Składnikiem aktywnym preparatu jest cefaklor, antybiotyk półsyntetyczny z grupy cefalosporyn, należący do II generacji tych antybiotyków. Jest przeznaczony do podawania doustnego. Dzięki swojej strukturze chemicznej, cefaklor jest klasyfikowany jako antybiotyk beta-laktamowy, który charakteryzuje się obecnością pierścienia beta-laktamowego w swojej cząsteczce.

Pierścień beta-laktamowy jest wrażliwy na działanie enzymów bakteryjnych z grupy beta-laktamaz. Te beta-laktamazy w komórkach bakteryjnych mogą prowadzić do degradacji i wyłączenia cząsteczek antybiotyku, co jest jedną z przyczyn odporności bakterii na antybiotyki beta-laktamowe. Mechanizm działania wszystkich antybiotyków beta-laktamowych polega na blokowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do osłabienia komórki bakteryjnej i ostatecznie do jej śmierci. Cefaklor działa szerokospektralnie jako substancja bakteriobójcza, jest bardziej odporny na działanie beta-laktamaz bakteryjnych niż cefalosporyny z I generacji.

Lek ten jest stosowany do zwalczania różnych infekcji spowodowanych przez bakterie wrażliwe na cefaklor, takie jak:

• infekcje górnych dróg oddechowych, na przykład zapalenie gardła czy migdałków

• zapalenie ucha środkowego

• zapalenie zatok

• infekcje dolnych dróg oddechowych, w tym zapalenie płuc (penicylina jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu i zapobieganiu infekcji paciorkowcowych, w tym gorączki reumatycznej)

• infekcje dróg moczowych, na przykład odmiedniczkowe zapalenie nerek czy zapalenie pęcherza

• infekcje skóry i tkanek miękkich (jednak w przypadku preparatu w postaci granulatu do przygotowania zawiesiny).

Niestety, mimo istnienia wskazań do użycia produktu, nie zawsze jest możliwe jego zastosowanie. Nie jesteś w stanie używać preparatu, jeśli jesteś uczulony (nadwrażliwy) na którykolwiek z składników preparatu lub inne antybiotyki z grupy cefalosporyn.

Preparat występuje w postaci granulatu do przygotowania zawiesiny do podania doustnego. Należy używać lek zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie należy przekraczać zaleconych dawek, ponieważ może to być szkodliwe dla zdrowia. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Dawka leku jest dostosowywana indywidualnie przez lekarza, zależnie od wskazań, stopnia infekcji, wrażliwości drobnoustrojów i stanu pacjenta. W niektórych grupach pacjentów konieczne jest dostosowanie dawkowania.

Standardowa dawka dla dzieci wynosi 20 mg/kg masy ciała na dobę, podawana co 8 godzin. W przypadku cięższych infekcji lekarz może zalecić dawkę 40 mg/kg masy ciała na dobę. Maksymalna dawka wynosi 1 g na dobę.

W przypadku zapalenia ucha środkowego i gardła, dawka dobowa może być podzielona na dwie dawki co 12 godzin.

Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci w pierwszym miesiącu życia.

Sposób podawania leku:

Do opakowania preparatu dołączona jest łyżeczka miarowa umożliwiająca odmierzenie zalecanej dawki zawiesiny.

Lekarz określi czas trwania leczenia (zazwyczaj 7 lub 14 dni). Dla infekcji wywołanych paciorkowcami antybiotyk należy przyjmować przez co najmniej 10 dni.

W trakcie ciąży nie należy stosować żadnych leków bez uprzedniego skonsultowania się z lekarzem!

Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub podczas karmienia piersią konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu omówienia potencjalnych zagrożeń i korzyści związanych z danym lekiem. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj lekarza, który przepisuje receptę na ten lek.

Preparat można stosować u kobiet w ciąży wyłącznie w przypadku, gdy jest to absolutnie niezbędne według oceny lekarza.

Przed zastosowaniem leku podczas karmienia piersią skonsultuj się z lekarzem, który oceni ryzyko w stosunku do korzyści w Twoim przypadku i podejmie decyzję, czy można stosować ten lek; cefaklor przenika do mleka matki.

Powiadom swojego lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, również tych dostępnych bez recepty. W szczególności wspomnij o:

• lekach zmniejszających krzepliwość krwi (np. warfaryna, acenokumarol)

• probenecyd.

Jeśli przyjmujesz jednocześnie leki zmniejszające krzepliwość krwi, zaleca się regularne monitorowanie czasu protrombinowego podczas badań laboratoryjnych (może to wydłużyć czas krwawienia); konieczne może być dostosowanie dawki leków przez lekarza.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania probenecydu; probenecyd może opóźnić eliminację antybiotyku i spowodować wzmożone i dłuższe działanie.

Wpływ cefakloru na wyniki badań laboratoryjnych:

Przed wykonaniem badań laboratoryjnych powiadom lekarza i personel laboratorium o przyjmowaniu cefakloru. Preparat może wywołać fałszywie dodatnie wyniki testu Coombsa, nawet u noworodków urodzonych przez matki leczone cefalosporynami przed porodem (co może wpłynąć na wyniki krzyżowych prób przed transfuzją krwi). Cefaklor może również wpłynąć na wyniki pomiarów stężenia glukozy we krwi i moczu.

Ceclor, podobnie jak każdy inny lek, może wywołać skutki uboczne, chociaż nie u każdego pacjenta korzystającego z tego preparatu. Należy pamiętać, że oczekiwane korzyści z zażywania leku z reguły przewyższają szkody wynikające z ewentualnych działań niepożądanych.

Możliwe skutki uboczne obejmują: biegunkę, nudności, wymioty, rzadkie przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelit, małopłytkowość, przemijająca leukopenia/neutropenia, agranulocytoza, eozynofilia, rzadka niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość aplastyczna, rzadko żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby, niewielkie zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, rzadkie śródmiąższowe zapalenie nerek, niewielkie zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, nieprawidłowe wyniki badań moczu, bóle głowy, zawroty głowy, omamy, senność, bezsenność, stany splątania, napięcie, nerwowość, nadpobudliwość, kandydoza błon śluzowych, dodatni odczyn Coombs’a oraz reakcje nadwrażliwości takie jak wysypka, świąd, pokrzywka. Do rzadkich, ale poważnych skutków ubocznych należą reakcje anafilaktyczne, objawiające się obrzękiem naczynioruchowym, osłabieniem, dusznościami, omdleniem, wstrząsem anafilaktycznym, objawami przypominającymi chorobę posurowiczą oraz ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczna rozpływna. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów jakiejkolwiek z powyższych reakcji nadwrażliwości, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.