Produkt jest przeznaczony do leczenia:
· epizodów znaczącej depresji oraz zapobiegania ich powtórzeniom
· uogólnionych zaburzeń lękowych
· fobii społecznej
· lęku napadowego z agorafobią lub bez niej.

Niestety, mimo wskazań do zastosowania preparatu, nie zawsze jest to możliwe. Konieczne jest unikanie preparatu w przypadku wystąpienia uczulenia na którekolwiek ze składników.
Dodatkowym przeciwwskazaniem jest jednoczesne stosowanie nieodwracalnych inhibitorów MAO. Przyjmowanie wenlafaksyny można rozpocząć dopiero po upływie 14 dni od zakończenia terapii inhibitorami MAO, zaś inhibitory MAO można wprowadzić po upływie 7 dni od zakończenia przyjmowania wenlafaksyny.
Preparatu nie powinno się stosować u osób poniżej 18. roku życia.

Podczas ciąży nie należy przyjmować żadnych leków bez konsultacji z lekarzem!
Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży (a także podczas karmienia piersią) warto skonsultować się z lekarzem, aby dokładnie omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane z danym lekiem. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj lekarza, który przepisuje receptę na lek.
Preparatu nie powinno się stosować w ciąży, chyba że oczekiwane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka.
Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania preparatu.

Jak każdy lek, Velaxin ER może wywoływać efekty uboczne, chociaż mogą one nie pojawić się u wszystkich pacjentów stosujących ten lek. Należy pamiętać, że korzyści z zażycia leku z reguły przewyższają ewentualne szkody wynikające z wystąpienia działań niepożądanych.
Bardzo często mogą wystąpić: suchość w jamie ustnej, ból głowy, nudności, nadmierne pocenie się (włącznie z nocnymi potami).
Często mogą wystąpić: podwyższenie poziomu cholesterolu we krwi, utrata masy ciała, dziwaczne sny, zmniejszone libido, zawroty głowy, zwiększone napięcie mięśniowe, bezsenność, nerwowość, parestezje, uspokojenie polekowe, drżenie, stan splątania, uczucie obojętności, zaburzenia akomodacji, rozszerzone źrenice, zaburzenia widzenia, nadciśnienie, rozszerzenie naczyń (szczególnie uderzenia krwi do głowy/nagłe zaczerwienienie), kołatanie serca, ziewanie, utrata apetytu, zaparcia, wymioty, trudności z ejakulacją/orgazmem (u mężczyzn), brak orgazmu, zaburzenia erekcji (impotencja), nieregularne krwawienia miesiączkowe (miesiączkowanie, krwotok maciczny), problemy z oddawaniem moczu (zwłaszcza problemy z rozpoczęciem mikcji), częste oddawanie moczu, osłabienie, dreszcze.
Mniej często mogą wystąpić: wybroczyny, krwawienia z przewodu pokarmowego, wzrost masy ciała, apatia, omamy, skurcze miokloniczne, pobudzenie, zaburzenia koordynacji i równowagi, zaburzenia smaku, szum w uszach, niedociśnienie ortostatyczne, omdlenia, przyspieszone bicie serca, biegunka, zgrzytanie zębami, łysienie, wysypka, zaburzenia orgazmu (u kobiet), zatrzymanie moczu, reakcje nadwrażliwości na światło.
Rzadko mogą wystąpić: akatyzja/niepokój psychoruchowy, drgawki, epizody maniakalne.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: krwawienia z błon śluzowych, wydłużenie czasu krwawienia, małopłytkowość, zaburzenia krwi (włącznie z agranulocytozą, niedokrwistością aplastyczną, pancytopenią, neutropenią), nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, obniżony poziom sodu we krwi, zapalenie wątroby, zespół nieodpowiedniego wytwarzania hormonu antydiuretycznego, podwyższone stężenie prolaktyny we krwi, złośliwy zespół neuroleptyczny, zespół serotoninowy, majaczenie, reakcje pozapiramidowe, dyskineza późna, myśli i zachowania samobójcze, jaskra z zamkniętym kątem przesączania, niedociśnienie, wydłużony odcinek QT, migotanie komór, częstoskurcz komorowy, w tym zaburzenia typu torsade de pointes, eozynofilia płucna, zapalenie trzustki, martwicze oddzielanie toksyczne naskórka, zespół Stevensa i Johnsona, świąd, pokrzywka, rabdomioliza (rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych), anafilaksja.