Niestety, chociaż istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze jest to możliwe. Należy unikać stosowania preparatu w przypadku uczulenia na którykolwiek ze składników. Należy również unikać jednoczesnego stosowania inhibitorów MAO z escitalopramem. Escitalopram jest przeciwwskazany u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT w EKG lub wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Leczenie skojarzone escitalopramem z lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT jest niezalecane.

Niektóre schorzenia mogą uniemożliwiać stosowanie preparatu oraz sugerować potrzebę zmiany dawkowania leku. W niektórych przypadkach konieczne jest przeprowadzenie regularnych badań kontrolnych. Brak jednak danych dotyczących bezpieczeństwa długotrwałego stosowania escitalopramu u osób poniżej 18. roku życia, dlatego konieczne jest monitorowanie rozwoju i zachowania dzieci i młodzieży, szczególnie pod kątem ewentualnych myśli samobójczych. W przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów należy niezwłocznie skonsultować się z pediatrą.

Mogą wystąpić przypadki paradoksalnego nasilenia objawów lękowych, zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia escitalopramem. Aby zapobiec temu zjawisku, zaleca się rozpoczęcie przyjmowania leku od niskich dawek. Natomiast w przypadku osób z niestabilną padaczką, preparat jest przeciwwskazany, a u pacjentów z kontrolowaną padaczką konieczne jest monitorowanie stanu zdrowia. W przypadku wzrostu częstości napadów drgawkowych lub ich pojawienia się u osób dotychczas niechorujących na padaczkę, konieczne jest natychmiastowe skonsultowanie się z lekarzem. W trakcie leczenia escitalopramem osoby powinny podlegać ścisłej kontroli lekarskiej, zwłaszcza jeśli mają skłonność do manii, stosują leki przeciwzakrzepowe lub cierpią na skazy krwotoczne.

Pacjenci z cukrzycą mogą wymagać dostosowania dawki leków przeciwcukrzycowych. Efekty terapeutyczne escitalopramu są widoczne po kilku tygodniach stosowania leku, jednak osobom z tendencjami samobójczymi związanymi z depresją należy zapewnić stałą opiekę lekarską. Preparat może wywoływać akatyzję u niektórych osób, szczególnie we wczesnym okresie leczenia. Istnieją także doniesienia o hiponatremii związanej z przyjmowaniem escitalopramu, dlatego należy zachować szczególną ostrożność u osób w podeszłym wieku czy z marskością wątroby. Pacjenci mający zaburzenia elektrolitowe powinni je wyrównać przed rozpoczęciem leczenia escitalopramem. Escitalopram może wywoływać niebezpieczny zespół serotoninowy, dlatego w przypadku wystąpienia objawów takich jak pobudzenie, hipertermia czy drgawki należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Należy unikać nagłego odstawienia preparatu, ponieważ może prowadzić to do objawów odstawiennych.

Preparat przedłuża odstęp QT oraz może prowadzić do nieregularności rytmu serca, dlatego także tutaj konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności. Escitalopram może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, dlatego zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania leku, ze względu na możliwe działania psychoaktywne preparatu.

Preparat występuje w postaci tabletek przeznaczonych do przyjmowania doustnego. Należy unikać przekraczania zalecanych dawek, gdyż może to nie przynieść dodatkowej skuteczności leku, a wręcz zaszkodzić zdrowiu i życiu pacjenta. Warto skonsultować się z lekarzem w razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących stosowania preparatu.

Dla dorosłych zalecana dawka to zazwyczaj 10 mg na dobę, a w przypadku ciężkich epizodów depresji, zaburzeń lękowych uogólnionych czy zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych lekarz może zdecydować o zwiększeniu dawki do maksymalnie 20 mg na dobę. Ważne jest kontynuowanie leczenia przez co najmniej 6 miesięcy po ustąpieniu objawów depresji, aby uzyskać trwałą reakcję na terapię. W przypadku fobii społecznej zaleca się zwykle dawkę 10 mg na dobę, a podczas stosowania przez 12 tygodni lekarz może zadecydować o zmianie dawki w zależności od reakcji pacjenta. Konieczne jest regularne monitorowanie efektów prowadzonej terapii.

Preparat powinien być przyjmowany raz na dobę rano, podczas posiłku lub niezależnie od niego, z odpowiednią ilością płynu. Tabletki nie powinny być rozgryzane. Konieczne jest również dostosowanie dawki preparatu w zależności od stanu zdrowia pacjenta, zwłaszcza u osób z chorobami nerek czy wątroby. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia.

Powiedz lekarzowi o wszystkich lekach, które ostatnio zażywałeś, nawet te bez recepty. Nie powinno się łączyć escitalopramu z nieodwracalnymi inhibitorami MAO (dodatkowe ryzyko zespołu serotoninowego). Leczenie escitalopramem można zacząć 14 dni po zaprzestaniu leków z inhibitorami MAO. Jeśli konieczne jest stosowanie odwracalnych inhibitorów MAO (moklobemid, linezolid, selegilina o dawce powyżej 10 mg na dobę), należy je wprowadzać od najmniejszych dawek pod ścisłą kontrolą lekarską.

Bezpieczne jest stosowanie selegiliny w dawce do 10 mg na dobę razem z escitalopramem. Unikaj jednoczesnego stosowania escitalopramu z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwdepresyjne, niektóre antybiotyki, leki przeciwhistaminowe itp.

Ostrożność jest wskazana przy przyjmowaniu escitalopramu razem z innymi lekami, które mogą obniżyć próg drgawkowy, litem, tryptofanem, dziurawcem, lekami przeciwzakrzepowymi, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, inhibitorami CYP2C19, lekami o wąskim indeksie terapeutycznym i innymi lekami działającymi na OUN. Nie należy spożywać alkoholu podczas leczenia.