Niektóre warunki zdrowotne mogą spowodować konieczność zmiany dawkowania preparatu. W niektórych sytuacjach mogą być wymagane dodatkowe badania kontrolne.

Zawsze skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu, zwłaszcza jeśli w przeszłości wystąpiły u Ciebie reakcje alergiczne na podobne leki. Należy również być ostrożnym przy stosowaniu preparatu u osób z nadwrażliwością na pewne substancje. W przypadku pojawienia się objawów niepożądanych, należy przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem.

Długotrwałe stosowanie antybiotyków może prowadzić do tworzenia opornych bakterii i grzybów. W przypadku nowych zakażeń podczas leczenia należy skonsultować się z lekarzem. Ponadto, należy być ostrożnym przy stosowaniu preparatu u osób z alergią lub astmą.

Podczas leczenia mogą wystąpić ciężkie reakcje skórne, dlatego w przypadku zmian skórnych należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem.

W długotrwałym stosowaniu preparatu mogą pojawić się również inne zaburzenia, dlatego ważne jest regularne monitorowanie stanu zdrowia podczas terapii.

Osoby z niewydolnością nerek wymagają dostosowania dawkowania, podobnie jak pacjenci stosujący inne leki o działaniu nefrotoksycznym.

W przypadku pojawienia się działań niepożądanych, należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem. Przedłużające się leczenie może prowadzić do poważnych powikłań, dlatego ważne jest stałe monitorowanie stanu zdrowia podczas terapii.

Pamiętaj, że przyjmowanie leków może wpływać na czynność wątroby, dlatego zalecane jest regularne kontrolowanie stanu tego narządu.

Pamiętaj również o możliwych reakcjach alergicznych i o konieczności przerwania leczenia w razie wystąpienia niepożądanych objawów.

Preparat jest postacią proszku do przygotowania roztworu do podania dożylnego lub infuzji. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dostosuje dawkowanie indywidualnie, zależnie od wskazań, nasilenia zakażenia, wrażliwości na drobnoustroje i stanu pacjenta. W niektórych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest zmiana dawkowania.

Dla dorosłych i dzieci powyżej 12. roku życia: W przypadku łagodnych i umiarkowanych zakażeń stosuje się 1 g co 12 godzin. W przypadku ciężkich zakażeń lekarz może zalecić do 12 g na dobę w 3-4 podzielonych dawkach. Dawki do 6g na dobę należy podawać co najmniej w 2 dawkach co 12 godzin, a dawki większe niż 6g na dobę co najmniej w 3-4 dawkach co 8 lub 6 godzin. Dla niemowląt i dzieci do ukończenia 12. roku życia: 50-150 mg/kg masy ciała na dobę w 2-4 podzielonych dawkach. W bardzo ciężkich zakażeniach, zwłaszcza zagrażających życiu, lekarz może zwiększyć dawkę do 200 mg/kg masy ciała na dobę w podzielonych dawkach. Dla wcześniaków i noworodków: Nie przekraczać dawki 50 mg/kg masy ciała na dobę w 2-4 podzielonych dawkach. W przypadku ciężkich zakażeń zagrażających życiu lekarz może zwiększyć dawkę do 150-200 mg/kg masy ciała na dobę w podzielonych dawkach. Niekomplikowana rzeżączka: jednorazowo 1g domięśniowo.

Profilaktyka zakażeń w okresie okołooperacyjnym: 1g 30-90 minut przed zabiegiem chirurgicznym. W zależności od ryzyka zakażenia, lekarz może zalecić kontynuowanie podawania leku po zabiegu. Dla osób z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 5 ml/min) konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza.

Preparat może być podawany dożylnie lub domięśniowo, zgodnie z zaleceniami lekarza. Należy unikać podawania cefotaksymu z lidokainą dożylnie i unikać podawania razem z aminoglikozydami w jednej strzykawce lub płynie do infuzji. Sposób podania leku może powodować zaburzenia rytmu serca, dlatego należy przestrzegać zaleceń lekarza. Lekarz określi także czas trwania leczenia.

Informuj lekarza o wszystkich ostatnio stosowanych lekach, łącznie z tymi dostępnymi bez recepty. Nie stosuj preparatu jednocześnie z lekami bakteriostatycznymi, ponieważ mogą one wzajemnie osłabić swoje działanie przeciwbakteryjne. Ostrożność należy zachować przy równoczesnym stosowaniu preparatu z antybiotykami aminoglikozydowymi lub silnie działającymi lekami moczopędnymi, takimi jak furosemid, ze względu na ryzyko nasilenia nefrotoksyczności.

Probenecyd i inne leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego mogą hamować wydalanie cefotaksymu i zwiększyć jego działanie. Wpływ cefotaksymu na wyniki badań laboratoryjnych: może spowodować fałszywie dodatni wynik testu Coombsa i wpływać na wyniki oznaczeń stężenia glukozy w moczu. W takich sytuacjach należy poinformować lekarza oraz personel laboratorium o stosowaniu cefotaksymu.