Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Cardilopin

Cardilopin

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Cardilopin, 2,5 mg, tabletki
Cardilopin, 5 mg, tabletki
Cardilopin, 10 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka zawiera 2,5 mg, 5 mg lub 10 mg Amlodipinum (amlodypiny) w postaci amlodypiny
bezylanu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka.
Tabletki 2,5 mg: białe lub białawe, okrągłe, płaskie, ze ściętymi krawędziami, bez zapachu lub
prawie bez zapachu, z napisem „E” po jednej stronie i napisem „251” po drugiej stronie. Kolor
powierzchni złamania jest biały lub białawy.
Tabletki 5 mg: białe lub białawe, okrągłe, płaskie, ze ściętymi krawędziami, bez zapachu lub
prawie bez zapachu, z napisem „E” po jednej stronie i napisem „252” po drugiej stronie. Kolor
powierzchni złamania jest biały lub białawy.
Tabletki 10 mg: białe lub białawe, okrągłe, płaskie, ze ściętymi krawędziami, bez zapachu lub
prawie bez zapachu, z napisem „E” po jednej stronie i napisem „253” po drugiej stronie. Kolor
powierzchni złamania jest biały lub białawy.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętnicze
Przewlekła, stabilna dławica piersiowa
Naczynioskurczowa dławica piersiowa (typu Prinzmetala)
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli
W leczeniu zarówno nadciśnienia tętniczego, jak i dławicy piersiowej, dawka początkowa wynosi
zazwyczaj 5 mg raz na dobę. Dawkę tę można zwiększyć do dawki maksymalnej 10 mg na dobę w
zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie.
2
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym Cardilopin stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami
moczopędnymi, lekami alfa-adrenolitycznymi, lekami beta-adrenolitycznymi oraz inhibitorami
konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową Cardilopin może być stosowany w
monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi u pacjentów z dławicą
oporną na azotany i (lub) odpowiednie dawki leków blokujących receptory beta-adrenergiczne.
Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory betaadrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawki
amlodypiny.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku
Cardilopin stosowany w takich samych dawkach jest jednakowo dobrze tolerowany przez
pacjentów w wieku podeszłym, jak i pacjentów młodszych. U pacjentów w podeszłym wieku
zaleca się normalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachować
ostrożność (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Schemat dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności
wątroby nie został ustalony, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny należy zachować
ostrożność, dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkich
dostępnych (patrz punkty 4.4 i 5.2). Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetyki
amlodypiny w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności wątroby dawkowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej dawki, a następnie
stopniowo należy ją zwiększać.
Zaburzenia czynności nerek
Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek,
dlatego zaleca się normalny schemat dawkowania. Amlodypina nie jest eliminowana z organizmu
podczas dializy.
Dzieci i młodzież
Dzieci i młodzież z nadciśnieniem tętniczym w wieku od 6 do 17 lat.
Zalecana doustna dawka początkowa u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat wynosi 2,5 mg
raz na dobę. Dawka może zostać zwiększona do 5 mg raz na dobę jeśli po 4 tygodniach
stosowania nie uzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego. Dawki większe niż 5 mg na
dobę nie były badane u dzieci i młodzieży (patrz punkty 5.1 i 5.2).
Dzieci w wieku poniżej 6 lat
Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
Tabletki do podawania doustnego.
Tabletki należy przyjmować codziennie o tej samej porze, popijając szklanką wody, z posiłkiem
lub bez. Produktu leczniczego Cardilopin nie należy przyjmować z sokiem grejpfrutowym.
4.3 Przeciwwskazania
Amlodypina jest przeciwwskazana u pacjentów z:
• nadwrażliwością na substancję czynną, inne pochodne dihydropirydyny lub na
którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1
• ciężkim niedociśnieniem
3
• wstrząsem (w tym wstrząsem kardiogennym)
• zwężeniem drogi odpływu z lewej komory (np. stenoza aortalna dużego stopnia)
• hemodynamicznie niestabilną niewydolnością serca po przebyciu ostrego zawału serca.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.
Niewydolność serca
Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca. W
długookresowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo, w którym stosowano amlodypinę u
pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca ( III i IV klasa wg NYHA ), zanotowano
większą częstość wystąpienia obrzęku płuc u pacjentów stosujących amlodypinę w porównaniu z
pacjentami stosującymi placebo (patrz punkt 5.1). Leki z grupy antagonistów wapnia, w tym
amlodypina, powinny być ostrożnie stosowane u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca,
ponieważ mogą zwiększać ryzyko występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz zgonu.
Zaburzenia czynności wątroby
Okres półtrwania amlodypiny jest przedłużony a wartości AUC są większe u pacjentów z
zaburzeniami czynności wątroby. Nie opracowano dotychczas zaleceń dotyczących dawkowania
amlodypiny. Stosowanie amlodypiny należy rozpocząć od możliwie najmniejszej dawki, należy
zachować ostrożność zarówno podczas rozpoczynania leczenia jak również podczas zwiększania
dawki amlodypiny. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy stopniowo
zwiększać dawkę oraz zapewnić odpowiednią kontrolę.
Pacjenci w podeszłym wieku
Zwiększenie dawki produktu u pacjentów w podeszłym wieku wymaga zachowania ostrożności
(patrz punkty 4.2 i 5.2).
Niewydolność nerek
U tych pacjentów amlodypina może być stosowana w zwykłych dawkach. Stopień niewydolności
nerek nie wpływa na zmianę stężenia amlodypiny w osoczu. Amlodypina nie podlega dializie.
Informacje o niektórych substancjach pomocniczych produktu leczniczego Cardilopin
Produkt leczniczy Cardilopin zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej tabletce, to znaczy
produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę
Inhibitory CYP3A4:
Jednoczesne stosowanie z silnymi lub umiarkowanie silnymi inhibitorami CYP3A4 (inhibitory
proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil
lub diltiazem) mogło powodować znaczne zwiększenie wpływu amlodypiny na organizm.
Znaczenie kliniczne tych zmian w farmakokinetyce może być bardziej widoczne u pacjentów w
podeszłym wieku, dlatego może być konieczna odpowiednia kontrola kliniczna oraz odpowiednie
dostosowanie dawki.
Klarytromycyna jest inhibitorem CYP3A4. Istnieje zwiększone ryzyko niedociśnienia u pacjentów
otrzymujących klarytromycynę i amlodypinę. Jeśli amlodypina jest podawana jednocześnie z
klarytromycyną, zalecana jest ścisła obserwacja pacjenta.
Induktory CYP3A4:
Stosowanie amlodypiny jednocześnie ze znanymi induktorami CYP3A4 może zmieniać jej
stężenie w osoczu. Dlatego też, zarówno podczas stosowania amlodypiny razem z induktorami
CYP3A4, a szczególnie z silnymi induktorami CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca), jak i
4
po jego zakończeniu, należy kontrolować ciśnienie krwi i rozważyć konieczność modyfikacji dawki.
Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane ze względu
na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać obniżenie
ciśnienia tętniczego.
Dantrolen (wlew):
U zwierząt po dożylnym podaniu werapamilu i dantrolenu obserwowano prowadzące do śmierci
migotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu na ryzyko
hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów wapnia, takich jak
amlodypina u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej.
Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze
Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia krwi sumuje się z działaniem
obniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościach
przeciwnadciśnieniowych.
Takrolimus
Istnieje ryzyko zwiększenia stężenia takrolimusu we krwi w przypadku jednoczesnego stosowania
amlodypiny. Aby uniknąć toksyczności takrolimusu, stosowanie amlodypiny u pacjenta leczonego
takrolimusem wymaga monitorowania stężeń takrolimusu we krwi i w razie konieczności
modyfikacji dawki takrolimusu.
Inhibitory kinazy mTOR (ssaczy cel rapamycyny)
Inhibitory kinazy mTOR, np. syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus są substratami CYP3A.
Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A. W przypadku jednoczesnego stosowania
inhibitorów kinazy mTOR, amlodypina może zwiększać narażenie na te inhibitory.
Cyklosporyna
Nie przeprowadzono badań interakcji pomiędzy cyklosporyną i amlodypiną u zdrowych
ochotników lub jakiejkolwiek innej populacji, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniu nerki, u
których zaobserwowano zmienne zwiększenie stężenia cyklosporyny (przedział 0% - 40%). U
pacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężenie
cyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę.
Symwastatyna
Jednoczesne, wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce 80 mg
skutkowało zwiększeniem narażenia na symwastatynę o 77%, w porównaniu ze stosowaniem
symwastatyny w monoterapii. Dlatego dawkę symwastatyny u pacjentów przyjmujących
amlodypinę należy zmniejszyć do 20 mg na dobę.
W badaniach klinicznych dotyczących interakcji, amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę
atorwastatyny, digiksyny lub warfaryny.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.
Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dużych
dawek produktu (patrz punkt 5.3).
Stosowanie amlodypiny w ciąży jest możliwe tylko w przypadkach, gdy nie ma innego,
bezpieczniejszego produktu oraz gdy choroba jest związana z większym ryzykiem dla matki i
płodu.
5
Karmienie piersią
Amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Oszacowano, że odsetek dawki, jaki przyjmuje
niemowlę od karmiącej go piersią matki, mieści się w przedziale międzykwartylowym od 3% do
7%, przy czym wartość maksymalna wynosi 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt
jest nieznany. Decyzję o kontynuowaniu/zaprzestaniu karmienia piersią lub
kontynuowaniu/zaprzestaniu leczenia amlodypina należy podejmować po rozważeniu korzyści
wynikających z karmienia piersią dla dziecka oraz leczenia amlodypina dla matki.
Płodność
U niektórych pacjentów leczonych antagonistami wapnia zaobserwowano odwracalne zmiany
biochemiczne w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działania
amlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu z udziałem szczurów
zaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców (patrz
punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Amlodypina wywiera mały lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn. Zdolność reagowania może ulec osłabieniu, jeśli pacjent przyjmujący
amlodypinę odczuwa zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności. Szczególną ostrożność
należy zachować na początku leczenia.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały: senność,
zawroty głowy, ból głowy, kołatanie serca, zaczerwienienia twarzy, ból brzucha, nudności, obrzęk
kostek, obrzęk oraz zmęczenie.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Działania niepożądane zamieszczone w poniższej tabeli były obserwowane i zgłoszone w związku
ze stosowaniem amlodypiny i występowały z następującą częstością:
Bardzo często ( > 1/10), często (> 1/100 do < 1/10), niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100), rzadko
(> 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona
na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej częstości występowania działania niepożądane przedstawiono zgodnie ze
zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów i
narządów
Częstość Działania niepożądane
Zaburzenia krwi i układu
chłonnego
Bardzo rzadko Leukopenia,
małopłytkowość
Zaburzenia układu
immunologicznego
Bardzo rzadko Reakcje alergiczne
Zaburzenia metabolizmu i
odżywiania
Bardzo rzadko Hiperglikemia
Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Depresja, zmiany nastroju (w tym
lęk), bezsenność
Rzadko Splątanie
Zaburzenia układu nerwowego Często Senność, zawroty głowy, ból głowy
(zwłaszcza na początku leczenia)
6
Niezbyt często Drżenie, zaburzenia smaku,
omdlenie, niedoczulica, parestezja
Bardzo rzadko Wzmożone napięcie, neuropatia
obwodowa
Nieznana Zaburzenia pozapiramidowe
Zaburzenia oka Często Zaburzenia widzenia (w tym
podwójne widzenie)
Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Szum uszny
Zaburzenia serca Często Kołatanie serca
Niezbyt często Zaburzenia rytmu serca (w tym
bradykardia, tachykardia komorowa i
migotanie przedsionków)
Bardzo rzadko Zawał serca
Zaburzenia naczyniowe Często Nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza
twarzy)
Niezbyt często Niedociśnienie
Bardzo rzadko Zapalenie naczyń
Zaburzenia układu
oddechowego, klatki piersiowej i
śródpiersia
Często Duszność
Niezbyt często Kaszel, zapalenie błony śluzowej
nosa
Zaburzenia żołądka i jelit Często Ból brzucha, nudności, niestrawność,
zmiana rytmu wypróżnień (w tym
biegunka i zaparcie)
Niezbyt często Wymioty, suchość błony śluzowej
jamy ustnej
Bardzo rzadko Zapalenie trzustki, zapalenie błony
śluzowej żołądka, rozrost dziąseł
Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych
Bardzo rzadko Zapalenie wątroby, żółtaczka,
zwiększenie aktywności enzymów
wątrobowych*
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej
Niezbyt często Łysienie, plamica, zmiana koloru
skóry, wzmożona potliwość, świąd,
wysypka, wykwit skórny, pokrzywka
Bardzo rzadko Obrzęk naczynioruchowy, rumień
wielopostaciowy, złuszczające
zapalenie skóry, zespół StevensaJohnsona, obrzęk Quinckego,
nadwrażliwość na światło
Nieznana Toksyczne martwicze oddzielanie się
naskórka
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
Często Obrzęk okolicy kostek, kurcze mięśni
Niezbyt często Ból stawów, ból mięśni, ból pleców
Zaburzenia nerek i dróg
moczowych
Niezbyt często Zaburzenia mikcji, oddawanie moczu
w nocy, zwiększona częstość
oddawania moczu
Zaburzenia układu rozrodczego
i piersi
Niezbyt często Impotencja, ginekomastia
Bardzo często Obrzęki
7
Zaburzenia ogólne i stany w
miejscu podania Często Zmęczenie, osłabienie
Niezbyt często Ból w klatce piersiowej, ból, złe
samopoczucie
Badania diagnostyczne Niezbyt często Zwiększenie masy ciała
Zmniejszenie masy ciała
* w większości przypadków odpowiadające cholestazie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka
stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny
zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
U ludzi doświadczenie z zamierzonym przedawkowaniem jest ograniczone.
Objawy
Dostępne dane wskazują, że duże przedawkowanie może prowadzić do znacznego rozszerzenia
naczyń obwodowych oraz możliwej odruchowej tachykardii. Donoszono o znacznym i
prawdopodobnie długotrwałym zmniejszeniu ciśnienia tętniczego, prowadzącym do wstrząsu, w
tym wstrząsu z wystąpieniem zgonu.
Rzadko notowano niekardiogenny obrzęk płuc w następstwie przedawkowania amlodypiny,
mogący wystąpić z opóźnieniem (do 24-48 godzin po przyjęciu) i powodujący konieczność
wspomagania oddychania. Czynnikami predysponującymi mogą być wczesne działania
resuscytacyjne (w tym przeciążenie płynami) mające na celu utrzymanie perfuzji i pojemności
minutowej serca.
Leczenie
Klinicznie znamienne niedociśnienie spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymaga
aktywnego podtrzymywania czynności układu sercowo-naczyniowego, w tym częstego
monitorowania czynności serca i układu oddechowego, uniesienia kończyn i kontrolowania
objętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu.
Lek zwężający naczynia może przywrócić prawidłowe napięcie ścian naczyń i ciśnienie krwi pod
warunkiem, że nie ma przeciwwskazań do jego stosowania. Podawany dożylnie glukonian wapnia
może wpływać korzystnie, zmniejszając blokadę kanałów wapniowych.
W niektórych przypadkach warto rozważyć płukanie żołądka. U zdrowych ochotników
zastosowanie węgla aktywnego do 2 godzin po podaniu 10 mg amlodypiny zmniejszało szybkość
absorpcji amlodypiny.
8
Dializa najprawdopodobniej nie przyniesie spodziewanych korzyści, ponieważ amlodypina silnie
wiąże się z białkami.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Wybiórczy antagoniści wapnia o dominującym działaniu
naczyniowym, kod ATC: C08CA01
Mechanizm działania
Amlodypina jest antagonistą napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropirydyny
(powolny inhibitor kanału wapniowego lub antagonista jonów wapniowych). Hamuje
przezbłonowy przepływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i komórek błony
mięśniowej naczyń.
Mechanizm działania obniżającego ciśnienie amlodypiny jest wynikiem bezpośredniego działania
rozkurczowego na mięśnie gładkie naczyń. Dokładny mechanizm łagodzenia objawów dławicy
piersiowej w czasie stosowania amlodypiny nie jest w pełni wyjaśniony, jednak amlodypina
zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez dwa następujące rodzaje działań:
1. Amlodypina rozszerza tętniczki przedwłosowate i w ten sposób zmniejsza opór obwodowy
(obciążenia następcze). Ponieważ częstość skurczów serca pozostaje niezmieniona, działanie to
zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen.
2. Mechanizm działania amlodypiny obejmuje także prawdopodobnie rozszerzenie dużych tętnic i
tętniczek wieńcowych zarówno w obszarach niezmienionych, jak i zmienionych wskutek
niedokrwienia. Zwiększa to zaopatrzenie w tlen u chorych ze skurczem naczyń wieńcowych
(angina Prinzmetala).
Działanie farmakodynamiczne
U chorych z nadciśnieniem tętniczym podawanie leku raz na dobę powoduje klinicznie znamienne
obniżenie ciśnienia tętniczego zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej, przez cały 24-godzinny
okres obserwacji. Z uwagi na powolny początek działania, po podaniu amlodypiny nie obserwuje
się gwałtownych spadków ciśnienia tętniczego.
U chorych z chorobą niedokrwienną serca podanie amlodypiny w jednej dawce dobowej wydłuża
czas możliwego do wykonania wysiłku fizycznego, czas do wystąpienia bólu wieńcowego oraz
czas do obniżenia odcinka ST o 1 mm , zmniejsza też częstość występowania dolegliwości
wieńcowych oraz zmniejsza liczbę stosowanych tabletek nitrogliceryny.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Nie stwierdzono, by amlodypina powodowała jakiekolwiek niekorzystne działania metaboliczne
ani zmieniała profil lipidowy osocza. Amlodypina nadaje się do stosowania u chorych z astmą
oskrzelową, cukrzycą i dną moczanową.
Stosowanie u pacjentów z choroba niedokrwienna serca
Skuteczność amlodypiny w zapobieganiu zdarzeniom klinicznym u pacjentów z chorobą
niedokrwienną serca oceniano w niezależnym, wieloośrodkowym, randomizowanym badaniu
prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanym placebo, z udziałem 1997
pacjentów o nazwie CAMELOT (ang. Comparison of Amlodipine vs Enalapril to Limit
Occurrences of Thrombosis). Przez 2 lata, wśród uczestników badania 663 osoby otrzymywały
9
amlodypinę w dawce 5-10 mg, 673 osoby otrzymywały enalapryl w dawce 10-20 mg, a 655 osób
otrzymywało placebo, poza standardowym leczeniem obejmującym statyny, leki betaadrenolityczne, leki moczopędne i kwas acetylosalicylowy. Główne wyniki dotyczące
skuteczności przedstawiono w Tabeli 1. Wyniki wskazują, że stosowanie amlodypiny związane
było z rzadszymi hospitalizacjami z powodu dławicy piersiowej i rzadszym wykonywaniem
zabiegów rewaskularyzacji u pacjentów z chorobą wieńcową.
Tabela 1. Częstość występowania istotnych efektów klinicznych w badaniu CAMELOT
Wskaźnik występowania zdarzeń
sercowo-naczyniowych, liczba
przypadków (%)
Porównanie amlodypiny i
placebo
Efekt Amlodypina Placebo Enalapril Wskaźnik ryzyka
(95% przedział
ufności)
wartość P
Pierwszorzędowy punkt końcowy
Niepożądane
zdarzenia
sercowonaczyniowe
110 (16,6) 151 (23,1) 136 (20,2) 0,69 (0,54-0,88) ,033
Poszczególne elementy
Rewaskularyzacja
wieńcowa
78 (11,8) 103
(15,7)
95 (141,1) 0,73 (0,54-0,98) ,03
Hospitalizacja z
powodu dławicy
51 (7,7) 84 (12,8) 86 (12,8) 0,58 (0,41-0,82) ,002
Zawał mięśnia
sercowego
niezakończony
zgonem
14 (2,1) 19 (2,9) 11 (1,6) 0,73 (0,37-1,46) ,37
Udar mózgu lub
TIA
6 (0,9) 12 (1,8) 8 (1,2) 0,50 (0,19-1,32) ,15
Zgon z powodów
sercowonaczyniowych
5 (0,8) 2 (0,3) 5 (0,7) 2,46 (0,48-12,7) ,27
Hospitalizacja z
powodu
zastoinowej
niewydolności
serca
3 (0,5) 5 (0,8) 4 (0,6) 0,59 (0,14-2,47) ,46
Zatrzymanie
krążenia ze
skuteczną
resuscytacją
0 4 (0,6) 1 (0,1) NA ,04
Świeżo
rozpoznana
choroba naczyń
obwodowych
5 (0,8) 2 (0,3) 8 (1,2) 2,6 (0,50-13,4) ,24
Skróty: TIA- przemijający napad niedokrwienny, CI- przedział ufności
10
Stosowanie u pacjentów z niewydolnością serca
Badania hemodynamiczne oraz próby wysiłkowe przeprowadzone u chorych z niewydolnością serca
klasy II-IV wg NYHA wykazały, że amlodypina nie prowadzi do pogorszenia stanu klinicznego
chorych określonego poprzez zdolność do wykonywania wysiłku fizycznego, pomiar frakcji
wyrzutowej lewej komory oraz nasilenie objawów klinicznych.
W badaniu kontrolowanym przeprowadzonym z użyciem placebo (PRAISE), u chorych
z niewydolnością serca klasy III-I V wg NYHA leczonych digoksyną, lekami moczopędnymi
i inhibitorami konwertazy angiotensyny wykazano, że zastosowanie amlodypiny nie zwiększa
umieralności ani łącznie chorobowości i umieralności pacjentów z niewydolnością serca.
W dalszej obserwacji w długookresowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo (PRAISE-2),
stosowanie amlodypiny u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca (NYHA III i IV) bez cech
sugerujących podłoże niedokrwienne choroby, leczonych ustalonymi dawkami inhibitorów
konwertazy angiotensyny (ACE-I), glikozydów naparstnicy i leków moczopędnych, amlodypina nie
miała wpływu na śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych. W tej samej grupie pacjentów,
przyjmowanie amlodypiny związane było ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia obrzęku płuc.
Leczenie zapobiegające występowaniu zawałów serca (ALLHAT)
Przeprowadzono randomizowane, kontrolowane metodą podwójnie ślepej próby badanie, dotyczące
zachorowalności i śmiertelności, zatytułowane „Leczenie hipotensyjne i obniżające stężenie lipidów w
celu zapobiegania występowaniu zawałów serca" (ang. Antihypertensive and Lipid-Lowering
Treatment to Prevent Heart Attack - ALLHAT), w celu porównania nowych metod leczenia:
amlodypina 2,5-10 mg/d (antagonista wapnia) lub lizynoprylem 10-40 mg/d (inhibitor ACE) - jako
leczenia pierwszego rzutu, z leczeniem tiazydowym lekiem moczopędnym chlortalidonem 12,5-25
mg/d, w łagodnym lub umiarkowanie nasilonym nadciśnieniu tętniczym.
Do badania włączono ogółem 33 357 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, w wieku powyżej 55 lat,
których obserwowano średnio przez 4,9 roku. U pacjentów występował co najmniej jeden z
następujących czynników ryzyka rozwoju choroby wieńcowej: uprzedni zawał serca lub udar (ponad 6
miesięcy przed włączeniem do badania) lub wywiad dotyczący innego epizodu związanego z
miażdżycą naczyń (ogółem 51,5%), cukrzyca typu 2. (36,1%), stężenie HDL-C <35 mg/dl (11,6%),
przerost lewej komory stwierdzony elektro- lub echokardiograficznie (20,9%), palenie papierosów
(21,9%).
Pierwotnym punktem końcowym była łączna liczba zgonów z powodu choroby wieńcowej oraz
zawałów serca niezakończonych zgonem pacjenta. Nie obserwowano istotnej różnicy w częstości
wystąpienia pierwotnego punktu końcowego pomiędzy leczeniem z zastosowaniem amlodypiny i
chlortalidonu: RR 0,98, 95% CI (0,90-1,07), p=0,65. W obrębie wtórnego punktu końcowego,
częstość występowania niewydolności serca (element złożonego sercowo-naczyniowego punktu
końcowego) była znacznie wyższa w grupie pacjentów otrzymujących amlodypinę w porównaniu do
chlortalidonu (10,2% vs 7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52] p<0,001). Co więcej, nie obserwowano
różnic w śmiertelności ogólnej (bez względu na przyczynę) pomiędzy grupami, w których stosowano
amlodypinę i chlortalidon: RR 0,96 95%, CI [0,89-1,02], p=0,20.
Dzieci i młodzież (w wieku 6 lat i powyżej)
W badaniu obejmującym 268 dzieci w wieku 6-17 lat z przeważającym wtórnym nadciśnieniem
tętniczym, porównanie amlodypiny w dawce 2,5 mg i 5,0 mg z placebo wykazało, że obie dawki
zmniejszały ciśnienie skurczowe znacząco bardziej niż placebo. Różnica pomiędzy tymi dwiema
dawkami nie była statystycznie istotna.
Nie badano długoterminowego wpływu amlodypiny na wzrost, dojrzewanie i rozwój ogólny. Nie
określono również długoterminowego wpływu amlodypiny podawanej w dzieciństwie na zmniejszenie
chorobowości i śmiertelności po osiągnięciu dorosłości.
11
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie, dystrybucja, wiązanie przez białka surowicy
Po doustnym podaniu dawek terapeutycznych amlodypina jest dobrze wchłaniana, a maksymalne
stężenie w surowicy występuje po 6-12 godzinach po podaniu dawki. Biodostępność amlodypiny
ocenia się na 64-80%. Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. W badaniach in vitro wykazano, że
amlodypina jest w około 97,5% wiązana przez białka surowicy.
Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu.
Metabolizm/eliminacja
Okres półtrwania eliminacji amlodypiny w fazie końcowej wynosi 35-50 godzin i umożliwia
dawkowanie raz na dobę. Amlodypina jest metabolizowana w wątrobie do nieczynnych metabolitów.
Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulega wydaleniu
około 60% metabolitów.
Zaburzenia czynności wątroby:
Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentów z
zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z niewydolnością wątroby mają zmniejszony klirens
amlodypiny czego wynikiem jest dłuższy okres półtrwania oraz zwiększenie AUC o około 40-60%.
Pacjenci w podeszłym wieku
Maksymalne stężenie amlodypiny w surowicy występuje u osób w podeszłym wieku po takim samym
czasie jak u młodszych pacjentów. W podeszłym wieku istnieje tendencja do zmniejszania się klirensu
amlodypiny, co powoduje zwiększenie pola pod krzywą stężenia leku w czasie i przedłużenie okresu
półtrwania w fazie eliminacji. U pacjentów z niewydolnością krążenia pole pod krzywą stężenia leku
w czasie i okres półtrwania w fazie eliminacji zwiększały się odpowiednio do wieku.
Dzieci i młodzież
Przeprowadzono badanie farmakokinetyczne w populacji 74 dzieci w wieku od 12 miesięcy do 17 lat
z nadciśnieniem tętniczym (34 pacjentów w wieku 6-12 lat i 28 pacjentów w wieku 13-17 lat)
otrzymujących dawki amlodypiny pomiędzy 1,25 i 20 mg zarówno raz na dobę jak i dwa razy na
dobę. U dzieci w wieku 6-12 lat i młodzieży w wieku 13-17 lat typowy klirens doustny (CL/F)
wynosił odpowiednio u osób płci męskiej 22,5 i 27,4 l/h oraz u osób płci żeńskiej 16,4 i 21,3 l/h.
Zaobserwowano dużą zmienność w ekspozycji między osobnikami. Dane zgłaszane dla dzieci w
wieku poniżej 6 lat są ograniczone.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczny wpływ na płodność:
Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie daty porodu,
wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po zastosowaniu
amlodypiny w dawkach mniej więcej 50-kronie większych od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi,
w przeliczeniu na mg/kg masy ciała.
Zaburzenia płodności:
Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg/dobę (w przeliczeniu na
mg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi
wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i samic przez 14 dni przed
parowaniem). W innym badaniu z udziałem szczurów, w którym samcom szczurów podawano
amlodypinę w postaci bezylanu w dawce porównywalnej do dawki stosowanej u ludzi w przeliczeniu
na mg/kg przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i
testosteronu w osoczu jak również zmniejszenie gęstości nasienia i liczby dojrzałych spermatyd i
komórek Sertoliego.
12
Rakotwórczość, mutageneza:
U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, aby
zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg/dobę, nie stwierdzono cech działania rakotwórczego.
Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona, a u szczurów dwukrotnie większa od
maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni
ciała*) była zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.
W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem na poziomie
genów ani chromosomów.
* W oparciu o masę ciała pacjenta wynoszącą 50 kg
6. SZCZEGÓŁOWE DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Krzemionka koloidalna bezwodna
Magnezu stearynian
Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)
Celuloza mikrokrystaliczna
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
5 lat
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu
ochrony przed światłem.
Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
30 tabletek (3 x 10) w blistrach z folii Aluminium/PVC/PVDC, w tekturowym pudełku.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania
Bez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU
PROTERAPIA Spółka z o.o.
ul. Komitetu Obrony Robotników 45 D
02-146 Warszawa
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
13
Cardilopin, 2,5 mg: Pozwolenie nr 9073,
Cardilopin, 5 mg: Pozwolenie nr 9074,
Cardilopin,10 mg: Pozwolenie nr 9075.
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU /DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 30.11.2001 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 22.07.2011
10. DATA ZATWIERDZENIE LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGO
29.06.2022

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Cardilopin
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu