Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą być przeszkodą dla stosowania lub powodem zmiany dawkowania preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Depresja wiąże się z podwyższonym ryzykiem pojawienia się myśli samobójczych, samookaleczeń i samobójstw. Skutki działania preparatu mogą wystąpić dopiero po kilku tygodniach leczenia, a czasami może być to dłuższe. Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą opieką lekarza do momentu poprawy stanu zdrowia. Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisywana jest wenlafaksyna, mogą także zwiększyć ryzyko zachowań samobójczych. Osoby leczone tym lekiem, z powodu innych chorób niż depresja, oraz osoby po próbach samobójczych lub te, które wykazują skłonności samobójcze przed rozpoczęciem terapii, powinny być ściśle monitorowane przez lekarza. Należy również zachować czujność na wszelkie objawy wzmożenia choroby, pojawienie się zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu i w razie ich wystąpienia natychmiast skontaktować się z lekarzem. Unikaj nagle zaprzestania przyjmowania preparatu, ponieważ grozi to wystąpieniem zespołu odstawiennego. Dawkę należy stopniowo zmniejszać po konsultacji z lekarzem. Oparcie się na potrzebie klinicznej, jeśli lekarz zdecyduje o konieczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży poniżej 18 roku życia, pacjent powinien być pod ścisłą obserwacją pod kątem objawów samobójczych. Należy zachować ostrożność u osób stosujących jednocześnie leki wpływające na przekaźnictwo serotoninergiczne, pacjentów z podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym, z chorobą wieńcową, z napadami drgawek w wywiadzie, starszych osób, osób ze skłonnościami do krwawień, z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, z cukrzycą i z zachowaniami agresywnymi w wywiadzie. Podczas leczenia preparatem może wystąpić suchość w jamie ustnej i pobudzenie psychoruchowe. Przed rozpoczęciem terapii należy przeprowadzić badanie EKG i monitorować ciśnienie krwi. Unikaj jednoczesnego stosowania preparatu i produktów zmniejszających masę ciała oraz zachowaj ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Zachowaj uwagę, gdy stosujesz ten preparat z innymi lekami, które mogą mieć interakcje. Unikaj jednoczesnego stosowania z inhibitorami MAO, agonistami receptorów serotoninowych, lekami osłabiającymi metabolizm serotoniny czy hamującymi enzymy CYP2D6. Pamiętaj również o możliwości zwiększenia stężenia wenlafaksyny przy jednoczesnym stosowaniu leków hamujących izoenzym CYP3A3/4 oraz zwiększających ryzyko krwawień. Unikaj również łączenia z lekami zmniejszającymi masę ciała i lekami neuroleptycznymi. Nie ma zaleceń co do spożywania alkoholu podczas leczenia tym preparatem.

Efectin ER, podobnie jak inne leki, może wywoływać różne działania niepożądane. Nie każda osoba stosująca ten preparat doświadczy ich, ale korzyści z jego stosowania zazwyczaj przeważają nad ewentualnymi szkodami. Możliwe skutki uboczne to m.in.: suchość w ustach, ból głowy, nudności, pocenie się (również nocne poty). Częściej mogą wystąpić takie objawy jak: podwyższone stężenie cholesterolu, utrata masy ciała, nietypowe sny, zmniejszone libido, zawroty głowy, nadmierna napięcie mięśniowe, bezsenność, nerwowość, parestezje, drżenia, splątanie, depersonalizacja, problemy z widzeniem, nadciśnienie, kołatanie serca, zmniejszone łaknienie, zaparcia, wymioty, zaburzenia seksualne, problemy z oddawaniem moczu, osłabienie, dreszcze, krwawienia, apatia, omamy, skurcze mięśni, problemy z równowagą, szum w uszach, omdlenia, biegunka, łysienie, wysypka, reakcje alergiczne, niepokój, drgawki, zachowania samobójcze, zaburzenia hormonalne, martwica naskórka, reakcje alergiczne i inne.