Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Sumamed

Sumamed

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Sumamed 250 mg, tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej
Sumamed, 500 mg, tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej
Sumamed, 1000 mg, tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka do sporządzania zawiesiny doustnej o mocy 250 mg zawiera 250 mg azytromycyny
(Azithromycinum), w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Każda tabletka do sporządzania zawiesiny doustnej o mocy 500 mg zawiera 500 mg azytromycyny
(Azithromycinum), w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Każda tabletka do sporządzania zawiesiny doustnej o mocy 1000 mg zawiera 1000 mg azytromycyny
(Azithromycinum), w postaci azytromycyny dwuwodnej.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka do sporządzania zawiesiny doustnej o mocy 250 mg zawiera 19,5 mg aspartamu (E
951), mniej niż 1 mg alkoholu benzylowego oraz glukozę (składnik maltodekstryny).
Każda tabletka do sporządzania zawiesiny doustnej o mocy 500 mg zawiera 39,0 mg aspartamu (E
951), mniej niż 1 mg alkoholu benzylowego oraz glukozę (składnik maltodekstryny).
Każda tabletka do sporządzania zawiesiny doustnej o mocy 1000 mg zawiera 78,0 mg aspartamu (E
951), mniej niż 1 mg alkoholu benzylowego oraz glukozę (składnik maltodekstryny).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka do sporządzania zawiesiny doustnej
Sumamed 250 mg
Białe do prawie białych, okrągłe, płaskie tabletki o ściętych brzegach z linią podziału na jednej stronie
i wytłoczonym oznakowaniem ‘TEVA 250’ na drugiej stronie. Każda tabletka ma średnicę około
12,5 mm.
Sumamed 500 mg
Białe do prawie białych, okrągłe, płaskie tabletki o ściętych brzegach z linią podziału na jednej stronie
i wytłoczonym oznakowaniem ‘TEVA 500 na drugiej stronie. Każda tabletka ma średnicę około
17 mm.
Sumamed 1000 mg
Białe do prawie białych, okrągłe, płaskie tabletki o ściętych brzegach z dwiema prostopadłymi liniami
podziału na jednej stronie i wytłoczonym oznakowaniem ‘TEVA 1000’ na drugiej stronie. Każda
tabletka ma średnicę około 22 mm.
Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Sumamed jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje
wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 4.4 i 5.1):
2
- ostre bakteryjne zapalenie zatok (właściwie zdiagnozowane),
- ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego (właściwie zdiagnozowane),
- zapalenie gardła, zapalenie migdałków (patrz punkt 4.4 Zakażenia wywołane przez paciorkowce).
- zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli (właściwie zdiagnozowane),
- lekkie do umiarkowanie ciężkiego pozaszpitalne zapalenie płuc,
- zakażenia skóry i tkanek miękkich o nasileniu lekkim do umiarkowanego, np. zapalenie mieszków
włosowych, zapalenie tkanki łącznej oraz róża,
- rumień wędrujący - Erythema migrans (pierwszy objaw boreliozy z Lyme) w przypadku, gdy
antybiotyki pierwszego i drugiego wyboru (doksycyklina, amoksycyklina i cefuroksymu aksetyl)
są przeciwwskazane (patrz punkt 4.4, rumień wędrujący).
- niepowikłane zapalenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez Chlamydia trachomatis.
Należy uwzględnić oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków
przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Sumamed należy podawać w dawce pojedynczej raz na dobę. Czas trwania leczenia poszczególnych
chorób zakaźnych podano poniżej.
Dorośli, dzieci i młodzież o masie ciała powyżej 45 kg:
Całkowita dawka wynosi 1500 mg podawana 1 raz dziennie po 500 mg przez 3 dni. Alternatywnie, tę
samą dawkę całkowitą (1500 mg) można podawać również przez 5 dni: 500 mg jako dawka
pojedyncza w pierwszym dniu leczenia i po 250 mg 1 raz dziennie od drugiego do piątego dnia
leczenia.
W leczeniu niepowikłanych zakażeń wywołanych przez Chlamydia trachomatis przenoszonych droga
płciową stosuje się 1 g w pojedynczej dawce.
W leczeniu rumienia wędrującego dawka całkowita azytromycyny wynosi 3 g i należy ją podać w
następującym schemacie: pierwszego dnia 1 g, a następnie 500 mg od drugiego do piątego dnia, w
pojedynczych dawkach dobowych.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 45 kg:
Zazwyczaj zalecaną dawką jest 10 mg/kg na dobę, podawane w pojedynczej dawce raz na dobę przez
3 kolejne dni (dawka maksymalna wynosi 30 mg/kg). Alternatywnie, ta sama dawka całkowita może
być podawana przez 5 dni: 10 mg/kg pierwszego dnia, a następnie 5 mg/kg na dobę przez pozostałe
cztery dni. Maksymalna dawka całkowita u dzieci wynosi 1500 mg.
Inne postacie farmaceutyczne mogą być bardziej odpowiednie do uzyskania właściwego dawkowania
u dzieci w zależności od masy ciała.
Pacjenci w podeszłym wieku:
U pacjentów w podeszłym wieku stosuje się tę samą dawkę jak u pozostałych dorosłych pacjentów.
Ponieważ u pacjentów w podeszłym wieku ryzyko arytmii jest zwiększone, zaleca się szczególną
ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia zaburzenia rytmu serca oraz częstoskurczu typu
torsade de pointes (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia czynności nerek:
U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek w stopniu lekkim do umiarkowanego (współczynnik
przesączania kłębuszkowego, GFR (ang. glomerular filtration rate) 10-80 ml/min) modyfikacja dawki
nie jest konieczna (patrz punkt 4.4). U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR <10
ml/min) zaleca się zachowanie ostrożności (patrz punkt 4.4 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby:
3
U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby w stopniu lekkim do umiarkowanego (klasa A lub B w
skali Child-Pugh) nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Z uwagi na fakt, iż azytromycyna jest
metabolizowana w wątrobie i wydalana z żółcią, azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów
z ciężką niewydolnością wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny
u tych pacjentów (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Tabletkę należy rozpuścić mieszając w dostatecznej ilości płynu, np. wody, soku jabłkowego lub soku
pomarańczowego (w co najmniej 30 ml) do uzyskania rozdrobnionej zawiesiny. Po połknięciu
zawiesiny, wszelkie pozostałości muszą być ponownie zawieszone w niewielkiej ilości wody i
połknięte. Tabletkę do sporządzania zawiesiny doustnej można przyjmować niezależnie od posiłku.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowe lub na
którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nadwrażliwość
Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich
ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych
zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu
Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. TEN) (rzadko
prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W
przebiegu niektórych z tych reakcji na lek Sumamed występowały nawroty objawów i konieczny był
dłuższy okres obserwacji i leczenia.
Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz
powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów
alergicznych.
Zaburzenia czynności wątroby
Wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, dlatego produkt
leczniczy należy stosować z ostrożnością u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas
stosowania azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego
prowadzić do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów
mogą wcześniej występować choroby wątroby lub mogą oni stosować inne produkty lecznicze o
działaniu hepatotoksycznym. Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności
wątroby, takie jak szybki rozwój astenii z jednoczesną żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu,
skłonnością do krwawień lub encefalopatią wątrobową, należy bezzwłocznie przeprowadzić badania
czynności wątroby. Jeśli wystąpią zaburzenia czynności wątroby, należy przerwać podawanie
azytromycyny.
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek w stopniu lekkim do umiarkowanego (współczynnik
przesączania kłębuszkowego, GFR 10-80 ml/min) modyfikacja dawki nie jest konieczna. U pacjentów
z ciężką niewydolnością nerek (GFR <10 ml/min) obserwowano zwiększenie o 33% całkowitego
narażenia organizmu na azytromycynę (patrz punkt 5.2).
Alkaloidy sporyszu i azytromycyna
Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych może przyspieszyć
wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie badano interakcji pomiędzy alkaloidami sporyszu i
azytromycyną, jednak azytromycyny nie należy stosować razem z pochodnymi sporyszu z uwagi na
teoretyczną możliwość zatrucia alkaloidami sporyszu (ergotyzm) (patrz punkt 4.5).
4
Nadkażenia
Podobnie jak w przypadku każdego preparatu antybiotykowego zaleca się obserwowanie pacjenta, czy
nie występują u niego objawy nadkażenia organizmami opornymi, w tym nadkażenia grzybicze.
Biegunka związana z zakażeniem Clostridium difficile
Po zastosowaniu niemal każdej substancji przeciwbakteryjnej, w tym azytromycyny, zgłaszano
występowanie biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile (ang. Clostridium difficile
associated diarrhoea, CDAD), o różnym nasileniu, od łagodnej biegunki po zapalenie okrężnicy
zakończone zgonem. Stosowanie leków przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę bakteryjną
okrężnicy, co może prowadzić do nadmiernego rozwoju Clostridum difficile.
Clostridum difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju biegunki związanej
z CDAD. Szczepy Clostridium difficile wytwarzające hipertoksyny wywołują zwiększenie
zachorowalności i śmiertelności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie antybiotykami i
mogą powodować konieczność usunięcia okrężnicy (kolektomia). Dlatego należy zawsze uwzględnić
możliwość wystąpienia CDAD u pacjentów, u których biegunka wystąpiła w trakcie lub po
antybiotykoterapii. Należy wówczas bardzo dokładnie zebrać wywiad, gdyż w przebiegu CDAD
notowano przypadki biegunki występującej ponad dwa miesiące po podaniu leków
przeciwbakteryjnych. Należy rozważyć przerwanie leczenia azytromycyną i wdrożenie specyficznego
leczenia zakażenia C. difficile. W przypadku wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego
spowodowanego azytromycyną przeciwwskazane jest stosowanie leków hamujących perystaltykę.
Wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT
Podczas leczenia antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano wydłużenie
repolaryzacji serca i odstępu QT, wiążące się z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca i
częstoskurczu typu torsade de pointes (patrz punkt 4.8). Dlatego też następujące sytuacje mogą
zwiększać ryzyko rozwoju arytmii komorowych (w tym torsade de pointes), co może prowadzić do
zatrzymania akcji serca. Z tego względu należy zachować ostrożność stosując azytromycynę u
pacjentów, u których występują stany sprzyjające powstawaniu arytmii (zwłaszcza u kobiet i
pacjentów w podeszłym wieku), tj. u pacjentów:
- z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT;
- leczonych innymi substancjami czynnymi, które wydłużają odstęp QT, takimi jak leki
przeciwarytmiczne należące do klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid,
amiodaron i sotalol), hydroksychlorochina, cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne,
takie jak fenotiazyny i pimozyd; leki przeciwdepresyjne, takie jak cytalopram; fluorochinolony,
takie jak moksyfloksacyna i lewofloksacyna;
- z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią;
- z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.
