problemami nerek, którzy przeszli hemodializę)Jeśli chcesz przeczytać całą ulotkę, kliknij tutaj.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia

Kiedy nie stosować leku Crusia

• Jeśli pacjent ma uczulenie na enoksaparynę sodową lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6). Objawami reakcji uczuleniowej mogą być: wysypka, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk ust, twarzy, gardła lub języka.
• Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na heparynę lub inne heparyny drobnocząsteczkowe, takie jak nadroparyna, tinzaparyna lub dalteparyna.
• Jeśli u pacjenta stwierdzono reakcję na heparynę, która spowodowała poważny spadek liczby krwinek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi (płytek krwi) – reakcję taką określa się jako małopłytkowość poheparynową – w okresie ostatnich 100 dni lub jeśli we krwi pacjenta występują przeciwciała przeciwko enoksaparynie.
• Jeśli u pacjenta występuje nasilone krwawienie lub stan medyczny związany z podwyższonym ryzykiem krwawienia (na przykład wrzody żołądka, niedawno przebyty zabieg chirurgiczny mózgu lub oka), w tym niedawno przebyty udar krwotoczny.
• Jeśli pacjent stosuje lek Crusia w leczeniu zakrzepów krwi a planowane jest wykonanie znieczulenia podpajęczynówkowego lub zewnątrzoponowego bądź nakłucie lędźwiowe w ciągu 24 godzin.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Leku Crusia nie należy stosować zamiennie z innymi lekami należącymi do grupy heparyn drobnocząsteczkowych. Wynika to z faktu, iż nie są one dokładnie takie same, różnią się aktywnością oraz instrukcją stosowania.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Crusia należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• u pacjenta kiedykolwiek stwierdzono reakcję na heparynę, która spowodowała duży spadek liczby płytek krwi
• u pacjenta planowane jest znieczulenie podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe lub nakłucie lędźwiowe (patrz „Zabiegi chirurgiczne i środki znieczulające”): należy uwzględnić odpowiedni odstęp czasu między zastosowaniem leku Crusia a tą procedurą
• pacjentowi wszczepiono zastawkę serca
• pacjent ma zapalenie wsierdzia (zakażenie błony wyściełającej od wewnątrz serce)
• pacjent miał lub ma wrzody żołądka
• pacjent niedawno przebył udar mózgu
• pacjent ma nadciśnienie tętnicze
• pacjent ma cukrzycę lub występują u niego problemy dotyczące naczyń krwionośnych w oku spowodowane przez cukrzycę (tak zwana retinopatia cukrzycowa)
• pacjent niedawno przebył zabieg chirurgiczny oka lub mózgu
• pacjent jest w podeszłym wieku (powyżej 65 lat), a zwłaszcza jeśli jest w wieku powyżej 75 lat
• u pacjenta występują choroby nerek
• u pacjenta występują choroby wątroby
• pacjent ma niedowagę lub nadwagę
• u pacjenta występuje podwyższone stężenie potasu we krwi (można to sprawdzić w badaniu laboratoryjnym krwi)
• pacjent aktualnie stosuje leki, które mogą powodować krwawienia (patrz poniższy punkt „Lek Crusia a inne leki”)

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku oraz okresowo podczas jego stosowania u pacjenta może być wykonywane badanie krwi; ma ono na celu sprawdzenie liczby krwinek płytkowych odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi (tzw. płytek krwi) oraz potasu we krwi pacjenta.

poniżej). W takim przypadku pacjent lub opiekun powinien dokładnie zapoznać się z instrukcją podawania i postępować zgodnie z nią. • Nigdy nie należy zmieniać dawki leku samodzielnie. Jeśli pacjent uważa, że dawka leku jest za słaba lub za silna, powinien skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. • Jeśli pacjent zapomniał o zastrzyku, powinien go wykonać tak szybko, jak tylko o tym pamięta. • Jeśli pacjent ma wrażenie, że zastrzyk działa zbyt silnie, powinien skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Sposób podawania leku 1. Przed podaniem leku Crusia skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. 2. Lek Crusia jest podawany w postaci wstrzyknięcia podskórnego. 3. Skonsultuj się z lekarzem lub pielęgniarką, jeśli masz wątpliwości dotyczące sposobu podania leku. Zalecenia dotyczące smaru podkładowego 1. Przed podaniem leku Crusia należy przygotować miejsce na skórze na wstrzyknięcie, o ile lekarz lub pielęgniarka zalecił stosowanie smaru podkładowego. 2. Łącznik do stosowania smaru podkładowego znajduje się na końcu długiego endoskopu. (instrukcja podstawienia smaru podkładowego) 3. Jeśli masz wrażenie, że miejsce wstrzyknięcia leku nie jest prawidłowo, powinieneś natychmiast skontaktować się z lekarzem. Jakie dawki leku należy podać Lekarz określi odpowiednią dawkę leku Crusia dla każdego pacjenta. Dawkowanie zależy od wagi pacjenta oraz jego ogólnego stanu zdrowia. Jeśli pacjent ma pytania dotyczące dawki leku Crusia, powinien zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lek Crusia - informacje dotyczące podawania i dawkowania

Podanie leku Crusia

Lek Crusia zazwyczaj podaje się we wstrzyknięciach podskórnych. Może być również podawany we wstrzyknięciu dożylnym po wystąpieniu określonych typów zawału serca lub po operacjach. Nie wolno podawać leku Crusia we wstrzyknięciu domięśniowym.

Ilość podawanego leku

Lekarz podejmie decyzję w sprawie tego, jaką ilość leku Crusia powinien przyjmować pacjent. Ilość ta jest uzależniona od przyczyny stosowania leku. W przypadku chorób nerek pacjent może otrzymać mniejszą ilość leku Crusia.

Leczenie zakrzepów we krwi

Zazwyczaj stosowana dawka leku wynosi 150 j.m. (1,5 mg) na każdy kilogram masy ciała raz dziennie lub 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała dwa razy na dobę. Lekarz zadecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Zapobieganie zakrzepom

Zabieg chirurgiczny

Dawka leku zależna od ryzyka powstawania zakrzepu u pacjenta. Pacjent będzie otrzymywał lek w dawce 2000 j.m. (20 mg) lub 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia. Pierwsze wstrzyknięcie wykonuje się przed zabiegiem. W przypadku braku możliwości poruszania się, dawka wynosi 4000 j.m. (40 mg) codziennie. Lekarz zadecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Po zawale mięśnia sercowego

Zawał serca typu NSTEMI

Stosowana dawka: 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin. Dodatkowo zalecana jest aspiryna. Lekarz zadecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Zawał serca typu STEMI u osób poniżej 75 lat

Początkowa dawka 3000 j.m. (30 mg) podawana we wstrzyknięciu dożylnym. Dodatkowo lek podawany podskórnie w dawce 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin. Zalecane przyjmowanie aspiryny. Lekarz zadecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Zawał serca typu STEMI u osób 75 lat i starszych

Stosowana dawka: 75 j.m. (0,75 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin.

Instrukcje dotyczące stosowania leku Crusia

1. Dawkowanie leku Crusia

Lek Crusia należy stosować w określonych dawkach przez lekarza:

• Podanie do 7500 j.m. (75 mg) w pierwszych 2 dawkach.
• Lekarz ustali czas trwania stosowania leku.

2. Pacjenci poddawani PCI

Przed zabiegiem PCI lekarz może zdecydować o dodatkowej dawce leku Crusia, podanej dożylnie.

3. Zapobieganie skrzepom w rurkach dializatora

Stosowanie 100 j.m. (1 mg) na kg masy ciała, z możliwością dodatkowej dawki.

Instrukcje dotyczące użytkowania ampułko-strzykawki

Samodzielne wykonanie wstrzyknięcia

Pacjent może samodzielnie podać lek Crusia, po odpowiednim przeszkoleniu.

Przed wstrzyknięciem

• Zbierz potrzebne przedmioty.
• Sprawdź termin ważności leku.
• Sprawdź stan strzykawki i płynu.
• Sprawdź dawkę do wstrzyknięcia.
• Obejrzyj miejsce poprzedniego wstrzyknięcia.

Instrukcja wstrzyknięcia

(Instrukcja dla ampułko-strzykawek bez systemu zabezpieczającego)

Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia:

1. Wybierz miejsce wstrzyknięcia na brzuchu.
2. Zmieniaj miejsca wstrzyknięcia pomiędzy lewą i prawą częścią brzucha.

Przygotowanie

1) Umyć ręce. Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.

2) Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji, tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia będą odpowiednie.

Wybór dawki

1) Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.

• Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
• Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

2) Gdy ilość leku w strzykawce jest zgodna z zaleconą dawką, nie ma potrzeby dostosowania dawki. Można już wykonać wstrzyknięcie.

3) Gdy dawka zależy od masy ciała, może być konieczne dostosowanie dawki w strzykawce zgodnie z przepisaną dawką. W tym przypadku, należy pozbyć się nadmiaru leku, trzymając strzykawkę skierowaną w dół (aby zachować pęcherzyki powietrza w strzykawce) usunąć nadmiar leku do pojemnika.

4) Na końcu igły może pojawić się kropla. W takim przypadku, należy usunąć kroplę przed wstrzyknięciem, poprzez postukanie w strzykawkę skierowaną igłą w dół. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Wstrzyknięcie

1) Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszconą skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

• Należy mieć pewność, że utrzyma się fałd skórny podczas wykonywania wstrzynięcia.

2) Strzykawkę należy trzymać igłą skierowaną w dół (pionowo pod kątem 90°). Całą długość igły wprowadzić w fałd skórny.

3) Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

4) Wyjąć igłę z miejsca wstrzyknięcia, wyciągając ją na wprost. Igłę należy trzymać z dala od siebie i innych. Teraz można uwolnić fałd skórny.

Po wykonaniu wstrzyknięcia

1) W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.

2) Zużytą strzykawkę należy wyrzucić do pojemnika na odpady medyczne. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny, należy usunąć go zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty.

Wszelkie niezużyte leki lub odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

W przypadku wrażenia, że dawka jest zbyt silna (na przykład występuje nieoczekiwane krwawienie) lub zbyt słaba (na przykład dawka prawdopodobnie nie działa), należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Instrukcja dla ampułko-strzykawek z systemem zabezpieczającym:

Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia

1) Wybrać miejsce wstrzyknięcia w prawej lub lewej części brzucha. Miejsce wstrzyknięcia powinno znajdować się co najmniej 5 cm od pępka w stronę boków.

• Nie wstrzykiwać w odległości do 5 cm od pępka oraz wokół istniejących blizn czy siniaków.
• Należy zmieniać miejsca wstrzyknięcia pomiędzy lewą i prawą częścią brzucha w zależności od miejsca poprzedniego wstrzyknięcia.

2) Umyć ręce. Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.

3) Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji, tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia bedą odpowiednie.

Wybór dawki

1) Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.

• Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
• Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

należy go bezpiecznie usunąć, zgodnie z miejscowymi przepisami.

Przygotowanie do wstrzyknięcia

1) Gdy ilość leku w strzykawce jest zgodna z zaleconą dawką, nie ma potrzeby dostosowania dawki.

Można już wykonać wstrzyknięcie.

2) Gdy dawka zależy od masy ciała, może być konieczne dostosowanie dawki w strzykawce zgodnie z przepisaną dawką. W tym przypadku, należy pozbyć się nadmiaru leku, trzymając strzykawkę skierowaną w dół (aby zachować pęcherzyki powietrza w strzykawce) usunąć nadmiar leku do pojemnika.

3) Na końcu igły może pojawić się kropla. W takim przypadku, należy usunąć kroplę przed wstrzyknięciem, poprzez postukanie w strzykawkę skierowaną igłą w dół. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Wstrzyknięcie

1) Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszconą skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

• Należy mieć pewność, że utrzyma się fałd skórny podczas wykonywania wstrzynięcia.

2) Strzykawkę należy trzymać igłą skierowaną w dół (pionowo pod kątem 90°). Całą długość igły wprowadzić w fałd skórny.

3) Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

4) Wyjąć igłę z miejsca wstrzyknięcia, wyciągając ją na wprost, wciąż trzymając palce na tłoku.

Należy trzymać igłę z dala od siebie i innych. System zabezpieczający jest aktywowany przez mocno dociśnięcie tłoka. Osłona ochronna automatycznie zakryje igłę i rozlegnie się słyszalne „kliknięcie”, które potwierdzi aktywację osłony ochronnej. Teraz można uwolnić fałd skórny.

Po wykonaniu wstrzyknięcia

1) W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.

2) Zużytą strzykawkę należy wyrzucić do pojemnika na odpady ostre. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny, należy go bezpiecznie usunąć, zgodnie z miejscowymi przepisami.

spowodować krwawienie, w tym wewnętrzne krwawienie (krwawienie w układzie pokarmowym, krwawienie z nosa, krwotok z ran itp.) i zewnętrzne krwawienie (np. krwawienie z dziąseł). W niektórych przypadkach krwawienie to może być poważne lub nawet groźne dla życia, szczególnie u osób starszych. Lek Crusia może niezbyt często powodować również następujące działania niepożądane: podwyższenie poziomu potasu we krwi, reakcje alergiczne (w tym wysypka, pokrzywka, świąd, trudności w oddychaniu, skurcze klatki piersiowej, obrzęk ciała, obrzęk języka lub gardła), złe samopoczucie, zawroty głowy, reakcje w miejscu wstrzyknięcia (takie jak ból, zaczerwienienie, siniaki), nudności, ból brzucha, zgaga, wymioty, biegunka, bezsenność, zmęczenie, obrzęk nóg, pogorszenie funkcji nerek, zaczerwienienia skóry, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, obniżenie liczby płytek krwi (trombocytów), rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona oraz zespół toksycznej nekrolizy naskórka. W niektórych przypadkach te działania niepożądane mogą być poważne lub nawet mogą stanowić zagrożenie dla życia. Oznaki i objawy działania niepożądanego oraz konsekwencje powinny być odpowiednio zdiagnozowane i leczone przez lekarza. Instrukcje dotyczące dostępu do informacji dotyczących działań niepożądanych leku Crusia można uzyskać u lekarza, farmaceuty lub urzędu państwowych organów regulacyjnych odpowiedzialnych za nadzór nad lekami. Po zakończeniu przyjmowania leku Crusia, wszelkie pozostałe tabletki należy zwrócić do apteki w celu ich utylizacji. ---

Informacje dotyczące leku Crusia

Ważne wskazówki dotyczące stosowania leku

Jeśli dawka leku Crusia jest zbyt silna lub zbyt słaba, skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Należy również postępować zgodnie z zaleceniami lekarza dotyczącymi zmiany leczenia przeciwzakrzepowego.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Crusia

W przypadku zastosowania zbyt dużej lub zbyt małej dawki leku, należy pilnie skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. W przypadku przypadkowego spożycia przez dziecko, należy zgłosić się do szpitala.

Pominięcie zastosowania leku Crusia

W przypadku pominięcia dawki, należy przyjąć ją tak szybko, jak to możliwe, nie stosując podwójnej dawki. Prowadzenie dzienniczka dawek leku jest zalecane.

Przerwanie stosowania leku Crusia

W razie wątpliwości dotyczących stosowania leku, zawsze zwracaj się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. Ważne jest kontynuowanie przyjmowania leku Crusia zgodnie z zaleceniami lekarza.

Możliwe działania niepożądane

Lek Crusia może powodować różne działania niepożądane, takie jak krwawienie czy reakcje alergiczne. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Po zakończeniu stosowania

Pozostałe tabletki leku Crusia należy zwrócić do apteki w celu ich odpowiedniej utylizacji.

Działanie niepożądane leku enoksaparyny

Krwawienie spowodowane przez lek enoksaparynę może stanowić zagrożenie dla życia. W niektórych przypadkach krwawienie może nie być od razu widoczne.

W razie wystąpienia jakiegokolwiek krwawienia, które nie ustępuje samoistnie, a także w przypadku pojawienia się oznak nadmiernego krwawienia (nasilone osłabienie, męczliwość, bladość, zawroty głowy, bóle głowy lub niewyjaśnione poty), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zadecydować o poddaniu pacjenta dokładniejszej obserwacji bądź o zmianie leku.

W przypadku pojawienia się któregokolwiek z niżej wymienionych objawów należy przerwać stosowanie enoksaparyny i natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej:

• Jakiekolwiek objawy ostrej reakcji alergicznej (takie jak trudności w oddychaniu, obrzęk warg, jamy ustnej, gardła lub oczu).
• Czerwona, łuskowata, rozległa wysypka ze zgrubieniami pod skórą i pęcherzami, której towarzyszy gorączka.

W przypadku pojawienia się takich objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem:

• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek oznaki zablokowania naczynia krwionośnego przez zakrzep krwi.
• Jeśli u pacjenta wystąpi bolesna wysypka lub ciemnoczerwone plamy pod skórą, które nie ustępują po uciśnięciu.

Lekarz może zlecić badania krwi w celu oznaczenia liczby płytek krwi.

Zestawienie możliwych działań niepożądanych:

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów)

• Krwawienie.
• Podwyższona aktywność enzymów wątrobowych.

Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów)

• Większa niż zwykle skłonność do powstawania zasinień. Może to być spowodowane obniżeniem liczby płytek krwi.
• Różowe plamy na skórze. Zmiany te są bardziej prawdopodobne w miejscach wykonywania wstrzyknięć leku Crusia.
• Wysypka skórna (pokrzywka).
• Swędząca, zaczerwieniona skóra.
• Zasinienie lub ból w miejscu wstrzyknięcia.
• Obniżona liczba krwinek czerwonych.
• Podwyższona liczba płytek krwi.
• Bóle głowy.

Niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów)

• Nagły nasilony ból głowy. Może to być oznaka krwawienia do mózgu.
• Uczucie tkliwości i obrzęku w żołądku. Może to być oznaka krwawienia do żołądka.
• Duże, czerwone zmiany skórne o nieregularnym kształcie, z pęcherzami lub bez pęcherzy.
• Podrażnienie skóry (miejscowe podrażnienie).
• Pacjent może zauważyć zażółcenie skóry lub oczu oraz ciemniejsze zabarwienie moczu. Może to wskazywać na choroby wątroby.

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów)

• Ciężka reakcja alergiczna. Objawy takiej reakcji mogą obejmować: wysypkę, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk ust, twarzy, gardła lub języka.
• Podwyższony poziom potasu we krwi. Jest to bardziej prawdopodobne u osób z chorobami

Działania niepożądane

11

nerek lub z cukrzycą. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.

Podwyższona liczba eozynofili we krwi. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.

Wypadanie włosów.

Osteoporoza (stan, w którym kości są bardziej podatne na złamania) po długotrwałym stosowaniu leku.

Mrowienie, drętwienie i osłabienie mięśni (zwłaszcza w dolnej części ciała) po wykonaniu nakłucia lędźwiowego lub znieczulenia podpajęczynówkowego.

Utrata kontroli nad pęcherzem lub wypróżnieniami (stan, w którym pacjent nie jest w stanie kontrolować, kiedy ma udać się do toalety).

Stwardnienie lub guzek w miejscu wstrzyknięcia.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: