CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO 

ADEKSA, 50 mg, tabletki  

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY  

Jedna tabletka zawiera 50 mg akarbozy (Acarbosum). 

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA 

Tabletka 

Tabletki niepowlekane, białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe. 

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 

4.1 Wskazania do stosowania 

Cukrzyca typu 2 (insulinoniezależna), zwłaszcza u osób otyłych, u których stosowanie samej diety  i wysiłku fizycznego okazało się nieskuteczne. 

4.2 Dawkowanie i sposób podawania 

Dawkowanie 

Zalecane dawkowanie w leczeniu cukrzycy typu 2 powinno być powiązane z dietą i wysiłkiem  fizycznym. 

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta, ponieważ zarówno skuteczność  jak i tolerancja produktu mogą być różne u różnych osób. 

Przestrzeganie zalecanego dawkowania umożliwia zmniejszenie ryzyka działań niepożądanych,  a zwłaszcza wzdęć. Zalecane jest następujące dawkowanie: 

Śniadanie 
Obiad 
Kolacja 
Liczba dni
- 
- 
1 raz 50 mg 
3 dni
- 
1 raz 50 mg 
1 raz 50 mg 
3 dni
1 raz 50 mg 
1 raz 50 mg 
1 raz 50 mg 
7 dni
1 raz 50 mg 
1 raz 50 mg 
2 razy 50 mg 
3 dni
1 raz 50 mg 
2 razy 50 mg 
2 razy 50 mg 
3 dni
1 raz 100 mg 
1 raz 100 mg 
1 raz 100 mg 
od 4 do 8 tygodnia

W obrocie dostępna jest również moc 100 mg tego samego produktu leczniczego. 

W niektórych przypadkach może być konieczne dalsze zwiększenie dawki do 3 razy 200 mg akarbozy na dobę.

1 

Dawkę można zwiększyć po 4-8 tygodniach oraz w razie niedostatecznej reakcji pacjenta na produkt leczniczy. 

Jeśli uciążliwe objawy niepożądane utrzymują się mimo przestrzegania przez pacjenta diety cukrzycowej, nie należy zwiększać dawki, a nawet, gdy zachodzi taka konieczność, trzeba ją zmniejszyć. 

Średnia dawka wynosi 300 mg akarbozy na dobę (3 razy l tabletka produktu leczniczego Adeksa, 100 mg lub 3 razy 2 tabletki produktu leczniczego Adeksa, 50 mg). 

Leczenie powinno się rozpoczynać od dawki 50 mg raz na dobę, stopniowo przechodząc do dawki 3 razy  100 mg na dobę w ciągu 3 miesięcy. 

Sposób podawania 

Tabletki wykazują działanie tylko połknięte w całości z niewielką ilością płynu bezpośrednio przed  posiłkiem lub wraz z pierwszymi kęsami posiłku. 

Specjalne grupy pacjentów (patrz punkt 4.4): 

Osoby w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) 

Nie ma konieczności zmiany dawkowania lub częstotliwości stosowania produktu leczniczego Adeksa u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat). 

Dzieci i młodzież  

Patrz punkt 4.4. 

Pacjenci z niewydolnością wątroby 

Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z niewydolnością wątroby. 

Pacjenci z niewydolnością nerek 

Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek (patrz punkt 4.3). 

Długość leczenia 

Nie przewiduje się żadnych ograniczeń związanych z długością leczenia produktem leczniczym  Adeksa. 

4.3 Przeciwwskazania 

- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną  w punkcie 6.1. 

- Przewlekłe choroby jelit związane z wyraźnymi zaburzeniami trawienia i wchłaniania. - Stany chorobowe, które mogą ulec pogorszeniu w wyniku zwiększonego gromadzenia się  gazów w jelitach (np. zespół Roemhelda, duże przepukliny, niedrożność jelit, owrzodzenie  jelit). 

- Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 25 ml/min). 

- Ciąża i okres karmienia piersią (patrz punkt 4.6). 

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania 

W pojedynczych przypadkach może wystąpić bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów  wątrobowych. Dlatego też w początkowych 6-12 miesiącach leczenia produktem leczniczym Adeksa  należy monitorować aktywność tych enzymów. Zmiany te zazwyczaj ustępują po odstawieniu  produktu leczniczego. 

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania produktu leczniczego Adeksa u dzieci i młodzieży w wieku  poniżej 18 lat nie zostały ustalone, dlatego stosowanie akarbozy w tej grupie wiekowej nie jest  zalecane. 

W trakcie stosowania produktu leczniczego Adeksa należy bezwzględnie przestrzegać diety

2 

cukrzycowej. Nie należy przerywać regularnego przyjmowania produktu leczniczego bez  porozumienia z lekarzem, ze względu na ryzyko zwiększenia glikemii. 

Informację o stosowaniu produktu leczniczego należy odnotować w książeczce chorego na cukrzycę. Produkt leczniczy Adeksa stosowany w monoterapii nie wywołuje hipoglikemii. W razie wystąpienia  hipoglikemii u pacjentów stosujących produkt leczniczy Adeksa w terapii skojarzonej z insuliną,  pochodną sulfonylomocznika lub metforminą należy podać pacjentowi glukozę, nie inny cukier  (sacharozę). Patrz także punkt 4.5. 

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 1 tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od  sodu”. 

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji 

- Spożywanie sacharozy i produktów zawierających sacharozę w trakcie stosowania produktu leczniczego Adeksa powoduje często objawy dyskomfortu ze strony przewodu pokarmowego,  a nawet biegunki, będące wynikiem zwiększonej fermentacji węglowodanów w jelicie grubym  (patrz punkt 4.8). 

- Adeksa działa przeciwhiperglikemizująco, ale nie powoduje hipoglikemii. W razie  wystąpienia hipoglikemii w trakcie stosowania produktu leczniczego Adeksa jednocześnie  z pochodnymi sulfonylomocznika, metforminą lub insuliną, może być konieczne zmniejszenie  dawek tych leków. W pojedynczych przypadkach może dojść do ostrej hipoglikemii podczas  stosowania terapii skojarzonej (wstrząs hipoglikemiczny). W razie gwałtownego zmniejszenia  stężenia glukozy we krwi (ostra hipoglikemia) należy pamiętać, że w czasie leczenia  produktem leczniczym Adeksa sacharoza jest wolniej rozkładana do glukozy i fruktozy.  Dlatego też w celu szybkiego zwiększenia glikemii najwłaściwsze w takich sytuacjach jest  podanie glukozy.  

- W pojedynczych przypadkach produkt leczniczy Adeksa może wpływać na biodostępność  digoksyny, co może spowodować konieczność dostosowania dawki digoksyny. - Kolestyramina, środki adsorpcyjne i enzymy trawienne mogą osłabić działanie produktu  leczniczego Adeksa, dlatego należy unikać jednoczesnego ich stosowania. 

- Jednoczesne podawanie produktu Adeksa i doustnej neomycyny może prowadzić do znaczniejszego obniżenia poposiłkowego stężenia glukozy we krwi oraz wzrostu częstości  i intensywności żołądkowo-jelitowych działań niepożądanych. W przypadku wystąpienia  ostrych objawów należy rozważyć czasowe zmniejszenie dawki produktu leczniczego Adeksa. 

- Nie zaobserwowano interakcji pomiędzy produktem leczniczym Adeksa a dimetykonem  (symetykonem). 

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację 

Ze względu na brak dostatecznych danych z kontrolowanych badań klinicznych, dotyczących  bezpieczeństwa stosowania leku, produktu leczniczego Adeksa nie należy podawać kobietom  w ciąży. 

Po podaniu znakowanej radioaktywnie akarbozy karmiącym samicom szczura, stwierdzono niewielką  ilość substancji w mleku. Nie ma jak na razie podobnych danych dotyczących ludzi. Jednakże ze względu na niemożność wykluczenia działania akarbozy znajdującej się w mleku matki na organizm  dziecka, nie należy podawać produktu leczniczego Adeksa kobietom w okresie karmienia piersią.  U kobiet w ciąży chorych na cukrzycę zalecane jest stosowanie insuliny. 

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn 

Produkt leczniczy Adeksa stosowany w monoterapii nie powoduje hipoglikemii, a zatem nie  wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.  

Należy uprzedzić pacjentów przyjmujących dodatkowo inne leki przeciwcukrzycowe (metforminę,  pochodne sulfonylomocznika, insulinę) o ryzyku wystąpienia hipoglikemii.

3 

4.8 Działania niepożądane  

Częstości występowania działań niepożądanych zgłaszanych dla produktu leczniczego Adeksa,  opisywanych w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, podzielone wg kategorii CIOMS  III zestawiono w poniższej tabeli (baza danych badań klinicznych kontrolowanych placebo:  akarboza n=8595; placebo n=7278; stan na 10.02.2006 r.). 

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione  zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Częstości występowania zdefiniowano jako: bardzo  często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000  do < 1/1 000). 

Działania niepożądane zgłaszane wyłącznie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu (stan na  31.12.2005 r.) oraz działania, dla których częstości nie można określić, zostały wymienione w kolumnie  oznaczonej „częstość nieznana". 

Charakterystyka  kliniczna  

(MedDRA)
bardzo  

często
często 
niezbyt 

często
rzadko 
częstość  

nieznana
Zaburzenia krwi  i układu  

chłonnego

małopłytkowość
Zaburzenia  

układu  

immunolo 

gicznego

reakcje  

alergiczne  

(wysypka,  

rumień,  

wykwit,  

pokrzywka)
Zaburzenia  

naczyniowe

obrzęki

Zaburzenia  

żołądka i jelit
wzdęcia 
biegunka  

bóle  

żołądkowo 

jelitowe  

i w dole  

brzucha
nudności 

wymioty 

niestrawność

niedrożność jelit podniedrożność  jelit 

odma  

pęcherzykowa  jelit
Zaburzenia  

wątroby  

i dróg  

żółciowych

zwiększenie  

aktywności  

enzymów  

wątrobowych
żółtaczka 
zapalenie  

wątroby

< W celu opisania określonych reakcji oraz ich synonimów i stanów pokrewnych zastosowano najbardziej  odpowiedni termin MedDRA. Do opisu działań niepożądanych zastosowano nomenklaturę MedDRA  (wersja 11.1). >  

Dodatkowo zdarzenia zgłaszano jako zaburzenia wątroby, nieprawidłową czynność wątroby oraz  uszkodzenie wątroby. 

Odnotowano pojedyncze przypadki niewydolności wątroby o piorunującym przebiegu zakończone  zgonem, jednak ich związek ze stosowaniem produktu leczniczego Adeksa nie został wyjaśniony. Jeśli pacjent nie przestrzega diety cukrzycowej w trakcie leczenia, działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego mogą ulec nasileniu. 

Jeśli mimo przestrzegania przez pacjenta odpowiedniej diety nadal występują uciążliwe objawy niepożądane, należy tymczasowo lub na stałe zmniejszyć dawkę produktu leczniczego. U pacjentów stosujących zalecaną dawkę 150 do 300 mg produktu leczniczego Adeksa na dobę rzadko odnotowywano klinicznie istotne nieprawidłowości w testach czynności wątroby (aktywność trzykrotnie powyżej górnej lub standardowej granicy normy). Nieprawidłowe wartości mogą być przemijające (patrz punkt. 4.4).

4 

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych 

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań  niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania  produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać  wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania  Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,  Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: 

Al. Jerozolimskie 181C  

02-222 Warszawa 

Tel.: + 48 22 49-21-301 

Faks: +48 22 49-21-309 

Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl 

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 4.9 Przedawkowanie 

Przedawkowanie produktu, jeśli został on przyjęty z napojami i (lub) posiłkami zawierającymi  węglowodany (disacharydy, oligosacharydy i polisacharydy), może doprowadzić do wzdęć i wiatrów oraz  biegunki. 

W przypadku przedawkowania produktu leczniczego przyjętego niezależnie od pożywienia nie przewiduje  się wystąpienia ostrych objawów ze strony układu żołądkowo-jelitowego. 

W ciągu 4-6 godzin po przedawkowaniu pacjentowi nie należy podawać napojów ani posiłków  zawierających węglowodany. 

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE  

5.1 Właściwości farmakodynamiczne 

Grupa farmakoterapeutyczna: leki zmniejszające zawartość glukozy we krwi, poza insulina; inhibitory alfa glukozydazy; kod ATC: A10BF01. 

U wszystkich badanych gatunków miejscem działania akarbozy jest układ pokarmowy. Działanie  akarbozy związane jest z hamowaniem enzymów jelitowych (α-glukozydaz) biorących udział w procesie  trawienia węglowodanów: disacharydów, oligosacharydów i polisacharydów. Prowadzi to do zależnego od  dawki opóźnienia trawienia tych węglowodanów. Co istotne wolniej uwalnia się z nich glukoza  i w konsekwencji wolniej wchłania się do krwi. W ten sposób akarboza opóźnia i zmniejsza poposiłkowy  wzrost stężenia glukozy we krwi. Działanie to odciąża komórki β trzustki i zapobiega wystąpieniu  odruchowej poposiłkowej hiperinsulinemii. Wynikiem równoważenia wchłaniania glukozy z jelit jest  zmniejszenie dobowych fluktuacji stężeń glukozy we krwi i obniżenie średnich wartości stężeń glukozy we  krwi. 

Skuteczność produktu leczniczego w dużym stopniu zależy od momentu jego zażycia: produkt leczniczy działa najskuteczniej, jeśli został przyjęty z pierwszymi kęsami posiłku. Przyjęcie akarbozy około 30 minut  przed posiłkiem lub 15 min po rozpoczęciu posiłku znacznie obniża jej skuteczność. 

Długotrwałe przyjmowanie akarbozy nie zmniejsza jej skuteczności, gdyż α-glukozydazy pozostają  wrażliwe na akarbozę w trakcie leczenia. 

Przyjmowanie akarbozy nie powoduje przyrostu masy ciała. Akarboza poprawia wrażliwość na insulinę  u osób z nieprawidłową tolerancją glukozy oraz u pacjentów z cukrzycą, którzy są w podeszłym wieku.  W trakcie leczenia akarbozą następuje znaczące obniżenie stężenia glukozy na czczo oraz zmniejszenie  nienaturalnie wysokiego stężenia hemoglobiny glikowanej (HbAlc).

5 

W prospektywnym, randomizowanym, kontrolowanym placebo, z podwójnie ślepą próbą badaniu  porównawczym (czas trwania leczenia 3-5 lat, średnio 3,3 roku), w którym uczestniczyło 1429 osób ze  zdiagnozowanymi zaburzeniami tolerancji glukozy, z wyjściową glikemią poposiłkową 7,8-11,1 mmol/1 (140-200 mg/dl) i z glikemią na czczo 5,6-7,8 mmol/1 (100-140 mg/dl), leczenie  akarbozą obniżyło ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 o 25% oraz doprowadziło do znamiennego  zmniejszenia względnego ryzyka wystąpienia incydentu sercowo-naczyniowego o 49% w porównaniu do  grupy otrzymującej placebo. Zwłaszcza ryzyko zawału mięśnia sercowego znamiennie zmniejszyło się  o 91%. 

5.2 Właściwości farmakokinetyczne 

Właściwości farmakokinetyczne akarbozy badano podając doustnie znakowaną substancję (200 mg)  zdrowym ochotnikom. 

Wchłanianie 

Ponieważ średnio 35% z podanej, znakowanej radioaktywnie substancji (łącznie: substancja czynna  i produkty rozpadu) zostaje wydalone przez nerki w ciągu 96 godzin, można założyć, że stopień  wchłaniania mieści się w tym zakresie. 

Zmiany stężenia całkowitej radioaktywności w osoczu mają przebieg dwufazowy. Pierwszy szczyt,  odpowiadający średniemu stężeniu akarbozy o wartości 52,2 ± 15,7µg/l obserwowany po 1,1 ± 0,3  godz. pokrywa się ze szczytem stężenia aktywnego związku w osoczu (49,5 ± 26,9 µg/l po 2,1 ± 1,6  godz.). Drugi szczyt wynosi średnio 586,3 ± 282,7 µg/l i jest osiągany po 20,7 ± 5,2 godz. W  odróżnieniu od wyników badań całkowitej radioaktywności maksymalne stężenie substancji czynnej  jest 10-20 razy mniejsze. Uważa się, że drugi, wyższy szczyt stężenia obserwowany po 14-24  godzinach jest wynikiem wchłaniania produktów rozkładu bakteryjnego z dalszych części jelita. 

Dystrybucja 

Pozorną objętość dystrybucji o wartości 0,32 l/kg mc. wyliczono u zdrowych ochotników na  podstawie krzywej stężenia w osoczu (podanie dożylne dawki 0,4 mg/kg mc.). 

Biodostępność 

Biodostępność wynosi 1-2%. Ta wyjątkowo niska dostępność substancji czynnej jest zamierzona (akarboza działa lokalnie w jelicie) i nie ma wpływu na działanie produktu leczniczego. 

Metabolizm i eliminacja 

Okres półtrwania eliminacji substancji czynnej w osoczu wynosi 3,7 ± 2,7 godz. dla fazy dystrybucji  i 9,6 ± 4,4 godz. dla fazy eliminacji. 

Odsetek substancji czynnej wydalanej z moczem wynosi 1,7% podanej dawki. 51% substancji  hamującej jest wydalane z kałem w ciągu 96 godz. 

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie 

Toksyczność ostra 

Badania toksyczności ostrej po podaniu doustnym i dożylnym akarbozy przeprowadzono na myszach,  szczurach i psach. Wyniki badań zebrano w poniższej tabeli:

Gatunek 
Płeć 
Droga podania 
LD50SIU/kg(3) 
Przedział ufności dla p < 0,05
mysz 
m (1) 
doustnie 
> 1 000 000 
-
mysz 
m 
dożylnie 
> 500 000 
-
szczur 
m 
doustnie 
> 1 000 000 
-
szczur 
m 
dożylnie 
478 000 
421 000 - 546 000

6 

szczur 
f(2) 
dożylnie 
359 000 
286 000 – 423 000
pies 
m+f 
doustnie 
> 650 000 
-
pies 
m+f 
dożylnie 
> 250 000 
-

(1) m = samiec 

(2)f = samica 

(3)65 000 SIU odpowiada około 1 g produktu (SIU – jednostki hamowania sacharazy) 

Na podstawie powyższych wyników akarbozę można określić jako środek nietoksyczny po podaniu  pojedynczej dawki doustnej; nawet po podaniu dawki 10 g/kg mc. nie można określić LD50. Ponadto u badanych gatunków nie zaobserwowano objawów zatrucia w zakresie testowanych dawek.  Substancja jest także praktycznie nietoksyczna również po podaniu dożylnym. 

Toksyczność podostra 

Badania tolerancji prowadzono na szczurach i psach przez 3 miesiące. U szczurów badano dawki  doustne 50-450 mg/kg mc. Wszystkie parametry hematologiczne oraz z zakresu chemii klinicznej  pozostały niezmienione w porównaniu z grupą kontrolną nie otrzymującą akarbozy. Podobnie,  przeprowadzone później badania histopatologiczne nie ujawniły wystąpienia uszkodzeń po  zastosowaniu żadnej z dawek. 

Doustne dawki 50-450 mg/kg mc. badano także u psów. Celem badania było określenie,  w porównaniu z grupą kontrolną, która nie otrzymywała akarbozy, zmian w zakresie masy ciała,  aktywności α-amylazy w osoczu i stężenia mocznika we krwi. We wszystkich grupach akarboza  wywierała wpływ na masę ciała. W grupie otrzymującej stałą ilość pokarmu 350 g/dobę wystąpił  znaczący spadek średniej masy ciała podczas pierwszych 4 tygodni trwania badania. Kiedy ilość pokarmu zwiększono do 500 g/dobę w piątym tygodniu badania masa ciała zwierząt pozostała na tym  samym poziomie. Zmiany masy ciała wywoływane przez akarbozę w dawkach przekraczających  dawki terapeutyczne należy traktować jako przejaw zwiększonej aktywności farmakodynamicznej  badanej substancji wynikającej z zachwiania równowagi izokalorycznej (utrata węglowodanów). Nie  jest to odzwierciedleniem toksycznego wpływu tej substancji. Niewielkie zwiększenie stężenia  mocznika w osoczu także należy uważać za pośredni skutek leczenia, wynikający ze stanu  katabolicznego związanego z utratą masy ciała. Obniżona aktywność α-amylazy także może być  interpretowana jako objaw wzmożonej aktywności farmakodynamicznej. 

Toksyczność przewlekła 

Badania toksyczności przewlekłej przeprowadzono na szczurach, psach i chomikach, przy czym czas  trwania leczenia wynosił odpowiednio 24, 12 miesięcy i 80 tygodni. Badania te miały na celu nie tylko  określenie uszkodzeń spowodowanych długotrwałym przyjmowaniem akarbozy, lecz także zbadanie  potencjalnego działania karcynogennego. 

Rakotwórczość 

W celu zbadania rakotwórczych właściwości akarbozy przeprowadzono liczne badania: 1. Szczurom rasy Sprague-Dawley podawano 4500 ppm akarbozy w karmie przez 24-26 miesięcy.  Podawanie produktu w pokarmie spowodowało stan znacznego niedożywienia.  W badaniu tym, w porównaniu do grupy kontrolnej, stwierdzono wystąpienie w sposób zależny od  dawki guzów w obrębie miąższu nerek (gruczolak, rak nadnerczy), podczas gdy całkowita częstość  występowania guzów (szczególnie guzów hormonozależnych) zmniejszyła się. W celu ochrony przed niedożywieniem, w następnych badaniach zwierzętom podawano dodatkowo  glukozę. 

Przy dawce 4500 ppm akarbozy i dodatkowym podawaniu glukozy, masa ciała była niższa  o 10% w porównaniu z grupą kontrolną. Nie stwierdzono większej częstości guzów nerek. Gdy badanie powtórzono bez dodatkowego podawania glukozy przez 26 miesięcy, zaobserwowano  wzrost występowania łagodnych guzów z komórek Leydiga w jądrach. We wszystkich grupach 

7 

otrzymujących dodatkowo glukozę, wartości glukozy były – niekiedy patologicznie – podwyższone  (cukrzyca pokarmowa przy podawaniu dużych ilości glukozy). 

Podczas podawania akarbozy przez sondę żołądkową masa ciała pozostawała w normalnym zakresie  i przy tak zaplanowanym badaniu nie dochodziło do zwiększonej aktywności farmakodynamicznej.  Nie stwierdzono większej częstości występowania guzów. 

2. Szczurom rasy Wistar podawano 0-4500 ppm akarbozy przez 30 miesięcy w pokarmie lub przez  sondę żołądkową. Podawanie akarbozy w pokarmie nie spowodowało wyraźnego spadku masy ciała.  Przy podawaniu dawki 500 ppm zaobserwowano powiększenie kątnicy (jelita ślepego). Całkowita  częstość występowania guzów zmniejszyła się, a żadne dane nie wskazywały na jakikolwiek wzrost  częstości ich występowania. 

3. Chomikom podawano od 0-4000 ppm akarbozy w pokarmie przez ponad 80 tygodni, z dodatkowym  podawaniem glukozy lub bez. Podwyższone stężenie glukozy we krwi stwierdzono w grupie zwierząt  otrzymujących najwyższą dawkę. Częstość występowania guzów nie zwiększyła się. 

Toksyczny wpływ na reprodukcję 

Badania działania teratogennego przeprowadzono na szczurach i królikach z zastosowaniem dawek  0, 30, 120 i 480 mg/kg mc. akarbozy doustnie u obu gatunków. U szczurów akarbozę podawano od  6. do 15. dnia ciąży, a u królików od 6. do 18. dnia. Nie stwierdzono dowodów na działanie  teratogenne spowodowane przez produkt leczniczy u żadnego z badanych gatunków w zakresie  testowanych dawek. 

Nie stwierdzono upośledzenia płodności u samców i samic szczurów po zastosowaniu dawek do 540  mg/kg mc. na dobę. 

Podawanie produktu leczniczego Adeksa w dawkach do 540 mg/kg mc. na dobę w okresie rozwoju  płodowego i karmienia nie miało żadnego wpływu na przebieg porodu i potomstwo. Nie ma danych  dotyczących zastosowania produktu leczniczego Adeksa podczas ciąży i karmienia piersią u ludzi. 

Właściwości mutagenne 

Na podstawie licznych badań mutagenności, nie stwierdzono żadnego działania genotoksycznego  akarbozy. 

6. DANE FARMACEUTYCZNE  

6.1 Wykaz substancji pomocniczych 

Celuloza mikrokrystaliczna 

Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) 

Krzemionka koloidalna bezwodna 

Magnezu stearynian 

6.2 Niezgodności farmaceutyczne 

Nie dotyczy. 

6.3 Okres ważności 

2 lata 

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania 

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. 

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. 

8 

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania 

Blistry z folii (PVC/PVDC)/Aluminium, w tekturowym pudełku. 

Opakowanie zawiera: 30, 60 lub 90 tabletek. 

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do  stosowania  

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. 

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE  DO OBROTU 

POLFARMEX S.A. 

ul. Józefów 9 

99-300 Kutno 

tel.: 24 357 44 44 

faks: 24 357 45 45 

e-mail: polfarmex@polfarmex.pl 

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Pozwolenie nr 18537 

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU  I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 28.07.2011 r. Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU  CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

9