Miastenia
W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie
zespołu miastenicznego (patrz punkt 4.8).
Zakażenia wywołane przez paciorkowce
W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych spowodowanych przez Streptococcus
pyogenes oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.
Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce. Nie
przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce
reumatycznej.
Stosowanie długotrwałe
Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale
w wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć
leczenie innym lekiem przeciwbakteryjnym.
5
Reakcje skórne
Notowano poważne, zagrażające życiu reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona oraz
toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Pacjentów należy poinstruować, by obserwowali
reakcje skórne, podobnie jak objawy przedmiotowe i podmiotowe związane z nimi, pojawiające się
zwykle w pierwszych tygodniach leczenia. W przypadku objawów związanych z reakcją skórną (np.
postępująca wysypka, często z uszkodzeniami lub pęcherzami błony śluzowej), należy natychmiast
zaprzestać stosowania azytromycyny. Nie zaleca się wznawiania leczenia azytromycyną.
Przed przepisaniem azytromycyny należy wziąć pod uwagę informacje przedstawione niżej
Dokonujac wyboru azytromycyny do leczenia konkretnego pacjenta należy wziąć pod uwagę
stosowność zastosowania makrolidowego preparatu przeciwbakteryjnego w zatwierdzonych
wskazaniach, opierając się na odpowiedniej diagnozie, umożliwiającej ustalenie etiologii infekcji
bakteryjnej oraz na podstawie częstości występowania oporności na azytromycyunę lub inne
makrolidy.
Na obszarach, na których częstość występowania oporności na erytromycynę A jest duża, szczególnie
istotne jest uwzględnienie zmian wzorca wrażliwości na azytromycynę i inne antybiotyki. Podobnie
jak w przypadku innych antybiotyków makrolidowych, w niektórych krajach europejskich
obserwowano dużą oporność na azytromycynę szczepów Streptococcus pneumoniae (patrz punkt 5.1).
Należy to wziąć pod uwagę podczas leczenia zakażeń wywołanych przez Streptococcus pneumoniae.
Azytromycyna nie jest odpowiednia do leczenia ciężkich zakażeń, w których konieczne jest szybkie
uzyskanie dużego stężenia antybiotyku we krwi.
W bakteryjnym zapaleniu gardła zastosowanie azytromycyny jest zalecane jedynie w przypadkach, w
których leczenie beta-laktamami pierwszego wyboru nie jest możliwe.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich
Staphylococcus aureus, główny czynnik wywołujący zakażenia tkanek miękkich, jest często oporny na
azytromycynę. Dlatego za warunek wstępny w leczeniu azytromycyną zakażeń tkanek miękkich
uważa się wykonanie badań wrażliwości.
Zakażone rany oparzeniowe
Stosowanie azytromycyny nie jest wskazane w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
Choroby przenoszone drogą płciową
W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową należy wykluczyć jednoczesne zakażenie T.
pallidum.
Zaburzenia neurologiczne lub psychiczne
Azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi lub
psychicznymi.
Rumień wędrujący
Pacjentów z rumieniem wędrującym należy uważnie obserwować od strony klinicznej, ponieważ
leczenie azytromycyną może zakończyć się niepowodzeniem.
Substancje pomocnicze:
Aspartam
Po przyjęciu doustnym aspartam jest hydrolizowany w układzie pokarmowym. Jednym z głównych
produktów hydorlizy jest fenyloalanina. Może być ona szkodliwa dla pacjentów z fenyloketonurią,
rzadką chorobą genetyczną, w której fenyloalanina gromadzi się w organizmie z powodu jej
nieprawidłowego wydalania.
6
Brak klinicznych i nieklinicznych danych dotyczących stosowania aspartamu u niemowląt poniżej 12.
tygodnia życia
Alkohol benzylowy
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mg alkoholu benzylowego w każdej tabletce do
sporządzania zawiesiny doustnej. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne.
Zwiększone ryzyko u małych dzieci z powodu kumulacji.
Duże ilości alkoholu benzylowego mogą gromadzić się w organizmie i powodować działania
niepożądane (kwasica metaboliczna). Należy podawać z ostrożnością i tylko w razie konieczności,
zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u kobiet w ciąży i
karmiących piersią.
Glukoza (składnik maltodekstryny)
Pacjenci z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni przyjmować produktu
leczniczego.
Sód
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za
„wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki zobojętniające: W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie stosowanych
jednocześnie leków zobojętniających i azytromycyny, nie stwierdzono wpływu na całkowitą
biodostępność, chociaż najwyższe stężenia w surowicy były zmniejszone o około 25%. Jeśli pacjent
stosuje azytromycynę i leki zobojętniające, nie powinien ich przyjmować jednocześnie. Azytromycynę
musi być stosowana co najmniej jedną godzinę przed lub dwie godziny po zastosowaniu leków
zobojętniających.
Cetyryzyna: U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzyną
w dawce 20 mg nie doprowadziło w stanie równowagi do interakcji farmakokinetycznej ani do
istotnych zmian odstępu QT.
Dydanozyna (dideoksyinozyna): Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg/dobę i
dydanozyny w dawce 400 mg/dobę u 6 osób z rozpoznanym zakażeniem HIV nie wpłynęło na
farmakokinetykę dydanozyny w stanie równowagi w porównaniu z placebo.
Digoksyna i kolchicyna (substraty glikoproteiny P): Notowano, że antybiotyki makrolidowe, w tym
azytromycyna, podawane jednocześnie z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i
kolchicyna powodują wzrost poziomów substratu glikoproteiny P w surowicy. Dlatego jeśli
azytromycyna i substrat glikoproteiny p są stosowane jednocześnie, należy brać pod uwagę możliwość
zwiększenia się stężenia substratu glikoproteiny P. W czasie leczenia azytromycyną i po jego
zakończeniu niezbędna jest kliniczna obserwacja pacjenta, a w stosownych przypadkach, oznaczanie
stężenia digoksyny w surowicy.
Zydowudyna: Podanie azytromycyny w jednorazowej dawce 1000 mg lub wielokrotnych dawek 1200
mg lub 600 mg miało niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu i wydalanie przez nerki
zydowudyny lub jej glukuronidowego metabolitu. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększało
stężenia fosforylowanej zydowudyny (farmakologicznie czynnego metabolitu) w jednojądrzastych
komórkach krwi obwodowej. Znaczenie kliniczne tego działania jest niejasne, jednak może być ono
korzystne dla pacjenta.
7
Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje z układem wątrobowego cytochromu P450. Uważa
się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny i innych
antybiotyków makrolidowych. W przypadku azytromycyny nie występuje indukcja ani inaktywacja
wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolit-cytochrom.
Alkaloidy sporyszu: Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem, nie zaleca się
jednoczesnego stosowania azytromycyny i pochodnych ergotaminy (patrz punkt 4.4).
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne z użyciem azytromycyny i wymienionych poniżej leków,
które są w istotnym stopniu metabolizowane za pośrednictwem cytochromu P450.
Astemizol, alfentanyl: Nie są znane dane dotyczące interakcji z astemizolem lub alfentanylem. Należy
zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków z azytromycyną, gdyż opisywano
nasilenie działania podczas skojarzonego stosowania z antybiotykiem makrolidowym - erytromycyną.
Atorwastatyna: Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (w
dawce 500 mg na dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie
testu hamowania reduktazy HMG-CoA). Niemniej jednak po wprowadzeniu do obrotu odnotowano
przypadki rabdomiolizy u pacjentów przyjmujących jednocześnie azytromycynę i statyny.
Karbamazepina: W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano
żadnego istotnego wpływu na stężenia karbamazepiny lub jej aktywnego metabolitu w osoczu podczas
jednoczesnego stosowania azytromycyny.
Cyzapryd: Cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie przez enzym CYP 3A4. Ponieważ makrolidy
hamują ten enzym, jednoczesne stosowanie cyzaprydu może powodować wydłużenie odstępu QT,
arytmii komorowych i torsade de pointes..
Cymetydyna: W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na farmakokinetykę azytromycyny
pojedynczej dawki cymetydyny, podawanej 2 godziny przed podaniem azytromycyny. Nie
obserwowano żadnych odchyleń parametrów farmakokinetycznych azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny: W badaniu interakcji farmakokinetycznych,
podawanie azytromycyny nie zwiększało działania przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w
pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników. Obserwowano nasilenie działania
przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu azytromycyny i doustnych leków
przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego
tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu
protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki
przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna: W badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym u zdrowych ochotników, którym
podawano doustnie azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w
pojedynczej dawce doustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie Cmax i AUC0-5
cyklosporyny. Dlatego należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych
produktów leczniczych. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny,
należy monitorować stężenia cyklosporyny i odpowiednio modyfikować jej dawkę.
Efawirenz: Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce
400 mg na dobę przez 7 dni nie spowodowało istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Flukonazol: Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na
parametry farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na
działanie azytromycyny i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania
8
flukonazolu. Jednakże obserwowano niemające znaczenia klinicznego zmniejszenie się wartości Cmax
(18%) azytromycyny.
Indynawir: Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierało
istotnego statystycznie wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce
800 mg trzy razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon: W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników
azytromycyna nie wykazała istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam: U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg/dobę
przez 3 dni nie wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne
midazolamu podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir: Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg i nelfinawiru w stanie
stacjonarnym (750 mg 3 razy na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie
obserwowano istotnych klinicznie działań niepożądanych i nie jest konieczna modyfikacja dawki.
Ryfabutyna: Jednoczesne stosowanie ryfabutyny i azytromycyny nie miało wpływu na stężenie tych
substancji w surowicy.
U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię.
Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku przyczynowego z
jednoczesnym leczeniem azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Syldenafil: U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanej
w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni) na AUC i Cmax syldenafilu lub jego głównego krążącego
metabolitu.
Terfenadyna: W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów na występowanie interakcji
pomiędzy azytromycyną a terfenadyną. Rzadko opisywano przypadki, w których nie można było
całkowicie wykluczyć możliwości interakcji obu produktów. Jednakże nie ma jednoznacznych
dowodów na występowanie takich interakcji.
Teofilina: Nie ma dowodów na występowanie klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych
podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom. Ponieważ
notowano interakcje innych antybiotyków makrolidowych z teofiliną, należy zwracać uwagę na
objawy wskazujące na zwiększenie stężenia teofiliny.
Triazolam: W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w
dawce 500 mg w 1. dniu i 250 mg w 2. dniu oraz triazolamu w dawce 0,125 mg w 2. dniu nie wywarło
istotnego wpływu na którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych triazolamu, w porównaniu do
triazolamu podawanego z placebo.
Trimetoprim i sulfametoksazol: Jednoczesne stosowanie trimetoprimu i sulfametoksazolu DS (w
dawce 160 mg i 800 mg) przez 7 dni wraz z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7. dniu nie miało
wpływu na jej maksymalne stężenia, całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe
trimetoprimu ani sulfametoksazolu. Stężenia azytromycyny w osoczu były porównywalne z
obserwowanymi w innych badaniach.
Hydroksychlorochina: Azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących produkty
lecznicze, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT, ze względu na ryzyko wywołania zaburzeń
rytmu serca, np. hydroksychlorochinę.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
9
Ciąża
Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży. W badaniach
toksycznego wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazano, że azytromycyna przenika przez barierę
łożyska, nie powodując jednak działania teratogennego. Bezpieczeństwo stosowania azytromycyny
w okresie ciąży nie zostało potwierdzone. Dlatego też azytromycynę należy stosować w okresie ciąży
jedynie wtedy, gdy korzyści przewyższają ryzyko.
Karmienie piersią
Zaobserwowano, że azytromycyna przenika do mleka ludzkiego. Nie przeprowadzono jednak u kobiet
karmiących odpowiednich, prawidłowo kontrolowanych badań klinicznych, które opisywałyby
farmakokinetykę przenikania azytromycyny do mleka ludzkiego. Ponieważ nie wiadomo, czy może
wywoływać działania niepożądane u karmionego piersią niemowlęcia, podczas stosowania
azytromycyny nie należy karmić piersią. U karmionego piersią niemowlęcia może wystąpić m.in.
biegunka, zakażenie grzybicze błon śluzowych oraz uczulenie. Zaleca się, aby niszczyć mleko
odciągane w trakcie leczenia oraz do dwóch dni po zakończeniu leczenia azytromycyną. Po tym czasie
karmienie piersią można wznowić.
Płodność
W badaniach płodności przeprowadzonych na szczurach, zaobserwowano zmniejszony wskaźnik
poczęć po podaniu azytromycyny. Znaczenie wyników tych badań dla ludzi nie jest znane.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak danych dotyczących wpływu azytromycyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania
maszyn.
4.8 Działania niepożądane
W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane odnotowane podczas badań klinicznych i po
wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, uporządkowane według klasyfikacji układów i
narządów oraz częstości występowania. Działania niepożądane z okresu po wprowadzeniu do obrotu
przedstawiono kursywą. Częstość występowania działań niepożądanych została ustalona w
następujący sposób:
- bardzo często (≥1/10),
- często (≥1/100 do <1/10),
- niezbyt często (≥1/1000 do <1/100),
- rzadko (≥1/10 000 do <1/1000),
- częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, objawy niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.
Działania niepożądane prawdopodobnie związane z azytromycyną na podstawie badań klinicznych i
po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu:
Bardzo
często
Często Niezbyt często Rzadko Częstość nieznana
10
Zakażenia i
zarażenia
pasożytnicze
Drożdżyca,
zakażenie
pochwy, zapalenie
płuc, zakażenie
grzybicze,
zakażenie
bakteryjne,
zapalenie gardła,
nieżyt żołądka i
jelit, zaburzenia
oddechowe,
zapalenie błony
śluzowej nosa,
drożdżakowe
zakażenie jamy
ustnej
Rzekomobłoniaste
zapalenie jelita
grubego (patrz
punkt 4.4)
Zaburzenia krwi
i układu
chłonnego
Leukopenia,
neutropenia,
eozynofilia
Małopłytkowość,
niedokrwistość
hemolityczna
Zaburzenia
układu
immunologiczne
go
Obrzęk
naczynioruchowy,
nadwrażliwość
Reakcja
anafilaktyczna
(patrz punkt 4.4)
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
Jadłowstręt
Zaburzenia
psychiczne
Nerwowość,
bezsenność
Pobudzenie Agresja,
niepokój,
majaczenie,
omamy
Zaburzenia
układu
nerwowego
Bóle głowy Zawroty głowy,
senność,
zaburzenia
smaku,
parestezje
Omdlenie, drgawki,
niedoczulica,
nadmierna
aktywność
psychoruchowa,
brak węchu,
brak smaku,
zaburzenia węchu,
miastenia (parz
punkt 4.4)
Zaburzenia oka Zaburzenia
widzenia
Zaburzenia ucha
i błędnika
Zaburzenia ucha,
zawroty głowy
pochodzenia
błędnikowego
Zaburzenia słuchu,
w tym głuchota i
(lub) szumy
uszne
Zaburzenia
serca
Kołatanie serca Torsade de pointes
i zaburzenia rytmu
serca (patrz punkt
4.4), w tym
częstoskurcz
komorowy,
wydłużenie odstępu
QT w zapisie EKG
11
(patrz punkt 4.4)
Zaburzenia
naczyniowe
Uderzenia gorąca niedociśnienie
tętnicze
Zaburzenia
układu
oddechowego,
klatki piersiowej
i śródpiersia
Duszność,
krwawienie z
nosa
Zaburzenia
żołądka i jelit
Biegunka Wymioty, ból
brzucha,
nudności
Zaparcia, wzdęcia
z oddawaniem
wiatrów,
niestrawność,
zapalenie błony
śluzowej żołądka,
zaburzenia
połykania
(dysfagia),
rozdęcie brzucha,
suchość błony
śluzowej jamy
ustnej, odbijanie
się ze zwracaniem
treści żołądkowej
lub gazu,
owrzodzenie jamy
ustnej, nadmierne
wydzielanie śliny
Zapalenie trzustki,
przebarwienie
języka
Zaburzenia
wątroby i dróg
żółciowych
Zaburzenia
czynności
wątroby,
żółtaczka
cholestatyczna
Niewydolność
wątroby (rzadko
prowadząca do
zgonu) (patrz punkt
4.4), piorunujące
zapalenie wątroby,
martwica wątroby
Zaburzenia
skóry i tkanki
podskórnej
Wysypka, świąd,
pokrzywka,
zapalenie skóry,
suchość skóry,
nadmierne
pocenie się
Nadwrażliwość na
światło, ostra
uogólniona
osutka
krostkowa
(ang. AGEP)
Zespół StevensaJohnsona,
toksyczne
martwicze
oddzielanie się
naskórka, rumień
wielopostaciowy,
polekowa wysypka
z eozynofilią i
objawami ogólnymi
(ang. Drug reaction
with eosinophilia
and systemic
symptoms, DRESS)
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i
tkanki łącznej
Choroba
zwyrodnieniowa
stawów, ból
mięśni, ból
pleców, ból karku
Ból stawów
Zaburzenia Zaburzenia Ostra niewydolność
12
nerek i dróg
moczowych
oddawania moczu
(dyzuria), ból
nerek
nerek,
śródmiąższowe
zapalenie nerek
Zaburzenia
układu
rozrodczego i
piersi
Krwotok
maciczny,
zaburzenia jąder
Zaburzenia
ogólne i stany w
miejscu podania
Obrzęk,
osłabienie
(astenia), złe
samopoczucie
(apatia), uczucie
zmęczenia,
obrzęk twarzy, ból
w klatce
piersiowej,
gorączka, ból,
obrzęk
obwodowy
Badania
diagnostyczne
Zmniejszenie
liczby
limfocytów,
zwiększenie
liczby
granulocy
-
tów
kwasochło
-
nnych,
zmniejszenie
stężenia
wodorowęgla
nów we
krwi,
zwiększenie
liczby
bazofilów,
zwiększenie
liczby
monocytów,
zwiększenie
liczby
neutrofilów
Zwiększenie
aktywności
aminotransferazy
asparaginianowej,
zwiększenie
aktywności
aminotransferazy
alaninowej,
zwiększenie
stężenia
bilirubiny we
krwi, zwiększenie
stężenia mocznika
we krwi,
zwiększenie
stężenia
kreatyniny we
krwi,
nieprawidłowe
stężenie potasu
we krwi,
zwiększenie
aktywności
fosfatazy
zasadowej we
krwi, zwiększenie
stężenia
chlorków,
zwiększenie
stężenia glukozy,
zwiększenie
liczby płytek
krwi,
zmniejszenie
wartości
hematokrytu,
13
zwiększenie
stężenia
wodorowęglanów
we krwi,
nieprawidłowe
stężenie sodu we
krwi
Urazy, zatrucia i
powikłania po
zabiegach
Powikłania po
zabiegach
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny
w leczeniu zakażeń prątkami z gatunków należących do kompleksu Mycobacterium avium lub
zapobieganiu im, na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu do obrotu. Te
działania niepożądane różnią się rodzajem lub częstością występowania od zgłaszanych podczas
stosowania azytromycyny w postaciach o natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu:
Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do < 1/100)
Zaburzenia
metabolizmu i
odżywiania
Jadłowstręt
Zaburzenia układu
nerwowego
Zawroty głowy, bóle
głowy, parestezje,
zaburzenia smaku
Zaburzenia czucia
(niedoczulica)
Zaburzenia oka Zaburzenia widzenia
Zaburzenia ucha i
błędnika
Głuchota Zaburzenia słuchu,
szumy uszne
Zaburzenia serca Kołatanie serca
Zaburzenia żołądka i
jelit
Biegunka, ból brzucha,
nudności, wzdęcia z
oddawaniem wiatrów,
uczucie dyskomfortu w
jamie brzusznej, luźne
stolce
Zaburzenia wątroby i
dróg żółciowych
Zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i
tkanki podskórnej
Wysypka, świąd Zespół StevensaJohnsona,
nadwrażliwość na
światło
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i tkanki
łącznej
Ból stawów
Zaburzenia ogólne i
stany w miejscu
podania
Uczucie zmęczenia Osłabienie (astenia), złe
samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
14
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +
48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Działania niepożądane, które występowały po przyjęciu produktu w dawkach większych niż zalecane,
były podobne do tych, które opisywano po podaniu prawidłowych dawek.
Postępowanie
W razie przedawkowania konieczne jest zastosowanie leczenia objawowego i podtrzymującego
czynności życiowe.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy.
Kod ATC: J01FA10
Mechanizm działania
Azytromycyna należy do antybiotyków makrolidowych, do grupy azalidów. Jej cząsteczka jest
skonstruowana poprzez dodanie atomu azotu do pierścienia laktonowego erytromycyny A.
Mechanizm działania azytromycyny polega na hamowaniu syntezy białka w komórce bakteryjnej
w wyniku przyłączenia do podjednostki 50S rybosomu i hamowania etapu translokacji.
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD)
Stosunek AUC do MIC jest głównym parametrem farmakokinetyczno-farmakodynamicznym, który
najlepiej koreluje ze skutecznością azytromycyny.
Mechanizm powstawania oporności
Oporność na azytromycynę może być naturalna lub nabyta. Występują trzy główne mechanizmy
oporności u bakterii: zmiana miejsca docelowego działania, zmiana w transporcie antybiotyku oraz
modyfikacja antybiotyku.
Oporność organizmów gram-dodatnich na makrolidy zazwyczaj związana jest ze zmianą miejsca
wiązania w komórce bakteryjnej. W powstawaniu oporności typu MLSB (patrz poniżej), która może
być konstytutywna u gronkowców lub indukowana u gronkowców i paciorkowców poprzez
ekspozycję na pewne makrolidy pośredniczą różnorodne geny nabyte (rodzina erm) kodujące
metylazy, działające w centrum transferazy peptydylowej 23S rybosomalnego RNA.
Metylacaja utrudnia wiązaniu się substancji przeciwbakteryjnych do rybosomów i umożliwia
powstawanie oporności krzyżowej na makrolidy (dotyczy wszystkich makrolidów, jeśli jest to
oporność konstytutywna), linkozamidów oraz streptogramin typu B, lecz nie streptogramin typu A.
Mniej częsty mechanizm oporności polega na degradacji substancji przeciwbakteryjnej poprzez
inaktywację enzymów, takich jak esterazy i aktywne usunięcie substancji przeciwbakteryjnej z
bakterii.
Drobnoustroje Gram-ujemne mogą być naturalnie oporne na makrolidy, ze względu na brak
możliwości skutecznej penetracji zewnętrznej błony komórkowej. Makrolidy charakteryzujące się
lepszą penetracją mogą działać przeciwko niektórym organizmom Gram-ujemnym.
15
Drobnoustroje Gram-ujemne mogą także produkować metylazę rybosomalną lub enzymy
dezaktywujące makrolidy.
Wartości graniczne
Poniżej przedstawiono graniczne wartości wrażliwości typowych patogenów na azytromycynę:
Według Europejskiego Komitetu ds. Oznaczania Lekowrażliwości Drobnoustrojów (EUCAST od ang.
European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing):
wartość graniczna MIC (mg/l)
Patogeny Wrażliwy (mg/l) Oporny (mg/l)
Staphylococcus spp. ≤ 1 > 2
Streptococcus spp. (grupy A, B, C, G) ≤ 0,25 > 0,5
Streptococcus pneumoniae ≤ 0,25 > 0,5
Haemophilus influenzae ≤ 0,125 > 4
Moraxella catarrhalis ≤ 0,25 > 0,5
Neisseria gonorrhoeae ≤ 0,25 > 0,5
Wrażliwość
Częstość występowania oporności nabytej poszczególnych gatunków może być różna w zależności od
położenia geograficznego oraz zmienna w czasie, w związku z tym zaleca się korzystanie z lokalnych
informacji na temat oporności, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności,
należy korzystać z opinii eksperta, gdy rozpowszechnienie oporności w danym regionie jest na tyle
duże, że przydatność produktu w leczeniu co najmniej niektórych rodzajów zakażeń jest wątpliwa.
Tabela wrażliwości
Gatunki zwykle wrażliwe
Gram-ujemne bakterie tlenowe
Haemophilus influenzae*
Moraxella catarrhalis*
Inne gatunki bakterii
Chlamydophila pneumoniae
Chlamydia trachomatis
Legionella pneumophila
Mycobacterium avium
Mycoplasma pneumonia*
Gatunki, u których może wystąpić oporność nabyta
Gram-dodatnie bakterie tlenowe
Staphylococcus aureus*
Streptococcus agalactiae
Streptococcus pneumoniae*
Streptococcus pyogenes*
Inne gatunki bakterii
Ureaplasma urealyticum
Organizmy z opornością naturalną
Gram-dodatnie bakterie tlenowe
Staphylococcus aureus – szczepy oporne na metycylinę i szczepy
oporne na erytromycynę
Streptococcus pneumoniae – szczepy oporne na penicylinę
Gram-ujemne bakterie tlenowe
Escherichia coli
Pseudomonas aeruginosa
16
Klebsiella spp.
Gram-ujemne bakterie beztlenowe
grupa Bacteroides fragilis
* Skuteczność kliniczną w zatwierdzonych wskazaniach wykazano na wyodrębnionych wrażliwych, szczepach
bakterii.
Dzieci i młodzież
Ocena badań przeprowadzonych u dzieci wskazuje, że zastosowanie azytromycyny nie jest zalecane w
leczeniu malarii ani w monoterapii ani w połączeniu z lekami zawierającymi chlorochinę lub
artemizynę, ponieważ nie ustalono równoważności z lekami przeciwmalarycznymi zalecanymi do
stosowania w malarii niepowikłanej.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu
osiągane jest po 2-3 godzinach od chwili przyjęcia leku. Średnie maksymalne stężenie (Cmax) po
podaniu doustnym jednorazowej dawki 500 mg wynosiło około 0,4 μg/ml.
Dystrybucja
Doustnie przyjmowana azytromycyna jest szeroko rozprowadzana po organizmie. Wyniki badań
kinetycznych wskazują, że stężenia azytromycyny w tkankach są znacznie większe niż w osoczu (do
50-krotnie większe) niż maksymalne stężenie w osoczu, co wskazuje na jej silne wiązanie w tkankach.
Stężenia po pojedynczej dawce 500 mg w tkankach docelowych, takich jak płuco, migdałki oraz
prostata przekracza MIC90 dla patogenów prawdopodobnie wywołujących zakażenie.
W badaniach prowadzonych na zwierzętach stwierdzono wysokie stężenia azytromycyny w
fagocytach. Wykazano też, że w procesie aktywnej fagocytozy azytromycyna jest uwalniana w
wyższych stężeniach niż z fagocytów nieaktywnych. W konsekwencji, w badaniach u zwierząt
stężenia azytromycyny w ogniskach zapalnych były duże.
Wiązanie azytromycyny z białkami surowicy jest zmienne, zależy od stężenia w surowicy i wynosi od
12% przy stężeniu 0,5 μg/ml do 52% przy stężeniu 0,05 μg/ml. Średnia objętość dystrybucji w stanie
stacjonarnym (VVss) wynosi 31,1 l/kg.
Metabolizm i eliminacja
Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach,
wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% podanej dożylnie dawki azytromycyny wydala się z moczem
w postaci niezmienionej w ciągu 3 dni. Azytromycyna jest głównie wydalana z żółcią w postaci
niezmienionej oraz w postaci metabolitów. W żółci zidentyfikowano dziesięć metabolitów
azytromycyny, powstałych w procesie N- i O-demetylacji, hydroksylacji pierścieni deoksyaminowych
i aglikonowych oraz połączenia z koniugatem kladynozy. Porównanie wyników metodą
chromatografii cieczowej oraz testów mikrobiologicznych wskazuje, że metabolity nie odgrywają roli
w aktywności mikrobiologicznej azytromycyny.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek
Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g, wartości Cmax i AUC0-120 zwiększały
się odpowiednio o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności
nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego 10-80 ml/min) w porównaniu z grupą pacjentów z
prawidłową czynnością nerek (GFR >80 ml/min). U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności
nerek, średnie wartości Cmax i AUC0-120 zwiększały się odpowiednio o 61% i 35% w porównaniu z
wartościami prawidłowymi.
17
Niewydolność wątroby
Brak danych dotyczących istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych azytromycyny
w surowicy u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby, w porównaniu
z grupą pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. U tych pacjentów wydalanie azytromycyny z
moczem wydaje się być większe prawdopodobnie w celu kompensacji zmniejszonego klirensu
wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku
Farmakokinetyka azytromycyny u pacjentów w podeszłym wieku jest zbliżona do opisywanej
u młodych dorosłych, jednakże u kobiet w podeszłym wieku, u których maksymalne stężenia były
większe o 30-50%, nie dochodziło do kumulacji leku.
U ochotników w podeszłym wieku (>65 lat) stwierdzano wartości AUC większe (29 %) niż u młodych
ochotników (w wieku <40 lat) po zastosowaniu pięciodniowego schematu leczenia, jednak zmian tych
nie uznano za istotne kliniczne, w związku z czym nie zaleca się modyfikacji dawkowania
Dzieci i młodzież
Farmakokinetykę azytromycyny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, którym podawano
lek w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny. Azytromycynę podawano w dawce 10 mg/kg mc. w
pierwszym dniu badania, następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia badania. Stężenia
maksymalne Cmax były nieznacznie mniejsze niż stężenia u osób dorosłych i wynosiły: 224 μg/l u
niemowląt i dzieci w wieku od 7 miesięcy do 5 lat po trzech dniach stosowania oraz 383 μg/l u dzieci
w wieku od 6 do 15 lat. Wartość t½ (36 godzin) u starszych dzieci i młodzieży mieściła się w zakresie
wartości występujących u dorosłych.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach na zwierzętach, którym azytromycynę podawano w dawkach 40-krotnie
przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne, stwierdzono, iż powodowała ona przemijającą
fosfolipidozę, w zasadzie bez zauważalnych w następstwie objawów toksyczności. Nie wiadomo,
jakie jest znaczenie tej obserwacji dla osób przyjmujących azytromycynę zgodnie z zaleceniami.
Badania elektrofizjologiczne wykazały, że azytromycyna ma zdolność wydłużania odstępu QT.
Działanie rakotwórcze
Nie przeprowadzono długoterminowych badań u zwierząt w celu oceny działania rakotwórczego,
szczególnie że produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jedynie w leczeniu krótkotrwałym. W
innych badaniach nie wykazano objawów wskazujących na karcinogenne działanie.
Działanie mutagenne
Nie wykazano mutagennego działania azytromycyny w standardowych badaniach mutacji genowych i
chromosomowych w warunkach in vivo oraz in vitro.
Toksyczność reprodukcyjna
W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego.
U szczurów, którym podano azytromycynę w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę, stwierdzano
niewielkie opóźnienie kostnienia u płodów oraz przybieranie masy ciała u matek.
W przeprowadzonych na szczurach badaniach, dotyczących okresu okołoporodowego i
pourodzeniowego, obserwowano opóźnienie kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg
mc. na dobę i większej.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
18
Sacharyna sodowa
Celuloza mikrokrystaliczna PH101
Celuloza mikrokrystaliczna PH102
Krospowidon typ A
Powidon K30
Sodu laurylosiarczan
Krzemionka koloidalna bezwodna
Magnezu stearynian
Aspartam (E 951)
Aromat pomarańczowy (zawiera składniki aromatyczne, maltodekstrynę kukurydzianą (zawiera
glukozę), alkohol benzylowy i α-tokoferol)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
2 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
250 mg, 500 mg
Blistry z folii PVC/PE/PVDC/PE/PVC/Aluminium zawierające 3, 6, 12 lub 24 tabletek
rozpuszczalnych.
1000 mg
Blistry z folii PVC/PE/PVDC/PE/PVC/Aluminium zawierające 1, 2, 3 lub 6 tabletek rozpuszczalnych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.
ul. Emilii Plater 53
00-113 Warszawa
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr:
250 mg - 24161
500 mg - 24162
19
1000 mg - 24163
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 28.07.2017 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
22.04.2022 r.

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Sumamed
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu