Substancją czynną leku jest sertralina, która należy do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Serotonina pełni istotną rolę w komunikacji między neuronami poprzez działanie jako mediator w synapsach. Sertralina hamuje wychwyt zwrotny serotoniny, co prowadzi do wydłużenia czasu działania serotoniny i zwiększenia impulsów nerwowych. Lek nie działa kardiotoksycznie ani sedatywnie, ponieważ ma małe powinowactwo do innych receptorów.

Preparat jest zalecany do stosowania w terapii:
· zaburzeń nastroju, w tym depresji z towarzyszącymi objawami lękowymi, oraz w profilaktyce nawrotów epizodów depresyjnych
· zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u osób dorosłych i dzieci powyżej 6. roku życia
· zespołu lęku panicznego z lękiem przed otwartymi przestrzeniami lub bez niego
· zespołu pourazowego stresu
· zespołu lęku społecznego (fobii społecznej).

Niestety, chociaż mogą istnieć wskazania do używania tego preparatu, nie zawsze jest to możliwe. Nie wolno go stosować w przypadku alergii na którykolwiek składnik preparatu.
Należy unikać jednoczesnego stosowania inhibitorów MAO oraz pimozydu z sertraliną.

Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawki tego preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.
Nie zaleca się stosowania tego preparatu u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia (z wyjątkiem osób powyżej 6. roku życia cierpiących na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne). Brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania tego preparatu u dzieci odnośnie wzrostu, dojrzewania, a także rozwoju poznawczego i zachowania. Jeśli lekarz uzna za konieczne leczenie dziecka tym preparatem, należy monitorować rozwój chorego oraz jego zachowanie pod kątem pojawienia się myśli samobójczych (w tej grupie wiekowej ryzyko takich myśli jest największe). W przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów należy natychmiast skontaktować się z pediatrą.
U niektórych osób, zwłaszcza w ciągu dwóch pierwszych tygodni leczenia, może dojść do paradoksalnego nasilenia objawów lękowych. Aby temu zapobiec, lekarz zaleci rozpoczęcie stosowania preparatu od małych dawek.
Efekty leczenia sertraliną stają się widoczne po kilku tygodniach stosowania, choć czasami może to potrwać dłużej. Osoby z tendencjami do myśli samobójczych związanych z depresją powinny być monitorowane przez lekarza w tym okresie, ze względu na ryzyko prób samobójczych związane ze stosowaniem preparatu. W szczególności osoby do 25. roku życia stanowią grupę o podwyższonym ryzyku. Wszelkie zauważone niepokojące zmiany zachowania powinny być natychmiast zgłoszone lekarzowi.
Stosowanie preparatu może prowadzić u niektórych osób do wystąpienia akatyzji (nieprzyjemne lub uciążliwe niepokojenie ruchowe i pragnienie ruchu, często z towarzyszącą niezdolnością do siedzenia lub stania), zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia. W takiej sytuacji lekarz najprawdopodobniej nie będzie zwiększał dawki leku.
U osób z niewydolnością nerek należy zachować ostrożność.
Niezaleca się stosowania tego preparatu u osób chorych na padaczkę, chyba że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne. W przypadku wystąpienia napadów padaczkowych podczas leczenia, należy skonsultować się z lekarzem; być może konieczne będzie przerwanie stosowania preparatu.
W razie reakcji nadwrażliwości (wysypka, pokrzywka) o nieznanym pochodzeniu należy skonsultować się z lekarzem, który najprawdopodobniej zaleci zaprzestanie stosowania preparatu.
Osoby cierpiące na manię powinny być pod stałą obserwacją lekarza podczas leczenia (w przypadku wystąpienia epizodu maniakalnego stosowanie preparatu zostanie przerwane).
Nie należy nagle przerywać leczenia, ponieważ może to prowadzić do reakcji odstawienia. Ryzyko wystąpienia tych objawów zależy od kilku czynników, w tym od długości leczenia, wielkości dawki oraz tempa zmniejszania dawki. Najczęstsze objawy to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), problemy ze snem (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), pobudzenie lub niepokój, nudności i/wymioty, drżenie i ból głowy. Zazwyczaj są one łagodne lub umiarkowanie silne, jednak u niektórych osób mogą być ciężkie. Często pojawiają się w ciągu kilku pierwszych dni po odstawieniu leku, ale czasami występują, gdy pacjent zapomni o przyjęciu jednej dawki. Aby zapobiec ich wystąpieniu, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki preparatu przez kilka tygodni lub miesięcy, zgodnie z zaleceniami lekarza.

Czy to lekarstwo ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Leki psychoaktywne mogą zakłócać zdolność podejmowania decyzji i reakcji w nagłych sytuacjach. Bądź ostrożny!

Tabletki doustne są zalecane w leczeniu depresji oraz innych zaburzeń psychicznych. Dawkowanie preparatu powinno być odpowiednio dostosowane przez lekarza, a możliwe skutki uboczne należy zgłosić specjalistycznej opiece medycznej. W przypadku osób starszych lub z problemami nerkowymi i wątrobowymi należy zachować ostrożność przy stosowaniu leku.

W trakcie ciąży zalecane jest omówienie z lekarzem przed użyciem jakiegokolwiek leku!
Należy pamiętać o skonsultowaniu się z lekarzem przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią, aby wyjaśnić wszelkie wątpliwości dotyczące potencjalnych zagrożeń i korzyści związanych z danym lekiem. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu.
W trakcie ciąży lek należy stosować jedynie w sytuacjach, w których korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu (ryzyko zawsze jest oceniane indywidualnie przez lekarza).
Kobiety w wieku rozrodczym przyjmujące sertralinę powinny korzystać z skutecznej metody antykoncepcji. Podczas stosowania preparatu nie należy karmić piersią.

Jak każdy lek, również Asentra może wywoływać skutki uboczne, choć nie u każdego pacjenta stosującego ten lek. Należy pamiętać, że korzyści z jego stosowania zazwyczaj przewyższają szkody wynikające z ewentualnych działań niepożądanych.
Do częstych skutków ubocznych należą: brak apetytu, bezsenność, drżenie, niepokój, bóle głowy, zawroty głowy, senność, mdłości, biegunka, zaparcia, suchość ust, zmniejszone libido, zaburzenia erekcji u mężczyzn, nieregularne miesiączkowanie, nadmierne pocenie się, utrata wagi.
Rzadziej mogą wystąpić: małopłytkowość, leukopenia, krwotoki, hiperprolaktynemia, problemy z tarczycą, spadek poziomu sodu we krwi, objawy depresji, halucynacje, agresywne zachowania, mania, zaburzenia lękowe, drgawki, problemy z ruchem, kołatanie serca, ból w klatce piersiowej, zmiany ciśnienia krwi, obrzęki, omdlenia, przyspieszone tętno, bóle brzucha, wymioty, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, żółtaczka, wzrost enzymów wątrobowych, reakcje alergiczne, wysypka skórna, priapizm.
Istnieją zarejestrowane przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych podczas leczenia sertraliną oraz krótko po jego zakończeniu.