Lek jest zalecany do leczenia infekcji spowodowanych przez bakterie wrażliwe na kotrimoksazol:
· infekcje dróg oddechowych - w przypadku ostrych epizodów przewlekłego zapalenia oskrzeli, gdy istnieją przesłanki przemawiające za wyborem kotrimoksazolu zamiast pojedynczego antybiotyku
· zapalenie ucha środkowego, gdy istnieją przesłanki przemawiające za wyborem kotrimoksazolu zamiast pojedynczego antybiotyku
· leczenie i profilaktyka zapalenia płuc spowodowanego przez Pneumocystis carinii u dorosłych i dzieci
· infekcje układu moczowego i wrzód miękki (weneryczny)
· zakażenie przewodu pokarmowego, w tym dur brzuszny i biegunka podróżnych.

Niektóre schorzenia oraz inne okoliczności mogą uniemożliwiać stosowanie lub wymagać dostosowania dawek leku. W przypadku podejrzenia lub zdiagnozowania u Ciebie:
· astmy oskrzelowej
· ciężkiej alergii
· zaburzeń nerek
· zaburzeń wątroby
· poważnych zaburzeń krwi
· fenyloketonurii
· niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
· porfirii
· zaburzeń tarczycy
· innych przewlekłych chorób
oraz,
· przy jednoczesnym stosowaniu innych leków
· u osób w podeszłym wieku.
W tych przypadkach należy być szczególnie ostrożnym. Istnieje większe ryzyko wystąpienia silnych działań niepożądanych u tych osób. W przypadku pojawienia się wysypki lub innych poważnych skutków ubocznych należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku. Poważne skutki uboczne, takie jak: zaburzenia w składzie krwi, ciężka postać rumienia wielopostaciowego, martwica skóry, martwica wątroby mogą zagrażać życiu i prowadzić do śmierci. Aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych, stosowanie leku powinno być jak najkrótsze, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku.
W przypadku pojawienia się wysypki skórnej lub poważnych skutków ubocznych, należy przerwać leczenie i skonsultować się z lekarzem.
Osoby, które muszą stosować lek długo, powinny regularnie kontrolować stan krwi. W przypadku znacznego spadku wartości którychkolwiek elementów krwi należy zaprzestać leczenia. Nie zaleca się stosowania leku u osób z poważnymi zaburzeniami krwi. W niektórych przypadkach, podczas leczenia, może wystąpić zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, białych i płytek krwi (pancytopenia).
U osób w podeszłym wieku, z niewydolnością nerek lub z wcześniejszym niedoborem kwasu foliowego mogą wystąpić skutki uboczne związane z brakiem kwasu foliowego. Po zrekompensowaniu braku, objawy te ustępują.
Osoby długotrwale stosujące lek, zwłaszcza osoby z niewydolnością nerek, powinny regularnie badać mocz i funkcje nerek. W trakcie leczenia należy pić dużo płynów, aby zapewnić odpowiednią ilość moczu i zapobiec krystalurii (tworzenie kryształków w moczu).
Stosowanie leku u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej jest możliwe po uprzedniej ocenie przez lekarza, uwzględniającej ryzyko i korzyści. Te osoby są narażone na hemolizę (trwałą degradację krwinek). W takich przypadkach należy stosować minimalne dawki leku i zachować ostrożność (monitorując obecność objawów hemolizy przez odpowiednie badania laboratoryjne).
Osoby z niewydolnością nerek powinny przyjmować dawkę dostosowaną przez lekarza.
Lek zakłóca metabolizm fenyloalaniny; to nie stanowi problemu dla chorych na fenyloketonurię, o ile przestrzegają odpowiedniej diety.
Niektórzy ludzie mogą być bardziej skłonni do indywidualnej nadwrażliwości na sulfonamidy (np. grupa „wolno acetylujących”).
Lek może wpływać na wyniki testów diagnostycznych (może zafałszować wynik pomiaru stężenia kreatyniny we krwi o ok. 10%, metotreksatu we krwi).

Czy ten lek wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?
Brak danych na temat wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń.

Preparat występuje w postaci tabletek lub syropu. Dla dzieci poniżej 12 lat zalecany jest syrop, natomiast dla starszych dzieci i dorosłych dostępne są tabletki. Należy przyjmować preparat doustnie zgodnie z zaleceniami lekarza. Należy unikać przekraczania zaleconych dawek, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.
Preparat może być stosowany w leczeniu zakażeń dróg moczowych oraz zakażeń przewodu pokarmowego spowodowanych bakterią . Dla dorosłych zalecana dawka to 960 mg 2 razy na dobę, natomiast dla dzieci odpowiednio 48 mg/kg masy ciała na dobę podzielone na 2 dawki. Preparat jest także skuteczny w leczeniu zaostrzeń przewlekłego zapalenia oskrzeli oraz ostrego zapalenia ucha środkowego.
W przypadku innych schorzeń, takich jak biegunka podróżnych, zapalenie płuc spowodowane przez bakterię , oraz zapobieganie zakażeniom u osób z upośledzoną odpornością, zaleca się odpowiednie dawki i częstotliwość podawania leku. Preparat powinien być stosowany podczas posiłku lub po nim, a podczas leczenia należy pić dużo płynów. Dla osób z zaburzeniami czynności nerek, zaleca się modyfikację dawkowania zgodnie z zaleceniem lekarza.

W czasie ciąży zawsze skonsultuj się z lekarzem przed przyjęciem jakiegokolwiek leku!
Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią, ważne jest uzyskanie porady lekarza w celu wyjaśnienia wszelkich wątpliwości dotyczących potencjalnych zagrożeń i korzyści związanych z przyjmowaniem danego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, powiadom swojego lekarza o przyjmowaniu tego leku.
Przed zastosowaniem leku w czasie ciąży lub karmienia piersią skonsultuj się z lekarzem. Możliwe jest stosowanie leku w okresie ciąży tylko wtedy, gdy lekarz uzna, że korzyści z terapii przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka. W takim przypadku zaleca się przyjmowanie kwasu foliowego zgodnie z zaleceniami lekarza. Należy unikać stosowania leku w późnym okresie ciąży ze względu na ryzyko uszkodzenia centralnego układu nerwowego u noworodka (żółtaczka jąder podkorowych mózgu).
Nie stosuj tego leku w okresie karmienia piersią.

Jak każdy lek, także Bactrim może wywoływać efekty uboczne, choć nie u wszystkich pacjentów stosujących ten lek. Należy pamiętać, że korzyści z zastosowania leku z reguły przewyższają szkody wynikające z wystąpienia działań niepożądanych.
Możliwe skutki uboczne obejmują: agranulocytozę, niedokrwistość aplastyczną, hemolityczną lub megaloblastyczną, eozynofilię, hipoprotrombinemię, leukopenię, methemoglobinemię, neutropenię, małopłytkowość, zespół choroby posurowiczej, reakcje alergiczne, (również ciężkie i zagrażające życiu), alergiczne zapalenie mięśnia sercowego, obrzęk naczynioruchowy, gorączkę lekową, plamicę, zespół Henocha i Schoenleina, zespół toczniopodobny, dreszcze, wysypki alergiczne, objawy nadwrażliwości dróg oddechowych, rzadko guzkowe zapalenie okołotętnicze, przekrwienie spojówek i twardówki oka, hiperkaliemię, hiponatremię, brak apetytu, rzadko hipoglikemię, depresję, omamy, bóle głowy, zawroty głowy, aseptyczne zapalenie opon mózgowych, drgawki, zapalenie nerwów obwodowych, ataksję, szumy uszne, apatię, nerwowość, duszność, kaszel, nacieki w płucach, biegunkę, nudności, wymioty, bóle brzucha, zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zapalenie trzustki, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zapalenie wątroby z żółtaczką cholestatyczną lub martwicą wątroby (rzadko), wysypkę, pokrzywkę, świąd skóry, nadwrażliwość na światło, złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, bóle stawów, bóle mięśni, obecność kryształów w moczu, niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, toksyczny zespół nerczycowy z niewydolnością nerek lub bezmoczem, zwiększone stężenie azotu pozabiałkowego, zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy, rzadko nasilenie diurezy, osłabienie, uczucie zmęczenia, bezsenność.
Bardzo rzadko donoszono o przypadkach zespołu Stevensa i Johnsona oraz martwicy toksycznej – rozpływnej naskórka.