tętniczej) na początku sesji dializy.

Leku Crusia nie wolno podawać we wstrzyknięciu domięśniowym.

Ilość podawanego leku

Lekarz podejmie decyzję w sprawie tego, jaką ilość leku Crusia powinien przyjmować pacjent. Ilość ta jest uzależniona od przyczyny stosowania leku.

W przypadku chorób nerek pacjent może otrzymać mniejszą ilość leku Crusia.

Leczenie zakrzepów występujących we krwi pacjenta

Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 150 j.m. (1,5 mg) na każdy kilogram masy ciała raz dziennie lub 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała dwa razy na dobę.

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Zapobieganie tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta w następujących sytuacjach:

• Zabieg chirurgiczny lub okres ograniczonych możliwości poruszania się z powodu choroby

Dawka jest uzależniona od ryzyka powstawania zakrzepu u danego pacjenta. Pacjent będzie otrzymywał lek Crusia w dawce 2000 j.m. (20 mg) lub 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia.

W przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego pierwsze wstrzyknięcie zazwyczaj wykonuje się 2 godziny lub 12 godzin przed zabiegiem.

Jeżeli pacjent ma ograniczone możliwości poruszania się z powodu choroby, wówczas zazwyczaj otrzymuje on lek Crusia w dawce 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia.

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Wstrzyknięcie leku Crusia - instrukcje

W przypadku leku Crusia istnieją różne wskazania do jego podawania:

1. Pacjenci podczas leczenia ostrymi zespołami wieńcowymi
• Lek podaje się we wstrzyknięciu domięśniowym
• Podana dawka w pierwszym dozowaniu wynosi 4000 j.m. (40 mg)
2. Pacjenci poddawani zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej (tzw. PCI)
• Zalecane jest podanie dodatkowej dawki leku Crusia przed zabiegiem
3. Zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach dializatora
• Standardowa dawka to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała

Samodzielne wykonanie wstrzyknięcia leku Crusia

Jeśli pacjent chce samodzielnie podać sobie lek, powinien postępować według następujących kroków:

Przed samodzielnym wstrzyknięciem

• Zbierz wszystkie potrzebne przedmioty: strzykawkę, gazik, mydło, wodę
• Sprawdź termin ważności na opakowaniu
• Upewnij się, że strzykawka nie jest uszkodzona i płyn jest przejrzysty
• Sprawdź, jaką dawkę należy wstrzyknąć
• Sprawdź miejsce poprzedniego wstrzyknięcia pod kątem reakcji skórnych

Wykonanie wstrzyknięcia

Przygotowanie:

• Wybierz miejsce wstrzyknięcia w brzuchu
• Nie wstrzykuj w okolicach pępka lub blizn
• Zmieniaj miejsca wstrzyknięcia między lewą i prawą stroną brzucha

Jak prawidłowo wykonać wstrzyknięcie

Przygotowanie do wstrzyknięcia

1) Umyć ręce. Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.

2) Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji, tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia bedą odpowiednie.

Wybór dawki

1) Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.

• Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
• Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

2) Gdy ilość leku w strzykawce jest zgodna z zaleconą dawką, nie ma potrzeby dostosowania dawki. Można już wykonać wstrzyknięcie.

3) Gdy dawka zależy od masy ciała, może być konieczne dostosowanie dawki w strzykawce zgodnie z przepisaną dawką. W tym przypadku, należy pozbyć się nadmiaru leku, trzymając strzykawkę skierowaną w dół (aby zachować pęcherzyki powietrza w strzykawce) usunąć nadmiar leku do pojemnika.

4) Na końcu igły może pojawić się kropla. W takim przypadku, należy usunąć kroplę przed wstrzyknięciem, poprzez postukanie w strzykawkę skierowaną igłą w dół. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Wstrzyknięcie

1) Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszczoną skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

• Należy mieć pewność, że utrzyma się fałd skórny podczas wykonywania wstrzynięcia.

2) Strzykawkę należy trzymać igłą skierowaną w dół (pionowo pod kątem 90°). Całą długość igły wprowadzić w fałd skórny.

3) Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

4) Wyjąć igłę z miejsca wstrzyknięcia, wyciągając ją na wprost. Igłę należy trzymać z dala od siebie i innych. Teraz można uwolnić fałd skórny.

Po wykonaniu wstrzyknięcia

1) W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.

2) Zużyta strzykawka należy wyrzucić do pojemnika na odpady medyczne. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny, należy usunąć go zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty.

Wszelkie niezużyte leki lub odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

W przypadku wrażenia, że dawka jest zbyt silna lub zbyt słaba

W przypadku wrażenia, że dawka jest zbyt silna (na przykład występuje nieoczekiwane krwawienie) lub zbyt słaba (na przykład dawka prawdopodobnie nie działa), należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Instrukcja dla ampułko-strzykawek z systemem zabezpieczającym:

Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia

1) Wybrać miejsce wstrzyknięcia w prawej lub lewej części brzucha. Miejsce wstrzyknięcia powinno znajdować się co najmniej 5 cm od pępka w stronę boków.

• Nie wstrzykiwać w odległości do 5 cm od pępka oraz wokół istniejących blizn czy siniaków.
• Należy zmieniać miejsca wstrzyknięcia pomiędzy lewą i prawą częścią brzucha w zależności od miejsca poprzedniego wstrzyknięcia.

2) Umyć ręce. Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.

3) Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji, tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia będą odpowiednie.

Wybór dawki

1) Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.

• Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
• Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

należy go zamknąć i wrzucić do odpowiedniego miejsca, zgodnie z lokalnymi przepisami. Można już cieszyć się z wykonania wstrzyknięcia!

Wskazówki dotyczące dawkowania leku

1) Gdy ilość leku w strzykawce jest zgodna z zaleconą dawką, nie ma potrzeby dostosowania dawki. Można już wykonać wstrzyknięcie.

2) Gdy dawka zależy od masy ciała, może być konieczne dostosowanie dawki w strzykawce zgodnie z przepisaną dawką. W tym przypadku, należy pozbyć się nadmiaru leku, trzymając strzykawkę skierowaną w dół (aby zachować pęcherzyki powietrza w strzykawce) usunąć nadmiar leku do pojemnika.

3) Na końcu igły może pojawić się kropla. W takim przypadku, należy usunąć kroplę przed wstrzyknięciem, poprzez postukanie w strzykawkę skierowaną igłą w dół. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Wstrzyknięcie

1) Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszconą skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

• Należy mieć pewność, że utrzyma się fałd skórny podczas wykonywania wstrzynięcia.

2) Strzykawkę należy trzymać igłą skierowaną w dół (pionowo pod kątem 90°). Całą długość igły wprowadzić w fałd skórny.

3) Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

4) Wyjąć igłę z miejsca wstrzyknięcia, wyciągając ją na wprost, wciąż trzymając palce na tłoku. Należy trzymać igłę z dala od siebie i innych. System zabezpieczający jest aktywowany przez mocno dociśnięcie tłoka. Osłona ochronna automatycznie zakryje igłę i rozlegnie się słyszalne „kliknięcie”, które potwierdzi aktywację osłony ochronnej. Teraz można uwolnić fałd skórny.

Po wykonaniu wstrzyknięcia

1) W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.

2) Zużytą strzykawkę należy wyrzucić do pojemnika na odpady ostre. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny, należy go zamknąć i wrzucić do odpowiedniego miejsca, zgodnie z lokalnymi przepisami.

Można już cieszyć się z wykonania wstrzyknięcia!

Zalecenia dotyczące stosowania leku Crusia:

Jeśli zalecana dawka leku nie jest odpowiednia dla pacjenta, należy skonsultować się z lekarzem.

W przypadku pozostałych niezużytych leków należy je usunąć zgodnie z przepisami.

W przypadku działań niepożądanych należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Zmiana leczenia przeciwzakrzepowego

- Zmiana leku Crusia na leki rozrzedzające krew zwane antagonistami witaminy K (np. warfarynę)

Lekarz zaleci pacjentowi badania krwi w celu oznaczenia współczynnika INR.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Crusia

W przypadku zażycia zbyt dużej lub zbyt małej dawki, należy niezwłocznie powiadomić lekarza.

Pominięcie zastosowania leku Crusia

Jeśli pominięto dawkę, należy ją przyjąć możliwie jak najszybciej, nie przyjmując podwójnej dawki.

Przerwanie stosowania leku Crusia

W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem, a nie przerywać leczenia bez zalecenia.

Możliwe działania niepożądane

Podobnie jak każdy lek, Crusia może powodować działania niepożądane.

Możliwe skutki uboczne enoksaparyny:

Powikłania krwawienia:

Enoksaparyna może powodować krwawienia, które potencjalnie mogą stanowić zagrożenie dla życia. W niektórych przypadkach krwawienie może nie być od razu widoczne.

Krwawienie:

W razie wystąpienia jakiegokolwiek krwawienia, które nie ustępuje samoistnie, a także w przypadku pojawienia się oznak nadmiernego krwawienia (nasilone osłabienie, męczliwość, bladość, zawroty głowy, bóle głowy lub niewyjaśnione poty), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zadecydować o poddaniu pacjenta dokładniejszej obserwacji bądź o zmianie leku.

Objawy alergicznej reakcji:

Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek objawów ostrej reakcji alergicznej, takich jak trudności w oddychaniu, obrzęk warg, jamy ustnej, gardła lub oczu. Konieczne jest również natychmiastowe zasięgnięcie pomocy medycznej w przypadku wystąpienia wysypki ze zgrubieniami pod skórą, towarzyszącej gorączce.

Objawy zakrzepicy:

Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy zablokowania naczynia krwionośnego przez zakrzep krwi, takie jak kurczowy ból, zaczerwienienie, zwiększona ciepłota, obrzęk w jednej z kończyn dolnych, duszność, ból w klatce piersiowej, omdlenie lub odkrztuszanie krwi, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Możliwe powikłania:

Wśród możliwych działań niepożądanych enoksaparyny można wymienić krwawienie, podwyższoną aktywność enzymów wątrobowych, większą niż zwykle skłonność do powstawania zasinień, różowe plamy na skórze, wysypkę skórną, swędzącą, zaczerwienioną skórę, zasinienie lub ból w miejscu wstrzyknięcia, obniżoną liczbę krwinek czerwonych, podwyższoną liczbę płytek krwi oraz bóle głowy.

Możliwe objawy niepożądane po stosowaniu leku Crusia:

• Ból i obrzęk w miejscu wstrzyknięcia. Jeśli objawy te utrzymują się dłużej niż kilka dni, należy skonsultować się z lekarzem.
• Pokrzywka, swędzenie i trudności w oddychaniu - mogą być oznaką reakcji alergicznej.
• Problemy z krzepliwością krwi - szczególnie ważne dla pacjentów z chorobami układu krążenia.
• Problemy z nerkami lub z cukrzycą. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.
• Podwyższona liczba eozynofili we krwi. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.
• Wypadanie włosów.
• Osteoporoza (stan, w którym kości są bardziej podatne na złamania) po długotrwałym stosowaniu leku.
• Mrowienie, drętwienie i osłabienie mięśni (zwłaszcza w dolnej części ciała) po wykonaniu nakłucia lędźwiowego lub znieczulenia podpajęczynówkowego.
• Utrata kontroli nad pęcherzem lub wypróżnieniami (stan, w którym pacjent nie jest w stanie kontrolować, kiedy ma udać się do toalety).
• Stwardnienie lub guzek w miejscu wstrzyknięcia.

Zgłaszanie działań niepożądanych:

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Więcej informacji na stronie: