CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO 

Aciclovir Aurovitas, 400 mg, tabletki 

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY 

Każda tabletka zawiera 400 mg acyklowiru (Aciclovirum). 

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA 

Tabletka. 

Białe lub białawe, okrągłe (średnica: 11,8 mm), dwuwypukłe tabletki niepowlekane, z wytłoczonym napisem "AR" i "400" po obu stronach linii podziału na jednej stronie i gładkie po  drugiej. Tabletkę można podzielić na równe dawki. 

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 

4.1. Wskazania do stosowania 

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest wskazany w leczeniu zakażeń skóry i błon śluzowych  wywołanych przez wirusa opryszczki pospolitej(Herpes simplex virus) , w tym pierwotnego i  nawracającego opryszczkowego zakażenia narządów płciowych (z wyjątkiem zakażeń wirusem  opryszczki pospolitej u noworodków i ciężkich zakażeń wirusem opryszczki pospolitej u dzieci ze  zmniejszoną odpornością). 

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest wskazany w hamowaniu nawracających zakażeń  (zapobieganiu nawrotom) wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u  pacjentów z prawidłową odpornością. 

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest wskazany w zapobieganiu zakażeniom wywołanych przez  wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex virus) u pacjentów ze zmniejszoną odpornością. 

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest wskazany w leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (Varicella-zoster virus). 

4.2. Dawkowanie i sposób podawania 

Dawkowanie 

Dorośli 

Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej: 

Należy przyjmować 200 mg acyklowiru pięć razy na dobę, z zachowaniem 4 godzinnych odstępów  pomiędzy kolejnymi dawkami, z przerwą nocną. Leczenie należy kontynuować przez 5 dni, ale w  przypadkach ciężkich zakażeń pierwotnych czas ten może ulec wydłużeniu.

1 

U pacjentów ze znacznie zmniejszoną odpornością (np. po przeszczepie szpiku) lub u pacjentów z  zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego dawkę można podwoić do 400 mg acyklowiru lub  alternatywnie można rozważyć podanie dożylne. 

Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia; w  przypadku zakażeń nawracających szczególnie ważne jest rozpoczęcie leczenia w okresie  prodromalnym lub tuż po pojawieniu się pierwszych zmian. 

Zapobieganie nawrotom zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów z  prawidłową odpornością: 

Należy przyjmować 200 mg acyklowiru cztery razy na dobę, z zachowaniem 6 godzinnych odstępów  pomiędzy kolejnymi dawkami. U wielu pacjentów wygodniejsze może być leczenie według schematu  400 mg acyklowiru dwa razy na dobę w odstępach około dwunastogodzinnych. Stopniowe zmniejszenie dawki do 200 mg acyklowiru przyjmowanego trzy razy na dobę w około  ośmiogodzinnych odstępach lub nawet dwa razy na dobę w około dwunastogodzinnych odstępach może  okazać się skuteczne. 

U niektórych pacjentów zatrzymanie rozwoju zakażenia może wystąpić po zastosowaniu całkowitej  dawki dobowej wynoszącej 800 mg acyklowiru. 

Terapia powinna być przerywana okresowo w odstępach od sześciu do dwunastu miesięcy, w celu  obserwacji ewentualnych zmian w przebiegu choroby. 

Zapobieganie zakażeniom wirusem opryszczki pospolitej u pacjentów ze zmniejszoną odpornością: Należy przyjmować 200 mg acyklowiru cztery razy na dobę, z zachowaniem 6 godzinnych odstępów  pomiędzy kolejnymi dawkami. U pacjentów ze znacznym zmniejszeniem odporności (np. po  przeszczepie szpiku) lub u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego dawkę  można podwoić do 400 mg acyklowiru lub alternatywnie można rozważyć podanie dożylne. Czas podawania profilaktycznego zależy od tego, jak długo występuje zagrożenie dla pacjenta. 

Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca: 

Należy przyjmować 800 mg acyklowiru pięć razy na dobę, z zachowaniem 4 godzinnych odstępów  pomiędzy kolejnymi dawkami, z przerwą nocną. Leczenie należy kontynuować przez 7 dni. U pacjentów ze znacznym zmniejszeniem odporności (np. po przeszczepie szpiku) lub u pacjentów z  zaburzeniami wchłaniania z przewodu pokarmowego należy rozważyć podanie dożylne. 

Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć jak najwcześniej po rozpoznaniu zakażenia: leczenie  półpaśca daje lepsze wyniki, jeśli zostanie rozpoczęte jak najszybciej po wystąpieniu wysypki. Leczenie  ospy wietrznej u pacjentów z prawidłową odpornością powinno rozpocząć się w ciągu 24 godzin od  wystąpienia wysypki. 

Dzieci i młodzież 

Leczenie zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej oraz zapobieganie zakażeniom wywołanych przez wirus opryszczki u pacjentów ze zmniejszoną odpornością: Dzieciom w wieku od  2 lat należy podawać dawki dla dorosłych, a dzieciom w wieku poniżej 2 lat należy podać połowę  dawki dla dorosłych. 

Do leczenia zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej u noworodków zaleca się podanie acyklowiru dożylnie. 

Leczenie zakażenia wirusem ospy wietrznej 

W wieku od 6 lat: 800 mg acyklowiru cztery razy na dobę. 

W wieku 2 - 5 lat: 400 mg acyklowiru cztery razy na dobę. 

W wieku poniżej 2 lat: 200 mg acyklowiru cztery razy na dobę. 

Leczenie należy kontynuować przez pięć dni.

2 

Dawkę acyklowiru można dokładniej określić, jako 20 mg/kg masy ciała (nie więcej niż 800 mg) cztery  razy na dobę. 

Brak szczegółowych danych na temat zapobiegania nawrotom zakażeń wirusem opryszczki pospolitej  oraz leczenia półpaśca u dzieci z prawidłową odpornością. 

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku 

Należy rozważyć możliwość wystąpienia zaburzenia czynności nerek u osób w podeszłym wieku i  odpowiednio dostosować dawkę (patrz poniżej Dawkowanie w zaburzeniach czynności nerek). Podczas  stosowania doustnie dużych dawek acyklowiru należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia  organizmu. 

Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek 

W przypadku pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zalecane jest zachowanie ostrożności stosując  acyklowir. Należy utrzymywać stan właściwego nawodnienia organizmu. 

W leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej u pacjentów z zaburzeniem  czynności nerek, stosowanie zalecanych dawek doustnych nie prowadzi do kumulacji acyklowiru w  organizmie w stężeniach większych niż uznane za bezpieczne dla podania dożylnego. Jednak u  pacjentów z ciężkim zanurzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min.) zaleca  się zmniejszenie dawki do 200 mg acyklowiru dwa razy na dobę co około 12 godzin. 

W leczeniu zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca zaleca się zmniejszenie dawki  do 800 mg acyklowiru dwa razy na dobę, co około 12 godzin, u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min) i do 800 mg acyklowiru trzy razy na dobę,  co około 8 godzin, u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny od 10 do 25 ml/min). 

Sposób podawania 

Podanie doustne. 

Tabletki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością wody. Należy upewnić się, że pacjenci  przyjmujący duże dawki acyklowiru są odpowiednio nawodnieni. 

4.3. Przeciwwskazania 

Nadwrażliwość na acyklowir lub walacyklowir lub na którąkolwiek substancję pomocniczą  wymienioną w punkcie 6.1. 

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania 

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów w podeszłym wieku: Acyklowir jest wydalany z organizmu przez nerki, dlatego dawkę należy dostosować u pacjentów z  zaburzeniem czynności nerek (patrz punkt 4.2 Dawkowanie i sposób podawania). Pacjenci w  podeszłym wieku prawdopodobnie mają zmniejszoną czynność nerek i dlatego w tej grupie pacjentów  należy rozważyć konieczność dostosowania dawki. Zarówno pacjenci w podeszłym wieku, jak i  pacjenci z zaburzeniem czynności nerek należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia  neurologicznych działań niepożądanych i z tych względów obie te grupy powinny być uważnie  obserwowane. W zgłoszonych przypadkach, objawy te były na ogół ustępowały po przerwaniu  leczenia (patrz punkt 4.8 Działania niepożądane). 

Długotrwałe lub powtarzające się cykle stosowania acyklowiru u osób ze zmniejszoną odpornością  może spowodować selekcję szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości, mogących nie reagować na  dalsze leczenie acyklowirem (patrz punkt 5.1).

3 

Stan nawodnienia: należy zapewnić właściwy stan nawodnienia organizmu u pacjentów otrzymujących  duże dawki doustne acyklowiru. 

Ryzyko wystąpienia zaburzenia czynności nerek zwiększa się podczas stosowania innych leków  nefrotoksycznych. 

Dostępne obecnie dane z badań klinicznych nie są wystarczające, aby stwierdzić, że leczenie  acyklowirem zmniejsza częstość występowania powikłań związanych z ospą wietrzną u pacjentów z  prawidłową odpornością. 

Sód 

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy,  że jest zasadniczo „wolny od sodu”. 

4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji 

Acyklowir jest wydalany głównie w postaci niezmienionej, na drodze czynnego wydalania kanalikowego. Inne leki podawane jednocześnie, które też są wydalane w ten sposób, mogą prowadzić do zwiększenia stężenia acyklowiru w osoczu. Probenecyd i cymetydyna w wyniku działania takiego mechanizmu zwiększają pole pod krzywą (AUC) acyklowiru oraz zmniejszają klirens nerkowy acyklowiru. Podobne zwiększenia stężeń acyklowiru w osoczu i nieczynnego metabolitu, mykofenolatu mofetylu, leku immunosupresyjnego stosowanego u pacjentów po przeszczepach, zostały zaobserwowane w przypadku jednoczesnego podawania tych leków. Jednakże  nie jest konieczna modyfikacja dawkowania, ze względu na szeroki indeks terapeutyczny acyklowiru. 

Doświadczenie przeprowadzone u pięciu pacjentów płci męskiej wskazuje, że jednoczesne leczenie  acyklowirem zwiększa AUC podawanej ogólnie teofiliny o około 50%. Zaleca się kontrolowanie stężenia w osoczu podczas jednoczesnego leczenia acyklowirem. 

4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację 

Ciąża 

Stosowanie acyklowiru należy rozważyć tylko wtedy, gdy oczekiwane korzyści przewyższają  możliwość wystąpienia nieznanego ryzyka. 

Rejestr ciąż z okresu po wprowadzeniu acyklowiru do obrotu przedstawia dane dotyczące przebiegu ciąży u kobiet narażonych na jakąkolwiek postać acyklowiru. Analiza danych nie wykazała  zwiększenia liczby wad wrodzonych wśród pacjentek narażonych na acyklowir w porównaniu do ogólnej populacji, a stwierdzone przypadki wad wrodzonych nie wykazywały cech umożliwiających  potwierdzenie ich związku przyczynowego z leczeniem. 

Ogólnoustrojowe podawanie acyklowiru w międzynarodowo uznawanych badaniach standardowych nie  powodowało działania embriotoksycznego ani teratogennego u królików, szczurów i myszy. W  niestandardowym badaniu przeprowadzonym u samic szczurów obserwowano wady płodów, jedynie po  podskórnym podaniu tak dużych dawek, że u matek występowały objawy toksyczności. Nie określono  klinicznego znaczenia tych obserwacji. 

Należy jednak zachować ostrożność, biorąc pod uwagę oczekiwane korzyści leczenia a możliwość  wystąpienia zagrożeń. Dane z badań toksyczności dotyczących reprodukcji znajdują się w punkcie 5.3. 

Karmienie piersią 

Po doustnym podaniu acyklowiru w dawce 200 mg, pięć razy na dobę, stężenie acyklowiru w mleku kobiecym wynosiło od 0,6 do 4,1 stężenia leku mierzonego w osoczu. Takie stężenie leku w mleku  matki mogłoby spowodować przyjmowanie leku przez oseska w dawce dobowej do 0,3 mg/kg. Dlatego  należy zachować ostrożność podając produkt leczniczy kobietom karmiącym piersią.

4 

Płodność 

Brak danych dotyczących wpływu acyklowiru na płodność u kobiet. 

W badaniu z udziałem 20 pacjentów płci męskiej z prawidłową liczbą plemników w nasieniu, którym  podawano doustnie acyklowir w dawkach do 1 g na dobę przez okres do sześciu miesięcy, nie  obserwowano znaczącego klinicznie wpływu na liczbę plemników, ich ruchliwość lub morfologię. 

Patrz badania kliniczne w punkcie 5.2. 

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn 

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu acyklowiru na zdolność prowadzenia pojazdów lub  obsługiwania maszyn. Nie można przewidzieć szkodliwego wpływu na wykonywanie tych czynności na podstawie właściwości farmakologicznych substancji czynnej, natomiast należy brać pod uwagę profil działań niepożądanych. 

4.8. Działania niepożądane 

Kategorie częstości związane z poniższymi działaniami niepożądanymi są przybliżone. W przypadku  większości działań niepożądanych odpowiednie dane do oszacowania częstości występowania nie były  dostępne. Ponadto działania niepożądane mogą się różnić w zależności od wskazania. Częstość występowania działań niepożądanych określono zgodnie z konwencją MedDRA: bardzo często (≥ 1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) i  bardzo rzadko (<1/10 000). 

Zaburzenia krwi i układu chłonnego 

Bardzo rzadko: niedokrwistość, zmniejszenie liczby krwinek białych, małopłytkowość. 

Zaburzenia układu immunologicznego 

Rzadko: reakcja anafilaktyczna. 

Zaburzenia psychiczne i zaburzenia układu nerwowego 

Często: bóle głowy, zawroty głowy. 

Bardzo rzadko: pobudzenie, dezorientacja, drżenia, niezborność ruchowa, zaburzenia mowy, omamy,  objawy psychotyczne, drgawki, senność, encefalopatia, śpiączka. 

Powyższe zaburzenia są zwykle przemijające i obserwowane zazwyczaj u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, lub u których występują inne czynniki predysponujące (patrz punkt 4.4 Specjalne  ostrzeżenia i środki ostrożności). 

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia 

Rzadko: duszność. 

Zaburzenia żołądka i jelit 

Często: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha. 

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych 

Rzadko: przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych we krwi. Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka. 

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej 

Często: świąd, wysypka (w tym nadwrażliwość na światło).

5 

Niezbyt często: pokrzywka, przyspieszone, rozsiane wypadanie włosów. Przyspieszone, rozsiane  wypadanie włosów jest kojarzone z wieloma chorobami oraz ze stosowaniem wielu leków, przez co  związek zaburzenia z przyjmowaniem acyklowiru nie jest pewny. 

Rzadko: obrzęk naczynioruchowy. 

Zaburzenia nerek i dróg moczowych 

Rzadko: zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. 

Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek, ból nerek. Ból nerek może być związany z niewydolnością  nerek i krystalurią. 

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania 

Często: zmęczenie, gorączka. 

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych 

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań  niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania  produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać  wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem: 

Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji  Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych 

Al. Jerozolimskie 181C 

02-222 Warszawa 

Tel.: + 48 22 49 21 301 

Fax: + 48 22 49 21 309 

e-mail: ndl@urpl.gov.pl 

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 4.9. Przedawkowanie 

Objawy 

Acyklowir jest tylko częściowo wchłaniany z przewodu pokarmowego. Jednorazowe przyjęcie przez  pacjenta dawki acyklowiru do 20 g zwykle nie wywołuje objawów toksyczności. Przypadkowe,  powtarzające się przedawkowanie podawanego doustnie acyklowiru przez okres kilku dni związane  jest z objawami ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty) i objawami neurologicznymi  (ból głowy, splątanie). 

Przedawkowanie acyklowiru podawanego dożylnie spowodowało zwiększenie stężenia kreatyniny w  surowicy, azotu mocznikowego we krwi, co następnie prowadziło do niewydolności nerek. Objawy neurologiczne, w tym splątanie, omamy, pobudzenie, drgawki i śpiączka zostały opisane w związku z  przedawkowaniem po podaniu dożylnym. 

Postępowanie po przedawkowaniu 

Należy obserwować czy u pacjenta nie występują objawy toksyczności. Hemodializa znacząco  zwiększa usuwanie acyklowiru z krwi i może być rozważana jako sposób postępowania w przypadku wystąpienia objawów przedawkowania. 

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 

5.1. Właściwości farmakodynamiczne 

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwwirusowe do stosowania ogólnego; nukleozydy i  nukleotydy (z wyjątkiem inhibitorów odwrotnej transkryptazy). 

Kod ATC: J05AB01

6 

Acyklowir jest syntetycznym analogiem nukleozydu purynowego, który in vitro i in vivo hamuje  namnażanie patogennych dla człowieka wirusów z grupy herpes, takich jak wirus Herpes simplex (HSV) typu 1 i 2 oraz wirus Varicella-zoster (VZV). Hamujące działanie acyklowiru na wirusy HSV 1,  HSV 2 i VZV jest wysoce wybiórcze. W zdrowych, niezakażonych komórkach enzym kinaza tymidyny (TK)nie wykorzystuje skutecznie acyklowiru jako substratu, dlatego jego toksyczność w odniesieniu do  komórek ssaków jako gospodarzy jest niewielka; jednak TK kodowane przez HSV i VZV przekształca  acyklowir do monofosforanu acyklowiru, analogu nukleozydu, który jest następnie przekształcany  przez enzymy komórkowe, kolejno do difosforanu i ostatecznie do trifosforanu. Trifosforan acyklowiru  stanowi substrat wirusowej polimerazy DNA i po jego wbudowaniu w wirusowy DNA hamuje  replikację wirusowego DNA wskutek czego powoduje przerwanie syntezy łańcucha DNA. Długotrwałe lub powtarzane cykle stosowania acyklowiru u osób ze znacznie zmniejszoną odpornością mogą spowodować selekcję szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości, mogących nie reagować na  dalsze leczenie acyklowirem. Większość wyizolowanych szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości  wykazywało względny niedobór TK, jednak opisano również szczepy ze zmienioną wirusową TK lub  polimerazą DNA. W badaniach in vitro również wykazano możliwość powstania szczepów HSV o  zmniejszonej wrażliwości na acyklowir. Nie jest znana zależność pomiędzy określoną in vitro wrażliwością szczepów HSV na acyklowir a kliniczną reakcją na leczenie. 

5.2. Właściwości farmakokinetyczne 

Acyklowir jest tylko częściowo wchłaniany z przewodu pokarmowego. W stanie stacjonarnym średnie  stężenie maksymalne w osoczu (Cssmax) po podaniu w dawce 200 mg co 4 godziny wynosiło 3,1 μmol (0,7 μg/ml), a odpowiednie stężenie minimalne w osoczu (Cssmin) wynosiło 1,8 μmol (0,4 μg/ml). Odpowiednie wartości Cssmax po podaniu w dawkach 400 mg i 800 mg co 4 godziny wynosiły  odpowiednio 5,3 μmol (1,2 μg/ml) i 8 μmol (1,8 μg/ml), a równoważne poziomy Cssmin wynosiły 2,7  μmol (0,6 μg/ml) i 4 μmol (0,9 μg/ml). 

U dorosłych po dożylnym podaniu acyklowiru okres półtrwania w osoczu wynosi ok. 2,9 godz. Większość leku wydala się przez nerki w postaci niezmienionej. Klirens nerkowy acyklowiru jest  znacznie większy od klirensu kreatyniny, co wskazuje na udział wydzielania kanalikowego obok  przesączania kłębuszkowego w wydalaniu leku przez nerki. Najistotniejszym metabolitem acyklowiru  jest 9-karboksymetoksymetyloguanina, wydalana z moczem i stanowiąca ok. 10-15% podanej dawki.  Podanie 1 g probenecydu godzinę przed zastosowaniem acyklowiru wydłuża okres półtrwania acyklowiru o 18%, a pole pod krzywą zależności stężenia leku w osoczu od czasu zwiększa o 40%. 

U dorosłych średnie stężenia maksymalne w osoczu (Cssmax) po jednogodzinnym wlewie dożylnym  acyklowiru w dawkach 2,5 mg/kg masy ciała, 5 mg/kg masy ciała i 10 mg/kg masy ciała wynosiły  odpowiednio 22,7 μmol/l (5,1μg/ml), 43,6 μmol/l (9,8 μg/ml) i 92 μmol/l (20,7 μg/ml). Średnie stężenia minimalne po 7 godz. wynosiły odpowiednio 2,2 μmol/l (0,5 μg/ml), 3,1 μmol/l (0,7 μg/ml) i 10,2 μmol/l (2,3 μg/ml). 

U dzieci w wieku powyżej jednego roku życia średnie wartości maksymalne (Cssmax) i minimalne  (Cssmin) obserwowano, gdy dawkę 250 mg/m2zastąpiono dawką 5 mg/kg i dawkę 500 mg/m2zastąpiono  dawką 10 mg/kg. U noworodków i niemowląt (w wieku od 0 do 3 miesięcy) leczonych dawkami 10  mg/kg podawanymi co 8 godz. w jednogodzinnym wlewie dożylnym stwierdzono, że Cssmax wynosi  61,2 μmol (13,8 μg/ml) i Cssmin do wynosić 10,1 μmol (2,3 μg/ml). Okres półtrwania leku w osoczu  wyniósł wówczas 3,8 godz. Oddzielna grupa noworodków leczonych 15 mg/kg co 8 godzin  wykazywała przybliżony wzrost proporcjonalny do dawki, z Cmax 83,5 μmol (18,8 μg/ml) i Cmin 14,1  μmol (3,2 μg/ml). U pacjentów w podeszłym wieku klirens całkowity acyklowiru zmniejsza się wraz z  klirensem kreatyniny, choć zmiany okresu półtrwania w fazie eliminacji w osoczu są niewielkie. 

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek średni okres półtrwania w fazie eliminacji w osoczu  wynosi 19,5 godz. Średni okres półtrwania podczas hemodializy wynosi 5,7 godz. Stężenie acyklowiru  podczas dializy zmniejsza się o ok. 60%.

7 

Stężenie acyklowiru w płynie mózgowo-rdzeniowym stanowi ok. 50% stężenia w osoczu. Wiązanie acyklowiru z białkami osocza jest stosunkowo niewielkie (9-33%) i dlatego nie występują interakcje  związane z konkurencyjnym wypieraniem przez inne leki acyklowiru z miejsca wiązania. 

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie 

Mutagenność: 

Wyniki licznych badań in vitro oraz in vivo nie wykazały właściwości mutagennych acyklowiru, które  mogłyby stanowić zagrożenie genetyczne dla człowieka.  

Rakotwórczość: 

Długotrwałe badania przeprowadzone na szczurach i myszach nie wykazały właściwości rakotwórczych  acyklowiru. 

Teratogenność: 

W międzynarodowo uznawanych badaniach standardowych podawanie acyklowiru nie powodowało  działania embriotoksycznego ani teratogennego u szczurów, królików ani myszy. 

W niestandardowym badaniu samic szczurów obserwowano wady płodów, jedynie po podskórnym  podaniu tak dużych dawek, że u matek występowały objawy toksyczności. Nie określono klinicznego  znaczenia tych obserwacji. 

Płodność: 

Acyklowir podawany szczurom i psom w dawkach znacznie większych niż dawki stosowane terapeutycznie wykazywał szkodliwy wpływ na spermatogenezę. W badaniach na myszach acyklowir  podawany doustnie nie wykazywał żadnego wpływu na płodność.  

6. SZCZEGÓŁOWE DANE FARMACEUTYCZNE 

6.1. Wykaz substancji pomocniczych 

Celuloza mikrokrystaliczna (typ 101) 

Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) 

Powidon K 30 

Krzemionka koloidalna bezwodna 

Magnezu stearynian 

6.2. Niezgodności farmaceutyczne 

Nie dotyczy. 

6.3. Okres ważności 

2 lata 

6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania 

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego. 

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania 

Produkt leczniczy Aciclovir Aurovitas jest dostępny w przezroczystych blistrach z folii  PVC/Aluminium, w tekturowym pudełku.

8 

Wielkość opakowań: 10, 25, 30, 35, 50, 70 i 100 tabletek. 

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 

6.6. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do  stosowania 

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z  lokalnymi przepisami. 

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE  DO OBROTU 

Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o. 

ul. Sokratesa 13D lokal 27 

01-909 Warszawa 

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU  I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:  

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU  CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

9