Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Letrox 150

Letrox 150

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Letrox 50; 50 mikrogramów, tabletki
Letrox 75 mikrogramów; 75 mikrogramów, tabletki
Letrox 100; 100 mikrogramów , tabletki
Letrox 125 mikrogramów; 125 mikrogramów, tabletki
Letrox 150; 150 mikrogramów, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 50 zawiera 53,2 – 56,8 mikrogramów lewotyroksyny
sodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 50 µg lewotyroksyny sodowej).
Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 75 mikrogramów zawiera 79,8 – 85,2 mikrogramów
lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 75 µg lewotyroksyny
sodowej).
Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 100 zawiera 106,4 – 113,6 mikrogramów lewotyroksyny
sodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 100 µg lewotyroksyny sodowej).
Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 125 mikrogramów zawiera 133,0 – 142,0 mikrogramów
lewotyroksyny sodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 125 µg lewotyroksyny
sodowej).
Każda tabletka produktu leczniczego Letrox 150 zawiera 159,6 – 170,4 mikrogramów lewotyroksyny
sodowej (Levothyroxinum natricum) x H2O (co odpowiada 150 µg lewotyroksyny sodowej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Białe do beżowych, okrągłe, lekko wypukłe tabletki z linią podziału po jednej stronie.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
- Terapia zastępcza i uzupełniająca w niedoczynności tarczycy o różnej etiologii.
- Zapobieganie wznowie wola tarczycy po leczeniu operacyjnym u pacjentów z prawidłową
czynnością tarczycy (eutyreoza).
- Leczenie wola o charakterze łagodnym u pacjentów z prawidłową czynnością tarczycy
(eutyreoza).
- Terapia zastępcza i supresyjna nowotworów złośliwych tarczycy, szczególnie po operacji
wycięcia tarczycy.
- Pomocniczo w leczeniu nadczynności tarczycy w skojarzeniu z tyreostatykami po uzyskaniu
eutyreozy.
- Test supresyjny w diagnostyce nadczynności tarczycy.
2
Produkt leczniczy Letrox jest wskazany do stosowania we wszystkich grupach wiekowych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Leczenie hormonami tarczycy/terapia zastępcza
Dawkowanie
Należy stosować się do zaleceń dotyczących dawkowania.
Indywidualna dawka dobowa powinna być ustalona na podstawie badania lekarskiego i wyników
testów laboratoryjnych.
W przypadku utrzymującej się resztkowej czynności tarczycy, odpowiednie może być zastosowanie
mniejszych dawek.
Leczenie hormonami tarczycy powinno być prowadzone ze szczególną ostrożnością u pacjentów w
podeszłym wieku, pacjentów z chorobą wieńcową serca i pacjentów z ciężką lub długotrwałą
niedoczynnością tarczycy. U tych pacjentów, leczenie należy zacząć od małej dawki początkowej,
która następnie powinna być zwiększana powoli w dużych odstępach czasu z jednoczesnym
monitorowaniem stężenia hormonów tarczycy. Doświadczenia wykazały, iż małe dawki są również
wystarczające u pacjentów o niewielkiej masie ciała oraz u pacjentów z dużym wolem.
U niektórych pacjentów stężenie hormonów T4 lub fT4 może być zwiększone, dlatego w celu
monitorowania przyjętego schematu leczenia, lepsze jest oznaczanie stężenia TSH w surowicy krwi.
Wskazanie Dawka* (liczba mikrogramów lewotyroksyny sodowej
/dobę)
Niedoczynność tarczycy
Dawkowanie u dorosłych Dawka początkowa 25 do 50
(dawkę należy zwiększać
o 25-50 µg w odstępach 2-4
tygodni)
Dawka podtrzymująca 100 do 200
Profilaktyka nawrotu wola 75 do 200
Wole o charakterze łagodnym u
pacjentów z eutyreozą
75 do 200
Terapia wspomagająca leczenie
tyreostatyczne nadczynności
tarczycy
50 do 100
Po operacji usunięcia tarczycy z
powodu nowotworów złośliwych
tarczycy
150 do 300
Test supresyjny w diagnostyce
nadczynności tarczycy
200 mikrogramów (przez 14
dni do momentu wykonania
scyntygrafii)
* W celu dokładnego dawkowania należy wybrać właściwy produkt leczniczy Letrox zawierający
najbardziej odpowiednią dawkę lewotyroksyny (50, 75, 100, 125 lub 150).
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku, w indywidualnych przypadkach, np. w przypadku chorób serca,
podczas zwiększania dawki lewotyroksyny sodowej należy regularnie monitorować stężenie TSH.
Dzieci i młodzież
Dawka podtrzymująca w wrodzonej lub nabytej niedoczynności tarczycy wynosi zwykle 100 do 150
mikrogramów lewotyroksyny sodowej na m² powierzchni ciała na dobę.
U noworodków i niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, wymagających szybkiej
substytucji, zalecana dawka początkowa wynosi 10 do 15 mikrogramów lewotyroksyny sodowej na kg
3
masy ciała na dobę przez pierwsze 3 miesiące. Następnie dawkę należy dostosować indywidualnie, na
podstawie obrazu klinicznego i stężenia hormonów tarczycy i wartości TSH.
U dzieci z nabytą niedoczynnością tarczycy, zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 do 50
mikrogramów lewotyroksyny sodowej na dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo, co 2 do 4
tygodni, w zależności od wyników badania klinicznego i stężenia hormonów tarczycy oraz wartości
TSH, aż do uzyskania pełnej dawki substytucyjnej.
Sposób podawania
Całkowitą dawkę dobową należy przyjmować rano, na czczo, co najmniej pół godziny przed
śniadaniem, popijając odpowiednią ilością wody.
Dzieci powinny otrzymywać całkowitą dawkę dobową, co najmniej na pół godziny przed pierwszym
posiłkiem. Tabletki można również podawać w postaci zawiesiny. Tabletki należy rozpuścić w
odpowiedniej ilości wody (10-15 ml), a powstałą w ten sposób zawiesinę, którą za każdym razem
należy przygotowywać na świeżo, podać z dodatkową ilością płynu (5-10 ml).
Czas trwania leczenia
W przypadku niedoczynności tarczycy oraz po operacji usunięcia tarczycy z powodu nowotworu
złośliwego tarczycy, leczenie trwa zazwyczaj przez całe życie, a w przypadku wola o charakterze
łagodnym i profilaktyki nawrotu wola leczenie trwa kilka miesięcy lub lat, a nawet do końca życia; w
przypadku terapii wspomagającej leczenie nadczynności tarczycy, czas trwania leczenia zależy od
długości leczenia tyreostatycznego.
Leczenie wola u pacjentów w stanie eutyreozy powinno trwać od 6 miesięcy do 2 lat. Jeżeli w tym
przedziale czasowym leczenie produktem leczniczym Letrox nie przynosi pożądanego efektu
terapeutycznego należy rozważyć inne sposoby leczenia.
Test supresyjny tarczycy
Przy wykonywaniu testów supresyjnych tarczycy należy przyjmować 200 mikrogramów
lewotyroksyny sodowej na dobę przez 14 dni.
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1.
- Nieleczona nadczynność tarczycy.
- Nieleczona niedoczynność nadnerczy.
- Nieleczona niedoczynność przysadki (w niewydolności kory nadnerczy wymagającej
leczenia).
- Ostry zawał mięśnia sercowego.
- Ostre zapalenie mięśnia sercowego.
- Ostre zapalenie serca.
Jednoczesne przyjmowanie lewotyroksyny i leku tyreostatycznego jest przeciwwskazane u kobiet w
ciąży.
W celu uzyskania dalszych informacji dotyczących dawkowania podczas ciąży i karmienia piersią
patrz punkt 4.6.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed rozpoczęciem terapii hormonem tarczycy należy wykluczyć lub wprowadzić odpowiednią
terapię następujących chorób lub stanów:
- choroba wieńcowa;
- dusznica bolesna;
- nadciśnienie tętnicze;
- niedoczynność przysadki lub kory nadnerczy;
4
- guzek autonomiczny
Stany te lub choroby należy także wykluczyć lub leczyć przed wykonaniem testu supresyjnego
tarczycy, z wyjątkiem autonomicznej czynności tarczycy, która może być przyczyną wykonania testu
supresyjnego tarczycy.
