problematykami nerkowymi). 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia Nie stosować leku Crusia, jeśli pacjent: • Jest uczulony na enoksaparynę sodową lub heparyny, • Ma czynną chorobę wrzodową żołądka lub dwunastnicy, • Ma nadciśnienie tętnicze, którego nie można kontrolować, • Ma krwawienie w obrębie mózgu, • Ma krwawienie w ustroju, które jest niezależne od zastosowanego leczenia przeciwzakrzepowego, • Ma alergię na składnik produktu leczniczego, • Jest w okresie ciąży. 3. Jak stosować lek Crusia Lek Crusia jest podawany podskórnie. Dawka oraz częstotliwość podawania zależą od wskazań lekarskich. Należy dostosować dawkę do tego, czy lek jest stosowany do leczenia, czy do profilaktyki. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić opakowanie oraz roztwór, czy są czyste oraz nieuszkodzone. 4. Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, Crusia może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u każdego pacjenta. Najczęściej występujące działania niepożądane to: krwawienie, wysypka, był i uporczywy ból w miejscu podania leku. 5. Jak przechowywać lek Crusia Lek Crusia należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Chronić przed światłem i wilgocią. 6. Zawartość opakowania i inne informacje Lek Crusia jest dostępny w różnych dawkach w postaci roztworu do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce. Po użyciu leku do bezpiecznego utylizowania należy użyć specjalnego behawioralnego pojemnika ze zmiotką strzykawek.

Zaburzenia czynności nerek

Zaburzenia czynności nerek związane z lekiem Crusia.

Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia

Kiedy nie stosować leku Crusia

• Jeśli pacjent ma uczulenie na enoksaparynę sodową lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
• Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na heparynę lub inne heparyny drobnocząsteczkowe.
• Jeśli u pacjenta stwierdzono reakcję na heparynę, która spowodowała poważny spadek liczby krwinek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Leku Crusia nie należy stosować zamiennie z innymi lekami należącymi do grupy heparyn drobnocząsteczkowych. Przed rozpoczęciem stosowania leku Crusia należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku oraz okresowo podczas jego stosowania u pacjenta może być wykonywane badanie krwi; ma ono na celu sprawdzenie liczby krwinek płytkowych odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi oraz potasu we krwi pacjenta.

poniżej). W takim przypadku należy postępować dokładnie tak, jak zostało to przedstawione przez lekarza lub pielęgniarkę. Instrukcje dotyczące podawania leku Crusia podczas domowej opieki pacjenta: Udzielanie informacji o leku Crusia Pacjent powinien być poinformowany przez lekarza lub pielęgniarkę o niezbędnych informacjach dotyczących podawania leku Crusia w warunkach domowych. Przygotowanie do podania leku Należy zachować należytą ostrożność podczas przygotowywania i podawania leku Crusia, aby uniknąć zranienia skóry i wycieku zawartości wieczka błyskawicznego. Termin ważności leku Nie należy stosować leku Crusia, jeśli opakowanie jest uszkodzone. Warunki przechowywania Lek Crusia przechowuj w lodówce (2°C - 8°C). Nie zamrażaj. Postępowanie w przypadku niedokładnego podania dawki lub pominięcia dawki Należy porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką w celu ustalenia dalszego postępowania. Jeśli podanie więcej leku niż zalecana dawka Jeśli zaaplikowano zbyt dużą dawkę leku Crusia, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką. Jeśli pacjent pominię dose Jeśli pacjent pominął dawkę leku Crusia, zastosuj kolejną dawkę w jak najszybszym czasie, następnie kontynuuj stosowanie leku, zgodnie z zaleceniem lekarza. Jeśli pacjent zwróci dawkę Jeśli pacjent wyrzucił dawkę leku Crusia, należy skonsultować się z lekarzem lub pielęgniarką w celu ustalenia dalszego postępowania. Inne informacje ważne dla pacjenta Pacjent powinien zawsze przechowywać lek w miejscu, niedostępnym dla dzieci. Jeśli pacjent nie stosuje leku Crusia Należy poinformować lekarza. Ten lek należy stosować regularnie, aby uzyskać pożądane efekty terapeutyczne. Zapoznanie się z ulotką leku Pacjent powinien zapoznać się z treścią ulotki leku Crusia przed jego zastosowaniem. Jeśli pacjent ma dodatkowe pytania dotyczące stosowania leku Crusia, zaleca się skontaktowanie się z lekarzem lub farmaceutą.

Lek Crusia

Lek Crusia jest zazwyczaj podawany we wstrzyknięciach podskórnych. Może być również podawany we wstrzyknięciu dożylnym po wystąpieniu specyficznych przypadków zawału serca lub po operacjach. Nie wolno go podawać w wstrzyknięciu domięśniowym.

Ilość podawanego leku

Lekarz podejmie decyzję dotyczącą ilości leku Crusia, którą pacjent powinien przyjmować, w zależności od przyczyny stosowania leku. W przypadku chorób nerek pacjent może otrzymać mniejszą dawkę leku Crusia.

1. Leczenie zakrzepów w krwi pacjenta

Stosowana dawka leku wynosi zazwyczaj 150 j.m. (1,5 mg) na każdy kilogram masy ciała raz dziennie lub 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała dwa razy na dobę. Lekarz zdecyduje również, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

2. Zapobieganie powstawaniu zakrzepów

• Zabieg chirurgiczny lub okres ograniczonych możliwości poruszania się

Dawka leku zależy od ryzyka powstawania zakrzepu. Pacjent otrzymuje lek Crusia w dawce 2000 j.m. (20 mg) lub 4000 j.m. (40 mg) dziennie. Pierwsze wstrzyknięcie przed planowanym zabiegiem chirurgicznym wykonuje się zazwyczaj 2 lub 12 godzin wcześniej. Lekarz zdecyduje również, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

• Po zawale mięśnia sercowego

Ilość leku Crusia zależy od typu zawału serca i wieku pacjenta.

Instrukcje dotyczące podawania leku Crusia

5 godzin - 12 godzin

Maksymalna ilość leku Crusia w pierwszych dwóch dawkach wynosi 7500 j.m. (75 mg). Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Pacjenci poddawani zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej (tzw. PCI)

W zależności od tego, kiedy podano ostatnią dawkę leku Crusia, lekarz może podjąć decyzję o podaniu dodatkowej dawki leku Crusia przed zabiegiem przezskórnnej interwencji wieńcowej. Lek zostanie wówczas podany we wstrzyknięciu dożylnym.

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach dializatora

Zazwyczaj stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała. Lek Crusia wstrzykuje się do rurki odprowadzającej krew z organizmu (do tzw. linii tętniczej) w chwili rozpoczęcia sesji dializy. Taka ilość zazwyczaj wystarcza na 4-godzinną sesję dializacyjną. Jednak w razie konieczności lekarz może podać pacjentowi dodatkową dawkę 50 j.m. do 100 j.m. (0,5 do 1 mg) na każdy kilogram masy ciała.

Instrukcje dotyczące używania ampułko-strzykawki

Samodzielne wykonanie wstrzyknięcia leku Crusia

Jeśli pacjent jest w stanie samodzielnie podać sobie lek Crusia, lekarz lub pielęgniarka pokażą jak to zrobić. Nie należy podejmować prób samodzielnego wstrzykiwania leku przez uzyskaniem instrukcji. Jeśli pacjent nie jest pewny, co należy robić, powinien natychmiast porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką. Prawidłowe wykonanie zastrzyku pod skórą (zwane „iniekcją podskórną”) pomoże zmniejszyć ból i siniaki w miejscu wstrzyknięcia.

Przed samodzielnym wstrzyknięciem leku Crusia

• Zbierz potrzebne przedmioty: strzykawkę, gazik lub mydło i wodę oraz pojemnik na ostre przedmioty.
• Sprawdzić termin ważności na opakowaniu. Nie używać leku po terminie ważności.
• Sprawdzić, czy strzykawka nie została uszkodzona i czy płyn jest przejrzysty. Jeśli nie, należy użyć kolejną strzykawkę.
• Upewnić się, jaka dawka ma zostać wstrzyknięta.
• Obejrzeć brzuch w celu sprawdzenia czy ostatnie wstrzyknięcie nie spowodowało zaczerwienienia, zmiany koloru skóry, obrzęku, sączenia lub czy nadal jest bolesne. Jeśli tak, należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.

Instrukcja samodzielnego wykonania wstrzyknięcia leku Crusia

(Instrukcja dla ampułko-strzykawek bez systemu zabezpieczającego)

Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia

1. Wybrać miejsce wstrzyknięcia w prawej lub lewej części brzucha. Miejsce wstrzyknięcia powinno znajdować się co najmniej 5 cm od pępka w stronę boków.
2. Nie wstrzykiwać w odległości do 5 cm od pępka oraz wokół istniejących blizn czy siniaków.
3. Należy zmieniać miejsca wstrzyknięcia pomiędzy lewą i prawą częścią brzucha w zależności od miejsca poprzedniego wstrzyknięcia.

Etap wstrzyknięcia insuliny

Przygotowanie

1) Umyć ręce. Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.

2) Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji, tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia bedą odpowiednie.

Wybór dawki

1) Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.

• Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
• Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

2) Gdy ilość leku w strzykawce jest zgodna z zaleconą dawką, nie ma potrzeby dostosowania dawki. Można już wykonać wstrzyknięcie.

3) Gdy dawka zależy od masy ciała, może być konieczne dostosowanie dawki w strzykawce zgodnie z przepisaną dawką. W tym przypadku, należy pozbyć się nadmiaru leku, trzymając strzykawkę skierowaną w dół (aby zachować pęcherzyki powietrza w strzykawce) usunąć nadmiar leku do pojemnika.

4) Na końcu igły może pojawić się kropla. W takim przypadku, należy usunąć kroplę przed wstrzyknięciem, poprzez postukanie w strzykawkę skierowaną igłą w dół. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Wstrzyknięcie

1) Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszconą skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

• Należy mieć pewność, że utrzyma się fałd skórny podczas wykonywania wstrzynięcia.

2) Strzykawkę należy trzymać igłą skierowaną w dół (pionowo pod kątem 90°). Całą długość igły wprowadzić w fałd skórny.

3) Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

4) Wyjąć igłę z miejsca wstrzyknięcia, wyciągając ją na wprost. Igłę należy trzymać z dala od siebie i innych. Teraz można uwolnić fałd skórny.

Po wykonaniu wstrzyknięcia

1) W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.

2) Zużytą strzykawkę należy wyrzucić do pojemnika na odpady medyczne. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny, należy usunąć go zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty.

Wszelkie niezużyte leki lub odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

W przypadku wrażenia, że dawka jest zbyt silna (na przykład występuje nieoczekiwane krwawienie) lub zbyt słaba (na przykład dawka prawdopodobnie nie działa), należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Instrukcja dla ampułko-strzykawek z systemem zabezpieczającym:

Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia

1) Wybrać miejsce wstrzyknięcia w prawej lub lewej części brzucha. Miejsce wstrzyknięcia powinno znajdować się co najmniej 5 cm od pępka w stronę boków.

• Nie wstrzykiwać w odległości do 5 cm od pępka oraz wokół istniejących blizn czy siniaków.
• Należy zmieniać miejsca wstrzyknięcia pomiędzy lewą i prawą częścią brzucha w zależności od miejsca poprzedniego wstrzyknięcia.

2) Umyć ręce. Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.

3) Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji, tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia będą odpowiednie.

Wybór dawki

1) Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.

• Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
• Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

Gdy ilość leku w strzykawce jest zgodna z zaleconą dawką

Nie ma potrzeby dostosowania dawki. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Gdy dawka zależy od masy ciała

Może być konieczne dostosowanie dawki w strzykawce zgodnie z przepisaną dawką. W tym przypadku, należy pozbyć się nadmiaru leku, trzymając strzykawkę skierowaną w dół (aby zachować pęcherzyki powietrza w strzykawce) i usunąć nadmiar leku do pojemnika.

Na końcu igły może pojawić się kropla

W takim przypadku, należy usunąć kroplę przed wstrzyknięciem, poprzez postukanie w strzykawkę skierowaną igłą w dół. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Proces wstrzyknięcia

1) Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszczoną skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

• Należy mieć pewność, że utrzyma się fałd skórny podczas wykonywania wstrzyknięcia.

2) Strzykawkę należy trzymać igłą skierowaną w dół (pionowo pod kątem 90°). Całą długość igły wprowadzić w fałd skórny.

3) Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

4) Wyjąć igłę z miejsca wstrzyknięcia, wyciągając ją na wprost, wciąż trzymając palce na tłoku.

• Należy trzymać igłę z dala od siebie i innych. System zabezpieczający jest aktywowany przez mocno dociśnięcie tłoka. Osłona ochronna automatycznie zakryje igłę i rozlegnie się słyszalne „kliknięcie”, które potwierdzi aktywację osłony ochronnej. Teraz można uwolnić fałd skórny.

Po wykonaniu wstrzyknięcia

1) W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.

2) Zużytą strzykawkę należy wyrzucić do pojemnika na odpady ostre. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny,

Porady dotyczące stosowania leku Crusia

Przed zastosowaniem leku Crusia należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Receptę należy przestrzegać zgodnie z zaleceniami.

Usunięcie niezużytych leków

Wszelkie niezużyte leki lub odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

Zbyt silna lub zbyt słaba dawka leku

Jeśli występuje wrażenie, że dawka leku jest zbyt silna lub zbyt słaba, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Zmiana leczenia przeciwzakrzepowego

Zmiana leku Crusia na leki rozrzedzające krew zwane antagonistami witaminy K (np. warfarynę) wymaga badania krwi w celu oznaczenia współczynnika INR.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Crusia

W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą.

Pominięcie dawki leku Crusia

Jeśli dawka leku została pominięta, należy przyjąć ją możliwie jak najszybciej, nie stosując podwójnej dawki.

Przerwanie stosowania leku Crusia

Należy kontynuować wykonywanie wstrzyknięć leku do czasu, aż lekarz zaleci przerwanie. Przerwanie leczenia może skutkować powstaniem zakrzepu krwi.

Możliwe działania niepożądane

Lek Crusia, podobnie jak inne leki, może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego pacjenta wystąpią.

Możliwe skutki uboczne enoksaparyny

Enoksaparyna to lek przeciwzakrzepowy stosowany między innymi w prewencji zakrzepicy. Jednakże, jak każdy lek, może on wywoływać działania niepożądane, w tym poważne skutki uboczne. Warto być świadomym potencjalnych zagrożeń związanych z przyjmowaniem tego leku.

Ostre krwawienia

Podczas stosowania enoksaparyny, istnieje ryzyko wystąpienia ostre krwawienia, które potencjalnie mogą stanowić zagrożenie dla życia. W niektórych przypadkach krwawienie może nie być od razu widoczne.

W razie wystąpienia jakiegokolwiek krwawienia, które nie ustępuje samoistnie, a także w przypadku pojawienia się oznak nadmiernego krwawienia (nasilone osłabienie, męczliwość, bladość, zawroty głowy, bóle głowy lub niewyjaśnione poty), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zadecydować o poddaniu pacjenta dokładniejszej obserwacji bądź o zmianie leku.

Ostre reakcje alergiczne

Warto również zauważyć, że enoksaparyna może wywołać ostre reakcje alergiczne, takie jak trudności w oddychaniu, obrzęk warg, jamy ustnej, gardła lub oczu. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów alergicznych, należy niezwłocznie zasięgnąć pomocy medycznej.

Inne możliwe skutki uboczne

Podczas stosowania enoksaparyny mogą wystąpić różne inne skutki uboczne, takie jak zasinienia skóry, wysypka, bóle głowy czy podrażnienie skóry. Warto śledzić swoje samopoczucie podczas przyjmowania tego leku i reagować na wszelkie nietypowe objawy.

Działania niepożądane

• Zwiększone ryzyko krwawień, szczególnie u osób z zaburzeniami układu krzepnięcia, chorobami układu naczyniowego, nadciśnieniem tętniczym, chorobami nerek lub z cukrzycą. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.

• Podwyższona liczba eozynofili we krwi. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.

• Wypadanie włosów.

• Osteoporoza (stan, w którym kości są bardziej podatne na złamania) po długotrwałym stosowaniu leku.

• Mrowienie, drętwienie i osłabienie mięśni (zwłaszcza w dolnej części ciała) po wykonaniu nakłucia lędźwiowego lub znieczulenia podpajęczynówkowego.

• Utrata kontroli nad pęcherzem lub wypróżnieniami (stan, w którym pacjent nie jest w stanie kontrolować, kiedy ma udać się do toalety).

• Stwardnienie lub guzek w miejscu wstrzyknięcia.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: