Składnikiem aktywnym tego preparatu jest lewotyroksyna, sztuczny zamiennik naturalnej tyroksyny (T4) - hormonu tarczycy. Lewotyroksyna wykazuje podobne działanie jak hormon produkowany przez organizm. W tkankach obwodowych tyroksyna jest przekształcana w bardziej aktywną trójjodotyroninę (proces konwersji T4 do T3). Hormony tarczycy wpływają na przemianę materii, są niezbędne do właściwego wzrostu, rozwoju i funkcjonowania organizmu.

Preparat jest wchłaniany z przewodu pokarmowego w około 80%; wchłanianie zachodzi głównie w jelicie cienkim. Po około 5-6 godzinach od przyjęcia maksymalne stężenie substancji jest osiągane. Lewotyroksyna w dużej mierze wiąże się z białkami osocza (związane z białkami hormony ulegają ciągłej i bardzo szybkiej wymianie z frakcją wolnej hormonu). Działanie preparatu zaczyna się po około 3-5 dniach od rozpoczęcia stosowania. W wątrobie znajduje się 1/3 całkowitej puli lewotyroksyny poza tarczycą, która podlega szybkiej wymianie z lewotyroksyną obecną we krwi. Hormony tarczycy ulegają metabolizmowi głównie w wątrobie, nerkach, mózgu i mięśniach. Metabolity są wydalane z moczem i kałem.

Preparat jest przeznaczony do wykorzystania w poniższych przypadkach:

- terapia wola obojętnego

- profilaktyka nawrotów po operacyjnym usunięciu wola obojętnego, w zależności od zachowanej funkcji tarczycy po zabiegu

- substytucyjne leczenie w przypadku niedoczynności tarczycy

- terapia supresyjna w raku tarczycy.

Dawka 25/50/75/100 µg jest wskazana podczas terapii skojarzonej z lekami przeciwtarczycowymi podczas leczenia nadczynności tarczycy.

Dawka 100/150/200 µg jest zalecana w testach hamowania czynności tarczycy w celach diagnostycznych.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:

- nieleczona niewydolność kory nadnerczy

- nieleczona niedoczynność przysadki

- nieleczona nadczynność tarczycy

- świeży zawał serca

- zapalenie mięśnia sercowego

- ostre zapalenie wszystkich warstw serca.

Leczenie skojarzone z lekami przeciwtarczycowymi w leczeniu nadczynności tarczycy jest przeciwwskazane w okresie ciąży.

Niektóre schorzenia oraz inne warunki mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub powodem do zmiany dawkowania lewotyroksyny. W pewnych sytuacjach konieczne może być wykonywanie określonych badań kontrolnych.

Przed rozpoczęciem przyjmowania lewotyroksyny należy rozpocząć leczenie lub wykluczyć następujące choroby: choroba wieńcowa (w tym dławica piersiowa), miażdżyca naczyń, nadciśnienie tętnicze, niedoczynność przysadki, niedoczynność kory nadnerczy, autonomiczna czynność tarczycy.

Chorzy z ryzykiem wystąpienia zaburzeń psychicznych powinni zacząć leczenie od małych, stopniowo zwiększanych dawek i pozostawać pod obserwacją na początku terapii; w przypadku objawów psychotycznych lekarz powinien rozważyć dostosowanie dawki lewotyroksyny.

U osób z chorobą wieńcową, niewydolnością serca lub zaburzeniami rytmu serca z tachykardią lekarz powinien ostrożnie dostosować dawkę lewotyroksyny, aby uniknąć nawet najmniejszej nadczynności tarczycy wywołanej stosowaniem preparatu; zalecana jest częsta kontrola stężenia hormonów tarczycy w tych grupach pacjentów.

W przypadku wtórnej niedoczynności tarczycy należy ustalić jej przyczynę przed rozpoczęciem terapii substytucyjnej.

W przypadku zaburzeń czynności kory nadnerczy konieczne jest wprowadzenie odpowiedniego leczenia zastępczego przed rozpoczęciem stosowania lewotyroksyny, aby zapobiec nagłej niewydolności kory nadnerczy.

W przypadku podejrzenia autonomicznej czynności tarczycy, lekarz zaleci przeprowadzenie testu z TRH lub scyntygrafii supresyjnej przed rozpoczęciem terapii.

Rozpoczynając leczenie u wcześniaków z bardzo niską masą urodzeniową, należy zachować szczególną ostrożność i monitorować parametry hemodynamiczne, ponieważ ze względu na niedojrzałą czynność nadnerczy może wystąpić zapaść krążeniowa.

U kobiet po menopauzie zwiększonym ryzykiem osteoporozy zaleca się częstsze kontrolowanie czynności tarczycy, aby uniknąć zbyt wysokich stężeń lewotyroksyny we krwi.

