CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO 

Majamil PPH, 25 mg, tabletki dojelitowe  

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY 

Każda tabletka zawiera 25 mg diklofenaku sodowego (Diclofenacum natricum). 

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza jednowodna i sód.  

Każda tabletka zawiera 4,03 mg sodu. 

Każda tabletka zaiwera 50 mg laktozy jednowodnej. 

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA 

Tabletki dojelitowe 

Żółte tabletki powlekane z wygrawerowanym „D25” 

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE  

4.1 Wskazania do stosowania 

• Zapalne lub zwyrodnieniowe postacie choroby reumatycznej: reumatoidalne zapalenie  stawów, młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, choroba zwyrodnieniowa  stawów, w tym zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. 

• Zespół bolesnego barku. 

• Ostry napad dny moczanowej. 

• Bóle po zabiegach chirurgicznych lub pourazowe stany zapalne i obrzęki, np. po  zabiegach stomatologicznych lub ortopedycznych. 

• Leczenie objawowe pierwotnego bolesnego miesiączkowania. 

• Choroby przebiegające z gorączką, szczególnie jako produkt leczniczy wspomagający  krótkotrwałe leczenie chorób zapalnych chemioterapeutykami. Gorączka jako jedyny  objaw, nie jest wskazaniem do stosowania produktu leczniczego. 

4.2 Dawkowanie i sposób podawania  

Dawkowanie 

Dawkę dobową należy podzielić na 2 do 3 dawek. 

W celu zniesienia bólu nocnego i sztywności porannej leczenie tabletkami w ciągu dnia można  zastąpić przez podanie czopka lub tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu przed snem (nie  stosując większej dawki niż 150 mg w okresie 24-godzinnym).  

U pacjentów w podeszłym wieku należy stosować możliwie najmniejsze skuteczne dawki. 

Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć stosując produkt w najmniejszej skutecznej  dawce i nie dłużej niż to konieczne do kontrolowania objawów (patrz punkt 4.4).

1  

Dzieci i młodzież 

Tabletki w dawce 25 mg są odpowiednie do stosowania u dzieci. 

Reumatoidalne zapalenie stawów 

Zalecana początkowa dawka dobowa wynosi zwykle 150 mg, dawka podtrzymująca od 75 mg do 100 mg na dobę. W przypadku młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów, zalecana  dawka wynosi od 1,5 do 2 mg/kg mc. na dobę, podawana w 2 lub 3 dawkach podzielonych.  

Choroba zwyrodnieniowa stawów 

W zależności od nasilenia bólu, początkowo zaleca się dawkę 100 mg do 150 mg na dobę;  podtrzymująca dawka wynosi zwykle 75 do 100 mg na dobę. 

Zespół bolesnego barku 

W zależności od nasilenia bólu, początkowo zaleca się dawkę 150 mg na dobę. Następnie dawkę  zmniejsza się w zależności od nasilenia dolegliwości. 

Bóle po zabiegach chirurgicznych lub pourazowe stany zapalne i obrzęki 

Początkowa dawka wynosi zwykle 150 mg na dobę. Następnie dawkę zmniejsza się w zależności od nasilenia dolegliwości. 

Objawowe leczenie bolesnego miesiączkowania 

W bolesnym miesiączkowaniu dawkę dobową należy ustalić indywidualnie. Zwykle wynosi ona  50 mg do 150 mg na dobę.  

Początkowo należy podawać 50 mg do 100 mg na dobę, a w razie potrzeby dawkę tę można  zwiększyć w ciągu kilku cykli menstruacyjnych do dawki maksymalnej 200 mg na dobę.  Leczenie należy rozpocząć w momencie wystąpienia pierwszych objawów i w zależności od ich  nasilenia, kontynuować przez kilka dni. 

Choroby przebiegające z gorączką, szczególnie jako lek wspomagający krótkotrwałe leczenie chorób  zapalnych chemioterapeutykami 

Zaleca się stosowanie małej dawki 0,5 mg/kg mc. na dobę, podawanej w 2 do 3 dawkach  podzielonych. 

Sposób podawania  

Tabletki nie należy żuć ani dzielić. Tabletkę należy połknąć w całości, najlepiej przed jedzeniem,  popijając wodą. 

4.3 Przeciwwskazania 

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną  w punkcie 6.1.  

• Krwawienia z przewodu pokarmowego lub perforacje związane z terapią lekami z grupy NLPZ  w wywiadzie. 

• Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie lub perforacja. • Czynny lub nawracający w wywiadzie wrzód trawienny i (lub) krwawienie (dwa lub więcej  potwierdzone klinicznie epizody owrzodzenia lub krwawienia).  

• Tak jak w przypadku innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ),  diklofenaku nie wolno stosować u pacjentów, u których po podaniu pochodnych kwasu  acetylosalicylowego lub innych leków hamujących syntezę prostaglandyn występują  napady astmy, pokrzywka lub ostre zapalenie błony śluzowej nosa. 

• Ciężka niewydolność wątroby, nerek i serca (patrz punkt 4.4). 

• Stwierdzona zastoinowa niewydolność serca (klasa II-IV wg NYHA), choroba niedokrwienna  serca, choroba naczyń obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych. 

• Ostatni trymestr ciąży (patrz punkt 4.6).

2  

• Incydenty naczyniowo-mózgowe.  

• Zaburzenia wskaźników morfologii krwi (w wywiadzie). 

• Zahamowanie czynności szpiku. 

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania 

Przyjmowanie produktu w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do  łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.2 oraz wpływ na  przewód pokarmowy i układ krążenia). 

Należy unikać stosowania diklofenaku z innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, w tym  także selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2, ze względu na brak korzyści wynikających  z działania synergistycznego i ryzyka nasilenia się działań niepożądanych. 

Produkt należy ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku. W przypadku pacjentów  w podeszłym wieku osłabionych i z małą masą ciała zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej  dawki.  

Tak jak w przypadku innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), także po podaniu  diklofenaku, rzadko mogą wystąpić reakcje alergiczne, w tym reakcje anafilaktyczne  i rzekomoanafilaktyczne, nawet wtedy, gdy produkt leczniczy nie był wcześniej stosowany. Reakcje  nadwrażliwości mogą także rozwinąć się w zespół Kounisa, ciężką reakcję alergiczną, która może  prowadzić do zawału serca. Objawy takich reakcji mogą obejmować ból w klatce piersiowej  występujący w związku z reakcją alergiczną na diklofenak. 

Podobnie jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), diklofenak może maskować objawy  przedmiotowe i podmiotowe zakażenia, co wynika z właściwości farmakodynamicznych produktu  leczniczego. 

Wpływ na przewód pokarmowy 

Istnieją doniesienia o występowaniu krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzeń lub perforacji  które mogą zakończyć się śmiercią, podczas stosowania wszystkich niesteroidowych leków  przeciwzapalnych (NLPZ), w tym diklofenaku. Tego typu działania niepożądane mogą wystąpić  w każdym momencie leczenia diklofenakiem, niezależnie od objawów ostrzegawczych lub ciężkich  zaburzeń przewodu pokarmowego w wywiadzie. Zasadniczo mają one poważniejsze konsekwencje  u pacjentów w podeszłym wieku. W przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego  lub owrzodzenia należy produkt odstawić. 

Tak jak w przypadku innych NLPZ, w tym diklofenaku, u pacjentów z objawami wskazującymi na  zaburzenia żołądka i jelit lub z wywiadem sugerującym chorobę wrzodową żołądka i (lub)  dwunastnicy, krwawienia lub perforację, niezbędny jest ścisły nadzór lekarski i zachowanie  szczególnej ostrożności (patrz punkt 4.8). Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego jest większe  w przypadku zwiększania dawek NLPZ i u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i (lub)  dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie gdy przebiegała z krwotokami lub perforacją. U pacjentów  w podeszłym wieku działania niepożądane występują ze zwiększoną częstotliwością,  a w szczególności krwawienia z przewodu pokarmowego i perforacje mogą kończyć się śmiercią. 

Aby zmniejszyć ryzyko toksycznego wpływu na układ pokarmowy u pacjentów z chorobą wrzodową  żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, szczególnie gdy przebiegała z krwotokami lub perforacją,  oraz u pacjentów w podeszłym wieku, należy rozpoczynać i kontynuować leczenie z zastosowaniem  najmniejszych skutecznych dawek. 

U tych pacjentów, jak również u pacjentów, u których konieczne jest jednoczesne stosowanie leków  zawierających małe dawki kwasu acetylosalicylowego (aspiryna) lub innych leków mogących  zwiększyć ryzyko wystąpienia zaburzeń żołądkowo-jelitowych, należy rozważyć leczenie skojarzone  z lekami osłonowymi (np. inhibitorami pompy protonowej lub mizoprostolem).

3 

Pacjenci ze stwierdzonymi zaburzeniami żołądka i jelit w wywiadzie, szczególnie pacjenci  w podeszłym wieku, powinni informować lekarza o jakichkolwiek nietypowych objawach brzusznych  (szczególnie o krwawieniach z przewodu pokarmowego). Należy zachować ostrożność u pacjentów  otrzymujących jednocześnie leki, które mogą powodować zwiększenie ryzyka powstania choroby  wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienia, takie jak kortykosteroidy działające  ogólnoustrojowo, leki przeciwzakrzepowe, leki przeciwpłytkowe lub selektywne inhibitory wychwytu  zwrotnego serotoniny (patrz punkt 4.5). 

Pacjenci z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy lub z chorobą Crohna powinni być pod ścisłą  kontrolą lekarską, ze względu na możliwość pogorszenia stanu ogólnego (patrz punkt 4.8). 

Stosowanie NLPZ, w tym diklofenaku, może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka nieszczelności  zespolenia żołądkowo-jelitowego. Zaleca się ścisły nadzór medyczny i zachowanie ostrożności  podczas stosowania diklofenaku po operacjach przewodu pokarmowego. 

Wpływ na czynność wątroby 

Ścisły nadzór medyczny jest konieczny w przypadku zalecenia diklofenaku pacjentom z zaburzeniami  czynności wątroby, ze względu na możliwość pogorszenia stanu ogólnego. 

Tak jak inne NLPZ, diklofenak może zwiększać aktywność jednego lub więcej enzymów  wątrobowych. W trakcie długotrwałego leczenia diklofenakiem, jako środek ostrożności, należy  regularnie kontrolować czynność wątroby. Należy przerwać stosowanie diklofenaku, jeśli utrzymują  się nieprawidłowe wyniki badań czynnościowych wątroby lub ulegają pogorszeniu oraz gdy wystąpią  kliniczne oznaki lub objawy wskazujące na zaburzenia czynności wątroby oraz inne objawy  (np. eozynofilia, wysypka itp.). Zapalenie wątroby, spowodowane stosowaniem diklofenaku, może  wystąpić nie poprzedzone objawami prodromalnymi. 

Należy zachować ostrożność stosując diklofenak u pacjentów z porfirią wątrobową, ponieważ może  on wywołać atak choroby. 

Wpływ na czynność nerek 

W związku z leczeniem NLPZ, w tym diklofenakiem, odnotowano przypadki zatrzymywania płynów  i powstawania obrzęków, dlatego szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów  z zaburzoną czynnością serca lub nerek, z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie, u osób w podeszłym  wieku, u pacjentów jednocześnie otrzymujących leki moczopędne lub produkty lecznicze znacząco  wpływające na czynność nerek oraz pacjentów z nadmierną utratą płynu pozakomórkowego o różnej  etiologii, np.: w fazie około- lub pooperacyjnej po dużych zabiegach chirurgicznych (patrz punkt 4.3).  W takich przypadkach, podczas stosowania diklofenaku jako środek ostrożności, zaleca się  monitorowanie czynności nerek. Przerwanie leczenia diklofenakiem zwykle powoduje powrót do  stanu poprzedzającego leczenie. 

Wpływ na skórę 

Podczas leczenia niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, w bardzo rzadkich przypadkach  zgłaszano występowanie ciężkich reakcji skórnych (niekiedy zakończonych zgonem) obejmujących  złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się  naskórka (patrz punkt 4.8). Pacjenci są narażeni w największym stopniu na wystąpienie takich reakcji  w trakcie początkowego etapu leczenia - w większości przypadków podczas pierwszego miesiąca  leczenia. Należy przerwać leczenie diklofenakiem w przypadku zauważenia wysypki skórnej,  uszkodzenia błon śluzowych lub jakichkolwiek symptomów nadwrażliwości.  

Wpływ na układ krążenia i naczynia zaopatrujące mózg 

Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie lub łagodną do umiarkowanej zastoinową  niewydolnością serca, z zatrzymaniem płynów i z obrzękami, należy odpowiednio kontrolować  i wydawać właściwe zalecenia, gdyż w związku z leczeniem NLPZ były zgłaszane przypadki  zatrzymania płynów i obrzęki.

4 

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególnie  w dużych dawkach (150 mg na dobę) i w leczeniu długotrwałym zwiększa ryzyko zakrzepicy tętnic  (np. zawał serca lub udar).  

Diklofenak należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeń  dotyczących układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).  Produkt ten należy stosować możliwie jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawce dobowej, ze  względu na możliwość nasilenia ryzyka dotyczącego układu krążenia po zastosowaniu diklofenaku  w dużych dawkach i długotrwale. Należy okresowo kontrolować konieczność kontynuacji leczenia  objawowego i odpowiedź na leczenie. 

Wpływ na wskaźniki hematologiczne 

W trakcie długotrwałego leczenia diklofenakiem, podobnie jak w przypadku stosowania innych  NLPZ, zaleca się kontrolowanie wskaźników hematologicznych. 

Tak jak inne NLPZ, diklofenak może przemijająco hamować agregację płytek krwi. Pacjenci  z zaburzeniami hemostazy powinni być dokładnie kontrolowani. 

Astma w wywiadzie 

U pacjentów z astmą, sezonowym alergicznym nieżytem nosa, obrzękiem błony śluzowej nosa  (np. polipy nosa), przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub przewlekłymi zakażeniami układu  oddechowego (szczególnie gdy mają objawy podobne do objawów alergicznego nieżytu nosa),  

częściej niż u innych pacjentów występują zaostrzenia astmy w wyniku zastosowania NLPZ  (nietolerancja leków przeciwbólowych), obrzęk Quinckego lub pokrzywka. W związku z tym u tych  pacjentów zaleca się szczególną ostrożność (należy umożliwić szybki dostęp do pomocy lekarskiej). Szczególne środki ostrożności należy zachować u pacjentów uczulonych na inne substancje,  np. z odczynami skórnymi, świądem lub pokrzywką. 

Tabletki Majamil PPH zawierają laktozę i dlatego produkt nie powinien być stosowany u pacjentów  z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego  wchłaniania glukozy-galaktozy.  

Majamil PPH zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za  „wolny od sodu”. 

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji 

Opisane interakcje uwzględniają także te zaobserwowane po zastosowaniu innych postaci  farmaceutycznych zawierających diklofenak. 

Lit 

Diklofenak podawany jednocześnie z produktami leczniczymi zawierającymi lit może zwiększać jego  stężenie w osoczu. Zaleca się monitorowanie stężenia litu w surowicy. 

Digoksyna 

Diklofenak podawany jednocześnie z produktami leczniczymi zawierającymi digoksynę może  zwiększać jej stężenie w osoczu. Zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny w surowicy.  

Leki moczopędne i leki zmniejszające ciśnienie krwi 

Podobnie jak w przypadku innych NLPZ jednoczesne stosowanie diklofenaku z lekami  moczopędnymi lub lekami zmniejszającymi ciśnienie tętnicze krwi (np. leki blokujące receptory  β-adrenergiczne, inhibitory ACE) może spowodować zmniejszenie ich działania  przeciwnadciśnieniowego. Z tego względu należy ostrożnie stosować diklofenak jednocześnie  z lekami moczopędnymi lub zmniejszającymi ciśnienie tętnicze. Z powodu zwiększonego ryzyka  nefrotoksyczności, pacjentów należy odpowiednio nawadniać i okresowo kontrolować czynność  nerek, po rozpoczęciu leczenia oraz podczas leczenia skojarzonego, szczególnie po zastosowaniu 

5  

leków moczopędnych i inhibitorów konwertazy angiotensyny. U pacjentów, szczególnie w podeszłym  wieku, należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze. Podczas jednoczesnego stosowania leków  oszczędzających potas należy regularnie kontrolować stężenie potasu w surowicy (patrz punkt 4.4). 

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kortykosteroidy 

Jednoczesne podawanie diklofenaku i innych NLPZ lub kortykosteroidów może zwiększać częstość  występowania działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4). 

Leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe 

Należy zachować ostrożność ze względu na zwiększone z ryzyko krwawienia. Wprawdzie badania  kliniczne nie świadczą o tym, aby diklofenak wpływał na działanie leków przeciwzakrzepowych,  jednak donoszono o zwiększonym ryzyku krwotoku u pacjentów przyjmujących jednocześnie  diklofenak i leki przeciwzakrzepowe. Pacjentów takich należy uważnie kontrolować. 

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny 

Jednoczesne stosowanie NLPZ, w tym diklofenaku, i selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego  serotoniny może zwiększyć ryzyko krwawień z przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).  

Leki przeciwcukrzycowe 

Badania kliniczne wykazały, że diklofenak można podawać jednocześnie z doustnymi lekami  przeciwcukrzycowymi bez wpływu na ich działanie kliniczne. Jednakże wystąpiły pojedyncze  przypadki zarówno działania hipoglikemizującego jak i hiperglikemizującego, które spowodowały  konieczność zmiany dawkowania leków przeciwcukrzycowych w trakcie leczenia diklofenakiem.  Z tego powodu monitorowanie stężenia glukozy we krwi jest konieczne podczas jednoczesnej terapii. 

Metotreksat 

Diklofenak może hamować klirens nerkowe metotreksatu, zwiększając tym samym jego stężenie we  krwi. Zaleca się ostrożność podczas stosowania NLPZ, w tym diklofenaku, w czasie krótszym niż  24 godziny, przed lub po leczeniu metotreksatem, ponieważ może wystąpić zwiększenie stężenia  metotreksatu we krwi i może wystąpić zwiększenie toksyczności działania tej substancji. 

Cyklosporyna  

Diklofenak, jak i inne NLPZ, może zwiększyć nefrotoksyczność cyklosporyny ze względu na wpływ  na prostaglandyny nerkowe. W związku z tym diklofenak powinien być podawany w dawkach  mniejszych niż u pacjentów nie otrzymujących cyklosporyny. 

Chinolony przeciwbakteryjne 

Odnotowano pojedyncze przypadki wystąpienia drgawek, które mogły być spowodowane  jednoczesnym stosowaniem chinolonów i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). 

Fenytoina  

Podczas jednoczesnego stosowania fenytoiny z diklofenakiem, zaleca się monitorowanie stężenia  fenytoiny w osoczu, ze względu na możliwość zwiększenia ekspozycji na fenytoinę. 

Kolestypol i cholestyramina 

Leki te indukują wydłużenie lub zmniejszenie wchłaniania diklofenaku. Dlatego zaleca się  przyjmowanie diklofenaku co najmniej godzinę przed lub 4-6 godzin po przyjęciu  kolestypolu/cholestyraminy. 

Silne inhibitory CYP2C9 

Zaleca się zachowanie ostrożności przy przepisywaniu diklofenaku z silnymi inhibitorami CYP2C9  (takimi jak sulfinpyrazon i worykonazol), ze względu na możliwość znacznego zwiększenia stężenia  i ekspozycji na diklofenak w wyniku hamowania metabolizmu diklofenaku. 

6 

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację 

Ciąża 

Hamowanie syntezy prostaglandyn może negatywnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwój  zarodka lub płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko  poronienia oraz występowania wad serca oraz wad przewodu pokarmowego związane ze stosowaniem  inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnych tygodniach ciąży. Bezwzględne ryzyko  występowania wad układu sercowo-naczyniowego zwiększało się w tych badaniach z wartości  mniejszej niż 1% do wartości około 1,5%. 

Prawdopodobnie ryzyko występowania powyższych wad wrodzonych zwiększa się wraz ze  stosowaniem większych dawek leku a także wraz z wydłużaniem okresu terapii. U zwierząt  podawanie inhibitorów syntezy prostaglandyn wykazało zwiększenie ilości przypadków nie  zagnieżdżenia się jaja i śmiertelność embrionów/płodów. 

Dodatkowo, u zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy  obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad wrodzonych, w tym wad układu  sercowo-naczyniowego.  

Od 20. tygodnia ciąży stosowanie diklofenaku może powodować małowodzie wskutek zaburzeń  czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i jest zwykle odwracalne  po jego przerwaniu.  

Ponadto zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w drugim trymestrze,  z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. 

W związku z tym, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne, nie należy stosować diklofenaku podczas  pierwszego i drugiego trymestru ciąży. W przypadku stosowania diklofenaku u kobiet planujących  ciążę oraz w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, podawane dawki powinny być możliwie jak  najniższe a czas trwania leczenia możliwie najkrótszy. Należy rozważyć przedporodowe  monitorowanie w kierunku małowodzia oraz zwężenia przewodu tętniczego po ekspozycji na  diklofenak przez kilka dni od 20. tygodnia ciąży. W przypadku stwierdzenia małowodzia należy  zaprzestać stosowania diklofenaku. 

W trzecim trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą wywoływać • u płodu: 

- toksyczne działanie dotyczące płuc i serca (przedwczesne zwężenie/zamknięcie  przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne),  

- zaburzenia czynności nerek (patrz powyżej),  

• pod koniec ciąży u matki i u noworodka:  

- wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, nawet po zastosowaniu bardzo  małych dawek produktu, 

- hamowanie kurczliwość macicy powodujące wydłużenie porodu. 

W związku z tym diklofenak jest przeciwwskazany w ostatnim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3).  

Karmienie piersią 

Tak jak inne NLPZ, diklofenak przenika do mleka kobiet karmiących piersią w niewielkich ilościach.  Z tego względu diklofenaku nie należy podawać kobietom karmiącym piersią w celu uniknięcia  wystąpienia działań niepożądanych u dziecka. 

Płodność 

Tak jak w przypadku innych NLPZ, stosowanie diklofenaku może niekorzystnie wpływać na płodność  u kobiet i nie jest zalecany u kobiet planujących ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności  z zajściem w ciążę lub u których podejrzewana jest bezpłodność, należy rozważyć zakończenie  stosowania diklofenaku. 

7  

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn 

Pacjenci, przyjmujący diklofenak, u których występują zaburzenia widzenia, zawroty głowy, senność  lub inne zaburzenia dotyczące ośrodkowego układu nerwowego powinni zaprzestać prowadzenia  pojazdów i obsługiwania maszyn. 

4.8 Działania niepożądane 

Działania niepożądane zostały sklasyfikowane zgodnie z częstością występowania, najczęściej  występujące podano jako pierwsze: 

bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko  (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na  podstawie dostępnych danych). 

Przedstawione poniżej działania niepożądane obejmują działania niepożądane odnotowane  w przypadku krótko- lub długotrwałego stosowania.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Bardzo rzadko: 
Trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza,  anemia (w tym anemia hemolityczna  

i aplastyczna), zmniejszenie stężenia  

hemoglobiny i hematokrytu.
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko:  

Bardzo rzadko:
Nadwrażliwość, reakcje anafilaktyczne  i rzekomoanafilaktyczne (w tym hipotensja  i wstrząs). 

Obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk  twarzy).
Zaburzenia psychiczne
Bardzo rzadko: 
Dezorientacja, depresja, bezsenność, koszmary  senne, drażliwość, zaburzenia psychotyczne.
Zaburzenia układu nerwowego
Często:  

Rzadko:  

Bardzo rzadko: 
Ból głowy, zawroty głowy. 

Senność. 

Parestezje, zaburzenia pamięci, drgawki, lęk,  drżenie, jałowe zapalenie opon mózgowych,  zaburzenia smaku, udar naczyniowy mózgu.
Zaburzenia oka
Bardzo rzadko: 
Zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie,  podwójne widzenie.
Zaburzenia ucha i błędnika
Często:  

Bardzo rzadko: 
Zawroty głowy. 

Zaburzenia słuchu, szumy uszne.
Zaburzenia serca
Bardzo rzadko: 

Częstość nieznana:
Kołatanie serca, ból w klatce piersiowej,  niewydolność serca, zawał serca.  

Zespół Kounisa.
Zaburzenia naczyniowe
Bardzo rzadko: 
Nadciśnienie tętnicze, zapalenie naczyń.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Rzadko:  

Bardzo rzadko: 
Astma (w tym duszność). 

Zapalenie płuc.
Zaburzenia żołądka i jelit

8 

Często: 

Rzadko:  

Bardzo rzadko:  

Częstość nieznana:
Nudności, wymioty, biegunka, niestrawność, ból  brzucha, wzdęcia, anoreksja. 

Zapalenie błony śluzowej żołądka, krwawienia  z przewodu pokarmowego, krwawe wymioty,  krwawe biegunki, smoliste stolce, choroba  wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy  (z krwawieniem lub bez i perforacją). 

Zapalenie okrężnicy (także krwotoczne  zapalenie okrężnicy oraz zaostrzenie  

wrzodziejącego zapalenia okrężnicy, choroba  Crohna), zaparcia, zapalenie błony śluzowej  jamy ustnej (w tym wrzodziejące zapalenie  błony śluzowej jamy ustnej), zapalenie języka,  zaburzenia w obrębie przełyku, błoniaste  zwężenie jelit, zapalenie trzustki. 

Niedokrwienne zapalenie okrężnicy.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Często:  

Rzadko:  

Bardzo rzadko: 
Zwiększenie aktywności aminotransferaz. Zapalenie wątroby, żółtaczka, zaburzenia  czynności wątroby. 

Piorunujące zapalenie wątroby, martwica  wątroby, niewydolność wątroby.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często:  

Rzadko:  

Bardzo rzadko: 
Wysypka. 

Pokrzywka.  

Wysypka pęcherzowa, wyprysk, rumień, rumień  wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona,  toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka  (zespół Lyella), złuszczające zapalenie skóry,  wypadanie włosów, reakcje nadwrażliwości na  światło, plamica, choroba Schönleina i Henocha,  świąd.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Bardzo rzadko: 
Ostra niewydolność nerek, białkomocz,  krwiomocz, zespół nerczycowy, śródmiąższowe  zapalnie nerek, martwica brodawek nerkowych.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Rzadko: 
Obrzęk.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególnie  w dużych dawkach (150 mg na dobę) i w leczeniu długotrwałym zwiększa ryzyko zakrzepicy tętnic  (np. zawał serca lub udar). (Patrz punkty 4.3 i 4.4). 

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych 

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań  niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania  produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać  wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania  Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,  Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych 

Al. Jerozolimskie 181C 

02-222 Warszawa  

Tel.: + 48 22 49 21 301 

Faks: + 48 22 49 21 309

9 

Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl 

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 4.9 Przedawkowanie 

Objawy 

Nie ma specyficznych objawów klinicznych przedawkowania diklofenaku. Po przedawkowaniu  mogą wystąpić objawy takie jak: wymioty, krwotok z przewodu pokarmowego, biegunka,  zawroty głowy, szumy uszne lub drgawki. W przypadku ostrego zatrucia może wystąpić  uszkodzenie wątroby i ostra niewydolność nerek. 

Postępowanie 

Leczenie ostrego zatrucia lekami z grupy NLPZ, w tym diklofenaku, polega na stosowaniu środków  podtrzymujących czynność ważnych dla życia narządów oraz leczenie objawowe. Leczenie  podtrzymujące i objawowe należy zastosować w przypadku takich powikłań jak zmniejszenie  ciśnienia krwi, niewydolność nerek, drgawki, zaburzenia żołądka i jelit, zaburzenia oddychania. Wymuszona diureza, dializa lub przetaczanie krwi nie przyspieszają eliminowania niesteroidowych  leków przeciwzapalnych (NLPZ), w tym diklofenaku, ze względu na dużą zdolność wiązania  z białkami i wydłużony metabolizm. 

Po przyjęciu potencjalnie toksycznej dawki należy rozważyć podanie węgla aktywowanego  i opróżnienie żołądka (np. sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka). Po płukaniu żołądka,  dodatkowo do węgla aktywowanego należy podać środek przeczyszczający, najlepiej siarczan sodu. 

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 

5.1 Właściwości farmakodynamiczne 

Grupa farmakoterapeutyczna: Niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, pochodne  kwasu octowego; kod ATC: M01AB05 

Majamil PPH zawiera diklofenak sodowy, substancję należącą do grupy niesteroidowych leków  przeciwzapalnych. Jest to pochodna kwasu fenylooctowego o działaniu przeciwbólowym,  przeciwzapalnym i przeciwgorączkowym. Jej podstawowy mechanizm działania związany jest  z hamowaniem biosyntezy prostaglandyn. Prostaglandyny odgrywają zasadniczą rolę w patogenezie  procesu zapalnego, bólu i gorączki. 

Działanie terapeutyczne produktu leczniczego Majamil PPH w chorobach reumatycznych wynika  z jego właściwości przeciwzapalnych i przeciwbólowych, które warunkują wyraźne złagodzenie  objawów klinicznych i subiektywnych, takich jak ból podczas spoczynku, ból podczas ruchu,  sztywność poranna i obrzęk stawów oraz poprawę ogólnej sprawności fizycznej. W pourazowych  i pooperacyjnych stanach zapalnych, Majamil PPH szybko łagodzi zarówno ból podczas spoczynku  jak i ból podczas ruchu oraz zmniejsza obrzęk spowodowany stanem zapalnym i obrzęk wokół rany. 

Ponadto, badania kliniczne wykazały, że Majamil PPH zastosowany w pierwotnym bolesnym  miesiączkowaniu, łagodzi dolegliwości bólowe i zmniejsza nasilenie krwawienia. 

Dzieci i młodzież 

Doświadczenie pochodzące z badań klinicznych z zastosowaniem diklofenaku u pacjentów  pediatrycznych z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów (MRZS) / młodzieńczym  idiopatycznym zapaleniem stawów (MIZS) jest ograniczone. W randomizowanym, podwójnie  zaślepionym, 2-tygodniowym badaniu prowadzonym w grupach równoległych z udziałem dzieci  z MRZS/MIZS w wieku od 3 do 15 lat, skuteczność i bezpieczeństwo stosowania diklofenaku  podawanego codziennie w dawce 2-3 mg/kg mc. porównywano z kwasem acetylosalicylowym  (w dawce 50-100 mg/kg mc. na dobę) i placebo – po 15 pacjentów w każdej z grup. Po dokonaniu 

10 

łącznej oceny skuteczności terapii stwierdzono, że u 11 z 15 pacjentów z grupy diklofenaku, u 6 z 12  pacjentów z grupy kwasu acetylosalicylowego oraz u 4 z 15 pacjentów z grupy placebo nastąpiła  poprawa, a różnica ta była statystycznie znamienna (p<0, 05). Liczba bolesnych stawów zmniejszyła  się po zastosowaniu diklofenaku i kwasu acetylosalicylowego, a wzrosła w grupie placebo. W drugim  randomizowanym, podwójnie ślepym, 6-tygodniowym badaniu prowadzonym w grupach  równoległych z udziałem dzieci z MRZS/MIZS w wieku od 4 do 15 lat, skuteczność diklofenaku  (podawanego w dawce dobowej 2-3 mg/kg mc., n=22) była porównywalna ze skutecznością  indometacyny (podawanej w dawce dobowej 2-3 mg/kg mc., n=23). 

5.2 Właściwości farmakokinetyczne 

Wchłanianie 

Diklofenak z tabletek dojelitowych, wchłania się całkowicie z przewodu pokarmowego.  Wchłanianie jest szybkie, ale na początku przebiega wolniej z powodu otoczki tabletek,  odpornej na działanie soku żołądkowego. 

Średnie stężenie maksymalne wynoszące 1,5 mg/ml (5 μmol/1) osiągane jest po około  2 godzinach od przyjęcia 1 tabletki 50 mg. Ilość wchłoniętej substancji czynnej jest liniowo  zależna od wielkości dawki. 

Stosowanie tabletek podczas posiłku lub po posiłku przedłuża czas zalegania w przewodzie  pokarmowym w stosunku do produktu leczniczego przyjętego przed posiłkiem, ale ilość wchłoniętego  diklofenaku pozostaje ta sama. Dlatego tabletki Majamil PPH powinny być przyjmowane, jeśli to  możliwe, przed posiłkiem. 

Ponieważ około połowa podanej dawki diklofenaku jest szybko metabolizowana w wątrobie (efekt  "pierwszego przejścia"), AUC (pole powierzchni pod krzywą stężenia leku) po podaniu doustnym lub  doodbytniczym jest w przybliżeniu połową wartości występującej po dożylnym podaniu równoważnej  dawki.  

Podczas ponownego podania produktu leczniczego farmakokinetyka pozostaje nie zmieniona. Nie  dochodzi do kumulacji produktu leczniczego w organizmie, jeśli zachowane zostaną zalecane przerwy  w dawkowaniu.  

Stężenia w osoczu, osiągane u dzieci, którym podano równoważne dawki (mg/kg mc.) są  podobne do wartości uzyskiwanych u dorosłych. 

Dystrybucja 

Diklofenak łączy się z białkami osocza krwi w 99,7%, głównie z albuminami (99,4%). Względną  objętość dystrybucji ocenia się na 0,12-0,17 l/kg. 

Diklofenak przenika do płynu maziowego, gdzie maksymalne stężenie występuje po 2 do 4 godzinach  od osiągnięcia maksymalnego stężenia w osoczu krwi. Okres półtrwania w fazie eliminacji z płynu  maziowego wynosi 3 do 6 godzin. Po dwóch godzinach od osiągnięcia wartości maksymalnych  w osoczu krwi, stężenia substancji czynnej w płynie maziowym są większe niż w osoczu i pozostają  większe aż przez 12 godzin. 

Metabolizm 

Biotransformacja diklofenaku obejmuje częściowo glukuronidację niezmienionej cząsteczki, lecz  diklofenak ulega przede wszystkim pojedynczej lub wielokrotnej hydroksylacji i metoksylacji,  w wyniku, czego powstaje kilka pochodnych fenolowych (3’-hydroksy-, 4’-hydroksy-, 5’-hydroksy-,  4’,5’-dihydroksy- i 3’-hydroksy-4’-metoksy-diklofenak), z których większość ulega przekształceniu  do glukuronidów. Dwie spośród pochodnych fenolowych wykazują aktywność biologiczną, chociaż  w znacznie mniejszym zakresie niż diklofenak. 

Eliminacja 

Całkowity ogólnoustrojowy klirens diklofenaku w osoczu krwi wynosi 263 ±56 ml/min (średnia  wartość ± SD). Okres półtrwania w osoczu w fazie eliminacji wynosi 1 do 2 godzin.

11  

Cztery metabolity, w tym dwa aktywne, mają również krótki okres półtrwania 1 do 3 godzin. Jeden  metabolit, 3'-hydroksy-4'-metoksy-diklofenak, ma znacznie dłuższy okres półtrwania, jednak jest on  praktycznie nieaktywny.  

Około 60% podanej dawki ulega wydaleniu z moczem, w postaci sprzężonych z glukuronidami nie  zmienionych cząsteczek i metabolitów, z których większość również ulega przekształceniu do  glukuronidów. Mniej niż 1% ulega wydaleniu w postaci niezmienionej. Pozostała część dawki  wydalana jest z kałem w postaci metabolitów związanych z żółcią. 

Szczególne grupy pacjentów  

Nie zaobserwowano istotnych różnic we wchłanianiu, metabolizmie lub wydalaniu, zależnych od  wieku pacjenta. 

U pacjentów z niewydolnością nerek, przy zachowaniu zalecanego schematu dawkowania, nie  obserwuje się kumulacji niezmienionej substancji czynnej. Jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż  10 ml/min, stężenia hydroksypochodnych diklofenaku w osoczu krwi obliczone w stanie równowagi  dynamicznej, są około 4 razy większe niż u osób z prawidłową czynnością nerek. Jednak ostatecznie  metabolity są wydalane z żółcią. 

U pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby lub wyrównaną marskością wątroby kinetyka  i metabolizm diklofenaku są takie same jak u osób bez chorób wątroby. 

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie 

NLPZ wykazują działanie teratogenne u zwierząt. Diklofenak hamował owulację u królików,  powodował rozszczep podniebienia u myszy oraz hamował zagnieżdżenie jaja i tworzenie łożyska  u szczurów. 

Podawanie dawek toksycznych szczurom powodowało dystocję, wydłużenie ciąży, zmniejszenie masy  ciała i wzrostu płodu, zmniejszoną przeżywalność płodów. Dobrze znanym działaniem hamowania  syntezy prostaglandyn jest przetrwanie przewodu tętniczego Botalla. 

Dane przedkliniczne z badań genotoksyczności, potencjału mutagennego i rakotwórczego wykazały, że  w zakresie dawek terapeutycznych diklofenak nie wykazuje specyficznego zagrożenia dla ludzi. 

6. DANE FARMACEUTYCZNE 

6.1 Wykaz substancji pomocniczych 

Rdzeń tabletki 

Skrobia kukurydziana  

Laktoza jednowodna  

Karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A) 

Skrobia żelowana, kukurydziana  

Celuloza mikrokrystaliczna 

Magnezu stearynian 

Otoczka tabletki 

Talk 

Makrogol 6000 

Kopolimer kwasu metakrylowego i etylu akrylanu, dyspersja 30% 

Emulsja silikonowa (dimetykon, polisorbat 80, kwas sorbinowy, woda oczyszczona) Tytanu dwutlenek (E 171)  

Żelaza tlenek żółty (E 172).  

6.2 Niezgodności farmaceutyczne 

Nie dotyczy.

12  

6.3 Okres ważności 

4 lata 

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania 

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. 

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu. 

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania 

Pudełko tekturowe zawiera 30 tabletek. 

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania 

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z  lokalnymi przepisami. 

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA  DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A. 

ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański 

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Pozwolenie nr 15922 

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU  I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03.09.2009 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 12.09.2013 r. 

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU  CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 

17.11.2022 r.

13