Substancją czynną leku jest klarytromycyna, antybiotyk należący do grupy makrolidów, który hamuje synteze białek bakteryjnych poprzez zablokowanie rybosomów, uniemożliwiając wzrost i namnażanie się bakterii. Klarytromycyna wykazuje szerokie spektrum działania, a w niektórych przypadkach jest skuteczniejsza niż erytromycyna.

Jest dobrze wchłaniana po podaniu doustnym i przenika do tkanek, gdzie osiąga kilkakrotnie większe stężenie niż w surowicy. Oprócz zakażeń dróg oddechowych i skóry, klarytromycyna może być stosowana także w leczeniu infekcji wywołanych przez mykobakterie.

Preparat jest stosowany do leczenia różnych infekcji spowodowanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę, takie jak infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych, ostre zapalenie ucha środkowego, infekcje skóry i tkanek miękkich, zakażenia mykobakteriami.

Dodatkowo, w postaci tabletek powlekanych jest wskazany do leczenia infekcji zębów i jamy ustnej oraz zakażeń Helicobacter pylori i u osób zakażonych wirusem HIV. Dla chorych z HIV, preparat może być stosowany w zapobieganiu rozsianym infekcjom mykobakterii.

Niestety, nawet jeżeli są wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze jest to możliwe. Konieczne jest unikanie preparatu w przypadku uczulenia na którykolwiek ze składników lub inne antybiotyki makrolidowe.

W trakcie leczenia klarytromycyną należy unikać stosowania astemizolu, cisaprydu, pimozydu, terfenadyny, alkaloidów sporyszu (ergotaminy lub dihydroergotaminy), midazolamu (postacie doustne), statyn (lowastatyny lub simwastatyny), kolchicyny, tikagreloru oraz ranolazyny.

Nie zaleca się stosowania u osób, które miały w przeszłości:

• wydłużenie odstępu QT (wrodzone lub nabyte)

• komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym typu torsade de pointes.

Nie powinno się stosować u pacjentów:

• z hipokaliemią (zwiększone ryzyko wydłużenia odstępu QT)

• z ciężką niewydolnością wątroby współistniejącą z niewydolnością nerek.

Niektóre schorzenia lub okoliczności mogą być przeciwwskazaniem dla stosowania lub wskazaniem do zmiany dawki preparatu. W niektórych przypadkach mogą być konieczne określone badania kontrolne. Używanie antybiotyków w leczeniu infekcji Helicobacter pylori może prowadzić do rozwoju drobnoustrojów opornych na antybiotyk. Długotrwałe stosowanie antybiotyków może spowodować nadmierne rozprzestrzenianie się opornych bakterii i grzybów.

Podczas leczenia zaleca się monitorowanie, czy nie występują objawy nowych infekcji. W razie pojawienia się nowych infekcji bakteryjnych lub grzybiczych (np. infekcje drożdżakowe) podczas przyjmowania preparatu, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Należy być ostrożnym stosując preparat: - u osób z niewydolnością wątroby - u osób z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek - u osób z zaburzeniami czynności wątroby, zwłaszcza przy współistnieniu umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności nerek. Używanie preparatu może wiązać się z wystąpieniem zaburzeń czynności wątroby, takich jak zapalenie i ciężka niewydolność wątroby, zwłaszcza u osób z wcześniej istniejącymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u osób przyjmujących jednocześnie inne leki hepatotoksyczne. Może dojść do znacznego wzrostu aktywności enzymów wątrobowych.

W przypadku wystąpienia objawów choroby wątroby, takich jak brak apetytu, żółtaczka, świąd, bóle brzucha lub nudności i wymioty, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Jeśli podczas leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy stosować samodzielnego leczenia, a należy skonsultować się z lekarzem. Istnieje ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, które czasami przebiega ciężko i zagraża życiu. Objawy kliniczne tego schorzenia (takie jak wodniste stolce z krwią i śluzem, bolesne, rozlane lub kolkowe bóle brzucha, gorączka, parcie na stolec) są spowodowane przez pałeczkę Clostridium difficile. Stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest w takim przypadku niewskazane. W razie konieczności lekarz zastosuje odpowiednie leczenie farmakologiczne. Równoczesne stosowanie klarytromycyny i kolchicyny może prowadzić do zwiększenia toksycznego działania kolchicyny i czasem prowadzić do zgonu, zwłaszcza u osób starszych lub z niewydolnością nerek. Równoczesne stosowanie klarytromycyny i kolchicyny jest niewskazane.

Należy zachować ostrożność przy równoczesnym stosowaniu klarytromycyny i pochodnych benzodiazepin, takich jak triazolam lub midazolam, w postaci doustnej lub doustnej. Należy uważać, ponieważ leczenie antybiotykami makrolidowymi może wydłużać odstęp QT w zapisie EKG oraz zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes. Takie działanie preparatu nie może być wykluczone, zwłaszcza u osób z czynnikami ryzyka. Należy zachować szczególną ostrożność w obecności takich czynników ryzyka jak: spowolnienie rytmu serca (bradykardia), choroba niedokrwienna serca, ciężka niewydolność serca, zaburzenia przewodzenia impulsów w sercu, zaburzenia elektrolitowe, takie jak niedobór magnezu. Preparatu nie należy stosować u pacjentów: - z wydłużonym odstępem QT w przeszłości lub obecnym - z historią zaburzeń rytmu komorowego - przyjmujących leki wydłużające odstęp QT, takie jak astemizol, cisapryd, pimozyd, terfenadyna - z hipokaliemią. Z uwagi na narastającą oporność bakterii na antybiotyki makrolidowe, przed zastosowaniem preparatu w leczeniu zapalenia płuc pozaszpitalnego, a także w leczeniu zakażenia skóry i tkanek miękkich o lekkim lub umiarkowanym nasileniu, lekarz zaleci przeprowadzenie testów wrażliwości bakterii lub zaleci zastosowanie antybiotyku z innej grupy farmakologicznej. W leczeniu zapalenia płuc szpitalnego klarytromycynę stosuje się w połączeniu z innymi antybiotykami. Zakażenia skóry i tkanek miękkich mogą być spowodowane przez drobnoustroje oporne na antybiotyki makrolidowe. Przed wdrożeniem leczenia, konieczne jest przeprowadzenie testów wrażliwości bakterii na antybiotyki.

Stosowanie preparatu może powodować wystąpienie reakcji anafilaktycznych lub ciężkich reakcji skórnych, takich jak zespół Stevensa i Johnsona, martwicze oddzielanie naskórka czy reakcja na leki z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi. W przypadku pojawienia się pierwszych zmian skórnych, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Konieczne jest natychmiastowe przerwanie stosowania preparatu i wprowadzenie odpowiedniego leczenia. Należy zachować ostrożność przy równoczesnym stosowaniu klarytromycyny i leków wpływających na aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450, lub metabolizowanych przez ten enzym (w tym niektórych statyn). Stosowanie klarytromycyny z lovastatyną lub simwastatyną jest przeciwwskazane, a stosowanie z innymi statynami wymaga ostrożności ze względu na ryzyko rabdomiolizy, zespołu objawów związanych z rozpadem mięśni poprzecznie prążkowanych. Należy zgłaszać lekarzowi wszelkie nieprawidłowości dotyczące funkcjonowania mięśni, takie jak ból, osłabienie, obrzęk czy nadmierna wrażliwość na dotyk. Równoczesne stosowanie preparatu i insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych, może prowadzić do znacznej hipoglikemii; należy regularnie kontrolować poziom glukozy we krwi. Równoczesne stosowanie klarytromycyny i warfaryny zwiększa ryzyko ciężkiego krwotoku lub zaburzeń parametrów krzepnięcia krwi (zwiększenie wartości INR, wydłużenie czasu protrombinowego). W trakcie leczenia skombinowanego należy regularnie kontrolować te parametry.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania klarytromycyny i innych leków o działaniu ototoksycznym, zwłaszcza aminoglikozydowych antybiotyków. W przypadku objawów uszkodzenia narządu słuchu lub błędnika, należy skonsultować się z lekarzem i przeprowadzić odpowiednie badania kontrolne. Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu: - preparat w postaci tabletek powlekanych zawiera barwnik żółty chinolinowy, który może wywoływać reakcje alergiczne; - preparat w postaci tabletek powlekanych zawiera sól, co należy wziąć pod uwagę u chorych z zaburzeniami nerek oraz u osób stosujących dietę o niskiej zawartości sodu; - preparat w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej zawiera sacharozę; osoby z dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinny stosować preparatu.

Czy ten preparat wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów? Brak danych dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy jednak pamiętać, że przyjmowanie preparatu może prowadzić do zawrotów głowy, splątania, dezorientacji, co może pogarszać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat występuje w postaci granulatu do przygotowania zawiesiny doustnej lub tabletek powlekanych. Należy pamiętać, aby nie przekraczać zalecanych dawek leku, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu. Dawkę leku dobiera lekarz, biorąc pod uwagę wiele czynników, takich jak nasilenie zakażenia czy stan pacjenta. W przypadku wątpliwości co do stosowania preparatu, należy skonsultować się z lekarzem. Preparat w postaci tabletek powlekanych jest zalecany dla dorosłych i dzieci powyżej 12. roku życia w przypadku zakażeń dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich.

Dawkowanie zależne jest od rodzaju zakażenia i może wynosić 250 mg lub 500 mg, przyjmowane 2 razy na dobę. Dla dzieci poniżej 12. roku życia zaleca się stosowanie klarytromycyny w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej. Lekarz powinien również monitorować dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek, aby uniknąć ewentualnych powikłań.

Preparat powinno się przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza, aby zapewnić skuteczne leczenie. W przypadku pozostałych pytań dotyczących preparatu, warto skonsultować się z odpowiednimi specjalistami.

Pamiętaj o informowaniu lekarza o wszystkich lekach, które przyjmowałeś ostatnio, również tych dostępnych bez recepty. Należy unikać stosowania preparatu w połączeniu z niektórymi lekami, takimi jak astemizol, cisapryd, pimozyd, terfenadyna, alkaloidy sporyszu, pochodne benzodiazepiny, statyny, kolchicyna, tikagrelor oraz ranolazyna.

Konieczna jest również ostrożność przy stosowaniu preparatu z lekami zwiększającymi aktywność izoenzymu 3A cytochromu P450, inhibitory proteazy, lekami przeciwarytmicznymi, lekami przeciwcukrzycowymi, teofiliną, omeprazolem, sildenafilem, tadalafilą, wardeanfilem, teofiliną, karbamazepiną, fenytoiną, walproinianem, tolterodyną, digoksyną, zydowudyną, itrakonazolem, fluconazolem, antagonistami wapnia, warfaryną oraz lekami o działaniu ototoksycznym. W przypadku niepokojących objawów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Klacid może wywoływać działania niepożądane, ale korzyści z jego stosowania zazwyczaj przewyższają szkody wynikające z tych działań.

Objawy niepożądane mogą obejmować nudności, wymioty, biegunkę, bóle brzucha, bezsenność, ból głowy, nadkażenia bakteryjne, zmniejszenie liczby granulocytów, zaburzenia czynności wątroby, reakcje alergiczne i wiele innych. W przypadku wystąpienia objawów reakcji alergicznej, należy skonsultować się z lekarzem.