Insulinooporność

Insulinooporność to stan, w którym organizm reaguje słabiej na insulinę, hormon regulujący poziom cukru we krwi. Nie jest to choroba, ale zaburzenie metaboliczne, które zwiększa ryzyko rozwoju powikłań i może prowadzić do cukrzycy typu 2. Najczęściej dotyka osób z nadwagą, prowadzących siedzący tryb życia i stosujących niezdrową dietę.

Przyczyny insulinooporności

Insulinooporność często wynika z predyspozycji genetycznych, nasilając się przy niezdrowej diecie, otyłości brzusznej i małej aktywności fizycznej. Wysokie stężenie insuliny we krwi prowadzi do hiperinsulinemii, która zwiększa apetyt i może skutkować dalszym przyrostem masy ciała, co sprzyja chorobom sercowo-naczyniowym i cukrzycy typu 2.

Objawy insulinooporności

Objawy mogą obejmować zmiany skórne, takie jak acanthosis nigricans, osłabienie, zmęczenie, napady głodu, trudności z koncentracją, a także zaburzenia metabolizmu glukozy i lipidów. Osoby z tymi objawami powinny regularnie kontrolować stan zdrowia.

Diagnostyka insulinooporności

Do diagnostyki stosuje się test HOMA (Homeostatic Model Assessment) czy test obciążenia glukozą. Można również wykorzystać bardziej skomplikowaną, lecz precyzyjną metodę klamry metabolicznej, choć jej użycie jest ograniczone ze względu na koszty.

Leczenie

Zarządzanie insulinoopornością obejmuje zmiany stylu życia, takie jak dieta i aktywność fizyczna, oraz dostosowanie farmakoterapii, jeśli to konieczne, aby obniżyć poziom insuliny i hormonów o działaniu przeciwnym do insuliny.