Substancją czynną preparatu jest ceftriakson, antybiotyk z grupy cefalosporyn, zaliczany do III generacji tych antybiotyków. Ceftriakson należy do antybiotyków beta-laktamowych, które hamują syntezę ściany komórkowej bakterii, prowadząc do ich śmierci.

Jest stosowany głównie do podania dożylnego lub domięśniowego, gdyż nie wchłania się z przewodu pokarmowego. Ma szerokie spektrum działania i jest odporny na działanie bakteryjnych beta-laktamaz. Ceftriakson przenika do wielu tkanek i płynów ustrojowych, w tym do płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest wydalany głównie z moczem.

Niektóre warunki zdrowotne mogą uniemożliwiać stosowanie lub wymagać dostosowania dawki leku. W niektórych sytuacjach konieczne może być przeprowadzenie dodatkowych badań kontrolnych.

Zawsze przed zastosowaniem leku skonsultuj się z lekarzem, jeżeli w przeszłości występowały u Ciebie reakcje alergiczne na cefalosporyny, penicyliny, inne antybiotyki beta-laktamowe lub inne leki. Unikaj stosowania leku u osób uczulonych na cefalosporyny lub inne antybiotyki beta-laktamowe. Lecz szczególnie ostrożnie pacjentów z łagodną lub umiarkowaną alergią na penicyliny lub inne antybiotyki beta-laktamowe, ponieważ istnieje ryzyko reakcji krzyżowej.

Poważne reakcje alergiczne, włącznie z wstrząsem anafilaktycznym, mogą zagrażać życiu. W przypadku ich wystąpienia należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem. Ciężkie reakcje skórne również mogą stanowić zagrożenie dla życia.

Podczas leczenia infekcji wywołanych przez krętki może pojawić się tzw. reakcja Jarischa i Herxheimera, objawiająca się gorączką, bólami głowy, dreszczami i innymi objawami. Jest to wynik działania bakteriobójczego, które prowadzi do uwolnienia toksyn z uszkodzonych komórek bakterii. Zazwyczaj objawy te ustępują samoistnie.

Ważne jest unikanie mieszania leku ceftriaksonu z roztworami zawierającymi wapń u pacjentów w każdym wieku. U wcześniaków i niemowląt w pierwszym miesiącu życia mieszanie leku z roztworami wapnia może prowadzić do zgonu.

Podawanie leku ceftriaksonu i wapnia w krótkim odstępie czasu, o ile linie infuzyjne są wkłute w różne miejsca lub zostaną dokładnie przepłukane, może być stosowane u pacjentów powyżej 28. dnia życia. Jednakże w sytuacjach problemowych należy skonsultować się z lekarzem.

U noworodków i wcześniaków, u których wiązanie bilirubiny jest zaburzone, stosowanie leku jest przeciwwskazane, ze względu na ryzyko encefalopatii bilirubinowej. W okresie długotrwałego stosowania leku, ważne jest regularne monitorowanie morfologii krwi.

Stosowanie leku może powodować niedokrwistość hemolityczną, w tym ciężką, która może prowadzić do zgonu. W przypadku wystąpienia niedokrwistości konieczne jest przerwanie stosowania leku i konsultacja z lekarzem.

Pamiętaj, że długotrwałe stosowanie antybiotyków może skutkować nadmiernym rozwojem opornych bakterii i grzybów. W razie pojawienia się nowych zakażeń bakteryjnych lub grzybiczych należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Osoby z ciężką niewydolnością nerek i/lub wątroby powinny być pod stałą obserwacją kliniczną.

Lek ceftriakson może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, dlatego ważne jest poinformowanie personelu medycznego o stosowaniu tego leku przed przeprowadzeniem testów.

Stosowanie leku może związane być z wytrącaniem soli wapniowych w organizmie, co może być widoczne w badaniu USG. Objawy te zazwyczaj ustępują po zakończeniu leczenia.

Istnieje zwiększone ryzyko zapalenia trzustki u osób z chorobami dróg żółciowych lub innymi czynnikami ryzyka. W razie wątpliwości, należy skonsultować się z lekarzem.

Podsumowując, lek ceftriakson jest skutecznym lekiem, ale wymaga ostrożnego stosowania i regularnej kontroli medycznej ze względu na potencjalne działania niepożądane, które mogą wystąpić w trakcie jego stosowania.

Preparat jest w postaci proszku do przygotowania roztworu do wstrzyknięć domięśniowych lub dożylnych lub do wlewu dożylnego. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazań medycznych.

Dorośli i dzieci powyżej 12 roku życia przyjmują 1-2 g preparatu raz na dobę, w zależności od rodzaju zakażenia. Noworodki, niemowlęta i dzieci do 12 roku życia przyjmują dawkę w zależności od masy ciała. Preparat należy podawać zgodnie z zaleceniami lekarza, unikając kontaktu z roztworami zawierającymi wapń. Pamiętaj, by kontynuować leczenie przez kilka dni po ustąpieniu objawów zakażenia.

Powiedz lekarzowi o wszystkich stosowanych lekach, nawet tych bez recepty. Uważaj, nie stosuj roztworów zawierających wapń do przygotowania lub rozcieńczania ceftriaksonu. Interakcja preparatu z solami wapnia może być niebezpieczna, zwłaszcza u wcześniaków i noworodków. Starannie kontroluj dawkowanie leków przeciwzakrzepowych podczas stosowania ceftriaksonu.

Ostrożnie stosuj ceftriakson z antybiotykami aminoglikozydowymi, ze względu na ryzyko dla nerek. Unikaj jednoczesnego stosowania ceftriaksonu i chloramfenikolu, ponieważ mogą one wzajemnie osłabić działanie. Nie stwierdzono interakcji ceftriaksonu z doustnymi preparatami zawierającymi wapń. Probenecyd nie wpływa na wydalanie ceftriaksonu. Ceftriakson może wpłynąć na wyniki testów laboratoryjnych, dlatego poinformuj o stosowaniu preparatu podczas badań.