1
ANEKS I
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
2
Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie
zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Osoby należące do fachowego personelu
medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane. Aby dowiedzieć się, jak
zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt 4.8.
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rybelsus 3 mg tabletki
Rybelsus 7 mg tabletki
Rybelsus 14 mg tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Rybelsus 3 mg tabletki
Każda tabletka zawiera 3 mg semaglutydu*.
Rybelsus 7 mg tabletki
Każda tabletka zawiera 7 mg semaglutydu*.
Rybelsus 14 mg tabletki
Każda tabletka zawiera 14 mg semaglutydu*.
*analog ludzkiego glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) otrzymywany w komórkach
Saccharomyces cerevisiae metodą rekombinacji DNA.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu
Każda tabletka, niezależnie od zawartości semaglutydu, zawiera 23 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Rybelsus 3 mg tabletki
Biała lub jasnożółta, owalna tabletka (7,5 mm x 13,5 mm) z wytłoczoną cyfrą „3” na jednej stronie
i napisem „novo” na drugiej stronie.
Rybelsus 7 mg tabletki
Biała lub jasnożółta, owalna tabletka (7,5 mm x 13,5 mm) z wytłoczoną cyfrą „7” na jednej stronie
i napisem „novo” na drugiej stronie.
Rybelsus 14 mg tabletki
Biała lub jasnożółta, owalna tabletka (7,5 mm x 13,5 mm) z wytłoczoną cyfrą „14” na jednej stronie
i napisem „novo” na drugiej stronie.
3
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Rybelsus jest wskazany do stosowania u dorosłych z niedostatecznie kontrolowaną
cukrzycą typu 2 w celu poprawy kontroli glikemii, łącznie z odpowiednią dietą i wysiłkiem
fizycznym:
• w monoterapii, u pacjentów, u których stosowanie metforminy jest niewskazane ze względu na
nietolerancję lub istniejące przeciwwskazania;
• w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi stosowanymi w leczeniu cukrzycy.
Wyniki badań uwzględniające leczenie skojarzone, wpływ na kontrolę glikemii, zdarzenia sercowonaczyniowe oraz badane populacje, patrz punkty 4.4, 4.5 oraz 5.1.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dawka początkowa semaglutydu wynosi 3 mg raz na dobę, przez jeden miesiąc. Po pierwszym
miesiącu dawkę należy zwiększyć do dawki podtrzymującej wynoszącej 7 mg raz na dobę. Po co
najmniej jednym miesiącu przyjmowania dawki 7 mg raz na dobę dawkę można zwiększyć do dawki
podtrzymującej wynoszącej 14 mg raz na dobę w celu dodatkowej poprawy kontroli glikemii.
Maksymalna zalecana pojedyncza dawka semaglutydu wynosi 14 mg na dobę. Nie przeprowadzono
badań dotyczących przyjmowania dwóch tabletek zawierających dawkę 7 mg w celu osiągnięcia
działania dawki 14 mg, dlatego taki sposób przyjmowania nie jest zalecany.
Informacje na temat zmiany leczenia pomiędzy podawaniem semaglutydu doustnie i podskórnie (sc.),
patrz punkt 5.2.
W przypadku stosowania semaglutydu w skojarzeniu z metforminą i (lub) inhibitorem kotransportera
sodowo-glukozowego 2 (SGLT2i) lub tiazolidynodionem dotychczasowe dawki metforminy i (lub)
SGLT2i lub tiazolidynodionu mogą pozostać niezmienione.
W przypadku stosowania semaglutydu w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną,
należy rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny w celu zmniejszenia
ryzyka hipoglikemii (patrz punkty 4.4 i 4.8).
Samodzielne monitorowanie stężenia glukozy we krwi nie jest konieczne w celu dostosowania dawki
semaglutydu. Samodzielne monitorowanie stężenia glukozy we krwi jest konieczne w celu
dostosowania dawki pochodnej sulfonylomocznika i insuliny, zwłaszcza gdy rozpoczęto leczenie
semaglutydem i zmniejszono dawkę insuliny. Zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawki insuliny.
Pominięta dawka
W razie pominięcia dawki nie należy przyjmować pominiętej dawki, a kolejną dawkę należy przyjąć
następnego dnia.
Szczególne grupy pacjentów
Osoby w podeszłym wieku
Nie ma konieczności dostosowywania dawki w związku z wiekiem pacjenta. Doświadczenie
w leczeniu pacjentów w wieku 75 lat i powyżej jest ograniczone (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi
zaburzeniami czynności nerek. Doświadczenie w stosowaniu semaglutydu u pacjentów z ciężkimi
4
zaburzeniami czynności nerek jest ograniczone. Nie zaleca się stosowania semaglutydu u pacjentów
z chorobą nerek w stadium końcowym (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Doświadczenie w stosowaniu semaglutydu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby
jest ograniczone. Leczenie tych pacjentów semaglutydem wymaga zachowania ostrożności (patrz
punkt 5.2).
Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Rybelsus u dzieci
i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Rybelsus ma postać tabletek do stosowania doustnego raz na dobę.
– Ten produkt leczniczy należy przyjmować na pusty żołądek o dowolnej porze dnia.
– Tabletkę należy połknąć w całości, popijając niewielką ilością wody (połowa szklanki wody, co
odpowiada 120 ml). Tabletek nie należy dzielić, zgniatać ani żuć, ponieważ nie wiadomo czy
wpływa to na wchłanianie semaglutydu.
– Pacjenci powinni odczekać co najmniej 30 minut przed posiłkiem lub napojem, lub przed
przyjęciem innych doustnych produktów leczniczych. Skrócenie tego czasu poniżej 30 minut
spowoduje zmniejszenie wchłaniania semaglutydu (patrz punkty 4.5 i 5.2).
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Identyfikowalność
W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie
zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu.
Ogólne
Semaglutydu nie należy stosować u chorych na cukrzycę typu 1 ani w leczeniu cukrzycowej kwasicy
ketonowej. U pacjentów zależnych od insuliny zgłaszano występowanie cukrzycowej kwasicy
ketonowej w wyniku gwałtownego przerwania podawania lub zmniejszenia dawki insuliny po
rozpoczęciu leczenia agonistą receptora GLP-1 (patrz punkt 4.2).
Nie ma doświadczenia w leczeniu pacjentów z zastoinową niewydolnością serca klasy IV według
NYHA (New York Heart Association), dlatego nie zaleca się stosowania semaglutydu w tej grupie
pacjentów.
Nie ma doświadczenia w leczeniu semaglutydem pacjentów po operacji bariatrycznej.
Działanie na układ pokarmowy i ryzyko odwodnienia
Stosowanie agonistów receptora GLP-1 może się wiązać z działaniami niepożądanymi dotyczącymi
układu pokarmowego mogącymi powodować odwodnienie, które w rzadkich przypadkach może
prowadzić do pogorszenia czynności nerek (patrz punkt 4.8). Należy poinformować pacjentów
przyjmujących semaglutyd o możliwym ryzyku odwodnienia w związku z działaniami niepożądanymi
dotyczącymi układu pokarmowego, aby podjęli odpowiednie działania zapobiegające odwodnieniu.
5
Ostre zapalenie trzustki
Podczas stosowania agonistów receptora GLP-1 zaobserwowano występowanie ostrego zapalenia
trzustki. Pacjentów należy poinformować o charakterystycznych objawach ostrego zapalenia trzustki.
W przypadku podejrzenia zapalenia trzustki należy zaprzestać stosowania semaglutydu; po
potwierdzeniu ostrego zapalenia trzustki leczenie semaglutydem nie powinno być wznawiane. Należy
zachować ostrożność u pacjentów z zapaleniem trzustki w wywiadzie.
Hipoglikemia
U pacjentów leczonych semaglutydem w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną
może wystąpić zwiększone ryzyko hipoglikemii (patrz punkt 4.8). Ryzyko hipoglikemii można
zmniejszyć, obniżając dawkę pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny podczas rozpoczynania
leczenia semaglutydem (patrz punkt 4.2).
Retinopatia cukrzycowa
U pacjentów z retinopatią cukrzycową leczonych insuliną i semaglutydem podawanym podskórnie,
zaobserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań wynikających z retinopatii cukrzycowej.
Ryzyka tego nie można wykluczyć w przypadku semaglutydu podawanego doustnie (patrz dane
w punkcie 4.8). Podczas stosowania semaglutydu u pacjentów z retinopatią cukrzycową należy
zachować ostrożność. Takich pacjentów należy ściśle monitorować i prowadzić leczenie zgodnie
z wytycznymi klinicznymi. Nagła poprawa kontroli glikemii jest związana z czasowym nasileniem
retinopatii cukrzycowej, ale nie można wykluczyć innych mechanizmów. Długotrwała kontrola
glikemii zmniejsza ryzyko retinopatii cukrzycowej.
Odpowiedź na leczenie
W celu uzyskania optymalnego działania semaglutydu zaleca się przestrzeganie schematu
dawkowania. Jeśli odpowiedź na leczenie semaglutydem jest mniejsza niż oczekiwano, należy
zwrócić uwagę na to, że wchłanianie semaglutydu jest bardzo zmienne i może być bardzo małe (u 2-
4% pacjentów brak ekspozycji); podobnie całkowita biodostępność semaglutydu jest mała.
Zawartość sodu
Ten produkt leczniczy zawiera 23 mg sodu na tabletkę, co odpowiada 1% zalecanej przez WHO
maksymalnej 2 g dobowej dawki u osób dorosłych.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Semaglutyd opóźnia opróżnianie żołądka, co może wpłynąć na wchłanianie innych doustnych
produktów leczniczych.
Wpływ semaglutydu na inne produkty lecznicze
Tyroksyna
Po podaniu pojedynczej dawki lewotyroksyny całkowita ekspozycja (AUC) na tyroksynę
(skorygowana z uwzględnieniem poziomów endogennych) wzrosła o 33%. Maksymalna ekspozycja
(Cmax) pozostała niezmieniona. Podczas jednoczesnego leczenia pacjentów semaglutydem
i lewotyroksyną należy rozważyć monitorowanie czynności tarczycy.
Warfaryna
Semaglutyd nie zmienił wartości AUC ani Cmax R-warfaryny i S-warfaryny po podaniu pojedynczej
dawki warfaryny, również działanie farmakodynamiczne warfaryny zmierzone z zastosowaniem
międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (ang. International Normalised Ratio, INR) nie
zmieniło się w sposób klinicznie istotny. Po rozpoczęciu leczenia semaglutydem u pacjentów
6
przyjmujących warfarynę lub inne pochodne kumaryny zaleca się jednak częstsze monitorowanie
INR.
Rozuwastatyna
Wartość AUC rozuwastatyny w przypadku jednoczesnego podawania z semaglutydem zwiększyła się
o 41% [90% CI: 24; 60]. Ze względu na szeroki indeks terapeutyczny rozuwastatyny zmienność
ekspozycji jest uznawana za nieistotną klinicznie.
Digoksyna, doustne środki antykoncepcyjne, metformina, furosemid
Nie zaobserwowano klinicznie istotnej zmiany wartości AUC ani Cmax digoksyny, doustnych środków
antykoncepcyjnych (zawierających etynyloestradiol i lewonorgestrel), metforminy ani furosemidu
w przypadku jednoczesnego podawania z semaglutydem.
Nie oceniono interakcji z produktami leczniczymi o bardzo małej biodostępności (F: 1%).
Wpływ innych produktów leczniczych na semaglutyd
Omeprazol
Nie zaobserwowano klinicznie istotnej zmiany wartości AUC ani Cmax semaglutydu w przypadku
jednoczesnego przyjmowania z omeprazolem.
W badaniu dotyczącym farmakokinetyki semaglutydu podawanego jednocześnie z pięcioma innymi
tabletkami wartość AUC semaglutydu zmniejszyła się o 34%, a wartość Cmax o 32%. Dane te sugerują,
że obecność w żołądku wielu tabletek podanych jednocześnie z semaglutydem wpływa na jego
wchłanianie. Po podaniu semaglutydu pacjenci powinni odczekać 30 minut przed przyjęciem innych
doustnych produktów leczniczych (patrz punkt 4.2).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Kobiety w wieku rozrodczym
Kobietom w wieku rozrodczym zaleca się stosowanie antykoncepcji podczas leczenia semaglutydem.
Ciąża
Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Dane dotyczące
stosowania semaglutydu u kobiet w ciąży są ograniczone, dlatego semaglutydu nie należy stosować
w okresie ciąży. Jeśli pacjentka planuje zajść w ciążę lub jest w ciąży, należy zaprzestać stosowania
semaglutydu. Należy zaprzestać stosowania semaglutydu co najmniej 2 miesiące przed planowaną
ciążą z uwagi na jego długi okres półtrwania (patrz punkt 5.2).
Karmienie piersią
U szczurów w okresie laktacji semaglutyd, sól sodowa kwasu salkaprozowego i (lub) metabolity
przenikały do mleka. Produkt leczniczy Rybelsus nie powinien być stosowany podczas karmienia
piersią, gdyż nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią.
Płodność
Nie jest znany wpływ semaglutydu na płodność człowieka. Semaglutyd nie miał wpływu na płodność
samców szczurów. U samic szczurów przy stosowaniu dawek powodujących zmniejszenie masy ciała
matki stwierdzano wydłużenie cyklu jajeczkowania oraz niewielkie zmniejszenie liczby owulacji
(patrz punkt 5.3).
7
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Semaglutyd nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
i obsługiwania maszyn. W przypadku stosowania tego produktu w skojarzeniu z pochodną
sulfonylomocznika lub insuliną pacjenci powinni zostać poinformowani o konieczności zapobiegania
hipoglikemii podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn (patrz punkt 4.4).
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
W 10 badaniach klinicznych fazy IIIa 5707 pacjentów otrzymywało semaglutyd w monoterapii lub
w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi zmniejszającymi stężenie glukozy we krwi. Czas
trwania leczenia wynosił od 26 tygodni do 78 tygodni. Działaniami niepożądanymi zgłaszanymi
najczęściej w trakcie badań klinicznych były zaburzenia żołądka i jelit, w tym nudności (bardzo
często), biegunka (bardzo często) i wymioty (często).
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
W tabeli 1 przedstawiono zestawienie działań niepożądanych stwierdzonych we wszystkich badaniach
klinicznych fazy IIIa u pacjentów z cukrzycą typu 2 (co opisano dokładniej w punkcie 5.1). Częstość
działań niepożądanych określono na podstawie zbiorczych danych z badań fazy IIIa, wykluczając
badanie kliniczne oceniające zdarzenia sercowo-naczyniowe.
Działania niepożądane wymieniono poniżej według klasyfikacji układów i narządów oraz
bezwzględnej częstości występowania. Częstość definiuje się w następujący sposób: bardzo często
(≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do
<1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000). W obrębie każdej grupy o tej samej częstości, działania
niepożądane są przedstawione według zmniejszającej się ciężkości.
Tabela 1 Działania niepożądane w kontrolowanych badaniach klinicznych fazy IIIa
Klasyfikacja
układów
i narządów
MedDRA
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko
Zaburzenia
układu
immunologicznego
nadwrażliwośćc reakcja
anafilaktyczna
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
hipoglikemia
podczas stosowania
z insuliną lub
pochodną
sulfonylomocznikaa
hipoglikemia podczas
stosowania z innymi
doustnymi lekami
przeciwcukrzycowymia
zmniejszenie apetytu
Zaburzenia oka powikłania wynikające
z retinopatii
cukrzycowejb
Zaburzenia serca przyspieszenie
częstości akcji
serca
8
Zaburzenia
żołądka i jelit
nudności
biegunka
wymioty
ból brzucha
wzdęcie brzucha
zaparcie
dyspepsja
zapalenie żołądka
choroba refluksowa
przełyku
nadmierne
wytwarzanie gazów
jelitowych
odbijanie się ostre
zapalenie
trzustki
Zaburzenia
wątroby i dróg
żółciowych
kamica
żółciowa
Zaburzenia ogólne
i stany w miejscu
podania
zmęczenie
Badania
diagnostyczne
zwiększona aktywność
lipazy
zwiększona aktywność
amylazy
zmniejszenie
masy ciała
a) Hipoglikemię zdefiniowano jako stężenie glukozy we krwi <3,0 mmol/l lub <54 mg/dl. b) Do powikłań wynikających z retinopatii cukrzycowej należą: konieczność fotokoagulacji siatkówki, konieczność leczenia
preparatami podawanymi do ciała szklistego, krwotok do ciała szklistego i utrata wzroku związana z cukrzycą (niezbyt
często). Częstość określono na podstawie badania klinicznego oceniającego zdarzenia sercowo-naczyniowe podczas
podskórnego podawania semaglutydu, jednak nie można wykluczyć, że stwierdzone ryzyko powikłań wynikających
z retinopatii cukrzycowej dotyczy także produktu leczniczego Rybelsus.
c) Termin ogólny obejmujący także zdarzenia niepożądane związane z nadwrażliwością, takie jak wysypka i pokrzywka.
Opis wybranych działań niepożądanych
Hipoglikemia
Ciężką hipoglikemię obserwowano głównie podczas stosowania semaglutydu w skojarzeniu
z pochodną sulfonylomocznika (<0,1% pacjentów, <0,001 zdarzenia na pacjento-rok) lub insuliną
(1,1% pacjentów, 0,013 zdarzenia na pacjento-rok). Kilka przypadków (0,1% pacjentów,
0,001 zdarzenia na pacjento-rok) zaobserwowano podczas stosowania semaglutydu w skojarzeniu
z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi innymi niż pochodne sulfonylomocznika.
Reakcje niepożądane ze strony układu pokarmowego
U 15% pacjentów leczonych semaglutydem wystąpiły nudności, u 10% wystąpiła biegunka, natomiast
u 7% wystąpiły wymioty. W większości zdarzenia miały nasilenie od łagodnego do umiarkowanego
i były krótkotrwałe. Doprowadziły one do zaprzestania leczenia u 4% pacjentów. Zdarzenia tego typu
zgłaszano najczęściej w pierwszych miesiącach stosowania leczenia.
Potwierdzone rozpoznanie ostrego zapalenia trzustki było zgłaszane w badaniach klinicznych fazy
IIIa, dla semaglutydu (<0,1%) i dla produktu porównawczego (0,2%). W trwającym dwa lata badaniu
klinicznym oceniającym ryzyko sercowo-naczyniowe częstość potwierdzonego rozpoznania ostrego
zapalenia trzustki wynosiła 0,1% dla semaglutydu i 0,2% dla placebo (patrz punkt 4.4).
Powikłania wynikające z retinopatii cukrzycowej
W trwającym dwa lata badaniu klinicznym dotyczącym semaglutydu podawanego podskórnie wzięło
udział 3297 pacjentów z cukrzycą typu 2 obciążonych dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym
i długim czasem trwania cukrzycy oraz nieprawidłowo kontrolowanym stężeniem glukozy we krwi.
Oceniane w trakcie badania powikłania wynikające z retinopatii cukrzycowej wystąpiły u większej
liczby pacjentów leczonych semaglutydem podawanym podskórnie (3,0%) w porównaniu do placebo
(1,8%). Zdarzenia te obserwowano u pacjentów z potwierdzoną retinopatią cukrzycową leczonych
insuliną. Różnica pomiędzy leczonymi grupami pojawiła się na początku badania i utrzymywała się
przez cały czas trwania badania. Systematyczna ocena powikłań wynikających z retinopatii
9
cukrzycowej była przeprowadzana tylko w badaniu dotyczącym oceny zdarzeń sercowonaczyniowych podczas podskórnego podawania semaglutydu. W badaniach klinicznych dotyczących
produktu leczniczego Rybelsus trwających do 18 miesięcy, w których uczestniczyło 6352 pacjentów
z cukrzycą typu 2, zgłoszono podobny odsetek działań niepożądanych związanych z retinopatią
cukrzycową u osób leczonych semaglutydem (4,2%) i u osób leczonych produktami porównawczymi
(3,8%).
Immunogenność
W związku z potencjalnymi właściwościami immunogennymi produktów leczniczych zawierających
białka lub peptydy, u osób stosujących semaglutyd może dojść do wytworzenia przeciwciał przeciwko
semaglutydowi. Odsetek pacjentów z dodatnim wynikiem badania przeciwciał przeciwko
semaglutydowi w dowolnym czasie po rozpoczęciu badania był mały (0,5%), a na końcu badania
u żadnego z pacjentów nie występowały przeciwciała neutralizujące przeciwko semaglutydowi ani
przeciwciała przeciwko semaglutydowi z neutralizującym wpływem na endogenny GLP-1.
