Preparat jest zalecany w sytuacjach takich jak:

• terapia depresji oraz prewencja nawrotów zaburzeń depresyjnych

• zaburzenia lękowe z atakami lęku związane z agorafobią lub bez niej.

Niebezpieczeństwa i wskazania do zmiany dawek leków mogą wynikać z różnych chorób i warunków zdrowotnych. W niektórych sytuacjach konieczne może być przeprowadzenie określonych testów kontrolnych.

Nie zaleca się stosowania tego preparatu u dzieci i młodzieży do 18 lat ze względu na możliwe skutki uboczne, takie jak agresywne zachowanie, wrogość i myśli samobójcze. Jeśli jednak konieczne jest zastosowanie leku u osób w tym wieku, należy stale monitorować ich stan psychiczny.

Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania citalopramu u dzieci i młodzieży przez dłuższy czas.

U pacjentów z zespołem lęku napadowego może wystąpić nasilenie objawów lękowych na początku leczenia. To efekt paradoksalny, który zazwyczaj ustępuje po dwóch tygodniach stosowania leku. Zaleca się rozpoczęcie terapii od niskiej dawki, aby zminimalizować ryzyko nasilenia objawów lękowych.

Możliwe jest pojawienie się hiponatremii (niskiego poziomu sodu we krwi) u niektórych pacjentów, szczególnie osób starszych. Efekt ten jest zazwyczaj krótkotrwały i ustępuje po zakończeniu leczenia.

Depresja i inne zaburzenia psychiczne, dla których przepisany jest citalopram, mogą zwiększać ryzyko zachowań samobójczych. Osoby z takimi skłonnościami powinny być ściśle monitorowane.

Stosowanie citalopramu może wywołać stan niepokoju, a nawet akatyzję (niemożność siedzenia lub stania bez ruchu). W przypadku pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, możliwe jest wystąpienie fazy maniakalnej.

Przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych zwiększa ryzyko napadów drgawkowych. W przypadku osób z padaczką, konieczne jest dokładne monitorowanie stanu zdrowia. Należy zachować ostrożność u chorych z cukrzycą i osobami z zaburzeniami rytmu serca. Podczas leczenia należy regularnie kontrolować poziom elektrolitów i stan zdrowia serca.

Przed nagle przerwaniem leczenia citalopramem, należy stopniowo zmniejszyć dawkę, aby uniknąć objawów odstawiennych. Reakcje uboczne mogą obejmować zawroty głowy, nudności, drżenie mięśni, problemy ze snem i inne.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów podczas stosowania leku, należy skonsultować się z lekarzem. Zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z jaskrą, bradykardią i innymi problemami sercowymi.

Przed rozpoczęciem terapii citalopramem, należy wykonać badanie EKG u pacjentów ze stabilną chorobą serca. Konieczna jest również regularna kontrola poziomu elektrolitów.

Przyjmowanie citalopramu może prowadzić do poważnych zmian w rytmie serca, dlatego ważne jest monitorowanie stanu zdrowia pacjenta podczas terapii.

Preparat może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, dlatego zaleca się zachowanie ostrożności podczas wykonywania czynności wymagających skupienia uwagi.

Produkt występuje jako tabletki powlekane przeznaczone do przyjmowania doustnego. Należy unikać przekraczania zalecanych dawek, ponieważ może to zaszkodzić Twojemu zdrowiu. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących stosowania produktu, skonsultuj się z lekarzem.

Dla dorosłych:

Depresja: początkowa dawka wynosi 20 mg raz dziennie, z możliwością zwiększenia do 40 mg na dobę.

Zaburzenia lękowe: początkowo 10 mg raz dziennie w pierwszym tygodniu, a następnie 20 mg raz dziennie, z możliwością zwiększenia do 40 mg na dobę.

U osób starszych (powyżej 65 lat) zaleca się stosowanie połowy zalecanej dawki dla dorosłych, maksymalnie 20 mg na dobę.

Nie stosować u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia.

U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie ma potrzeby dostosowywania dawki. U osób z ciężkimi zaburzeniami nerek należy zachować ostrożność.

U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u osób z wolnym metabolizmem z udziałem cytochromu CYP2C19, zaleca się początkową dawkę 10 mg na dobę przez pierwsze 2 tygodnie, maksymalnie 20 mg na dobę. U osób z ciężkimi zaburzeniami wątroby należy zachować szczególną ostrożność.

Sposób przyjmowania:

Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą, raz dziennie, niezależnie od posiłku.

Czas trwania leczenia jest decyzją lekarza. Skuteczność leku przeciwdepresyjnego zwykle widoczna jest po 2-4 tygodniach stosowania. Leczenie powinno być kontynuowane przez 6 miesięcy po ustąpieniu objawów depresji. U osób z nawracającą depresją leczenie może być długotrwałe. U osób z zaburzeniami lękowymi maksymalna skuteczność citalopramu zazwyczaj jest osiągana po około 3 miesiącach i utrzymuje się w dalszym leczeniu.

Nie należy nagle przerywać stosowania leku. W razie konieczności zaprzestania leczenia, należy stopniowo zmniejszać dawkę zgodnie z zaleceniami lekarza.

W czasie ciąży zawsze skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem jakichkolwiek leków!

Przed zastosowaniem leków w ciąży lub podczas laktacji, zawsze skonsultuj się z lekarzem, aby omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane z danym lekiem. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz zajście w ciążę, poinformuj lekarza przepisującego lek.

Nie należy stosować leku w czasie ciąży, chyba że jest to absolutnie konieczne i zalecone przez lekarza. Jeśli lekarz uzna, po dokładnym przemyśleniu korzyści i ryzyka, że stosowanie leku jest konieczne, to również zaleci odpowiednie środki ostrożności i badania.

Brak wystarczających danych na temat bezpieczeństwa stosowania leku podczas karmienia piersią. Skonsultuj się z lekarzem.

Jak każdy lek, także Cital może wywoływać efekty uboczne, jednak nie u każdego pacjenta stosującego ten preparat. Pamiętaj, że korzyści z zastosowania leku zazwyczaj przewyższają ewentualne szkody wynikające z wystąpienia działań niepożądanych.

Reakcje niepożądane są z reguły łagodne i czasowe. Najczęściej pojawiają się w pierwszym i drugim tygodniu leczenia i zazwyczaj ustępują w miarę poprawy stanu pacjenta.

Bardzo często można doświadczyć: senność, bezsenność, ból głowy, zawroty głowy, nudności, suchość w jamie ustnej, nadmierne pocenie się.

Częste lub niezbyt częste objawy to: przyrost lub utrata masy ciała, wzrost lub spadek apetytu, problemy ze snem, uczucie lęku, pobudzenie, nerwowość, splątanie, agresja, depersonalizacja, halucynacje, mania, drżenie, parestezje, zawroty głowy, problemy z koncentracją, omdlenia, zaburzenia widzenia, poszerzone źrenice, szum w uszach, zmiany w rytmie serca (tachykardia lub bradykardia), ziewanie, biegunka, wymioty, zaparcia, reakcje alergiczne (świąd, wysypka, pokrzywka, plamica, nadwrażliwość na światło, łysienie), bóle mięśni, bóle stawów, zatrzymywanie moczu, spadek libido, zaburzenia ejakulacji, impotencja, brak orgazmu u kobiet, nasilone krwawienia menstruacyjne, krwawienia z dróg rodnych, uczucie zmęczenia, obrzęk.

Rzadko lub bardzo rzadko mogą wystąpić: hiponatremia (niskie stężenie sodu we krwi), ataki padaczkowe, dyskinezy, zmiany w smaku, zapalenie wątroby, gorączka.

Ponadto mogą wystąpić efekty uboczne, których częstość nie została określona, takie jak: zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego, małopłytkowość, hipokaliemia (niskie stężenie potasu we krwi), napady paniki (te objawy mogą być związane z chorobą podstawową), bruksizm, niepokój, myśli samobójcze, zachowania samobójcze (także próby samobójcze), drgawki, zespół serotoninowy, zaburzenia pozapiramidowe, zaburzenia ruchowe, akatyzja (niepokój, który może prowadzić do niemożności siedzenia czy stania w bezruchu), zaburzenia widzenia, wydłużenie odstępu QT na EKG, arytmie serca, w tym potencjalnie śmiertelne , niedociśnienie ortostatyczne, krwawienia (np. z dróg rodnych, z przewodu pokarmowego, z odbytu, krvawienia z nosa, wybroczyny lub inne rodzaje krwawień na skórze i błonach śluzowych), nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, priapizm, wyciek mleka u mężczyzn, nadwrażliwości, obrzęk naczynioruchowy, reakcje alergiczne.

Nie należy naglę przerywać stosowania preparatu, gdyż może towarzyszyć temu występowanie objawów odstawiennych, takich jak: zawroty głowy, parestezje (czucie mrowienia, drętwienia, rażenia), problemy ze snem (w tym bezsenność i intensywne sny), pobudzenie, lęk, drżenia mięśni, nudności lub wymioty, splątanie, pocenie się, ból głowy, biegunka, szybkie bicie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość, zaburzenia widzenia. Zazwyczaj objawy te ustępują samoistnie po 2 tygodniach, ale mogą się utrzymywać przez 2-3 miesięcy lub dłużej.