Nie należy stosować tego preparatu w stanach nadczynności tarczycy bez równoczesnego stosowania leków przeciwtarczycowych (tyreostatycznych) w leczeniu nadczynności tarczycy.

Nie wolno podawać hormonów tarczycy w celu redukcji masy ciała. Leczenie lewotyroksyną u osób z normalną czynnością tarczycy nie prowadzi do utraty wagi. Duże dawki leku mogą powodować poważne lub nawet życie zagrażające skutki uboczne, zwłaszcza w połączeniu z niektórymi lekami odchudzającymi, np. z lekami sympatykomimetycznymi.

Jeżeli lekarz zaleci zmianę stosowanego preparatu na inną postać leku zawierającego lewotyroksynę (np. zmianę tabletek na roztwór doustny lub odwrotnie), należy zachować szczególną ostrożność i monitorować pacjenta podczas okresu przejściowego, ze względu na ryzyko zaburzeń równowagi tarczycy. W niektórych przypadkach może być konieczne dostosowanie dawki.

Podczas jednoczesnego stosowania lewotyroksyny z orlistatem może dojść do niedoczynności tarczycy i/lub pogorszenia kontroli niedoczynności tarczycy; oba leki należy przyjmować o różnych porach dnia, a może być konieczna zmiana dawki lewotyroksyny; zaleca się monitorowanie stężeń hormonów we krwi. Osoby przyjmujące lewotyroksynę powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem lub przerwaniem stosowania orlistatu, oraz przed zmianą dawki tego leku.

Chorzy na cukrzycę oraz pacjenci stosujący leki przeciwkrzepliwe powinni porozmawiać z lekarzem i omówić potencjalne interakcje pomiędzy przyjmowanymi lekami a lewotyroksyną.

Czy ten preparat wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie przewiduje się wpływu lewotyroksyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę urządzeń/maszyn.

W trakcie ciąży nie należy zażywać żadnego leku bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem!

Przed podjęciem decyzji o stosowaniu jakiegokolwiek leku podczas ciąży lub laktacji, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu omówienia potencjalnych korzyści i zagrożeń związanych z danym lekiem. W przypadku ciąży lub planowania ciąży, należy poinformować lekarza o tym, że przyjmujesz ten lek.

Należy kontynuować stosowanie leku przez kobiety w ciąży oraz kobiety karmiące piersią; w okresie ciąży może wystąpić większe zapotrzebowanie na lek. Należy regularnie kontrolować poziom TSH w każdym trymestrze ciąży. W razie konieczności lekarz dostosuje dawkę lewotyroksyny (może być potrzebne zwiększenie dawki). Po porodzie należy natychmiast dostosować dawkowanie zgodnie z zaleceniami lekarza, zwykle powraca się do dawki sprzed ciąży. Prawidłowy poziom TSH w surowicy powinien być osiągnięty w ciągu 6-8 tygodni od porodu.

Stosowanie leczenia skojarzonego z lekami przeciwtarczycowymi podczas nadczynności tarczycy jest przeciwwskazane w okresie ciąży.

W czasie ciąży należy unikać testów diagnostycznych opartych na blokowaniu czynności tarczycy (nie zaleca się stosowania substancji radioaktywnych u kobiet w ciąży).

Lewotyroksyna przenika do mleka matki, ale stężenie osiągane przy zastosowaniu zalecanych dawek nie powoduje zaburzeń czynności tarczycy u dziecka.

Jak każdy lek, również Euthyrox N 25, -50, -75, -100, -125, -150, -175, -200 może wywoływać efekty uboczne, chociaż nie muszą one wystąpić u wszystkich pacjentów stosujących ten preparat. Trzeba pamiętać, że korzyści z zastosowania leku zwykle przewyższają potencjalne szkody związane z pojawieniem się działań niepożądanych.

Jeśli dawki lewotyroksyny zostaną zbyt szybko zwiększone na początku leczenia, mogą pojawić się objawy podobne do tych przy nadczynności tarczycy, takie jak: zaburzenia rytmu serca, zwiększenie częstości rytmu serca, uczucie kołatania serca, bóle w klatce piersiowej, bóle głowy, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, uderzenia gorąca, gorączka, wymioty, zaburzenia miesiączkowania, drżenia, niepokój ruchowy, bezsenność, nadmierne pocenie się, utrata masy ciała, biegunka. W takich przypadkach należy skonsultować się z lekarzem w celu zmniejszenia dawki.

Reakcje skórne alergiczne, wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, duszność i skurcz oskrzeli mogą wystąpić w przypadku nadwrażliwości na lek.