Przyspieszenie częstości akcji serca
Podczas stosowania agonistów receptora GLP-1 zaobserwowano przyspieszenie częstości akcji serca.
W badaniach fazy IIIa u pacjentów leczonych produktem Rybelsus zaobserwowano zwiększenie ilości
uderzeń serca na minutę (bpm) średnio o 0 do 4 uderzeń względem wartości wyjściowych od 69 do 76
uderzeń serca na minutę (bpm).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania
wymienionego w załączniku V.
4.9 Przedawkowanie
Objawy przedawkowania semaglutydu w badaniach klinicznych dotyczyły zaburzeń żołądka i jelit.
W przypadku przedawkowania należy podjąć odpowiednie leczenie objawowe w zależności
od przedmiotowych i podmiotowych objawów klinicznych. Z uwagi na długi okres półtrwania
semaglutydu wynoszący około 1 tygodnia może istnieć konieczność przedłużenia obserwacji
i leczenia objawów (patrz punkt 5.2). Brak specjalnego antidotum w przypadku przedawkowania
semaglutydu.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w cukrzycy, analogi glukagonopodobnego peptydu-1
(GLP-1), kod ATC: A10BJ06
Mechanizm działania
Semaglutyd to analog GLP-1 wykazujący 94% homologii sekwencji z ludzkim GLP-1. Semaglutyd
pełni rolę agonisty receptora GLP-1; selektywnie wiąże się z receptorem GLP-1, aktywując go,
podobnie jak natywny GLP-1.
GLP-1 to fizjologiczny hormon o wielorakim działaniu w zakresie regulowania apetytu i stężenia
glukozy oraz czynności układu sercowo-naczyniowego. Jego wpływ na stężenie glukozy i apetyt jest
związany z receptorami GLP-1 znajdującymi się w trzustce i mózgu.

10
Semaglutyd zmniejsza stężenie glukozy we krwi w sposób zależny od stężenia glukozy poprzez
pobudzenie wydzielania insuliny i zmniejszenie wydzielania glukagonu, gdy stężenie glukozy we krwi
jest duże. Mechanizm zmniejszania stężenia glukozy we krwi obejmuje również niewielkie opóźnienie
we wczesnym poposiłkowym opróżnianiu żołądka. Podczas hipoglikemii semaglutyd zmniejsza
wydzielanie insuliny, nie zaburzając wydzielania glukagonu. Mechanizm działania semaglutydu jest
niezależny od drogi podania.
Semaglutyd zmniejsza masę ciała i masę tłuszczową w wyniku zmniejszenia podaży kalorii, w tym
hamowania apetytu. Ponadto semaglutyd zmniejsza ochotę na pokarmy wysokotłuszczowe.
Receptory GLP-1 występują w sercu, naczyniach układu krążenia, układzie immunologicznym
i nerkach. W badaniach klinicznych wykazano, że semaglutyd wywiera korzystny wpływ na stężenie
lipidów w osoczu, obniża skurczowe ciśnienie krwi oraz zmniejsza stany zapalne. W badaniach na
zwierzętach semaglutyd zmniejszał rozwój miażdżycy tętnic poprzez zapobieganie rozwojowi blaszki
miażdżycowej i zmniejszanie stanu zapalnego blaszki.
Działanie farmakodynamiczne
Opisane poniżej oceny farmakodynamiczne wykonano po 12 tygodniach leczenia polegającego na
doustnym podawaniu semaglutydu.
Stężenie glukozy na czczo i po posiłkach
Semaglutyd zmniejsza stężenie glukozy na czczo i po posiłkach. U pacjentów z cukrzycą typu 2
leczenie semaglutydem powodowało względne zmniejszenie stężenia glukozy w porównaniu do
placebo o 22% [13; 30] na czczo oraz o 29% [19; 37] po posiłkach.
Wydzielanie glukagonu
Semaglutyd zmniejsza stężenie glukagonu po posiłkach. U pacjentów z cukrzycą typu 2 semaglutyd
powodował następujące względne zmniejszenie stężenia glukagonu w porównaniu do placebo:
zmniejszenie stężenia glukagonu po posiłkach o 29% [15; 41].
Opróżnianie żołądka
Semaglutyd powoduje niewielkie opóźnienie we wczesnym poposiłkowym opróżnianiu żołądka,
z ekspozycją na paracetamol (AUC0-1h) o 31% [13; 46] mniejszą w trakcie pierwszej godziny po
posiłku, zmniejszając tym samym szybkość, z jaką glukoza pojawia się w krwiobiegu po posiłku.
Stężenie lipidów na czczo i po posiłkach
Semaglutyd w porównaniu do placebo zmniejszał stężenia na czczo triglicerydów i cholesterolu we
frakcji lipoprotein o bardzo małej gęstości (VLDL) odpowiednio o 19% [8; 28] i 20% [5; 33].
Poposiłkowa odpowiedź w postaci zmiany stężenia triglicerydów i cholesterolu VLDL po spożyciu
wysokotłuszczowego posiłku uległa zmniejszeniu odpowiednio o 24% [9; 36] i 21% [7; 32]. Stężenie
ApoB48 było mniejsze zarówno na czczo, jak i po posiłku, odpowiednio o 25% [2; 42] i 30% [15; 43].
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego Rybelsus oceniono w ośmiu
randomizowanych, kontrolowanych badaniach klinicznych fazy IIIa. W siedmiu badaniach głównym
celem była ocena skuteczności kontroli glikemii, a w jednym badaniu głównym celem była ocena
zdarzeń sercowo-naczyniowych.
W badaniach uczestniczyło 8842 zrandomizowanych pacjentów z cukrzycą typu 2 (5169 leczonych
semaglutydem), w tym 1165 pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Średni wiek
pacjentów wynosił 61 lat (od 18 do 92 lat), przy czym 40% pacjentów było w wieku 65 lat i powyżej,
a 8% w wieku 75 lat i powyżej. Skuteczność stosowania semaglutydu porównano z placebo lub
z produktami porównawczymi (sitagliptyną, empagliflozyną i liraglutydem).
11
Skuteczność semaglutydu była niezależna od wieku, płci, rasy, pochodzenia etnicznego, masy ciała,
wartości BMI, czasu trwania cukrzycy, chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz stopnia
zaburzenia czynności nerek w momencie rozpoczęcia badania.
PIONEER 1 — Monoterapia
W trwającym 26 tygodni badaniu klinicznym prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby,
703 pacjentów z cukrzycą typu 2 w niewystarczającym stopniu kontrolowaną za pomocą diety
i wysiłku fizycznego zrandomizowano do grup przyjmujących semaglutyd w dawce 3 mg, semaglutyd
w dawce 7 mg, semaglutyd w dawce 14 mg lub placebo raz na dobę.
Tabela 2 Wyniki 26-tygodniowego badania klinicznego, porównującego semaglutyd z placebo
w monoterapii (PIONEER 1)
Semaglutyd
7 mg
Semaglutyd
14 mg
Placebo
Populacja objęta analizą (N) 175 175 178
HbA1c (%)
Wartość wyjściowa 8,0 8,0 7,9
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−1,2 −1,4 −0,3
Różnica w porównaniu z placebo1 [95% CI] −0,9 [−1,1; −0,6]* −1,1 [−1,3; −0,9]* -
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c
<7,0%
69§ 77§ 31
Stężenie glukozy w osoczu na czczo
(mmol/l)
Wartość wyjściowa 9,0 8,8 8,9
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−1,5 −1,8 −0,2
Różnica w porównaniu z placebo1 [95% CI] −1,4 [−1,9; −0,8]§ −1,6 [−2,1; −1,2]§ -
Masa ciała (kg)
Wartość wyjściowa 89,0 88,1 88,6
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−2,3 −3,7 −1,4
Różnica w porównaniu z placebo1 [95% CI] −0,9 [−1,9; 0,1] −2,3 [−3,1; −1,5]* -
1 Niezależnie od zaprzestania leczenia lub rozpoczęcia podawania leków doraźnych (model mieszany z użyciem
wielokrotnych imputacji). * p<0,001 (nieskorygowany, dwustronny) dla przewagi, z korektą uwzględniającą liczebność.
§ p<0,05, bez korekty uwzględniającej liczebność; w przypadku „pacjentów, którzy osiągnęli HbA1c <7,0%”, wartość p
dotyczy ilorazu szans.
PIONEER 2 — Porównanie semaglutydu z empagliflozyną, oba leki w skojarzeniu z metforminą
W trwającym 52 tygodnie badaniu klinicznym prowadzonym metodą otwartej próby, 822 pacjentów
z cukrzycą typu 2 zrandomizowano do grup przyjmujących semaglutyd w dawce 14 mg raz na dobę
lub empagliflozynę w dawce 25 mg raz na dobę, oba leki w skojarzeniu z metforminą.
Tabela 3 Wyniki 52-tygodniowego badania klinicznego porównującego semaglutyd
z empagliflozyną (PIONEER 2)
Semaglutyd
14 mg
Empagliflozyna
25 mg
Populacja objęta analizą (N) 411 410
Tydzień 26
HbA1c (%)
Wartość wyjściowa 8,1 8,1
Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej1 −1,3 −0,9
Różnica w porównaniu z empagliflozyną1
[95% CI]
−0,4 [−0,6; −0,3]* -
12
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c <7,0% 67§ 40
Stężenie glukozy w osoczu na czczo (mmol/l)
Wartość wyjściowa 9,5 9,7
Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej1 −2,0 −2,0
Różnica w porównaniu z empagliflozyną1
[95% CI]
0,0 [−0,2; 0,3] -
Masa ciała (kg)
Wartość wyjściowa 91,9 91,3
Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej1 −3,8 −3,7
Różnica w porównaniu z empagliflozyną1
[95% CI]
−0,1 [−0,7; 0,5] -
Tydzień 52
HbA1c (%)
Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej1 −1,3 −0,9
Różnica w porównaniu z empagliflozyną1
[95% CI]
−0,4 [−0,5; −0,3]§ -
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c <7,0% 66§ 43
Masa ciała (kg)
Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej1 −3,8 −3,6
Różnica w porównaniu z empagliflozyną1
[95% CI]
−0,2 [−0,9; 0,5] -
1 Niezależnie od zaprzestania leczenia lub rozpoczęcia podawania leków doraźnych (model mieszany z użyciem
wielokrotnych imputacji. * p<0,001 (nieskorygowany, dwustronny) dla przewagi, z korektą uwzględniającą liczebność.
§ p<0,05, bez korekty uwzględniającej liczebność; w przypadku „pacjentów, którzy osiągnęli HbA1c <7,0%”, wartość p
dotyczy ilorazu szans.
PIONEER 3 — Porównanie semaglutydu i sitagliptyny, oba leki w skojarzeniu z metforminą lub
metforminą i pochodną sulfonylomocznika
W trwającym 78 tygodni badaniu klinicznym prowadzonym metodą podwójnie ślepej i podwójnie
maskowanej próby, 1864 pacjentów z cukrzycą typu 2 zrandomizowano do grup przyjmujących
semaglutyd w dawce 3 mg, semaglutyd w dawce 7 mg, semaglutyd w dawce 14 mg lub sitagliptynę
w dawce 100 mg raz na dobę, w każdym przypadku w skojarzeniu z metforminą lub w skojarzeniu
z metforminą i pochodną sulfonylomocznika. Zmniejszenie wartości HbA1c i masy ciała utrzymywało
się przez cały czas trwania badania wynoszący 78 tygodni.
Tabela 4 Wyniki 78-tygodniowego badania klinicznego porównującego semaglutyd
z sitagliptyną (PIONEER 3)
Semaglutyd
7 mg
Semaglutyd
14 mg
Sitagliptyna
100 mg
Populacja objęta analizą (N) 465 465 467
Tydzień 26
HbA1c (%)
Wartość wyjściowa 8,4 8,3 8,3
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−1,0 −1,3 −0,8
Różnica w porównaniu z sitagliptyną1
[95% CI]
−0,3 [−0,4; −0,1]* −0,5 [−0,6; −0,4]* -
Pacjenci (%), którzy osiągnęli
HbA1c <7,0%
44§ 56§ 32
Stężenie glukozy w osoczu na czczo
(mmol/l)
Wartość wyjściowa 9,4 9,3 9,5
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−1,2 −1,7 −0,9
Różnica w porównaniu z sitagliptyną1
[95% CI]
−0,3 [−0,6; 0,0]§ −0,8 [−1,1; −0,5]§ -
13
Masa ciała (kg)
Wartość wyjściowa 91,3 91,2 90,9
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−2,2 −3,1 −0,6
Różnica w porównaniu z sitagliptyną1
[95% CI]
−1,6 [−2,0; −1,1]* −2,5 [−3,0; −2,0]* -
Tydzień 78
HbA1c (%)
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−0,8 −1,1 −0,7
Różnica w porównaniu z sitagliptyną1
[95% CI]
−0,1 [−0,3; 0,0] −0,4 [−0,6; −0,3]§ -
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c
<7,0%
39§ 45§ 29
Masa ciała (kg)
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−2,7 −3,2 −1,0
Różnica w porównaniu z sitagliptyną1
[95% CI]
−1,7 [−2,3; −1,0]§ −2,1 [−2,8; −1,5]§ -
1 Niezależnie od zaprzestania leczenia lub rozpoczęcia podawania leków doraźnych (model mieszany z użyciem
wielokrotnych imputacji). * p<0,001 (nieskorygowany, dwustronny) dla przewagi, z korektą uwzględniającą liczebność.
§ p<0,05, bez korekty uwzględniającej liczebność); w przypadku „pacjentów, którzy osiągnęli HbA1c <7,0%”, wartość p
dotyczy ilorazu szans.
PIONEER 4 — Porównanie semaglutydu z liraglutydem i placebo, wszystkie w skojarzeniu
z metforminą lub metforminą i inhibitorem SGLT2
W trwającym 52 tygodnie badaniu klinicznym prowadzonym metodą podwójnie ślepej i podwójnie
maskowanej próby, 711 pacjentów z cukrzycą typu 2 zrandomizowano do grup przyjmujących
semaglutyd w dawce 14 mg, liraglutyd w dawce 1,8 mg we wstrzyknięciach podskórnych lub placebo
raz na dobę, w każdym przypadku w skojarzeniu z metforminą lub w skojarzeniu z metforminą
i inhibitorem SGLT2.
Tabela 5 Wyniki 52-tygodniowego badania klinicznego porównującego semaglutyd
z liraglutydem i placebo (PIONEER 4)
Semaglutyd
14 mg
Liraglutyd
1,8 mg
Placebo
Populacja objęta analizą (N) 285 284 142
Tydzień 26
HbA1c (%)
Wartość wyjściowa 8,0 8,0 7,9
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−1,2 −1,1 −0,2
Różnica w porównaniu z liraglutydem1
[95% CI]
−0,1 [−0,3; 0,0] - -
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−1,1 [−1,2; −0,9]* - -
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c
<7,0%
68§,a 62 14
Stężenie glukozy w osoczu na czczo
(mmol/l)
Wartość wyjściowa 9,3 9,3 9,2
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−2,0 −1,9 −0,4
Różnica w porównaniu z liraglutydem1
[95% CI]
−0,1 [−0,4; 0,1] - -
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−1,6 [−2,0; −1,3]§ - -
14
Masa ciała (kg)
Wartość wyjściowa 92,9 95,5 93,2
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−4,4 −3,1 −0,5
Różnica w porównaniu z liraglutydem1
[95% CI]
−1,2 [−1,9; −0,6]* - -
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−3,8 [−4,7; −3,0]* - -
Tydzień 52
HbA1c (%)
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−1,2 −0,9 −0,2
Różnica w porównaniu z liraglutydem1
[95% CI]
−0,3 [−0,5; −0,1]§ - -
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−1,0 [−1,2; −0,8]§ - -
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c
<7,0%
61§,a 55 15
Masa ciała (kg)
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−4,3 −3,0 −1,0
Różnica w porównaniu z liraglutydem1
[95% CI]
−1,3 [−2,1; −0,5]§ - -
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−3,3 [−4,3; −2,4]§ - -
1 Niezależnie od zaprzestania leczenia lub rozpoczęcia podawania leków doraźnych (model mieszany z użyciem
wielokrotnych imputacji). * p<0,001 (nieskorygowany, dwustronny) dla przewagi, z korektą uwzględniającą liczebność.
§ p<0,05, bez korekty uwzględniającej liczebność; w przypadku „pacjentów, którzy osiągnęli HbA1c <7,0%”, wartość p
dotyczy ilorazu szans. a vs placebo
PIONEER 5 — Porównanie semaglutydu z placebo, oba leki w skojarzeniu z insuliną bazową lub
metforminą i insuliną bazową lub metforminą i (lub) pochodną sulfonylomocznika, u pacjentów
z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek
W trwającym 26 tygodni badaniu klinicznym prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby
324 pacjentów z cukrzycą typu 2 i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (eGFR
30–59 ml/min/1,73 m2
) zrandomizowano do grup przyjmujących semaglutyd w dawce 14 mg lub
placebo raz na dobę. Badany produkt dołączono do ustalonego schematu przeciwcukrzycowego
leczenia pacjenta sprzed badania.
Tabela 6 Wyniki 26-tygodniowego badania porównującego semaglutyd z placebo u pacjentów
z cukrzycą typu 2 i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (PIONEER 5)
Semaglutyd
14 mg
Placebo
Populacja objęta analizą (N) 163 161
HbA1c (%)
Wartość wyjściowa 8,0 7,9
Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej1 −1,0 −0,2
Różnica w porównaniu z placebo1 [95% CI] −0,8 [−1,0; −0,6]* -
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c <7,0% 58§ 23
Stężenie glukozy w osoczu na czczo
(mmol/l)
Wartość wyjściowa 9,1 9,1
Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej1 −1,5 −0,4
Różnica w porównaniu z placebo1 [95% CI] −1,2 [−1,7; −0,6]§ -
15
Masa ciała (kg)
Wartość wyjściowa 91,3 90,4
Zmiana w stosunku do wartości wyjściowej1 −3,4 −0,9
Różnica w porównaniu z placebo1 [95% CI] −2,5 [−3,2; −1,8]* -
1 Niezależnie od zaprzestania leczenia lub rozpoczęcia podawania leków doraźnych (model mieszany z użyciem
wielokrotnych imputacji). * p<0,001 (nieskorygowany, dwustronny) dla przewagi, z korektą uwzględniającą liczebność.
§ p<0,05, bez korekty uwzględniającej liczebność; w przypadku „pacjentów, którzy osiągnęli HbA1c <7,0%”, wartość p
dotyczy ilorazu szans.
PIONEER 7 — Porównanie semaglutydu i sitagliptyny, oba leki w skojarzeniu z metforminą,
inhibitorami SGLT2, pochodną sulfonylomocznika lub tiazolidynodionami. Badanie dotyczące
elastycznego dostosowania dawki
W trwającym 52 tygodnie badaniu klinicznym prowadzonym metodą otwartej próby, 504 pacjentów
z cukrzycą typu 2 zrandomizowano do grup przyjmujących semaglutyd (elastyczne dostosowanie
dawki 3 mg, 7 mg i 14 mg raz na dobę) lub sitagliptynę w dawce 100 mg raz na dobę, w każdym
przypadku w skojarzeniu z jednym lub dwoma doustnymi produktami leczniczymi zmniejszającymi
stężenie glukozy we krwi (metformina, inhibitory SGLT2, pochodne sulfonylomocznika lub
tiazolidynodiony). Dawkę semaglutydu dostosowywano co 8 tygodni na podstawie odpowiedzi
glikemicznej pacjenta i tolerancji. Dawka sitagliptyny wynosząca 100 mg pozostawała stała.
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania semaglutydu oceniono w tygodniu 52.
W tygodniu 52. odsetek pacjentów leczonych semaglutydem w dawkach 3 mg, 7 mg i 14 mg wynosił
odpowiednio około 10%, 30% i 60%.
Tabela 7 Wyniki 52-tygodniowego badania dotyczącego elastycznego dostosowania dawki,
porównującego semaglutyd z sitagliptyną (PIONEER 7)
Semaglutyd
zmienna dawka
Sitagliptyna
100 mg
Populacja objęta analizą (N) 253 251
HbA1c (%)
Wartość wyjściowa 8,3 8,3
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c
<7,0%1
58* 25
Masa ciała (kg)
Wartość wyjściowa 88,9 88,4
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−2,6 −0,7
Różnica w porównaniu z sitagliptyną1
[95% CI]
−1,9 [−2,6; −1,2]* -
1 Niezależnie od zaprzestania leczenia (16,6% pacjentów przyjmujących zmienną dawkę semaglutydu i 9,2% pacjentów
przyjmujących sitagliptynę, przy czym odpowiednio 8,7% i 4,0% przypadków wynikało ze zdarzeń niepożądanych) lub
rozpoczęcia podawania leków doraźnych (model mieszany z użyciem wielokrotnych imputacji). * p<0,001 (nieskorygowany, dwustronny) dla przewagi, z korektą uwzględniającą liczebność (w przypadku „pacjentów,
którzy osiągnęli HbA1c <7,0%”, wartość p dotyczy ilorazu szans).
PIONEER 8 — Porównanie semaglutydu z placebo, oba leki w skojarzeniu z insuliną i z metforminą
lub bez metforminy
W trwającym 52 tygodnie badaniu klinicznym prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby
731 pacjentów z cukrzycą typu 2 w niewystarczającym stopniu kontrolowaną za pomocą insuliny
(insulina bazowa, insulina bazowa/bolus lub mieszkanka insuliny) z metforminą lub bez metforminy
zrandomizowano do grup przyjmujących semaglutyd w dawce 3 mg, semaglutyd w dawce 7 mg,
semaglutyd w dawce 14 mg lub placebo raz na dobę.
16
Tabela 8 Wyniki 52-tygodniowego badania klinicznego porównującego semaglutyd z placebo
w skojarzeniu z insuliną (PIONEER 8)
Semaglutyd
7 mg
Semaglutyd
14 mg
Placebo
Populacja objęta analizą (N) 182 181 184
Tydzień 26 (dawka insuliny ograniczona
do poziomu wyjściowego)
HbA1c (%)
Wartość wyjściowa 8,2 8,2 8,2
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−0,9 −1,3 −0,1
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−0,9 [−1,1; −0,7]* −1,2 [−1,4; −1,0]* -
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c
<7,0%
43§ 58§ 7
Stężenie glukozy w osoczu na czczo
(mmol/l)
Wartość wyjściowa 8,5 8,3 8,3
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−1,1 −1,3 0,3
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−1,4 [−1,9; −0,8]§ −1,6 [−2,2; −1,1]§ -
Masa ciała (kg)
Wartość wyjściowa 87,1 84,6 86,0
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−2,4 −3,7 −0,4
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−2,0 [−3,0; −1,0]* −3,3 [−4,2; −2,3]* -
Tydzień 52 (nieograniczona dawka
insuliny)+
HbA1c (%)
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−0,8 −1,2 −0,2
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−0,6 [−0,8; −0,4]§ −0,9 [−1,1; −0,7]§ -
Pacjenci (%), którzy osiągnęli HbA1c
<7,0%
40§ 54§ 9
Masa ciała (kg)
Zmiana w stosunku do wartości
wyjściowej1
−2,0 −3,7 0,5
Różnica w porównaniu z placebo1
[95% CI]
−2,5 [−3,6; −1,4]§ −4,3 [−5,3; −3,2]§ -
1 Niezależnie od zaprzestania leczenia lub rozpoczęcia podawania leków doraźnych (model mieszany z użyciem
wielokrotnych imputacji). * p<0,001 (nieskorygowany, dwustronny) dla przewagi, z korektą uwzględniającą liczebność.
§p<0,05, bez korekty uwzględniającej liczebność); w przypadku „pacjentów, którzy osiągnęli HbA1c <7,0%”, wartość p
dotyczy ilorazu szans. + Całkowita dawka insuliny na dobę w tygodniu 52. była statystycznie istotnie mniejsza w przypadku
przyjmowania semaglutydu niż w przypadku placebo.
Ocena układu sercowo-naczyniowego
W badaniu prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby (PIONEER 6), 3183 pacjentów z cukrzycą
typu 2 obciążonych dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym zrandomizowano do grup przyjmujących
produkt leczniczy Rybelsus w dawce 14 mg raz na dobę lub placebo w połączeniu z leczeniem
standardowym. Mediana okresu obserwacji wynosiła 16 miesięcy.
Głównym punktem końcowym był czas od randomizacji do wystąpienia pierwszego ciężkiego
zdarzenia sercowo-naczyniowego (ang. Major adverse cardiovascular event, MACE): zgonu
z przyczyn sercowo-naczyniowych, niezakończonego zgonem zawału serca lub niezakończonego
zgonem udaru mózgu.
17
Do badania kwalifikowały się osoby w wieku 50 lat lub powyżej z rozpoznaną chorobą sercowonaczyniową i (lub) przewlekłą chorobą nerek, albo osoby w wieku 60 lat lub powyżej i czynnikami
ryzyka sercowo-naczyniowego. Łącznie 1797 pacjentów (56,5%) miało rozpoznaną chorobę sercowonaczyniową bez przewlekłej choroby nerek, 354 (11,1%) wyłącznie przewlekłą chorobę nerek,
natomiast 544 (17,1%) miało zarówno chorobę sercowo-naczyniową, jak i chorobę nerek. U 488
pacjentów (15,3%) występowały wyłącznie czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego. Średni wiek na
początku badania wynosił 66 lat; 68% pacjentów stanowili mężczyźni. Średni czas trwania cukrzycy
wynosił 14,9 roku, a średni wskaźnik BMI wynosił 32,3 kg/m2 pc. W wywiadzie medycznym
występował udar mózgu (11,7%) i zawał serca (36,1%).
Całkowita liczba zdarzeń MACE występujących po raz pierwszy wyniosła 137: 61 (3,8%) w grupie
przyjmującej semaglutyd i 76 (4,8%) w grupie przyjmującej placebo. W wyniku analizy czasu do
wystąpienia pierwszego zdarzenia MACE uzyskano współczynnik ryzyka wynoszący 0,79
[0,57; 1,11]95% CI.
Liczba pacjentów obarczonych ryzykiem
Rybelsus
Placebo
Czas od randomizacji (tygodnie)
Rybelsus
Odsetek pacjentów (%)
HR: 0,79
95% CI 0,57; 1,11
Placebo
Wykres częstości skumulowanej głównego punktu końcowego (złożonego z następujących zdarzeń: zgon z przyczyn sercowonaczyniowych, niezakończony zgonem zawał serca lub niezakończony zgonem udar mózgu) i zgonu nie związanego z przyczynami
sercowo-naczyniowymi jako ryzykiem konkurencyjnym.
Skróty: CI — przedział ufności, HR — współczynnik ryzyka
Rysunek 1 Częstość skumulowana pierwszego wystąpienia zdarzenia MACE w badaniu PIONEER 6
Wynik leczenia z uwzględnieniem głównego, złożonego punktu końcowego i jego składowych
w badaniu PIONEER 6 przedstawia Rysunek 2.
18
Główny punkt końcowy — MACE
Składowe MACE
Populacja objęta analizą
Zgon z przyczyn sercowonaczyniowych
Niezakończony zgonem udar mózgu
Niezakończony zgonem zawał serca
Inne, drugorzędowe punkty końcowe
Zgon bez względu na przyczynę
Współczynnik
ryzyka (95% CI)
Rybelsus
N (%)
Placebo
N (%)
Przewaga produktu Rybelsus Przewaga placebo
0,2 1 5
0,51
(0,31–0,84)
23
(1,4)
45
(2,8)
1,18
(0,73–1,90)
37
(2,3)
31
(1,9)
0,74
(0,35–1,57)
12
(0,8)
16
(1,0)
0,49
(0,27–0,92)
15
(0,9)
30
(1,9)
0,79
(0,57–1,11)
61
(3,8)
76
(4,8)
1591
(100)
1592
(100)
Rysunek 2 Wynik leczenia z uwzględnieniem głównego, złożonego punktu końcowego i jego składowych
oraz zgonów bez względu na przyczynę (PIONEER 6)
Masa ciała
Pod koniec leczenia semaglutydem 27–45% pacjentów osiągnęło zmniejszenie masy ciała o ≥5%,
a 6–16% osiągnęło zmniejszenie masy ciała o ≥10%, w porównaniu z odpowiednio 12-39% i 2-8%
podczas leczenia aktywnymi produktami porównawczymi.
Ciśnienie krwi
Leczenie semaglutydem obniżyło skurczowe ciśnienie krwi o 2–7 mmHg.
Dzieci i młodzież
Europejska Agencja Leków wstrzymała obowiązek dołączania wyników badań produktu leczniczego
Rybelsus w jednej lub kilku podgrupach populacji dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 2 (stosowanie
u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Semaglutyd podawany doustnie charakteryzuje mała całkowita dostępność biologiczna i zmienne
wchłanianie. Codzienne podawanie zgodnie z zalecanym dawkowaniem w połączeniu z długim
okresem półtrwania zmniejsza dobowe wahania ekspozycji.
Właściwości farmakokinetyczne semaglutydu zostały dokładnie scharakteryzowane u osób zdrowych
i pacjentów z cukrzycą typu 2. Maksymalne stężenie semaglutydu w osoczu występuje po godzinie od
podania dawki doustnie. Stabilne stężenie osiągano po 4–5 tygodniach podawania leku raz na dobę.
U pacjentów z cukrzycą typu 2 średnie stężenia w stanie stacjonarnym po podawaniu semaglutydu
w dawce 7 mg i 14 mg wynosiły odpowiednio około 6,7 nmol/l i 14,6 nmol/l; przy czym u 90%
pacjentów leczonych semaglutydem w dawce 7 mg wykazano średnie stężenie pomiędzy 1,7 a 22,7
nmol/l, a u 90% pacjentów leczonych semaglutydem w dawce 14 mg wykazano średnie stężenie
pomiędzy 3,7 a 41,3 nmol/l. Ekspozycja ogólnoustrojowa na semaglutyd zwiększała się w sposób
proporcjonalny do dawki.
19
Na podstawie danych z badań in vitro ustalono, że sól sodowa kwasu salkaprozowego ułatwia
wchłanianie semaglutydu. Semaglutyd wchłania się głównie w żołądku.
Szacowana biodostępność semaglutydu po podaniu doustnym wynosi około 1%. Zmienność
wchłaniania między pacjentami była duża (współczynnik zmienności wynosił około 100%).
Oszacowanie zmienności biodostępności u danego pacjenta nie było wiarygodne.
Wchłanianie semaglutydu zmniejsza się, jeśli zostanie przyjęty wraz z posiłkiem lub dużą ilością
wody. Wydłużenie czasu pozostawania na czczo po przyjęciu dawki powoduje zwiększenie
wchłaniania.
Dystrybucja
Szacowana bezwzględna objętość dystrybucji u pacjentów z cukrzycą typu 2 wynosi około 8 l.
Semaglutyd w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza (>99%).
Metabolizm
Semaglutyd jest intensywnie metabolizowany na drodze proteolitycznego rozkładu szkieletu
peptydowego z następczą beta-oksydacją łańcucha bocznego kwasu tłuszczowego. Przypuszcza się, że
w metabolizmie semaglutydu uczestniczy enzym obojętna endopeptydaza (NEP).
Eliminacja
Semaglutyd jest wydalany głównie z moczem i kałem. Około 3% wchłoniętej dawki jest wydalane
z moczem jako semaglutyd w formie niezmienionej.
Przy okresie półtrwania w fazie eliminacji wynoszącym w przybliżeniu 1 tydzień, semaglutyd
powinien pozostawać w krążeniu przez około 5 tygodni po podaniu ostatniej dawki. U pacjentów
z cukrzycą typu 2 klirens semaglutydu wynosi około 0,04 l/h.
Zmiana leczenia pomiędzy podawaniem semaglutydu doustnie i podskórnie (sc.)
Ze względu na dużą zmienność farmakokinetyczną semaglutydu podawanego doustnie, nie można
przewidzieć, jaki będzie rezultat zmiany leczenia semaglutydem podawanym doustnie na semaglutyd
podawany podskórnie. Ekspozycja po podaniu doustnym semaglutydu w dawce 14 mg raz na dobę jest
porównywalna do ekspozycji semaglutydu podawanego podskórnie w dawce 0,5 mg raz w tygodniu.
Nie ustalono dawki doustnej odpowiadającej dawce 1,0 mg semaglutydu podawanego podskórnie.
Szczególne grupy pacjentów
Osoby w podeszłym wieku
Na podstawie danych z badań klinicznych z udziałem pacjentów w wieku do 92 lat, stwierdzono, że
wiek pacjentów nie miał wpływu na farmakokinetykę semaglutydu.
Płeć
Płeć pacjentów nie miała istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę semaglutydu.
Rasa i pochodzenie etniczne
Rasa (przedstawiciele rasy białej, rasy czarnej lub afroamerykańskiej, rasy azjatyckiej) i pochodzenie
etniczne (Hiszpanie, Latynosi, osoby pochodzenia nielatynoskiego, niehiszpańskiego) nie miały
wpływu na farmakokinetykę semaglutydu.
20
Masa ciała
Masa ciała miała wpływ na ekspozycję na semaglutyd. Większa masa ciała jest związana
z mniejszą ekspozycją. W badaniach klinicznych odpowiednią ekspozycję ogólnoustrojową osiągnięto
u pacjentów z masą ciała w zakresie od 40 do 188 kg.
Zaburzenia czynności nerek
Zaburzenia czynności nerek nie miały istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę semaglutydu.
Właściwości farmakokinetyczne semaglutydu oceniano u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub
ciężkimi zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów w końcowym stadium choroby nerek
wymagającym dializy w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością nerek w badaniu,
w którym semaglutyd był podawany raz na dobę przez 10 kolejnych dni. Takie same wnioski
wyciągnięto na podstawie danych uzyskanych z badań fazy IIIa dotyczących pacjentów z cukrzycą
typu 2 i zaburzeniami czynności nerek.
Zaburzenia czynności wątroby
Zaburzenia czynności wątroby nie miały istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę
semaglutydu. Właściwości farmakokinetyczne semaglutydu oceniano u pacjentów z łagodnymi,
umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby w porównaniu z pacjentami
z prawidłową czynnością wątroby w badaniu, w którym semaglutyd był podawany raz na dobę przez
10 kolejnych dni.
Choroby górnego odcinka przewodu pokarmowego
Choroby górnego odcinka przewodu pokarmowego [zapalenie żołądka i (lub) refluks żołądkowoprzełykowy] nie miały istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę semaglutydu. Właściwości
farmakokinetyczne oceniono u pacjentów z cukrzycą typu 2 i chorobami górnego odcinka przewodu
pokarmowego lub bez nich, po podaniu semaglutydu raz na dobę przez 10 kolejnych dni. Takie same
wnioski wyciągnięto na podstawie danych uzyskanych z badań fazy IIIa dotyczących pacjentów
z cukrzycą typu 2 i chorobami górnego odcinka przewodu pokarmowego.
Dzieci i młodzież
Nie badano stosowania semaglutydu u dzieci i młodzieży.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne, wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących
bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym lub genotoksyczności, nie ujawniają
szczególnego zagrożenia dla człowieka.
Wynikiem działania leków z grupy agonistów receptora GLP-1 u gryzoni były nie stanowiące
zagrożenia dla życia guzy tarczycy wywodzące się z komórek C. W trwających dwa lata badaniach
nad rakotwórczością u szczurów i myszy semaglutyd przy klinicznie istotnej ekspozycji wywoływał
guzy tarczycy wywodzące się z komórek C. Nie zaobserwowano występowania żadnych innych
guzów związanych z leczeniem. Guzy wywodzące się z komórek C u gryzoni są wynikiem
niegenotoksycznego, swoistego mechanizmu, w którym pośredniczy receptor GLP-1, a na który
gryzonie są szczególnie wrażliwe. Znaczenie tego mechanizmu u ludzi uważa się za niewielkie, lecz
nie można wykluczyć go całkowicie.
W badaniach płodności u szczurów semaglutyd nie wpływał na reprodukcyjność ani płodność
samców. U samic szczurów przy dawkach powodujących zmniejszenie masy ciała matki stwierdzano
wydłużenie cyklu jajeczkowania oraz niewielkie skrócenie fazy ciałka żółtego (zmniejszenie liczby
owulacji).
W badaniach rozwoju zarodkowo-płodowego szczurów semaglutyd wykazywał działanie
embriotoksyczne przy ekspozycji mniejszej niż ekspozycja klinicznie istotna. Semaglutyd wywoływał
znaczne zmniejszenie masy ciała matki oraz przeżywalności i wzrostu zarodków. U płodów
obserwowano ciężkie deformacje szkieletowe i trzewne, w tym wpływ na kości długie, żebra, kręgi,
ogon, naczynia krwionośne i komory mózgu. Wyniki oceny mechanistycznej wskazują, że mechanizm
21
embriotoksyczności obejmował zachodzące za pośrednictwem receptorów GLP-1 zaburzenie podaży
substancji odżywczych do zarodka poprzez szczurzy pęcherzyk żółtkowy. Ze względu na różnice
w anatomii i czynności pęcherzyka żółtkowego między poszczególnymi gatunkami oraz ze względu
na brak ekspresji receptora GLP-1 w pęcherzyku żółtkowym u naczelnych innych niż ludzie, uznaje
się za mało prawdopodobne, że opisywany mechanizm może mieć znaczenie u ludzi. Jednakże, nie
można wykluczyć bezpośredniego wpływu semaglutydu na płód.
W badaniach dotyczących szkodliwego wpływu na reprodukcję królików i małp cynomolgus
stwierdzono zwiększony odsetek poronień i nieznacznie zwiększoną częstość nieprawidłowości
rozwoju płodu przy klinicznie istotnej ekspozycji. Te obserwacje były zbieżne ze znacznym
zmniejszeniem masy ciała matki, wynoszącym do 16%. Nie wiadomo, czy obserwowane skutki miały
związek ze zmniejszonym spożyciem pokarmów przez matkę w związku z bezpośrednim działaniem
na GLP-1.
Dokonano oceny wzrostu i rozwoju pourodzeniowego u małp cynomolgus. Stwierdzono nieznacznie
mniejsze rozmiary niemowląt przy urodzeniu, jednak w okresie karmienia piersią różnice ulegały
zatarciu.
U młodych szczurów semaglutyd powodował opóźnienie dojrzewania płciowego zarówno u samców,
jak i u samic. Obserwowane opóźnienia nie miały wpływu na płodność i zdolność do reprodukcji
u każdej z płci, jak również na zdolność utrzymania ciąży u samic.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Sól sodowa kwasu salkaprozowego
Powidon K90
Celuloza, mikrokrystaliczna
Magnezu stearynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 mg: 24 miesiące
7 mg: 30 miesięcy
14 mg: 30 miesięcy.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w oryginalnym blistrze w celu ochrony przed światłem i wilgocią. Brak specjalnych
zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii aluminiowej (Aluminium/Aluminium).
Wielkości opakowań dla 3 mg tabletki: 10, 30, 60, 90 i 100 tabletek.
Wielkości opakowań dla 7 mg tabletki: 10, 30, 60, 90 i 100 tabletek.
Wielkości opakowań dla 14 mg tabletki: 10, 30, 60, 90 i 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
22
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie
z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Novo Nordisk A/S
Novo Allé
DK-2880 Bagsværd
Dania
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/20/1430/001
EU/1/20/1430/002
EU/1/20/1430/003
EU/1/20/1430/004
EU/1/20/1430/005
EU/1/20/1430/006
EU/1/20/1430/007
EU/1/20/1430/008
EU/1/20/1430/009
EU/1/20/1430/010
EU/1/20/1430/011
EU/1/20/1430/012
EU/1/20/1430/013
EU/1/20/1430/014
EU/1/20/1430/015
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03 kwietnia 2020
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym są dostępne na stronie internetowej Europejskiej
Agencji Leków http://www.ema.europa.eu.
23
ANEKS II
A. WYTWÓRCY BIOLOGICZNEJ SUBSTANCJI CZYNNEJ
ORAZ WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA
ZWOLNIENIE SERII
B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE
ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA
C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE
DOPUSZCZENIA DO OBROTU
D. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE
BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA
PRODUKTU LECZNICZEGO
24
A. WYTWÓRCY BIOLOGICZNEJ SUBSTANCJI CZYNNEJ ORAZ WYTWÓRCA
ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII
Nazwa i adres wytwórcy biologicznej substancji czynnej
Novo Nordisk A/S
Hallas Allé
DK-4400 Kalundborg
Dania
Hovione FarmaCiencia S.A.
Quinta Sao Pedro, Sete Casas
PT-2674-506 Loures
Portugalia
Nazwa i adres wytwórcy odpowiedzialnego za zwolnienie serii
Novo Nordisk A/S
Novo Allé
DK-2800 Bagsværd
Dania
B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA
Produkt leczniczy wydawany na receptę.
C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOPUSZCZENIA DO OBROTU
• Okresowe raporty o bezpieczeństwie stosowania (ang. Periodic safety update reports,
PSURs)
Wymagania do przedłożenia okresowych raportów o bezpieczeństwie stosowania tego produktu
leczniczego są określone w wykazie unijnych dat referencyjnych (wykaz EURD), o którym
mowa w art. 107c ust. 7 dyrektywy 2001/83/WE i jego kolejnych aktualizacjach ogłaszanych na
europejskiej stronie internetowej dotyczącej leków.
Podmiot odpowiedzialny powinien przedłożyć pierwszy okresowy raport o bezpieczeństwie
stosowania (PSUR) tego produktu w ciągu 6 miesięcy po dopuszczeniu do obrotu.
D. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO
I SKUTECZNEGO STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
• Plan zarządzania ryzykiem (ang. Risk Management Plan, RMP)
Podmiot odpowiedzialny podejmie wymagane działania i interwencje z zakresu nadzoru nad
bezpieczeństwem farmakoterapii wyszczególnione w RMP, przedstawionym w module 1.8.2
dokumentacji do pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, i wszelkich jego kolejnych
aktualizacjach.
Uaktualniony RMP należy przedstawiać:
• na żądanie Europejskiej Agencji Leków;
• w razie zmiany systemu zarządzania ryzykiem, zwłaszcza w wyniku uzyskania nowych
informacji, które mogą istotnie wpłynąć na stosunek ryzyka do korzyści, lub w wyniku
uzyskania istotnych informacji, dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego
lub odnoszących się do minimalizacji ryzyka.
25
ANEKS III
OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA
26
A. OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ
27
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
ZEWNĘTRZNE PUDEŁKO TEKTUROWE
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rybelsus 3 mg tabletki
semaglutyd
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każda tabletka zawiera 3 mg semaglutydu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Zawiera sód.
Więcej informacji zawiera ulotka dołączona do opakowania.
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
10 tabletek
30 tabletek
60 tabletek
90 tabletek
100 tabletek
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
Podanie doustne.
Jak przyjmować Rybelsus
Przyjmować na pusty żołądek o dowolnej porze dnia.
Przyjmować w całości, popijając niewielką ilością wody (do 120 ml). Nie należy dzielić, zgniatać ani
żuć.
Odczekać co najmniej 30 minut przed posiłkiem lub napojem, lub przed przyjęciem innych leków
doustnych.
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności
28
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Przechowywać w oryginalnym blistrze w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO
PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI
WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Novo Nordisk A/S
Novo Allé
DK-2880 Bagsværd
Dania
12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/20/1430/001 10 tabletek
EU/1/20/1430/002 30 tabletek
EU/1/20/1430/003 60 tabletek
EU/1/20/1430/004 90 tabletek
EU/1/20/1430/011 100 tabletek
13. NUMER SERII
Nr serii
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Rybelsus 3 mg
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR — KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR — DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC
SN
NN
29
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACH
FOLIOWYCH
BLISTRY
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rybelsus 3 mg tabletki
semaglutyd
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Novo Nordisk A/S
3. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności
4. NUMER SERII
Nr serii
5. INNE
30
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
ZEWNĘTRZNE PUDEŁKO TEKTUROWE
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rybelsus 7 mg tabletki
semaglutyd
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każda tabletka zawiera 7 mg semaglutydu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Zawiera sód.
Więcej informacji zawiera ulotka dołączona do opakowania.
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
10 tabletek
30 tabletek
60 tabletek
90 tabletek
100 tabletek
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
Podanie doustne.
Jak przyjmować Rybelsus
Przyjmować na pusty żołądek o dowolnej porze dnia.
Przyjmować w całości, popijając niewielką ilością wody (do 120 ml). Nie należy dzielić, zgniatać ani
żuć.
Odczekać co najmniej 30 minut przed posiłkiem lub napojem, lub przed przyjęciem innych leków
doustnych.
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności
31
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Przechowywać w oryginalnym blistrze w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO
PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI
WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Novo Nordisk A/S
Novo Allé
DK-2880 Bagsværd
Dania
12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/20/1430/014 10 tabletek
EU/1/20/1430/005 30 tabletek
EU/1/20/1430/006 60 tabletek
EU/1/20/1430/007 90 tabletek
EU/1/20/1430/012 100 tabletek
13. NUMER SERII
Nr serii
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Rybelsus 7 mg
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR — KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR — DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC
SN
NN
32
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACH
FOLIOWYCH
BLISTRY
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rybelsus 7 mg tabletki
semaglutyd
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Novo Nordisk A/S
3. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności
4. NUMER SERII
Nr serii
5. INNE
33
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
ZEWNĘTRZNE PUDEŁKO TEKTUROWE
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rybelsus 14 mg tabletki
semaglutyd
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każda tabletka zawiera 14 mg semaglutydu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Zawiera sód.
Więcej informacji zawiera ulotka dołączona do opakowania.
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
10 tabletek
30 tabletek
60 tabletek
90 tabletek
100 tabletek
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
Podanie doustne.
Jak przyjmować Rybelsus
Przyjmować na pusty żołądek o dowolnej porze dnia.
Przyjmować w całości, popijając niewielką ilością wody (do 120 ml). Nie należy dzielić, zgniatać ani
żuć.
Odczekać co najmniej 30 minut przed posiłkiem lub napojem, lub przed przyjęciem innych leków
doustnych.
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności
34
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Przechowywać w oryginalnym blistrze w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO
PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI
WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Novo Nordisk A/S
Novo Allé
DK-2880 Bagsværd
Dania
12. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/20/1430/015 10 tabletek
EU/1/20/1430/008 30 tabletek
EU/1/20/1430/009 60 tabletek
EU/1/20/1430/010 90 tabletek
EU/1/20/1430/013 100 tabletek
13. NUMER SERII
Nr serii
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Rybelsus 14 mg
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR — KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR — DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC
SN
NN
35
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA BLISTRACH LUB OPAKOWANIACH
FOLIOWYCH
BLISTRY
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Rybelsus 14 mg tabletki
semaglutyd
2. NAZWA PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Novo Nordisk A/S
3. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności
4. NUMER SERII
Nr serii
5. INNE
36
B. ULOTKA DLA PACJENTA
37
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta
Rybelsus 3 mg tabletki
Rybelsus 7 mg tabletki
Rybelsus 14 mg tabletki
semaglutyd
Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie
zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Użytkownik leku też może w tym pomóc,
zgłaszając wszelkie działania niepożądane, które wystąpiły po zastosowaniu leku. Aby dowiedzieć się,
jak zgłaszać działania niepożądane — patrz punkt 4.
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona
informacje ważne dla pacjenta.
– Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
– W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
– Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może
zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
– Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub
pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Rybelsus i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Rybelsus
3. Jak przyjmować lek Rybelsus
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Rybelsus
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Rybelsus i w jakim celu się go stosuje
Lek Rybelsus zawiera substancję czynną semaglutyd. Ten lek stosuje się w celu zmniejszenia stężenia
cukru we krwi.
Rybelsus jest stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 u pacjentów dorosłych (w wieku 18 lat
i powyżej) w przypadku, gdy stosowanie tylko diety i wysiłku fizycznego nie wystarcza:
• sam — u pacjentów, którzy nie mogą stosować metforminy (innego leku
przeciwcukrzycowego) lub
• z innymi lekami przeciwcukrzycowymi — w przypadku gdy inne leki nie wystarczają do
uzyskania właściwego stężenia cukru we krwi. Mogą to być leki przyjmowane doustnie lub we
wstrzyknięciach, jak np. insulina.
Ważne jest, aby kontynuować stosowanie diety i wysiłku fizycznego zgodnie z planem zaleconym
przez lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.
Co to jest cukrzyca typu 2?
Cukrzyca typu 2 jest chorobą, w której organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub
wytwarzana insulina nie zmniejsza stężenia cukru we krwi tak, jak powinna. W niektórych
przypadkach we krwi pojawia się zbyt dużo cukru. Zwiększenie stężenia cukru we krwi utrzymujące
się przez długi czas może prowadzić do szkodliwych skutków, takich jak problemy z sercem, choroby
nerek i choroby oczu oraz zaburzenia krążenia w kończynach. Dlatego ważne jest, aby utrzymać
stężenie cukru we krwi w prawidłowym zakresie.
38
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Rybelsus
Kiedy nie przyjmować leku Rybelsus
• jeśli pacjent ma uczulenie na semaglutyd lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
(wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Rybelsus należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką.
Identyfikowalność
W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy zapisać nazwę
i numer serii przyjmowanego leku (umieszczone na opakowaniu zewnętrznym oraz blistrze)
i przekazać te informacje w przypadku zgłaszania działań niepożądanych.
Ogólne:
Ten lek nie jest insuliną i nie powinien być stosowany:
• u pacjentów z cukrzycą typu 1 (kiedy organizm nie wytwarza w ogóle insuliny);
• u pacjentów z cukrzycową kwasicą ketonową. Jest to powikłanie cukrzycy, w którym występuje
duże stężenie cukru we krwi, trudności w oddychaniu, stan splątania, uczucie silnego
pragnienia, słodki zapach z ust lub słodki albo metaliczny posmak w ustach.
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe oraz odwodnienie
W trakcie stosowania tego leku pacjent może mieć nudności lub wymioty; możliwe jest również
wystąpienie biegunki. Są to działania niepożądane, które mogą powodować odwodnienie pacjenta
(utratę płynów). Należy pić odpowiednią ilość płynów w celu uniknięcia odwodnienia. Ma to
szczególne znaczenie w przypadku pacjentów z chorobą nerek. W przypadku jakichkolwiek pytań lub
wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem.
Silny i uporczywy ból brzucha może być wynikiem zapalenia trzustki
W przypadku wystąpienia silnego i uporczywego bólu w obrębie brzucha należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem, ponieważ ból może być objawem ostrego zapalenia trzustki.
Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia)
Przyjmowanie leku zawierającego pochodną sulfonylomocznika lub insuliny wraz z lekiem Rybelsus
może zwiększać ryzyko wystąpienia małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii). Objawy
zapowiadające małe stężenie cukru we krwi – patrz punkt 4.
Lekarz może poprosić pacjenta o mierzenie stężeń cukru we krwi. Ułatwi to podjęcie decyzji, czy
należy zmienić dawkę pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny w celu zmniejszenia ryzyka małego
stężenia cukru we krwi.
Cukrzycowa choroba oczu (retinopatia cukrzycowa)
Szybka poprawa kontroli cukru we krwi może powodować przemijające nasilenie się cukrzycowej
choroby oczu. Jeśli pacjent ma cukrzycową chorobę oczu lub gdy w trakcie przyjmowania tego leku
wystąpią jakiekolwiek problemy ze wzrokiem, należy powiedzieć o tym lekarzowi.
Odpowiedź na leczenie
Mniejsza niż oczekiwano odpowiedź na leczenie semaglutydem może wynikać z małego wchłaniania
spowodowanego zmiennością wchłaniania i małą całkowitą biodostępnością. W celu uzyskania
optymalnego działania semaglutydu należy postępować zgodnie z instrukcjami podanymi w punkcie
3.
Dzieci i młodzież
Ten lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ
nie określono skuteczności ani bezpieczeństwa jego stosowania w tej grupie wiekowej.
39
Lek Rybelsus a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
W szczególności należy poinformować lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę o przyjmowaniu leków
zawierających którąkolwiek z następujących substancji:
• lewotyroksyna, stosowana w chorobach tarczycy. W przypadku przyjmowania leku Rybelsus
wraz z lewotyroksyną lekarz może wymagać sprawdzenia stężenia hormonów tarczycy;
• warfaryna lub inne podobne leki przyjmowane doustnie w celu zmniejszenia krzepliwości krwi
(doustne leki przeciwzakrzepowe). Może zaistnieć konieczność częstszego wykonywania badań
oceniających krzepliwość krwi;
• jeśli pacjent stosuje insulinę, lekarz prowadzący poinformuje, jak zmniejszyć dawkę insuliny
i zaleci częstsze kontrolowanie stężenia glukozy we krwi, aby uniknąć hiperglikemii (duże
stężenie glukozy we krwi) i cukrzycowej kwasicy ketonowej (powikłanie cukrzycy
występujące, gdy organizm nie zużywa glukozy z powodu niedostatecznej ilości insuliny).
Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Leku nie należy stosować w okresie ciąży, gdyż nie wiadomo, czy może mieć on szkodliwy wpływ na
nienarodzone dziecko. W związku z powyższym w trakcie przyjmowania leku zaleca się zapobieganie
ciąży. Kobiety planujące ciążę powinny zaprzestać stosowania tego leku co najmniej na dwa miesiące
przed zajściem w ciążę. W przypadku zajścia w ciążę w trakcie stosowania tego leku, należy
natychmiast poinformować o tym lekarza, ponieważ będzie się to wiązało z koniecznością zmiany
leczenia.
Nie należy stosować tego leku w okresie karmienia piersią, gdyż nie wiadomo, czy przenika do mleka
matki.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
W przypadku stosowania tego leku w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną może
wystąpić małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia), co może zmniejszać u pacjenta zdolność
koncentracji. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn w przypadku pojawienia się
jakichkolwiek objawów małego stężenia cukru we krwi. Informacje na temat zwiększonego ryzyka
małego stężenia cukru we krwi, patrz punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”; objawy
zapowiadające małe stężenie cukru we krwi, patrz punkt 4. W celu uzyskania dalszych informacji
należy skontaktować się z lekarzem.
Lek Rybelsus zawiera sód
Ten lek zawiera 23 mg sodu (główny składnik soli kuchennej) w każdej tabletce. Odpowiada to
1% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
3. Jak przyjmować lek Rybelsus
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy
zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Zalecana dawka leku Rybelsus
• Dawka początkowa to jedna tabletka 3 mg raz na dobę przez jeden miesiąc.
• Po upływie jednego miesiąca lekarz zwiększy dawkę leku do 7 mg raz na dobę.
• Lekarz może zwiększyć dawkę do 14 mg raz na dobę, jeśli u pacjenta nie dojdzie do osiągnięcia
odpowiedniej kontroli stężenia cukru we krwi po zastosowaniu dawki 7 mg raz na dobę.
Lekarz zaleci dawkę leku odpowiednią dla pacjenta. Nie należy zmieniać dawki bez zalecenia lekarza.
Nie zaleca się przyjmowania dwóch tabletek zawierających dawkę 7 mg w celu osiągnięcia działania
dawki 14 mg, ponieważ nie zostało to zbadane.
40
Przyjmowanie leku Rybelsus
• Tabletki leku Rybelsus należy przyjmować na pusty żołądek o dowolnej porze dnia.
• Tabletkę leku Rybelsus należy połknąć w całości, popijając niewielką ilością wody (do 120 ml).
Tabletki nie należy dzielić, zgniatać ani żuć, ponieważ nie wiadomo czy wpływa to na
wchłanianie semaglutydu.
• Po przyjęciu tabletki leku Rybelsus należy odczekać co najmniej 30 minut przed pierwszym
posiłkiem lub napojem w danym dniu, lub przed przyjęciem innych leków doustnych. Skrócenie
tego czasu poniżej 30 minut spowoduje zmniejszenie wchłaniania semaglutydu.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Rybelsus
W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Rybelsus należy natychmiast skontaktować
się z lekarzem. Mogą wystąpić objawy niepożądane, na przykład nudności.
Pominięcie przyjęcia leku Rybelsus
Jeśli pacjent zapomni o przyjęciu dawki leku danego dnia, powinien ją pominąć i przyjąć kolejną
dawkę leku następnego dnia.
Przerwanie przyjmowania leku Rybelsus
Nie należy przerywać stosowania tego leku bez konsultacji z lekarzem. W przypadku przerwania
stosowania leku stężenie cukru we krwi może się zwiększyć.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się
do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, choć nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie działania niepożądane
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)
• powikłania wynikające z cukrzycowej choroby oczu (retinopatii cukrzycowej). Jeśli w trakcie
leczenia wystąpią jakiekolwiek problemy ze wzrokiem, na przykład zaburzenia widzenia,
należy powiadomić o tym lekarza.
Rzadko (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 pacjentów)
• ciężkie reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne). Pacjent musi uzyskać natychmiast pomoc
medyczną i natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku wystąpienia objawów,
takich jak trudności z oddychaniem, obrzęk twarzy i gardła, świszczący oddech, przyspieszone
bicie serca, blada i chłodna skóra, zawroty głowy lub uczucie osłabienia.
• stan zapalny trzustki (ostre zapalenie trzustki), mogący powodować silny ból brzucha i pleców,
który nie ustępuje. W przypadku wystąpienia takich objawów należy natychmiast skontaktować
się z lekarzem.
Inne działania niepożądane
Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów)
• nudności — zwykle przemijające,
• biegunka — zwykle przemijająca,
• małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) w przypadku stosowania tego leku w skojarzeniu
z lekiem zawierającym pochodną sulfonylomocznika lub insuliną. Lekarz może zmniejszyć
dawki innych leków przed zastosowaniem tego leku.
Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi mogą pojawić się nagle. Mogą to być: zimne
poty, chłodna i blada skóra, ból głowy, przyspieszone bicie serca, nudności lub silny głód, zaburzenia
41
widzenia, senność lub uczucie osłabienia, nerwowość, niepokój lub stan splątania, zaburzenia
koncentracji lub drżenie.
Lekarz udzieli informacji na temat, jak leczyć objawy spowodowane małym stężeniem cukru we krwi
i jak się zachować w przypadku pojawiania się objawów zapowiadających ten stan.
Często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 pacjentów)
• małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) w przypadku stosowania tego leku w skojarzeniu
z doustnym lekiem przeciwcukrzycowym, innym niż pochodna sulfonylomocznika lub insuliną
• wymioty
• dolegliwości żołądkowe lub niestrawność
• zapalenie żołądka — objawy takie jak ból brzucha, nudności lub wymioty
• refluks lub zgaga — inaczej „choroba refluksowa przełyku”
• ból brzucha
• wzdęcie brzucha
• zaparcie
• uczucie zmęczenia
• zmniejszenie apetytu
• nadmierna ilość gazów jelitowych (wzdęcia)
• zwiększona aktywność enzymów trzustkowych (takich jak lipaza i amylaza), potwierdzona
wynikami badań krwi.
Niezbyt często (mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób)
• zmniejszenie masy ciała
• kamienie żółciowe
• odbijanie się
• przyspieszone tętno
• reakcje alergiczne, takie jak wysypka, swędzenie lub pokrzywka.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Rybelsus
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i opakowaniu
zewnętrznym po: „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią. Brak
specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania leku.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Rybelsus
• Substancją czynną leku jest semaglutyd. Każda tabletka zawiera 3, 7 lub 14 mg semaglutydu.
• Pozostałe składniki to: sól sodowa kwasu salkaprozowego, powidon K90, celuloza
mikrokrystaliczna, magnezu stearynian.
42
Jak wygląda lek Rybelsus i co zawiera opakowanie
Tabletki leku Rybelsus 3 mg są białe lub jasnożółte i mają owalny kształt (7,5 mm x 13,5 mm). Na
jednej stronie znajduje się cyfra „3”, a na drugiej napis „novo”.
Tabletki leku Rybelsus 7 mg są białe lub jasnożółte i mają owalny kształt (7,5 mm x 13,5 mm). Na
jednej stronie znajduje się cyfra „7”, a na drugiej napis „novo”.
Tabletki leku Rybelsus 14 mg są białe lub jasnożółte i mają owalny kształt (7,5 mm x 13,5 mm). Na
jednej stronie znajduje się cyfra „14”, a na drugiej napis „novo”.
Tabletki 3 mg, 7 mg i 14 mg są dostępne w blistrach z folii aluminiowej zawierających po 10, 30, 60,
90 i 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne w danym kraju.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Novo Nordisk A/S
Novo Allé
DK-2880 Bagsværd
Dania
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków
http://www.ema.europa.eu.