Czynniki krzepnięcia II, VII, IX i X (znane także jako kompleks protrombiny) są produkowane w wątrobie i pozostają biologicznie nieaktywne aż do momentu karboksylacji cząsteczek kwasu glutaminowego w nich zawartych. Ten proces aktywacji wymaga obecności witaminy K. Substancje blokujące działanie witaminy K przeszkadzają w aktywacji tych czynników krzepnięcia, prowadząc do zahamowania procesu krzepnięcia.

Acenokumarol po podaniu doustnym jest szybko i prawie w pełni wchłaniany z przewodu pokarmowego. Około 99% substancji łączy się z białkami osocza, przy czym aktywna jest tylko forma niezwiązana. Jest metabolizowany w wątrobie i głównie wydalany z moczem, w mniejszym stopniu z kałem. Działanie leku pojawia się po upływie 24-48 godzin od podania, osiąga maksimum po 36-48 godzinach, a efekt utrzymuje się przez 48-96 godzin.

Lek powinien być stosowany w celu zapobiegania oraz leczenia powikłań związanych z zakrzepami.

Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawkowania suplementu. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

W trakcie terapii możliwe są krwawienia. Należy unikać stosowania innych leków bez konsultacji z lekarzem.

Kalcyfilaksja to rzadka choroba, która charakteryzuje się zwapnieniem naczyń krwionośnych i martwicą skóry, czasami kończącą się śmiercią. Najczęściej występuje u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością nerek, poddawanych dializie lub z czynnikami ryzyka, takimi jak niedobór białka C lub S, hiperfosfatemia, hiperkalcemia lub hipoalbuminemia. Preparaty z grupy antagonistów witaminy K mogą rzadko prowadzić do kalcyfilaksji, nawet u osób bez chorób nerek. W razie diagnozy tej choroby, konieczna jest konsultacja z lekarzem w celu rozpoczęcia odpowiedniego leczenia oraz ewentualnego zaprzestania stosowania preparatu.

Osoby, u których zachodzi:
• nadczynność tarczycy, nowotwory, problemy z nerkami, infekcje lub stany zapalne
• zaburzenia czynności wątroby (co może wpłynąć na proces krzepnięcia krwi)
• ciężka niewydolność serca (szczególnie przy ustalaniu dawkowania, gdzie zastój krwi w wątrobie może zakłócić produkcję składników krzepnięcia; w razie potrzeby, konieczne może być zwiększenie dawki preparatu)
• podejrzenie niedoboru białka C lub S (obserwowanie nietypowego krwawienia po urazach)
• problemy z nerkami (co może prowadzić do zaburzeń krzepnięcia i większego ryzyka krwawień), powinny zachować ostrożność przy stosowaniu preparatu.

Zaburzenia wchłaniania w przewodzie pokarmowym mogą zmieniać działanie przeciwzakrzepowe preparatu.

W przypadku osób w podeszłym wieku, szczególnie z zaawansowaną miażdżycą, zaleca się stosowanie mniejszych dawek preparatu oraz regularne monitorowanie parametrów laboratoryjnych.

W trakcie terapii przeciwzakrzepowej, należy unikać wstrzykiwań domięśniowych. Wstrzykiwania dożylnego i podskórnego nie są związane z takimi komplikacjami.

W sytuacjach, gdzie konieczne jest skrócenie czasu protrombinowego z powodu planowanych procedur diagnostycznych lub leczniczych (np. angiografia, punkcja lędźwiowa, małe zabiegi chirurgiczne, ekstrakcja zęba, itp.), należy zachować ostrożność i ścisłą kontrolę nad pacjentem.

Podczas terapii należy unikać nadmiernej konsumpcji pokarmów bogatych w witaminę K1.

Preparat zawiera laktozę, dlatego osoby z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub problemami z wchłanianiem glukozy-galaktozy nie powinny go stosować.

W trakcie ciąży nie należy przyjmować żadnych leków bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. Przed zastosowaniem jakiejkolwiek substancji chemicznej w okresie ciąży lub podczas karmienia piersią, należy skonsultować się z lekarzem, aby omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane z jej stosowaniem. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz zajście w ciążę, skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem leku.

Stosowanie tego leku u kobiet w ciąży jest przeciwwskazane. Decyzję dotyczącą ewentualnego kontynuowania karmienia piersią w trakcie stosowania acenokumarolu powinien podjąć lekarz po dokładnym rozważeniu korzyści i ryzyka związanego z jego stosowaniem.

Jak każdy lek, również Acenokumarol WZF może wywoływać efekty uboczne, chociaż nie muszą one pojawić się u wszystkich pacjentów stosujących ten lek. Ważne jest, że oczekiwane korzyści z przyjmowania leku zwykle przewyższają szkody wynikające z ewentualnych działań niepożądanych.

Najpoważniejszymi powikłaniami leczenia przeciwzakrzepowego są krwawienia o różnym stopniu nasilenia: niewyjaśnione krwawienia z nosa lub dziąseł, siniaki nieznanego pochodzenia, obfite krwawienia po skaleczeniu lub z rany, krwawienie miesiączkowe, nieoczekiwane krwawienie z dróg moczowych, obecność krwi w moczu, krwiste lub czarne, smoliste stolce, kaszel z krwawą plwociną lub krwawe wymioty, krwawienie do skóry, mózgu lub oczu.

Często może wystąpić krwotok (w zależności od dawki leku, wieku pacjenta i rodzaju choroby podstawowej, niezależnie od czasu trwania leczenia).

Rzadziej mogą pojawić się: reakcje alergiczne (pokrzywka, wysypka), utrata apetytu, nudności, wymioty, łysienie.

Bardzo rzadko mogą wystąpić: zapalenie naczyń, uszkodzenie wątroby, martwica skóry z krwotokiem (zazwyczaj związana z wrodzonym niedoborem białka C lub białka S).

Ponadto, z nieznaną częstością, może pojawić się zespół kalcyfikacyjny.