Przed rozpoczęciem leczenia lewotyroksyną w przypadku zaburzeń czynności kory nadnerczy należy
rozpocząć leczenie, stosując odpowiednie leczenie zastępcze, aby zapobiec ostrej niewydolności
nadnerczy (patrz punkt 4.3).
U pacjentów z chorobą wieńcową, niewydolnością serca, zaburzeniami rytmu serca z tachykardią,
zapaleniem mięśnia sercowego bez ostrego przebiegu, długotrwałą niedoczynnością tarczycy lub u
pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie należy ściśle unikać nawet łagodnej
nadczynności tarczycy indukowanej lekami. W leczeniu hormonami tarczycy u tych pacjentów może
być konieczna częstsza kontrola stężenia hormonów tarczycy (patrz punkt 4.2).
W przypadku wtórnej niedoczynności tarczycy, należy ustalić, czy występuje jednocześnie
niedoczynność kory nadnerczy. Jeśli niedoczynność kory nadnerczy zostanie potwierdzona, w
pierwszej kolejności należy zastosować leczenie substytucyjne (hydrokortyzon). U pacjentów z
niedoczynnością kory nadnerczy lub przysadki leczenie hormonami tarczycy bez odpowiedniego
zastosowania kortykosteroidów może wywoływać przełom nadnerczowy (ostrą niewydolność kory
nadnerczy - kryzys Addisona).
Rozpoczynając leczenie lewotyroksyną u niemowląt urodzonych przedwcześnie z bardzo małą
urodzeniową masą ciała, należy monitorować parametry hemodynamiczne, ponieważ może wystąpić
zapaść krążeniowa spowodowana niedojrzałą czynnością nadnerczy (patrz również punkt 4.8).
W przypadku podejrzenia autonomicznej czynności tarczycy przed leczeniem zaleca się
przeprowadzenie testu z TRH lub wykonanie scyntygrafii supresyjnej.
Należy zachować ostrożność podczas podawania lewotyroksyny u pacjentów z padaczką w
wywiadzie, ponieważ u tych pacjentów istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek.
Podczas leczenia lewotyroksyną u kobiet w okresie pomenopauzalnym, ze zwiększonym ryzykiem
wystąpienia osteoporozy, należy dobrać najmniejszą skuteczną dawkę lewotyroksyny sodowej oraz
należy częściej kontrolować czynność tarczycy, w celu uniknięcia większych niż fizjologiczne stężeń
lewotyroksyny w surowicy krwi (patrz punkt 4.8).
Hormonów tarczycy nie wolno stosować w celu redukcji masy ciała. U pacjentów z prawidłową
czynnością tarczycy, zwykle stosowane dawki nie powodują zmniejszenia masy ciała. Większe dawki
mogą powodować poważne, a nawet zagrażające życiu działania niepożądane, zwłaszcza w
skojarzeniu z niektórymi środkami zmniejszającymi masę ciała, a zwłaszcza z aminami
sympatykomimetycznymi.
Po zastosowaniu produktu leczniczego Letrox odnotowano, czasami ciężkie, reakcje nadwrażliwości
(w tym obrzęk naczynioruchowy). Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy reakcji
alergicznej, należy przerwać podawanie produktu leczniczego Letrox oraz wdrożyć odpowiednie
leczenie objawowe (patrz punkty 4.3 i 4.8).
Jeśli jest wymagana zamiana na inny produkt leczniczy zawierający lewotyroksynę, konieczne jest
ścisłe monitorowanie, w tym monitorowanie kliniczne i biologiczne w okresie przejściowym ze
względu na potencjalne ryzyko zaburzeń równowagi czynności tarczycy. U niektórych pacjentów
może być konieczne dostosowanie dawki.
Należy kontrolować czynność tarczycy u pacjentów przyjmujących jednocześnie lewotyroksynę i inne
produkty lecznicze, które mogą wpływać na tarczycę (np. amiodaron, inhibitory kinazy tyrozynowej,
salicylany i duże dawki furosemidu) (patrz również punkt 4.5).
5
Chorzy na cukrzycę i pacjenci stosujący leczenie przeciwzakrzepowe, patrz punkt 4.5.
Bardzo rzadkie przypadki niedoczynności tarczycy zostały stwierdzone u pacjentów przyjmujących
jednocześnie sewelamer i lewotyroksynę. Ścisłe monitorowanie stężenia TSH jest polecane pacjentom
poddawanym leczeniu obydwoma produktami leczniczymi (patrz też punkt 4.5).
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt leczniczy
uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki przeciwcukrzycowe:
Lewotyroksyna może osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych zmniejszających stężenie cukru
we krwi (np. metforminy, glimepirydu, glibenklamidu i insuliny). Z tego powodu, u pacjentów z
cukrzycą, należy regularnie kontrolować stężenie glukozy we krwi, zwłaszcza na początku i po
zakończonym leczeniu hormonami tarczycy. W razie potrzeby należy zmodyfikować dawkę leków
przeciwcukrzycowych.
Pochodne kumaryny:
Lewotyroksyna może nasilać działanie pochodnych kumaryny w wyniku wypierania ich z połączeń z
białkami. W razie jednoczesnego stosowania tych leków, należy regularnie kontrolować parametry
krzepnięcia krwi i, w razie potrzeby, odpowiednio zmodyfikować dawkę leku przeciwzakrzepowego
(zmniejszyć dawkę).
Żywice jonowymienne:
Żywice jonowymienne, takie jak cholestyramina, kolestypol, sole wapnia i sole sodowe kwasu
sulfonowego żywicy polistyrenowej hamują wchłanianie lewotyroksyny poprzez wiązanie hormonów
tarczycy w przewodzie pokarmowym i dlatego należy je podawać 4 do 5 godzin po przyjęciu produktu
leczniczego Letrox.
Inhibitory pompy protonowej:
Inhibitory pompy protonowej (IPP) mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny z przewodu
pokarmowego. U pacjentów przyjmujących lewotyroksynę z IPP należy monitorować stężenie TSH i
dostosować dawkę, jeśli konieczne.
Substancje wiążące kwasy żółciowe:
Kolesewelam wiąże lewotyroksynę, a tym samym zmniejsza wchłanianie lewotyroksyny z przewodu
pokarmowego. Nie obserwowano interakcji, gdy podawano lewotyroksynę co najmniej 4 godziny
przed przyjęciem kolesewelamu. Dlatego należy podawać produkt leczniczy Letrox co najmniej 4
godziny przed przyjęciem kolesewelamu.
Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierające glin, leki zawierające żelazo, leki zawierające wapń:
Wchłanianie lewotyroksyny może być osłabione w przypadku jednoczesnego podawania leków
zobojętniających sok żołądkowy zawierających glin (leki zobojętniające, sukralfat), leków
zawierających żelazo oraz leków zawierających wapń. Produkt leczniczy Letrox należy podawać, co
najmniej, na 2 godziny przed ich przyjęciem.
Sewelamer i węglan lantanu:
Sewelamer i węglan lantanu może zmniejszać biodostępność lewotyroksyny (patrz punkt 4.4).
Propylotiouracyl, glikokortykoidy oraz beta-adrenolityki (szczególnie propranolol):
Substancje te hamują przekształcanie T4 do postaci T3 hormonu i prowadzą do zmniejszenia stężenia
frakcji T3 w surowicy krwi.
Amiodaron i środki kontrastujące zawierające jod:
Amiodaron i środki kontrastujące zawierające jod z powodu dużej zawartości jodu, mogą wywołać
zarówno niedoczynność, jak i nadczynność tarczycy. Ze względu na ryzyko istnienia guzka
6
autonomicznego, należy szczególnie uważnie kontrolować stan pacjenta w przypadku podejrzenia
jego autonomii. Amiodaron hamuje przekształcanie T4 do postaci T3 hormonu, co konsekwentnie
prowadzi do zmniejszenia stężenia frakcji T3 i zwiększenia stężenia TSH w surowicy krwi. W wyniku
takiego oddziaływania amiodaronu na czynność tarczycy konieczne może być dostosowanie dawki
produktu leczniczego Letrox.
Salicylany, dikumarol, furosemid, klofibrat:
Lewotyroksyna może być wypierana z połączeń z białkami surowicy krwi przez salicylany
(szczególnie w przypadku dawek większych niż 2,0 g na dobę), dikumarol, duże dawki furosemidu
(250 mg), klofibrat i inne leki. To może doprowadzić początkowo do przemijającego zwiększenia
stężenia wolnych hormonów tarczycowych w osoczu a następnie ich całkowitego spadku.
Środki antykoncepcyjne zawierające estrogen, leki stosowane w hormonalnej terapii zastępczej po
menopauzie:
Podczas stosowania środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny oraz w trakcie
pomenopauzalnej hormonalnej terapii zastępczej, może się zwiększyć zapotrzebowanie na
lewotyroksynę. Może nastąpić zwiększone wiązanie lewotyroksyny, co może prowadzić do błędów
diagnostycznych i terapeutycznych.
Sertralina, chlorochina/ proguanil:
Substancje te zmniejszają skuteczność lewotyroksyny i zwiększają stężenie TSH w surowicy.
Wpływ leków indukujących cytochrom P-450:
Leki o właściwościach pobudzających aktywność enzymów, takie jak ryfampicyna, karbamazepina,
fenytoina, barbiturany oraz leki zawierające ziele dziurawca (Hypericum perforatum) mogą zwiększać
wątrobowy klirens lewotyroksyny, co skutkuje zmniejszonym stężeniem hormonów tarczycy w
surowicy. Dlatego pacjenci poddawani terapii zastępczej w chorobie tarczycy mogą wymagać
zwiększenia dawki hormonu tarczycy jeśli leki te są podawane jednocześnie.
Inhibitory proteazy:
Istnieją raporty, że lewotyroksyna podawana w skojarzeniu z lopinawirem/rytonawirem traciła swoją
skuteczność terapeutyczną. Z tego względu należy dokładnie kontrolować objawy kliniczne i
czynność tarczycy u pacjentów przyjmujących jednocześnie lewotyroksynę i inhibitory proteazy. Po
wprowadzeniu do obrotu notowano przypadki wskazujące na możliwe interakcje między produktami
leczniczymi zawierającymi rytonawir a lewotyroksyną. U pacjentów leczonych lewotyroksyną należy
kontrolować stężenie tyreotropiny (TSH), przynajmniej w pierwszym miesiącu po rozpoczęciu i (lub)
zakończeniu leczenia rytonawirem.
Inhibitory kinazy tyrozynowej:
Inhibitory kinazy tyrozynowej (np. imatynib, sunitynib, sorafenib, motesanib) mogą zmniejszać
skuteczność lewotyroksyny. Z tego względu należy dokładnie kontrolować objawy kliniczne i
czynność tarczycy u pacjentów przyjmujących jednocześnie lewotyroksynę i inhibitory kinazy
tyrozynowej. W razie potrzeby należy dostosować dawkę lewotyroksyny.
Produkty sojowe:
Produkty sojowe mogą zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny w jelitach. U dzieci z wrodzoną
niedoczynnością tarczycy, na diecie bogatej w produkty sojowe, leczonych lewotyroksyną zgłaszano
przypadki zwiększenia stężenia TSH w surowicy. W celu uzyskania prawidłowych wartości stężenia
T4 i TSH konieczne może być podawanie niezwykle dużych dawek lewotyroksyny. W trakcie
stosowania diety bogatej w produkty sojowe oraz po jej zakończeniu, należy dokładnie monitorować
stężenia T4 i TSH w surowicy; może okazać się konieczne dostosowanie dawki lewotyroksyny w
niektórych przypadkach.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża i karmienie piersią
Leczenie hormonami tarczycy należy nieprzerwanie prowadzić w okresie ciąży i karmienia piersią.
7
Prawidłowe stężenie hormonu tarczycy jest ważne aby zapewnić optymalne zdrowie dla matki i płodu.
Pomimo szerokiego stosowania lewotyroksyny w okresie ciąży, jej negatywny wpływ na przebieg
ciąży lub na zdrowie płodu/noworodka pozostaje nieznany. Ilość hormonów tarczycy wydzielana do
mleka kobiecego w okresie karmienia piersią, nawet w przypadku leczenia dużymi dawkami
lewotyroksyny, nie stanowi dawki wystarczającej dla rozwinięcia nadczynności tarczycy lub
hamowania wydzielania TSH u niemowlęcia.
W okresie ciąży, z powodu estrogenów krążących we krwi może zwiększać się zapotrzebowanie na
lewotyroksynę. W związku z tym, należy kontrolować czynność tarczycy zarówno w trakcie, jak i po
okresie ciąży i, jeśli to konieczne, dostosować dawkę lewotyroksyny.
Jednoczesne stosowanie lewotyroksyny z lekami tyreostatycznymi, jako terapii wspomagającej w
leczeniu nadczynności tarczycy w okresie ciąży, jest przeciwwskazane. Takie leczenie skojarzone z
lewotyroksyną może powodować konieczność zastosowania większych dawek leku tyreostatycznego.
Leki tyreostatyczne, w odróżnieniu od lewotyroksyny, mogą przenikać przez barierę łożyska w
dawkach oddziaływujących na płód. Może to powodować rozwój niedoczynności tarczycy u płodu. Z
tego powodu, w przypadku nadczynności tarczycy w okresie ciąży, dopuszczalna jest jedynie
monoterapia z małymi dawkami leków tyreostatycznych.
Nie wolno przeprowadzać testu supresyjnego u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią.
Płodność
Niedoczynność lub nadczynność tarczycy może mieć wpływ na płodność. Leczenie niedoczynności
tarczycy produktem leczniczym Letrox musi być dostosowane na podstawie kontroli parametrów
laboratoryjnych, ponieważ niewystarczająca dawka może nie poprawić niedoczynności tarczycy, a
przedawkowanie może prowadzić do nadczynności tarczycy.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania
maszyn.
4.8 Działania niepożądane
W pojedynczych przypadkach, jeśli zalecana dawka nie jest tolerowana lub wystąpiło
przedawkowanie produktu leczniczego, szczególnie w przypadku zbyt szybkiego zwiększania dawki
na początku leczenia, mogą wystąpić typowe objawy nadczynności tarczycy.
W przypadku wystąpienia powyższych objawów, należy zmniejszyć dobową dawkę produktu
leczniczego lub przerwać jego podawanie na kilka dni. Po ustąpieniu objawów leczenie można
wznowić ostrożnie ustalając dawkowanie.
W przypadku nadwrażliwości na lewotyroksynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu
leczniczego Letrox, mogą wystąpić reakcje alergiczne na skórze (np. obrzęk naczynioruchowy,
wysypka skórna, pokrzywka) oraz reakcje alergiczne związane z układem oddechowym. W
pojedynczych przypadkach obserwowano wystąpienie wstrząsu anafilaktycznego. W takim przypadku
należy przerwać podawanie produktu leczniczego.
Ocena działań niepożądanych opiera się na następujących określeniach częstości ich występowania:
Bardzo często: ≥ 1/10
Często: ≥ 1/100 do < 1/10
Niezbyt często: ≥ 1/1 000 do < 1/100
Rzadko: ≥ 1/10 000 do < 1/1 000
Bardzo rzadko: < 1/10 000
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia układu immunologicznego
Częstość nieznana: nadwrażliwość
8
Zaburzenia endokrynologiczne
Często: nadczynność tarczycy
Zaburzenia serca
Bardzo często: kołatanie
Często: tachykardia
Częstość nieznana: zaburzenia rytmu serca (arytmie), dusznica bolesna
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Częstość nieznana: obrzęk naczynioruchowy, wysypka, pokrzywka, nadmierna potliwość
Zaburzenia psychiczne
Bardzo często: bezsenność
Często: nerwowość
Częstość nieznana: niepokój
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Częstość nieznana: osłabienie mięśni, kurcze mięśni, osteoporoza w czasie stosowania dawek
supresyjnych lewotyroksyny, szczególnie u kobiet w okresie pomenopauzalnym, głównie podczas
leczenia przez dłuższy okres czasu.
Zaburzenia naczyniowe
Częstość nieznana: uderzenia gorąca, zapaść naczyniowa u niemowląt urodzonych przedwcześnie z
małą masą urodzeniową (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Częstość nieznana: zaburzenia miesiączkowania
Zaburzenia żołądka i jelit
Częstość nieznana: biegunka, wymioty i nudności
Badania diagnostyczne
Częstość nieznana: zmniejszenie masy ciała
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: ból głowy
Rzadko: rzekomy guz mózgu (szczególnie u dzieci)
Częstość nieznana: drżenie
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Częstość nieznana: nietolerancja wysokiej temperatury, gorączka
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: +48 22 49 21 301
Faks: +48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
9
4.9 Przedawkowanie
Zwiększenie stężenie T3 jest bardziej wiarygodnym wskaźnikiem przedawkowania niż zwiększenie
stężenia T4 lub fT4.
Objawy umiarkowanego lub poważnego zwiększenia szybkości przemian metabolicznych występują
podczas przedawkowania i zatrucia (patrz punkt 4.8). W zależności od stopnia przedawkowania,
zaleca się przerwanie leczenia i przeprowadzenie badań kontrolnych.
W wypadkach zatrucia (podczas prób samobójczych) u ludzi, dawki lewotyroksyny do 10 mg były
tolerowane bez powikłań. Ciężkie powikłania, w tym zagrożenie podstawowych czynności życiowych
(oddychanie i krążenie), są mało prawdopodobne, chyba że przedawkowanie dotyczy osoby z chorobą
wieńcową serca. Nie mniej jednak zgłaszano przypadki wystąpienia przełomu tarczycowego, napadu
drgawek, niewydolności serca i śpiączki. Zgłaszano pojedyncze przypadki nagłej śmierci sercowej u
pacjentów z wieloletnim nadużywaniem lewotyroksyny w wywiadzie.
W razie ostrego przedawkowania, wchłanianie z przewodu pokarmowego można ograniczyć podając
węgiel aktywny. Leczenie jest zwykle objawowe i podtrzymujące. W przypadku wystąpienia
objawów silnego pobudzenia układu współczulnego /działania beta-sympatykomimetycznego, takich
jak: tachykardia, niepokój, pobudzenie i hiperkinezy, można je złagodzić podając leki betaadrenolityczne. Podanie, w takiej sytuacji, leków tyreostatycznych jest nieskuteczne, ponieważ
tarczyca uległa całkowitej supresji.
W przypadku zażycia bardzo dużych dawek (w próbie samobójczej), może być pomocne wykonanie
plazmaferezy.
Przedawkowanie lewotyroksyny wymaga przedłużonego okresu monitorowania. Objawy
przedawkowania mogą się opóźnić nawet o 6 dni, ze względu na stopniowe przekształcanie
lewotyroksyny do liotyroniny.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w chorobach tarczycy, hormony tarczycy.
Kod ATC: H03AA01
Mechanizm działania
Syntetyczna lewotyroksyna, będąca składnikiem produktu leczniczego Letrox, działa identycznie, jak
naturalnie występujący hormon wytwarzany głównie w tarczycy. Organizm nie jest w stanie odróżnić
lewotyroksyny endogennej od egzogennej.
Działanie farmakodynamiczne
Po częściowej konwersji do liotyroniny (T3), głównie w wątrobie i nerkach, i przeniknięciu do
komórek ciała, obserwuje się charakterystyczne oddziaływanie hormonów tarczycy na rozwój, wzrost
i metabolizm organizmu, poprzez aktywację receptorów T3.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Terapia zastępcza hormonami tarczycy prowadzi do normalizacji procesów metabolizmu. W ten
sposób na przykład zwiększenie stężenia cholesterolu z powodu niedoczynności tarczycy zostanie
znacząco ograniczone przez podanie lewotyroksyny.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu doustnym, na czczo, w dużej zależności od postaci galenowej leku, lewotyroksyna
wchłania się głównie w górnym odcinku jelita cienkiego w 80%. Wchłanianie to jest znacznie
ograniczone, jeśli produkt leczniczy podaje się z posiłkiem.
10
Maksymalne stężenie w surowicy krwi jest osiągane po około 2 do 3 godzin od podania.
Po rozpoczęciu leczenia doustnego działanie terapeutyczne rozwija się w ciągu 3 do 5 dni.
Dystrybucja
Objętość dystrybucji wynosi około 10 - 12 l. Stopień wiązania lewotyroksyny ze specyficznymi
białkami transportowymi wynosi około 99,97%. Ponieważ wiązanie hormonu z białkami nie jest
kowalentne, dlatego też związany hormon podlega stałej i bardzo szybkiej wymianie z frakcją
wolnego hormonu.
Eliminacja
Klirens metaboliczny lewotyroksyny wynosi około 1,2 l osocza/dobę. Lek ulega rozkładowi głównie
w wątrobie, w nerkach, mózgu i w mięśniach. Metabolity są wydalane z moczem i kałem.
Okres półtrwania lewotyroksyny wynosi około 7 dni. W nadczynności tarczycy jest krótszy (3-4 dni)
zaś w niedoczynności tarczycy dłuższy (około 9-10 dni).
Ciąża i laktacja
Lewotyroksyna przenika przez łożysko tylko w niewielkich ilościach. Podczas leczenia prawidłowymi
dawkami tylko niewielkie ilości lewotyroksyny przenikają do mleka kobiecego.
Zaburzenia czynności nerek
Ze względu na duży stopień wiązania lewotyroksyny z białkami, lewotyroksyna nie daje się usuwać w
zabiegach dializy i hemoperfuzji.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Toksyczność ostra
Toksyczność ostra lewotyroksyny jest bardzo mała. W przypadku zatrucia, np.: w próbie samobójczej,
dawki do 10 mg były tolerowane bez powikłań. Ciężkie powikłania, takie jak: zagrożenie
podstawowych czynności życiowych (oddychanie i krążenie krwi), są mało prawdopodobne, chyba że
przedawkowanie dotyczy osoby z chorobą wieńcową serca.
Toksyczność przewlekła
Badanie toksyczności przewlekłej przeprowadzono na zwierzętach różnych gatunków (szczury, psy).
U szczurów, otrzymujących duże dawki lewotyroksyny, zaobserwowano objawy uszkodzenia
wątroby, wzrost częstości występowania spontanicznego obumierania kłębuszków nerkowych, a także
zmiany masy narządów wewnętrznych. U psów nie zaobserwowano istotnych działań niepożądanych.
Opisano kilka przypadków nagłych zgonów z powodów sercowych wśród pacjentów przewlekle
nadużywających lewotyroksynę.
Działanie mutagenne
Brak materiału badawczego dotyczącego działania mutagennego. Dotychczas nie zgłoszono
podejrzenia, że hormony tarczycy powodują uszkodzenie genomu u potomstwa.
Działanie karcynogenne
Nie prowadzono długoterminowych badań na zwierzętach dotyczących rakotwórczego działania
lewotyroksyny.
Wpływ na rozrodczość
Hormony tarczycy przenikają przez łożysko w niewielkich ilościach.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
11
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Cysteiny chlorowodorek jednowodny (częściowo obecny w tabletce jako cystyna)
Celuloza mikrokrystaliczna
Skrobia kukurydziana
Skrobia żelowana
Tlenek magnezu, lekki
Talk
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Dodatkowo następujące warunki przechowywania dotyczą Letrox 50/100/150: Przechowywać w
opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Letrox 50/100/150: Blister z folii Aluminium/Aluminium: blister z podwójnej folii aluminiowej.
Opakowanie zawiera 25, 50, 84 lub 100 tabletek.
Letrox 75 mikrogramów /Letrox 125 mikrogramów: Blister Aluminium/Aluminium w tekturowym
pudełku.
Opakowanie zawiera 25, 50, 84 lub 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
BERLIN-CHEMIE AG
Glienicker Weg 125
12489 Berlin
Niemcy
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Letrox 50: R/3740
Letrox 75 mikrogramów: 21735
Letrox 100: R/1689
Letrox 125 mikrogramów: 21736
Letrox 150: 8206
12
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Letrox 50: 04.10.1995/20.05.2014
Letrox 75 mikrogramów: 07.03.2014/25.02.2019
Letrox 100: 24.05.1999/30.06.2009
Letrox 125 mikrogramów: 07.03.2014/25.02.2019
Letrox 150: 18.07.2000/09.09.2010
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
06/2022

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Letrox 150
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu