CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO 

Ortanol 40 Plus, 40 mg, kapsułki dojelitowe, twarde 

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY 

Każda kapsułka dojelitowa, twarda zawiera 40 mg omeprazolu (Omeprazolum).  

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:  

Każda kapsułka zawiera do 79,8 mg sacharozy.  

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.  

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA 

Kapsułka dojelitowa, twarda 

Twarde kapsułki żelatynowe z jasnobrązowym korpusem i białym wieczkiem, zawierające prawie  białe lub jasnobrązowe peletki.  

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 

4.1 Wskazania do stosowania 

Ortanol 40 Plus wskazany jest u następujących pacjentów:  

Dorośli 

▪ Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy.  

▪ Zapobieganie nawrotowi choroby wrzodowej dwunastnicy. 

▪ Leczenie choroby wrzodowej żołądka. 

▪ Zapobieganie nawrotowi choroby wrzodowej żołądka. 

▪ Eradykacja Helicobacter pylori (H. pylori) w skojarzeniu z odpowiednimi antybiotykami  u pacjentów z wrzodem trawiennym. 

▪ Leczenie wrzodów żołądka i dwunastnicy, spowodowanych stosowaniem niesteroidowych leków  przeciwzapalnych (NLPZ). 

▪ Zapobieganie wrzodom żołądka i dwunastnicy związanym ze stosowaniem NLPZ u pacjentów  narażonych na ryzyko ich wystąpienia.  

▪ Leczenie refluksowego zapalenia przełyku. 

▪ Długotrwałe leczenie podtrzymujące w zapobieganiu nawrotom refluksowego zapalenia przełyku. ▪ Leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku. 

▪ Leczenie zespołu Zollingera-Ellisona. 

Dzieci i młodzież 

Dzieci w wieku powyżej 1 roku i o masie ciała co najmniej 10 kg: 

▪ Leczenie refluksowego zapalenia przełyku 

▪ Objawowe leczenie zgagi i zarzucania treści żołądkowej w przebiegu choroby refluksowej  przełyku

1 DE/H/5655/003/IA/095 

Młodzież i dzieci w wieku powyżej 4 lat: 

- Leczenie w skojarzeniu z antybiotykami choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej przez  Helicobacter pylori  

4.2 Dawkowanie i sposób podawania  

Dawkowanie 

Dorośli 

Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy 

Zalecaną dawką u pacjentów z czynną chorobą wrzodową dwunastnicy jest 20 mg raz na dobę.  U większości pacjentów wyleczenie następuje w ciągu 2 tygodni, ale u pacjentów, u których  początkowy cykl leczenia nie był skuteczny, wyleczenie następuje zwykle w ciągu dalszych dwóch  tygodni leczenia. U pacjentów z chorobą wrzodową dwunastnicy oporną na leczenie zaleca się  stosowanie 40 mg omeprazolu raz na dobę; wyleczenie następuje na ogół w ciągu czterech tygodni.  

Zapobieganie nawrotowi choroby wrzodowej dwunastnicy 

W zapobieganiu nawrotowi choroby wrzodowej dwunastnicy u pacjentów bez zakażenia H. pylori lub  u których eradykacja H. pylori jest niemożliwa, zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę.  U niektórych pacjentów dawka dobowa 10 mg może być wystarczająca. W razie niepowodzenia  leczenia dawkę można zwiększyć do 40 mg.  

Leczenie choroby wrzodowej żołądka 

Zalecaną dawką jest 20 mg raz na dobę. U większości pacjentów wyleczenie następuje w ciągu  czterech tygodni, ale u pacjentów, u których początkowy cykl leczenia nie był skuteczny, wyleczenie  następuje zwykle w ciągu dalszych czterech tygodni leczenia. U pacjentów z chorobą wrzodową  żołądka oporną na leczenie zaleca się stosowanie 40 mg omeprazolu raz na dobę, wyleczenie  następuje na ogół w ciągu ośmiu tygodni.  

Zapobieganie nawrotowi choroby wrzodowej żołądka 

W zapobieganiu nawrotowi choroby wrzodowej żołądka opornej na leczenie zalecana dawka wynosi  20 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 40 mg raz na dobę.  

Eradykacja H.pylori u pacjentów z wrzodem trawiennym 

W celu eradykacji H.pylori wybór odpowiednich antybiotyków powinien uwzględniać tolerancję  leków przez pacjenta, narodowe, regionalne i lokalne dane dotyczące oporności bakterii oraz  wytyczne terapeutyczne.  

▪ omeprazol 20 mg + klarytromycyna 500 mg + amoksycylina 1000 mg. Wszystkie leki należy  przyjmować dwa razy na dobę przez jeden tydzień  

lub  

▪ omeprazol 20 mg + klarytromycyna 250 mg (alternatywnie 500 mg) + metronidazol 400 mg (lub  500 mg, lub tynidazol 500 mg). Wszystkie leki należy przyjmować dwa razy na dobę przez jeden  tydzień  

lub  

▪ omeprazol 40 mg raz na dobę + amoksycylina 500 mg i metronidazol 400 mg (lub 500 mg, lub  tynidazol 500 mg) trzy razy na dobę przez tydzień.  

Jeśli zakażenie H.pylori utrzymuje się, leczenie z zastosowaniem każdego z tych schematów można  powtórzyć. 

Leczenie wrzodów żołądka i dwunastnicy spowodowanych stosowaniem NLPZ W leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy spowodowanych stosowaniem NLPZ zalecana dawka  wynosi 20 mg raz na dobę. U większości pacjentów wyleczenie następuje w ciągu czterech tygodni,  ale u pacjentów, u których początkowy cykl leczenia nie był skuteczny, wyleczenie następuje zwykle  w ciągu dalszych czterech tygodni leczenia. 

2 DE/H/5655/003/IA/095 

Zapobieganie wrzodom żołądka i dwunastnicy związanym ze stosowaniem NLPZ u pacjentów  narażonych na ryzyko ich wystąpienia 

W zapobieganiu wrzodom żołądka lub dwunastnicy związanych ze stosowaniem NLPZ u pacjentów  obarczonych ryzykiem (w wieku >60 lat, z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy w wywiadzie,  z krwawieniem z górnego odcinka przewodu pokarmowego w wywiadzie) zalecana dawka wnosi  20 mg raz na dobę.  

Leczenie refluksowego zapalenia przełyku 

Zalecana dawka wynosi 20 mg raz na dobę. U większości pacjentów wyleczenie następuje w ciągu  czterech tygodni. Jeśli pierwszy cykl leczenia jest nieskuteczny, wyleczenie następuje zwykle  w trakcie dalszej, trwającej cztery tygodnie terapii. 

U pacjentów z ciężkim refluksowym zapaleniem przełyku zalecana dawka wynosi 40 mg raz na dobę.  W takim przypadku wyleczenie następuje zwykle w ciągu ośmiu tygodni. 

Długotrwałe leczenie podtrzymujące w zapobieganiu nawrotom refluksowego zapalenia przełyku  W długotrwałym leczeniu podtrzymującym u pacjentów z wyleczonym refluksowym zapaleniem przełyku zalecana dawka omeprazolu wynosi 10 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkę można  zwiększyć do 20-40 mg raz na dobę. 

Leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku 

Zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Ponieważ możliwe jest uzyskanie właściwej odpowiedzi na  10 mg omeprazolu na dobę, należy rozważyć indywidualne dostosowanie dawki. W razie braku poprawy po 4 tygodniach leczenia dawką 20 mg na dobę, zaleca się wykonanie  dalszych badań.  

Leczenie zespołu Zollingera-Ellisona 

U pacjentów z zespołem Zollingera-Ellisona dawkę należy ustalić indywidualnie i kontynuować  leczenie tak długo, jak wymaga tego stan kliniczny. Zalecana dawka początkowa wynosi 60 mg na  dobę. U większości pacjentów z ciężką postacią choroby i niewystarczającą reakcją na inne leki  uzyskano skuteczną kontrolę objawów, a u ponad 90% pacjentów podtrzymująca dawka produktu  Ortanol Plus wynosiła od 20 do 120 mg na dobę. Jeśli dawka jest większa niż 80 mg na dobę, należy  ją podawać w dwóch dawkach podzielonych.  

Dzieci i młodzież 

Dzieci w wieku powyżej 1 roku i o masie ciała co najmniej 10 kg 

Leczenie refluksowego zapalenia przełyku 

Objawowe leczenie zgagi i zarzucania kwaśnej treści żołądkowej w przebiegu choroby refluksowej  przełyku 

Zalecenia dotyczące dawkowania: 

Wiek 
Masa ciała 
Dawkowanie
≥1 rok 
10-20 kg 
10 mg omeprazolu raz na dobę 

W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 20 mg.
≥2 lata 
>20 kg 
20 mg omeprazolu raz na dobę 

W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 40 mg.

Refluksowe zapalenie przełyku: leczenie trwa od 4 do 8 tygodni. 

Objawowe leczenie zgagi i zarzucania treści żołądkowej w przebiegu choroby refluksowej przełyku:  leczenie trwa od 2 do 4 tygodni. Jeśli objawy choroby nie zostaną opanowane w ciągu 2 do 4 tygodni,  należy wykonać dalsze badania.

3 DE/H/5655/003/IA/095 

Młodzież i dzieci w wieku powyżej 4 lat 

Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej przez Helicobacter pylori 

Wybór odpowiedniego schematu leczenia skojarzonego powinien uwzględniać oficjalne wytyczne  narodowe, regionalne i lokalne, dotyczące oporności bakterii, czasu trwania leczenia (najczęściej  7, ale czasami do 14 dni) oraz odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych. Leczenie powinno się odbywać pod kontrolą specjalisty. 

Zalecane dawkowanie: 

Masa ciała 
Dawkowanie
15-30 kg 
Leczenie skojarzone z 2 antybiotykami: 

omeprazol 10 mg, amoksycylina 25 mg/kg mc. i klarytromycyna 7,5 mg/kg mc. Wymienione leki należy podawać razem 2 razy na dobę przez 1 tydzień.
31-40 kg 
Leczenie skojarzone z 2 antybiotykami: 

omeprazol 20 mg, amoksycylina 750 mg i klarytromycyna 7,5 mg/kg mc. Wymienione leki należy podawać 2 razy na dobę przez 1 tydzień.
>40 kg 
Leczenie skojarzone z 2 antybiotykami: 

omeprazol 20 mg, amoksycylina 1 g i klarytromycyna 500 mg  

Wymienione leki należy podawać 2 razy na dobę przez 1 tydzień.

Szczególne grupy pacjentów 

Zaburzenia czynności nerek 

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest wymagane (patrz punkt  5.2).  

Zaburzenia czynności wątroby 

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dawka dobowa od 10 do 20 mg może być  wystarczająca (patrz punkt 5.2). 

Osoby w podeszłym wieku  

U osób w podeszłym wieku modyfikacja dawki nie jest konieczna (patrz punkt 5.2). 

Sposób podawania 

Kapsułki Ortanol 40 Plus należy przyjmować rano, połykać w całości, popijając połową szklanki  wody. Kapsułek nie wolno żuć ani zgniatać.  

Pacjenci z trudnościami w połykaniu i dzieci, które mogą pić lub połykać półpłynne pokarmy Kapsułkę można otworzyć i połknąć jej zawartość, popijając połową szklanki wody albozmieszać  zawartość z lekko kwaśnym płynem, np. sokiem owocowym lub musem jabłkowym bądź  niegazowaną wodą. Pacjent powinien być poinstruowany, że uzyskany płyn należy wypić natychmiast  (lub w ciągu 30 minut), zawsze zmieszać tuż przed połknięciem i popić połową szklanki wody. 

Kapsułkę można również ssać, a następnie połknąć peletki popijając połową szklanki wody. Peletek  nie wolno żuć.  

4.3 Przeciwwskazania 

Nadwrażliwość na substancję czynną, podstawione benzoimidazole lub którąkolwiek substancję  pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  

Omeprazolu (tak jak innych inhibitorów pompy protonowej) nie wolno stosować jednocześnie  z nelfinawirem (patrz punkt 4.5). 

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania 

W razie wystąpienia alarmujących objawów (np. znacznego, niezamierzonego zmniejszenia masy 

4 DE/H/5655/003/IA/095 

ciała, nawracających wymiotów, trudności w połykaniu, krwawych wymiotów lub smolistych  stolców) i podejrzenia lub stwierdzenia wrzodu żołądka, należy wykluczyć możliwość  nowotworowego charakteru choroby, gdyż leczenie może złagodzić objawy i opóźnić rozpoznanie.  

Jednoczesne stosowanie atazanawiru i inhibitorów pompy protonowej nie jest zalecane (patrz punkt  4.5). Jeśli takie skojarzone leczenie uznane jest za konieczne, zaleca się ścisłe kontrolowanie stanu  klinicznego pacjenta (np. miano wirusa) oraz zwiększenie dawki atazanawiru z rytonawirem do  400 mg + 100 mg. Nie należy przekraczać dawki 20 mg omeprazolu. 

Omeprazol, tak jak wszystkie produkty lecznicze hamujące wydzielanie kwasu, może zmniejszać  wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy) na skutek hipo- lub achlorhydrii. Należy to wziąć pod  uwagę podczas długotrwałego leczenia pacjentów ze zmniejszonymi zapasami witaminy B12 lub  czynnikami ryzyka dla zmniejszonego jej wchłaniania. 

Omeprazol jest inhibitorem izoenzymu CYP2C19. Należy rozważyć możliwość interakcji z  produktami leczniczymi metabolizowanymi przy udziale tego izoenzymu na początku i po  zakończeniu leczenia omeprazolem. Obserwowano interakcję między omeprazolem a klopidogrelem  (patrz punkt 4.5), ale jej kliniczne znaczenie nie jest pewne. Dla ostrożności odradza się  jednoczesnego stosowania obu leków. 

U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. proton pomp inhibitors, PPI), takimi jak  omeprazol, przez co najmniej trzy miesiące (w większości przypadków przez rok) notowano ciężką  hipomagnezemię. Może się ona manifestować ciężkimi objawami (takimi jak uczucie zmęczenia,  tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy i komorowe zaburzenia rytmu serca), które czasem  pojawiają się niepostrzeżenie i które można przeoczyć. U większości pacjentów hipomagnezemia  wyrównywała się po podaniu magnezu i przerwaniu stosowania PPI. 

U pacjentów, u których przewiduje się długotrwałe leczenie lub którzy otrzymują PPI jednocześnie z  digoksyną bądź lekami powodującymi hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), lekarze powinni  rozważyć oznaczenie stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia PPI, a następnie okresowo w  trakcie leczenia. 

Inhibitory pompy protonowej, zwłaszcza stosowane w dużych dawkach i przez długi czas (ponad  1 rok) mogą umiarkowanie zwiększyć ryzyko złamania biodra, nadgarstka i kręgosłupa, głównie  u osób w podeszłym wieku lub osób z innymi znanymi czynnikami ryzyka. Badania obserwacyjne  wskazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększyć ogólne ryzyko złamania o 10-40%.  Przyczyną tego wzrostu mogą być w niektórych przypadkach inne czynniki ryzyka. Pacjentom  zagrożonym osteoporozą należy zapewnić opiekę zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi,  a także podawać odpowiednie ilości witaminy D i wapnia. 

Zaburzenia czynności nerek  

U pacjentów przyjmujących omeprazol zaobserwowano ostre zapalenie cewkowo-śródmiąższowe  nerek (TIN, ang. tubulointerstitial nephritis), mogące wystąpić w dowolnym momencie w trakcie  terapii omeprazolem (patrz punkt 4.8). Ostre zapalenie cewkowo-śródmiąższowe nerek może  prowadzić do niewydolności nerek.  

Jeśli u pacjenta podejrzewa się TIN, należy przerwać stosowanie omeprazolu i niezwłocznie  rozpocząć odpowiednie leczenie 

Podostra postać skórna tocznia rumieniowatego (SCLE)  

Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest związane ze sporadycznym występowaniem SCLE.  Jeśli pojawią się zmiany skórne, zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promieni  słonecznych, z jednoczesnym bólem stawów, pacjent powinien niezwłocznie poszukać pomocy  medycznej, a lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania stosowania produktu Ortanol 40 Plus.  Wystąpienie SCLE w wyniku wcześniejszego leczenia inhibitorem pompy protonowej może zwiększyć ryzyko SCLE w wyniku leczenia innymi inhibitorami pompy protonowej.

5 DE/H/5655/003/IA/095 

Interakcje z badaniami wykrywającymi guzy neuroendokrynne 

Zwiększone stężenie chromograniny A (CgA) może zakłócać badania wykrywające obecność guzów  neuroendokrynnych. Aby tego uniknąć, należy przerwać leczenie omeprazolem na co najmniej 5 dni  przed pomiarem stężenia CgA (patrz punkt 5.1). Jeśli po pomiarze wstępnym stężenia CgA i gastryny  nadal wykraczają poza zakres referencyjny, pomiary należy powtórzyć po 14 dniach od zaprzestania  leczenia inhibitorami pompy protonowej.  

Dzieci i młodzież 

U niektórych dzieci z chorobami przewlekłymi może być konieczne (choć nie jest zalecane)  długotrwałe leczenie.  

Leczenie inhibitorami pompy protonowej może prowadzić do niewielkiego zwiększenia ryzyka  zakażeń przewodu pokarmowego takimi bakteriami, jak Salmonella i Campylobacter, a u pacjentów  hospitalizowanych również Clostridium difficile (patrz punkt 5.1).  

Tak jak w przypadku każdego długotrwałego leczenia, zwłaszcza dłuższego niż 1 rok, stan pacjenta  należy poddawać regularnej ocenie.  

Ortanol 40 Plus zawiera sacharozę i sód 

Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego  wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować  produktu leczniczego. 

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę dojelitową twardą, to  znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. 

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Wpływ omeprazolu na farmakokinetykę innych substancji czynnych 

Substancje czynne, których wchłanianie zależy od pH 

Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego w trakcie leczenia omeprazolem może być przyczyną  zwiększenia lub zmniejszenia wchłaniania substancji czynnych zależnego od pH w żołądku.  

Nelfinawir, atazanawir 

Podczas jednoczesnego stosowania z omeprazolem zmniejsza się stężenie nelfinawiru i atazanawiru  w osoczu.  

Jednoczesne stosowanie omeprazolu i nelfinawiru jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Podanie  omeprazolu (w dawce 40 mg raz na dobę) zmniejszało średnią ekspozycję na jednocześnie podawany  nelfinawir o około 40%, a na jego czynny farmakologicznie metabolit M8 o około 75-90%.  W interakcji może mieć również udział hamowanie aktywności izoenzymu CYP2C19. 

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania omeprazolu i atazanawiru (patrz punkt 4.4). Podawanie  omeprazolu (w dawce 40 mg raz na dobę) jednocześnie z atazanawirem (300 mg)/rytonawirem (100 mg) zdrowym ochotnikom powodowało zmniejszenie ekspozycji na atazanawir o 75%.  Zwiększenie dawki atazanawiru do 400 mg nie kompensowało tego działania. Omeprazol (w dawce  20 mg raz na dobę) podawany jednocześnie z atazanawirem (400 mg)/rytonawirem (100 mg) zdrowym  ochotnikom zmniejszał ekspozycję na atazanawir o około 30% w porównaniu z podawaniem z atazanawirem (300 mg)/rytonawirem (100 mg). 

Digoksyna 

Jednoczesne stosowanie omeprazolu (w dawce 20 mg raz na dobę) i digoksyny u zdrowych  ochotników zwiększało biodostępność digoksyny o 10%. Rzadkie są doniesienia o zwiększeniu  toksyczności digoksyny, jednak należy zachować ostrożność, jeśli duże dawki omeprazolu stosowane  są u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów należy zachować zwiększoną kontrolę działania  digoksyny. 

6 DE/H/5655/003/IA/095 

Klopidogrel 

Wyniki badań z udziałem zdrowych osób wykazały istnienie farmakokinetyczno-farmakodynamicznej  (PK/PD) interakcji miedzy klopidogrelem (w dawce nasycającej 300 mg, a następnie w dawce  podtrzymującej 75 mg/dobę) a omeprazolem (w dawce doustnej 80 mg na dobę), powodującej  zmniejszenie ekspozycji na czynny metabolit klopidogrelu średnio o 46% i zmniejszenie średniego  hamowania agregacji płytek krwi (indukowanego przez ADP) o 16%.  

Dane z badań obserwacyjnych i badań klinicznych, dotyczące klinicznych skutków takiej interakcji  farmakokinetyczno-farmakodynamicznej omeprazolu w odniesieniu do dużych zdarzeń sercowo naczyniowych, są niespójne. W celu zachowania ostrożności odradza się jednoczesnego stosowania  omeprazolu i klopidogrelu (patrz punkt 4.4). 

Inne substancje czynne 

Wchłanianie pozakonazolu, erlotynibu, ketokonazolu i itrakonazolu jest istotnie zmniejszone, dlatego  ich skuteczność też może być zmniejszona. Należy unikać jednoczesnego stosowania omeprazolu  z pozakonazolem i erlotynibem.  

Substancje czynne metabolizowane przez izoenzym CYP2C19 

Omeprazol jest umiarkowanym inhibitorem aktywności CYP2C19, głównego izoenzymu biorącego  udział w jego metabolizmie. W związku z tym metabolizm jednocześnie stosowanych substancji  czynnych, w których przekształcaniu również bierze udział CYP2C19, może być osłabiony,  a ogólnoustrojowa ekspozycja na te substancje zwiększona. Przykładami takich produktów leczniczych są R-warfaryna i inni antagoniści witaminy K, cylostazol, diazepam i fenytoina. 

Cylostazol 

Omeprazol w dawce 40 mg podawany w ramach badania krzyżowego zdrowym osobom zwiększał  wartości Cmax i AUC dla cylostazolu o, odpowiednio, 18% i 26%, a dla jednego z jego czynnych  metabolitów o 29% i 69%. 

Fenytoina 

Zaleca się kontrolowanie stężenia fenytoiny w osoczu podczas pierwszych dwóch tygodni leczenia  omeprazolem. Jeśli zmodyfikowano dawkę fenytoiny, należy kontrolować stężenie leku i znowu  dostosować jego dawkę po zakończeniu leczenia omeprazolem. 

Nieznany mechanizm 

Sakwinawir 

Jednoczesne stosowanie omeprazolu i sakwinawiru z rytonawirem powodowało zwiększenie stężenia  sakwinawiru w osoczu do około 70% z zachowaniem dobrej tolerancji leku u pacjentów z zakażeniem  wirusem HIV. 

Takrolimus 

Opisywano zwiększenie stężenia takrolimusu w surowicy stosowanego jednocześnie z omeprazolem.  Podczas skojarzonego stosowania należy zwiększyć kontrolę stężenia takrolimusu oraz czynności  nerek (klirens kreatyniny) i w razie konieczności dostosować dawkę takrolimusu.  

Metotreksat 

Istnieją doniesienia, że jednoczesne stosowanie metotreksatu i inhibitorów pompy protonowej  zwiększa u niektórych pacjentów stężenie metotreksatu. Dlatego w przypadku stosowania dużej dawki  metotreksatu należy rozważyć czasowe odstawienie omeprazolu. 

Wpływ innych substancji czynnych na farmakokinetykę omeprazolu 

Inhibitory CYP2C19 i (lub) CYP3A4 

Omeprazol jest metabolizowany przy udziale izoenzymów CYP2C19 i CYP3A4, dlatego substancje  czynne, które hamują ich aktywność (takie jak klarytromycyna i worykonazol) mogą zwiększyć  stężenie omeprazolu w surowicy w wyniku zmniejszenia jego metabolizmu. Jednoczesne podanie 

7 DE/H/5655/003/IA/095 

worykonazolu powodowało ponad dwukrotne zwiększenie ekspozycji na omeprazol. Ze względu na  dobrą tolerancję dużych dawek omeprazolu, modyfikacja jego dawki nie jest na ogół konieczna.  Dostosowanie dawki należy jednak rozważyć u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby  oraz wtedy, gdy wskazane jest długotrwałe leczenie.  

Leki indukujące aktywność CYP2C19 i (lub) CYP3A4 

Substancje czynne, które indukują aktywność izoenzymu CYP2C19 lub CYP3A4 lub obu (takie jak  ryfampicyna i ziele dziurawca) mogą powodować zmniejszenie stężenia omeprazolu w surowicy przez  zwiększenie szybkości jego metabolizmu. 

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację 

Ciąża 

Wyniki trzech prospektywnych badań epidemiologicznych (ponad 1000 kobiet narażonych na  działanie leku w czasie ciąży) nie wskazują na niekorzystny wpływ omeprazolu na przebieg ciąży lub  zdrowie płodu i noworodka. Omeprazol można stosować w okresie ciąży. 

Karmienie piersią 

Omeprazol przenika do mleka kobiecego, ale wpływ leku stosowanego w dawkach leczniczych na  dziecko jest mało prawdopodobny.  

Płodność 

Badania na zwierzętach z zastosowaniem podawanej doustnie mieszaniny racemicznej omeprazolu nie  wykazują wpływu na płodność. 

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn 

Wpływ produktu Ortanol 40 Plus na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn jest  mało prawdopodobny. Możliwe jest wystąpienie niepożądanych reakcji na lek, takich jak zawroty  głowy oraz zaburzenia widzenia (patrz punkt 4.8). W razie ich wystąpienia pacjent nie powinien  prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. 

4.8 Działania niepożądane 

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa 

Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi (u 1-10% pacjentów) są bóle głowy, bóle  brzucha, zaparcie, biegunka, wzdęcia, nudności i (lub) wymioty. 

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych 

W badaniach klinicznych i w okresie po wprowadzeniu omeprazolu do obrotu rozpoznano lub  podejrzewano następujące działania niepożądane. Nie stwierdzono zależności żadnego z nich  z zastosowaną dawką. Wymienione niżej działania niepożądane zostały przedstawione zgodnie  z częstością i klasyfikacją układów i narządów (ang. System Organ Class, SOC). Częstość określono  zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często  (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana  (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

SOC/częstość 
Działanie niepożądane
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko 
Leukopenia, małopłytkowość
Bardzo rzadko 
Agranulocytoza, pancytopenia
Zaburzenia immunologiczne
Rzadko 
Reakcje nadwrażliwości, np. gorączka, obrzęk naczynioruchowy i reakcja  anafilaktyczna/wstrząs 
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Rzadko 
Hiponatremia
Częstość nieznana 
Hipomagnezemia. Ciężka hipomagnezemia może spowodować hipokalcemię.

8 DE/H/5655/003/IA/095 

Hipomagnezemia może również wiązać się z hipokaliemią.
Zaburzenia psychiczne
Niezbyt często 
Bezsenność
Rzadko 
Pobudzenie, splątanie, depresja
Bardzo rzadko 
Agresja, omamy
Zaburzenia układu nerwowego
Często 
Bóle głowy
Niezbyt często 
Zawroty głowy, parestezje, senność
Rzadko 
Zaburzenia smaku
Zaburzenia oka
Rzadko 
Niewyraźne widzenie
Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często 
Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia 
Rzadko 
Skurcz oskrzeli
Zaburzenia żołądka i jelit
Często 
Ból brzucha, zaparcie, biegunka, wzdęcie, nudności i (lub) wymioty, polipy  dna żołądka (łagodne)
Rzadko 
Suchość w jamie ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, drożdżyca  przewodu pokarmowego
Bardzo rzadko 
Niestrawność
Częstość nieznana 
Mikroskopowe zapalenie okrężnicy
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często 
Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych
Rzadko 
Zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez żółtaczki
Bardzo rzadko 
Niewydolność wątroby, encefalopatia u pacjentów chorobą wątroby 
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Niezbyt często 
Zapalenie skóry, świąd, wysypka, pokrzywka
Rzadko 
Łysienie, nadwrażliwość na światło
Bardzo rzadko 
Rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze  oddzielanie się naskórka
Częstość nieznana 
Podostra postać skórna tocznia rumieniowatego (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Niezbyt często 
Złamanie biodra, nadgarstka lub kręgosłupa (patrz punkt 4.4)
Rzadko 
Ból stawów, ból mięśni
Bardzo rzadko 
Osłabienie mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko 
Cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek (mogące postępować do  niewydolności nerek)
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Bardzo rzadko 
Ginekomastia
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania 
Niezbyt często 
Złe samopoczucie, obrzęki obwodowe
Rzadko 
Nasilone pocenie się

Dzieci i młodzież 

Bezpieczeństwo stosowania omeprazolu oceniano u 310 dzieci w wieku od 0 do 16 lat z chorobą  związaną z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego. Istnieją ograniczone dane dotyczące  bezpieczeństwa długotrwałego (do 749 dni) stosowania omeprazolu w terapii podtrzymującej  w ramach badania klinicznego z udziałem 46 dzieci z ciężkim nadżerkowym zapaleniem przełyku.  Profil działań niepożądanych był zasadniczo taki sam, jak obserwowany u dorosłych w trakcie  zarówno krótkotrwałego, jak i długotrwałego leczenia. Brak długoterminowych danych dotyczących  wpływu leczenia omeprazolem na pokwitanie i wzrastanie. 

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

9 DE/H/5655/003/IA/095 

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań  niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania  produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać  wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania  Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,  Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301/faks: + 48 22 49 21 309/strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 

4.9 Przedawkowanie 

Dostępna jest ograniczona informacja na temat skutków przedawkowania omeprazolu u ludzi.  W literaturze opisano zażycie dawek do 560 mg i istnieją sporadyczne doniesienia o przyjęciu  pojedynczych dawek do 2400 mg omeprazolu (120 razy większych niż dawki zwykle zalecane  w praktyce klinicznej). Opisywano występowanie nudności, wymiotów, zawrotów głowy, bólu  brzucha, biegunki i bólu głowy, a także apatii, depresji i splątania w pojedynczych przypadkach. 

Objawy opisywane w związku z przedawkowaniem omeprazolu były przemijające i bez ciężkich  skutków. Zwiększenie dawki nie powodowało zmiany szybkości eliminacji (kinetyka  pierwszorzędowa). W razie konieczności należy zastosować leczenie objawowe. 

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 

5.1 Właściwości farmakodynamiczne 

Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w chorobach związanych z nadmierną kwasowością  soku żołądkowego, leki stosowane w chorobie wrzodowej i chorobie refluksowej, inhibitory pompy  protonowej. Kod ATC: A02BC05 

Mechanizm działania 

Omeprazol, mieszanina racemiczna dwóch enancjomerów, zmniejsza wydzielanie kwasu solnego  w żołądku za pośrednictwem wysoce ukierunkowanego mechanizmu działania. Omeprazol jest  specyficznym inhibitorem pompy protonowej w komórkach okładzinowych żołądka. Działanie leku  jest szybkie i zapewnia kontrolę objawów poprzez odwracalne hamowanie wydzielania kwasu  żołądkowego podczas podawania raz na dobę. 

Omeprazol jest słabą zasadą, przekształcaną do czynnej postaci w silnie kwaśnym środowisku  kanalików wydzielniczych komórek okładzinowych, gdzie hamuje aktywność pompy protonowej,  enzymu H+/K+-ATP-azy. Wpływ na końcowy etap wytwarzania kwasu solnego w żołądku jest zależny  od dawki i zapewnia bardzo skuteczne hamowanie wydzielania zarówno podstawowego, jak  i stymulowanego (niezależnie od bodźca).  

Działania farmakodynamiczne 

Wszystkie obserwowane działania farmakodynamiczne można wytłumaczyć wpływem omeprazolu na  wydzielanie kwasu solnego.  

Wpływ na wydzielanie kwasu w żołądku 

Podawanie doustne omeprazolu raz na dobę zapewnia szybkie i trwałe hamowanie wydzielania kwasu  solnego w żołądku przez całą dobę, a maksymalne działanie uzyskuje się w ciągu 4 dni leczenia. Po  tym czasie stosowania omeprazolu w dawce 20 mg średnia dobowa kwaśność soku żołądkowego  zmniejsza się u pacjentów z chorobą wrzodową dwunastnicy o co najmniej 80%. Średnie zmniejszenie  maksymalnego wydzielania kwasu solnego po stymulacji pentagastryną wynosi około 70% po  24 godzinach od podania omeprazolu. 

Doustne podawanie omeprazolu w dawce 20 mg pacjentom z chorobą wrzodową dwunastnicy  zapewnia utrzymanie pH w żołądku o wartości ≥3 przez średnio 17 godzin w ciągu doby.

10 DE/H/5655/003/IA/095 

W następstwie zmniejszonego wydzielania kwasu solnego i zmniejszonej kwaśności soku  żołądkowego omeprazol zmniejsza/normalizuje w sposób zależny od dawki ekspozycję przełyku na  wpływ kwaśnej treści żołądkowej u pacjentów z chorobą refluksową przełyku. Stopień zahamowania  wydzielania kwasu solnego jest związany z powierzchnią pola pod krzywą zależności stężenia  omeprazolu w osoczu od czasu (AUC), a nie ze stężeniem leku w osoczu w danym czasie. 

Podczas leczenia omeprazolem nie obserwowano tachyfilaksji. 

Działanie na H. pylori 

Zakażenie Helicobacter pylori wiąże się z rozwojem choroby wrzodowej, w tym choroby wrzodowej  dwunastnicy i żołądka. Zakażenie to jest głównym czynnikiem rozwoju zapalenia błony śluzowej  żołądka, a H. pylori wraz z kwasem solnym wytwarzanym w żołądku stanowią główne czynniki  rozwoju choroby wrzodowej. Zakażenie Helicobacter pylori jest również głównym czynnikiem  rozwoju zanikowego nieżytu błony śluzowej żołądka, związanego ze zwiększonym ryzykiem raka  żołądka. 

W przypadku wrzodów trawiennych eradykacja H.pylori omeprazolem i lekami przeciwbakteryjnymi  zapewnia w dużym stopniu wyleczenie i długotrwałą remisję. 

Badania wykazały, że leczenie dwoma lekami jest mniej skuteczne niż terapia z zastosowaniem trzech  leków. Jej zastosowanie należy jednak wziąć pod uwagę, jeśli rozpoznana nadwrażliwość wyklucza  zastosowanie jakiegokolwiek leczenia skojarzonego trzema lekami.  

Inne działania związane z hamowaniem wydzielania kwasu 

Podczas długotrwałego leczenia omeprazolem zwiększa się nieco częstość występowania torbieli  gruczołowych żołądka. Ich powstanie jest fizjologicznym następstwem znacznego zahamowania  wydzielania kwasu solnego w żołądku. Mają one charakter łagodny i prawdopodobnie ustępują  samoistnie. 

Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego z dowolnej przyczyny (w tym w wyniku działania inhibitorów pompy protonowej) zwiększa ilość w żołądku bakterii obecnych w warunkach  fizjologicznych w przewodzie pokarmowym. Stosowanie produktów leczniczych zmniejszających  wydzielanie kwasu może nieznacznie zwiększać ryzyko zakażeń przewodu pokarmowego takimi  bakteriami, jak Salmonella i Campylobacter oraz u hospitalizowanych pacjentów również Clostridium difficile.  

Podczas leczenia przeciwwydzielniczymi produktami leczniczymi stężenie gastryny w surowicy  zwiększa się w odpowiedzi na zmniejszenie wydzielania kwasu solnego. Stężenie CgA również  zwiększa się z powodu zmniejszenia kwaśności wewnątrzżołądkowej. Zwiększenie stężenia CgA  może zakłócać badania wykrywające obecność guzów neuroendokrynnych.  

Dostępne opublikowane dowody wskazują, że leczenie inhibitorami pompy protonowej należy  przerwać w okresie od 5 dni do 2 tygodni przed pomiarem stężenia CgA. Ma to na celu umożliwienie  powrotu stężenia CgA, mylnie zwiększonego w wyniku leczenia inhibitorami pompy protonowej, do  zakresu referencyjnego.  

U niektórych pacjentów (zarówno dzieci, jak i dorosłych) poddawanych długotrwałemu leczeniu  omeprazolem obserwowano zwiększenie liczby komórek ECL o możliwym związku ze zwiększonym  stężeniem gastryny w surowicy. Obserwacji tej nie uznaje się za istotną klinicznie. 

Dzieci i młodzież 

W niekontrolowanym badaniu u dzieci (w wieku od 1 roku do 16 lat) z ciężkim refluksowym  zapaleniem przełyku omeprazol w dawkach od 0,7 do 1,4 mg/kg mc. zmniejszał stan zapalny przełyku  u 90% badanych i znacząco zmniejszał objawy refluksu. W badaniu z pojedynczą ślepą próbą dzieci  w wieku od 0 do 24 miesięcy z klinicznie rozpoznaną chorobą refluksową przełyku otrzymywały  omeprazol w dawkach 0,5, 1,0 lub 1,5 mg/kg mc. Po 8 tygodniach leczenia częstość epizodów  wymiotów i (lub) regurgitacji zmniejszyła się o połowę, niezależnie od podanej dawki.

11 DE/H/5655/003/IA/095 

Eradykacja H. pylori u dzieci 

Randomizowane badanie kliniczne z podwójnie ślepą próbą (badanie Héliot) wykazało  bezpieczeństwo stosowania i skuteczność omeprazolu w skojarzeniu z dwoma antybiotykami  (amoksycyliną i klarytromycyną) w leczeniu zakażenia Helicobacter pylori u dzieci w wieku co  najmniej 4 lat z zapaleniem błony śluzowej żołądka. Eradykację H.pylori uzyskano u 74,2%  pacjentów (23/31) otrzymujących omeprazol z amoksycyliną i klarytromycyną w porównaniu z 9,4%  pacjentów (3/32), którzy otrzymywali amoksycylinę z klarytromycyną. Nie wykazano klinicznej  korzyści w odniesieniu do objawów niestrawności. Badanie to nie dostarcza żadnych informacji  dotyczących stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 4 lat.  

5.2 Właściwości farmakokinetyczne 

Wchłanianie 

Omeprazol i jego sól magnezowa nie są trwałe w środowisku kwaśnym, dlatego podawane są doustnie  w postaci powlekanych granulek dojelitowych zamkniętych w kapsułkach lub tabletkach. Omeprazol  wchłaniany jest szybko; maksymalne stężenia w osoczu występuje po około 1-2 godzin od podania.  Wchłanianie omeprazolu zachodzi w jelicie cienkim, zwykle w ciągu 3 do 6 godzin. Jednoczesne  spożycie pokarmu nie wpływa na biodostępność leku. Biodostępność omeprazolu po doustnym  podaniu pojedynczej dawki wynosi około 40%. Podawanie wielokrotne raz na dobę zwiększa  biodostępność do około 60%. 

Dystrybucja  

Pozorna objętość dystrybucji u zdrowych osób wynosi około 0,3 l/kg mc. Omeprazol wiąże się  z białkami osocza w 97%. 

Metabolizm 

Omeprazol jest całkowicie metabolizowany przez układ cytochromu P450 (CYP). Zasadnicza część  jego metabolizmu zależy od polimorficznej postaci izoenzymu CYP2C19, odpowiedzialnego za  powstanie głównego metabolitu w osoczu - hydroksyomeprazolu. Pozostały metabolizm zależy od  innego specyficznego izoenzymu, CYP3A4, odpowiedzialnego za powstanie sulfonu omeprazolu. Na  skutek silnego powinowactwa omeprazolu do izoenzymu CYP2C19 istnieje możliwość  kompetycyjnego hamowania i metabolicznej interakcji lekowej między omeprazolem a innymi  substratami izoenzymu CYP2C19. Jednak ze względu na małe powinowactwo do CYP3A4 omeprazol  nie ma zdolności hamowania metabolizmu innych substratów tego izoenzymu. Ponadto omeprazol nie  hamuje aktywność głównych enzymów układu CYP. 

Około 3% populacji kaukaskiej i 15-20% populacji azjatyckiej nie posiada czynnego enzymu  CYP2C19 i są to tzw. osoby słabo metabolizujące. U takich osób metabolizm omeprazolu  katalizowany jest prawdopodobnie przez izoenzym CYP3A4. Po wielokrotnym podawaniu  omeprazolu w dawce 20 mg raz na dobę średnia wartość AUC u osób słabo metabolizujących była  5 do 10 razy większa niż u osób z czynnym izoenzymem CYP2C19 (osób intensywnie  metabolizujących). Średnie maksymalne stężenie w osoczu było również większe 3 do 5 razy.  Stwierdzenia te nie mają znaczenia dla dawkowania omeprazolu. 

Wydalanie 

Okres półtrwania omeprazolu w osoczu w fazie eliminacji jest zwykle krótszy niż 1 godzina zarówno  po doustnym podaniu jednorazowym, jak i wielokrotnym podawaniu raz na dobę. Omeprazol  dawkowany raz na dobę jest całkowicie wydalany z osocza między podaniem kolejnych dawek bez  tendencji do kumulacji. Prawie 80% podanej dawki doustnej wydalane jest w postaci metabolitów  w moczu, a pozostała część (pochodząca głównie z wydzielania żółciowego) z kałem. 

Liniowość/nieliniowość 

Wartość AUC dla omeprazolu zwiększa się w sposób zależny od dawki podczas wielokrotnego  podawania, a zależność ta nie ma charakteru liniowego. Zależność od czasu i dawki spowodowana jest  zmniejszeniem metabolizmu pierwszego przejścia i klirensem ogólnoustrojowym, prawdopodobnie na  skutek hamowania aktywności izoenzymu CYP2C19 przez omeprazol i (lub) jego metabolity 

12 DE/H/5655/003/IA/095 

(np. sulfon). Nie stwierdzono żadnego wpływu metabolitów na wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Szczególne grupy pacjentów 

Zaburzenia czynności wątroby 

Metabolizm omeprazolu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby jest osłabiony, co powoduje  zwiększenie wartości AUC. Nie stwierdzono kumulacji omeprazolu podczas podawania raz na dobę.  

Zaburzenia czynności nerek 

Farmakokinetyka omeprazolu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w tym biodostępność  i szybkość eliminacji, nie zmienia się. 

Osoby w podeszłym wieku 

U osób w podeszłym wieku (75-79 lat) metabolizm omeprazolu jest nieco osłabiony.  

Dzieci i młodzież 

Podczas leczenia omeprazolem w zaleconych dawkach dzieci w wieku powyżej 1 roku uzyskiwano  zbliżone stężenia leku w osoczu, co u osób dorosłych. U dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy klirens  omeprazolu jest mały ze względu na niewielką zdolność do metabolizowania leku. 

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie  

W trwających całe życie badaniach u szczurów, którym podawano omeprazol stwierdzono hiperplazję  i cechy zrakowacenia komórek srebrochłonnych (ECL) w żołądku. Zmiany te są wynikiem  utrzymującej się hipergastrynemii wtórnej do zahamowania wydzielania kwasu solnego. Podobne  działania obserwowano po leczeniu antagonistami receptora H2, inhibitorami pompy protonowej i po  częściowym wycięciu dna żołądka. Wynika z tego, że opisywane zmiany w komórkach ECL żołądka  nie są zależne od stosowania konkretnego leku. 

6. DANE FARMACEUTYCZNE 

6.1 Wykaz substancji pomocniczych 

Zawartość kapsułki  

Sacharoza ziarenka (zawierają sacharozę i skrobię kukurydzianą)  

Hypromeloza 

Sodu laurylosiarczan 

Magnezu tlenek ciężki 

Powidon K25 

Talk 

Kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), dyspersja 30%  

Trietylu cytrynian 

Otoczka kapsułkowa:  

Żelatyna 

Tytanu dwutlenek (E171) 

Żelaza tlenek czerwony (E172) 

Żelaza tlenek żółty (E172)  

Może również zawierać: 

Żelaza tlenek czarny (E172) 

6.2 Niezgodności farmaceutyczne 

Nie dotyczy. 

6.3 Okres ważności

13 DE/H/5655/003/IA/095 

2 lata  

Pojemnik z HDPE 

Okres ważności po pierwszym otwarciu pojemnika: 100 dni  

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty  w celu ochrony przed światłem i wilgocią. 

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania  

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.  

Blister 

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.  

Pojemnik z HDPE  

Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty w celu ochrony przed światłem i wilgocią.  Warunki przechowywania po pierwszym otwarciu pojemnika, patrz punkt 6.3.  

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania 

Blistry Aluminium/Aluminium w tekturowym pudełku, zawierające 7, 14, 15, 28, 30, 56 i 98 kapsułek dojelitowych, twardych.  

Biały pojemnik HDPE z zakrętką z PP, ze środkiem pochłaniającym wilgoć (kapsułka z żelem  krzemionkowym), w tekturowym pudełku, zawierający 7, 14, 15, 28, 30, 49, 50, 56, 60, 98, 100 i 168  kapsułek dojelitowych, twardych lub pudełko zawierające 2 butelki po 28, 30, 49 i 50 kapsułek dojelitowych, twardych.  

Pojemnik z oranżowego szkła z nakrętką HDPE, zawierający środek pochłaniający wilgoć, zawierający 15 i 168 kapsułek w tekturowym pudełku.  

Nie wszystkie rodzaje i wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.  

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do  stosowania  

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z  lokalnymi przepisami.  

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE  DO OBROTU 

Sandoz GmbH  

Biochemiestrasse 10 

6250 Kundl, Austria 

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Pozwolenie nr 12295  

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

14 DE/H/5655/003/IA/095 

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 12.07.2006 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 28.06.2011 r. 

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU  CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 

28.03.2023 r.

15 DE/H/5655/003/IA/095