Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Uldiulan, 12,5 mg, tabletki

Uldiulan, 25 mg, tabletki

Uldiulan, 50 mg, tabletki

Chlortalidonum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Uldiulan i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Uldiulan
3. Jak przyjmować lek Uldiulan
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Uldiulan
6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Uldiulan i w jakim celu się go stosuje

Uldiulan jest długodziałającym lekiem moczopędnym obniżającym ciśnienie krwi. Lek Uldiulan jest stosowany w leczeniu:

• obrzędów (nagromadzenie płynów) pochodzenia sercowego, wątrobowego i nerkowego
• wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienie tętnicze)
• niewydolności serca

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Uldiulan

Kiedy nie przyjmować leku Uldiulan:

• jeśli pacjent ma uczulenie na chlortalidon lub inne tiazydy i sulfonamidy (możliwe reakcje krzyżowe; zaleca się ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku wymienionych w punkcie 6;
• jeśli pacjent nie jest w stanie oddawać moczu (wytwarzanie moczu poniżej 100 mg/24 godziny)
• jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek (z silnie ograniczonym wytwarzaniem moczu; klirens kreatyniny < 30 mL/min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy wynosi > 1,8 mg/100 mL)

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Uldiulan należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką:

Niewydolność nerek:

W przypadku choroby nerek należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Uldiulan.

Jeśli u pacjenta występuje łagodna lub umiarkowana niewydolność nerek (klirens kreatyniny 30-60 mL/min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy wynosi 1,1-1,8 mg/100 mL), dawkowanie należy dostosować do wymagań terapeutycznych i tolerancji (patrz punkt 3. Jak stosować lek Uldiulan).

Jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 mL/min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy wynosi > 1,8 mg/100 mL), tiazydowe leki moczopędne i analogi tiazydów, w tym chlortalidon, tracą swoje działanie moczopędne (patrz punkt 2).

U pacjentów z chorobą nerek, lek Uldiulan może powodować zwiększenie całkowitej zawartości azotu we krwi (azotemia). W przypadku zaburzeń czynności nerek mogą wystąpić skumulowane skutki działania leku.

Długotrwałe stosowanie leków moczopędnych może skutkować rzekomym zespołem Barttera z obrzękiem. Obrzęk jest wynikiem zwiększenia stężenia reniny i w konsekwencji zwiększonej produkcji aldosteronu (hiperaldosteronizm wtórny).

Niewydolność wątroby

Jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby lub postępująca choroba wątroby, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Uldiulan. Ponieważ niewielkie zmiany w równowadze wodno-elektrolitowej spowodowane tiazydowymi lekami moczopędnymi, w tym lekiem Uldiulan, u pacjentów z marskością wątroby mogą powodować śpiączkę wątrobową (patrz punkt 2. Kiedy nie stosować leku Uldiulan).

Efekty metaboliczne i hormonalne:

Pacjenci z cukrzycą lub dną moczanową, powinni być szczególnie uważnie kontrolowani przez lekarza.

Terapia tiazydowa może mieć wpływ na zdolność wchłaniania glukozy (tolerancję glukozy). Jeśli u pacjenta występuje ujawniona cukrzyca, sytuacja metaboliczna może ulec pogorszeniu, dlatego może być konieczne dostosowanie dawki insuliny lub doustnych leków obniżających stężenie cukru we krwi. Podczas terapii tiazydami może ujawnić się utajona cukrzyca.

Chlortalidon może zwiększać stężenie kwasu moczowego w surowicy, ale napady dny moczanowej są rzadkie podczas długotrwałego leczenia.

Zaburzenia równowagi elektrolitowej:

Podczas terapii tiazydami należy regularnie oznaczać elektrolity w surowicy (zwłaszcza potas, sód i wapń).

Kontrola stężenia elektrolitów w surowicy jest szczególnie wskazana u osób starszych i (lub) u pacjentów z nagromadzeniem płynu w okolicy żołądka (wodobrzusze) z powodu marskości wątroby i (lub) u pacjentów z nagromadzeniem płynu w tkance (obrzęk) z powodu chorób nerek. W takich warunkach chlortalidon powinien być podawany wyłącznie pod ścisłą kontrolą i tylko u pacjentów z prawidłowym stężeniem potasu bez oznak utraty objętości.

Leczenie tiazydowymi lekami moczopędnymi

Leczenie tiazydowymi lekami moczopędnymi, w tym chlortalidonem, wiązało się z zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej (niedobór potasu i sodu we krwi, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej we krwi, spowodowanymi niedoborem chlorków (zasadowica hipochloremiczna). Na wystąpienie zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej wskazują: suchość w jamie ustnej, pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój, ból lub skurcze mięśni, osłabienie mięśni, obniżone ciśnienie krwi (niedociśnienie), zmniejszona produkcja moczu (skąpomocz), przyspieszone tętno (tachykardia) i dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności i wymioty.

Niedobór potasu we krwi

Niedobór potasu we krwi (hipokaliemia) może powodować uwrażliwienie serca i potęgować jego reakcję na toksyczne działanie glikozydów nasercowych (preparatów naparstnicy).Ryzyko hipokaliemii jest największe u pacjentów z marskością wątroby, u pacjentów ze zwiększoną diurezą, u pacjentów bez odpowiedniej doustnej podaży elektrolitów oraz u pacjentów leczonych jednocześnie kortykosteroidami („kortyzonem”), ACTH, glikozydami nasercowymi (preparaty naparstnicy do wspomagania pracy serca) lub środki przeczyszczające (patrz punkt 2. Lek Uldiulan a inne leki). Tych pacjentów należy szczególnie uważnie kontrolować.

Wydalanie potasu z moczem

Podobnie jak w przypadku wszystkich diuretyków tiazydowych, wydalanie potasu z moczem indukowane chlortalidonem jest zależne od dawki, a jego stopień jest różny u poszczególnych pacjentów. Przy dawce 25 mg/dobę zmniejszenie stężenia potasu w surowicy wynosi średnio 0,5 mmol/l. Podczas stałego leczenia stężenie potasu w surowicy należy kontrolować na początku leczenia i 3-4 tygodnie później. Po tym okresie i jeśli bilans potasu nie jest zaburzony dodatkowymi czynnikami (np. wymioty, biegunka, zmiany czynności nerek itp.) stężenie potasu w surowicy można regularnie oznaczać co 4-6 miesięcy.

Leczenie skojarzone

W razie konieczności lek Uldiulan można łączyć z doustnymi suplementami potasu lub z lekiem moczopędnym oszczędzającym potas (np. triamterenem). W przypadku leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie potasu w surowicy. Jeśli hipokaliemii towarzyszą objawy kliniczne (np.osłabienie mięśni, niedowład i zmiany w zapisie EKG), należy przerwać stosowanie leku Uldiulan.

Gromadzenie się płynów w tkankach

W przypadku gromadzenia się płynów w tkankach (obrzęki), podczas upałów może wystąpić niedobór sodu w tkankach (hiponatremia z rozcieńczenia). Niedobór chlorków jest na ogół łagodny i nie wymaga leczenia.

Uldiulan - ulotka informacyjna

Zalecenia dotyczące stosowania leku Uldiulan:

Pacjenci powinni regularnie kontrolować stężenie elektrolitów

Specjalne zalecenia

Podczas leczenia lekiem Uldiulan należy regularnie kontrolować stężenie elektrolitów w surowicy

Podczas leczenia lekiem Uldiulan pacjenci powinni zapewnić sobie spożycie wystarczającej ilości płynów

Leczenie wysokiego ciśnienia krwi

Leczenie lekiem Uldiulan wymaga regularnej kontroli ciśnienia krwi.

Przerwanie leczenia

Leczenie lekiem Uldiulan należy przerwać po konsultacji z lekarzem w przypadku wystąpienia różnych objawów

Dzieci i młodzież

Chlortalidonu nie należy podawać dzieciom.

Pacjenci w podeszłym wieku

Skuteczność leku Uldiulan u pacjentów powyżej 65. roku życia może być zwiększona.

Doping

Stosowanie Uldiulanu może prowadzić do pozytywnych wyników testów antydopingowych. Należy unikać stosowania leku jako środka dopingującego.

Interakcje z innymi lekami

Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, ponieważ chlortalidon może wpływać na działanie innych substancji leczniczych.

Skutki uboczne przy stosowaniu leku Uldiulan

Jednoczesne podawanie chlortalidonu z litem może prowadzić, poprzez zmniejszenie wydalania litu, do nasilenia kardio- i neurotoksycznego działania litu. Jeżeli podanie leków moczopędnych jest nieuniknione, konieczne jest bardzo dokładne kontrolowanie stężenia litu we krwi oraz dostosowanie dawki.

Skojarzenia, przy których należy zachować ostrożność:

• Substancje, które mogą wywołać nieregularne tętno prowadzące do zgonu (torsade de pointes, migotanie komór z zaburzeniem rozprzestrzeniania się impulsów pobudzających w sercu):
• niektóre leki stosowane w nieregularnym rytmie serca (leki przeciwarytmiczne klasy Ia, klasy III)
• specyficzne leki stosowane w chorobach psychicznych (leki przeciwpsychotyczne)
• inne: beprydil, cyzapryd, difemanil, erytromycyna, halofantryna

Jeśli te leki są podawane jednocześnie z lekiem Uldiulan, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia arytmii komorowych, szczególnie z powodu niedoboru potasu we krwi (hipokaliemia). Stężenie potasu w surowicy musi zostać oznaczone i, jeśli to konieczne, skorygowane przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego. Należy regularnie kontrolować stężenie elektrolitów w osoczu i EKG.

Inhibitory ACE (leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, takie jak kaptopryl, enalapryl) Leczenie chlortalidonem i dodatkowe przyjmowanie inhibitorów ACE na początku leczenia wiąże się z ryzykiem znacznego spadku ciśnienia krwi i pogorszenia czynności nerek.

Leki stosowane w leczeniu bólu i chorób reumatycznych mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe i moczopędne działanie chlortalidonu. W przypadku przyjmowania dużych dawek salicylanów może dojść do nasilenia toksycznego działania salicylanów na ośrodkowy układ nerwowy.

U pacjentów, u których podczas leczenia lekiem Uldiulan wystąpi zmniejszenie objętości krwi krążącej, jednoczesne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych może prowadzić do ostrej niewydolności nerek.

Leki moczopędne i wydalające potas mogą prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej, w szczególności do zwiększonej utraty potasu. Jest to szczególnie ważne podczas leczenia glikozydami nasercowymi. Stężenie potasu w osoczu musi być bardzo dokładnie kontrolowane i, jeśli to konieczne, korygowane.

godzin po zastosowaniu tych leków zmniejszających stężenie lipidów we krwi.

Interakcje leku Uldiulan z innymi lekami

Leki stosowane w chorobach psychicznych

Fenotiazyny, leki stosowane w leczeniu depresji (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), alkohol.

Działanie przeciwnadciśnieniowe leku Uldiulan może być wzmocnione przez wyżej wymienione leki lub przez spożycie alkoholu.

Glikozydy nasercowe

Preparaty naparstnicy: leki wzmacniające wydolność serca.

W przypadku jednoczesnego leczenia glikozydami nasercowymi należy zauważyć, że podczas leczenia chlortalidonem może wystąpić niedobór potasu (hipokaliemia) i (lub) magnezu we krwi (hipomagnezemia). W ten sposób wzrasta wrażliwość mięśnia sercowego na glikozydy nasercowe i odpowiednio zwiększa się działanie i działania niepożądane glikozydów nasercowych.

Skojarzenia mogą powodować interakcje

Insulina, leki obniżające stężenie cukru we krwi do stosowania doustnego, leki obniżające stężenie kwasu moczowego stosowane w dnie moczanowej, leki działające na współczulny układ nerwowy (sympatykomimetyki, np. zawarte w kroplach do nosa i oczu, syrop na kaszel (noradrenalina) [norepinefryna], adrenalina [epinefryna]).

Działanie tych leków może być osłabione przy jednoczesnym stosowaniu chlortalidonu. Może być konieczne dostosowanie dawki insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Niedepolaryzujące środki zwiotczające mięśnie

Pochodne kurary, np. chlorek tubokuraryny.

Działanie kuraropodobnych środków zwiotczających mięśnie może być wzmocnione lub wydłużone przez chlortalidon.

Allopurynol

Chlortalidon może zwiększać częstość występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.

Amantadyna

Chlortalidon może zwiększać ryzyko działań niepożądanych powodowanych przez amantadynę.

Beta-adrenolityki, diazoksyd

Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia wysokiego stężenia cukru we krwi (hiperglikemii) po jednoczesnym podaniu chlortalidonu i beta-adrenolityków lub diazoksydu.

Cytostatyki

Chlortalidon może zmniejszać wydalanie przez nerki leków cytotoksycznych (np. cyklofosfamidu, fluorouracylu, metotreksatu). Jednoczesne podawanie leków cytotoksycznych może nasilać ich toksyczny wpływ na szpik kostny (zwłaszcza w zmniejszeniu liczby określonych krwinek białych [granulocytopenia]).

Sole wapnia, witamina D

Jednoczesne podawanie chlortalidonu z witaminą D lub solami wapnia nasila wzrost stężenia wapnia w surowicy z powodu hamowania wydalania z moczem.

Leki przeciwcholinergiczne

Jednoczesne podawanie chlortalidonu z lekami przeciwcholinergicznymi może zwiększyć biodostępność diuretyków tiazydowych.

Kolestyramina, kolestypol

Jednoczesne podawanie cholestyraminy lub kolestypolu zmniejsza wchłanianie chlortalidonu z przewodu pokarmowego.

Uldiulan: informacje dla pacjentów

4-6 godzin po podaniu tych leków.

Cyklosporyna

Jednoczesne leczenie cyklosporyną może zwiększać ryzyko podwyższenia stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia) i powikłań typu dny moczanowej.

Uldiulan z jedzeniem, piciem i alkoholem

Należy unikać picia alkoholu podczas podawania leku Uldiulan, ponieważ lek Uldiulan nasila działanie alkoholu, np. zdolność do reagowania może być osłabiona.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, podejrzewa, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

Nie należy stosować leku Uldiulan, jeśli pacjentka jest w ciąży lub próbuje zajść w ciążę (patrz punkt 2. Kiedy nie stosować leku Uldiulan). Chlortalidon, substancja czynna leku Uldiulan może zmniejszaćkrążenie krwi w łożysku. Tiazydy i pochodne tiazydów przenikają również do krążenia płodowego i mogą powodować zaburzenia równowagi elektrolitowej. Zgłaszano małopłytkowość u noworodków.Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas leczenia lekiemUldiulan.

Karmienie piersią

Nie należy stosować leku Uldiulan w okresie karmienia piersią, ponieważ substancja czynna leku Uldiulan przenika do mleka matki i może zaszkodzić dziecku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek Uldiulan może podczas normalnego użytkowania zmieniać zdolność reakcji w taki sposób, że zdolność prowadzenia samochodu, używania narzędzi lub obsługi maszyn może być ograniczona.Dotyczy to zwłaszcza początku leczenia, zwiększania dawki, stosowania w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie krwi, zmiany leków oraz w skojarzeniu z alkoholem.

Lek Uldiulan zawiera laktozę

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lek Uldiulan zawiera sód

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jedną tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Jak przyjmować lek Uldiulan

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.Należy uważnie przestrzegać zaleceń aby uniknąć zmniejszenia skuteczności leku Uldiulan.Dawkowanie powinno być zgodne z przebiegiem choroby i indywidualną odpowiedzią pacjenta podczas leczenia.Należy wybrać najniższą skuteczną dawkę dla zachowania optymalnej skuteczności.Lekarz będzie ostrożnie dostosowywał dawkę leku Uldiulan, jeśli u pacjenta występują zaburzenia krążenia w naczyniach wieńcowych (choroba wieńcowa lub miażdżyca mózgu), jak w przypadku stanu po zawale serca lub udarze.

Zalecana dawka to:

Obrzęki (nagromadzenie płynów) pochodzenia sercowego, wątrobowego i nerkowego oraz niewydolności serca

Zalecana dawka początkowa to 25 do 50 mg/dobę, w ciężkich przypadkach może być zwiększona do 100 do 200 mg/dobę. Dawka w przypadku obrzęku nerczycowego nie powinna być większa niż 50 mg na dobę.

Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca to najniższa skuteczna dawka, np. 25 do 50 mg na dobę.

Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze)

Dawka początkowa: 12,5 - 50 mg chlortalidonu na dobę.

Dawka podtrzymująca: 12,5 - 25 mg chlortalidonu na dobę.

Dawkę początkową należy zmniejszać indywidualnie.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Ponieważ nie są dostępne odpowiednie dane dotyczące leczenia dzieci, chlortalidonu nie należy podawać dzieciom.

Pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat) i pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Jeśli pacjent jest starszy i (lub) ma łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 30-60 mL/ min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy 1,1-1,8 mg/ 100 mL), dawkę należy dostosować do potrzeb terapeutycznych i tolerancji (patrz punkt 2. Ostrzeżenia i środki ostrożności).

Diuretyki tiazydowe i analogi tiazydów

Diuretyki tiazydowe i analogi tiazydów, w tym chlortalidon, tracą swoje działanie moczopędne w przypadku ciężkiej niewydolności nerek, co oznacza klirens kreatyniny < 30 mL/ min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy > 1,8 mg/100 mL (patrz punkt 2. Kiedy nie przyjmować leku Uldiulan).

Pacjenci z zaburzeniami czynności serca

W przypadku ciężkiej niewydolności serca z wyraźnym nagromadzeniem płynów w tkance (obrzęk) może się zdarzyć, że lek Uldiulan praktycznie nie jest już wchłaniany.

Sposób podawania

Tabletki leku Uldiulan należy połykać w całości, nie rozgryzając, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody).

W przypadku pojedynczej dawki, tabletkę należy przyjąć rano wraz ze śniadaniem. W przypadku podawania dwa razy na dobę tabletki należy przyjmować dodatkowo podczas wieczornego posiłku.

Nie należy rozważać zwiększenia dawki po upływie 2-3 tygodni.

Czas trwania leczenia

O czasie trwania leczenia zdecyduje lekarz.

Po długotrwałym stosowaniu leku Uldiulan, terapii nie należy przerywać od razu. Należy stosować coraz mniejsze dawki leku Uldiulan przez kilka dni (dawkowanie stopniowe).

W przypadku wrażenia, że działanie leku Uldiulan jest za słabe lub za silne, należy zwrócić się do lekarza.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Uldiulan

Przedawkowanie leku Uldiulan

W razie przypadkowego przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Uldiulan, należy natychmiastpowiedzieć o tym lekarzowi lub skontaktować się z najbliższym oddziałem pomocy doraźnej.Lekarz na podstawie objawów zdecyduje, jakie środki należy podjąć.

W przypadku przedawkowania i (lub) ciężkich objawów należy natychmiast zwrócić się o pomocmedyczną, w celu przyjęcia do szpitala i podjęcia intensywnej opieki medycznej.

Objawy ostrego lub przewlekłego przedawkowania zależą od stopnia utraty płynów i elektrolitów. Objawami przedawkowania mogą być:

• zawroty głowy i omdlenia, nudności, senność, ból głowy, przyspieszony puls (tachykardia)
• niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie) i zaburzenia krążenia z obniżonym ciśnieniem krwi przy zmianie pozycji z siedzącej na leżącą (zaburzenia regulacji ortostatycznej)
• zaburzenia równowagi elektrolitowej (niedobór potasu i (lub) sodu we krwi) z nieregularnym biciem serca i skurczami mięśni (np. skurcze nóg)

(kontynuacja tekstu)

Działania niepożądane leku

Objawy często występujące:

- u pacjentów z jawną cukrzycą może dojść do pogorszenia stanu metabolicznego, może ujawnić sięutajona cukrzyca

- zwiększenie stężenia substancji azotowych (mocznik, kreatynina), szczególnie na początku kuracji

- ból głowy, zawroty głowy, osłabienie

- niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie)

- zaburzenia krążenia z obniżonym ciśnieniem krwi, omdlenia przy zmianie pozycji z siedzącej należącą (zaburzenia regulacji ortostatycznej)

- kołatanie serca

- utrata apetytu, suchość w jamie ustnej, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, nudności, wymioty,rozstrój żołądka, ból żołądka, zaparcia, biegunka

- skórna reakcja alergiczna, jak zaczerwienienie skóry (osutka), pokrzywka, świąd

- obniżone napięcie mięśni szkieletowych, skurcze mięśni, niemożność osiągnięcia erekcji

Objawy rzadko występujące:

- mała liczba płytek krwi (trombocytopenia) z nietypowym krwawieniem lub siniakami

- mała liczba białych krwinek we krwi (leukopenia)

- duży brak specyficznych białych krwinek związany ze zwiększoną podatnością na zakażeniai ciężkimi objawami ogólnymi (agranulocytoza)

- zwiększona liczba określonych krwinek białych (eozynofilia)

- zwiększone stężenie wapnia we krwi (hiperkalcemia), które może powodować pobudzenie

()

Objawy bardzo rzadko występujące:

()

Objawy częstości nieznanej:

- pogorszenie widzenia lub ból oczu spowodowany wysokim ciśnieniem

Wiele działań niepożądanych zniknie bez modyfikacji leczenia. Należy skontaktować się z lekarzem,jeśli którykolwiek z objawów utrzymuje się lub nasila.

Zgłaszanie działań niepożądanych:Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienionew ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszaćbezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309.

Informacje o leku Uldiulan

Strona internetowa:

Data ostatniej aktualizacji ulotki:
12