Nadroparyna jest lekiem przeciwzakrzepowym podawanym pozajelitowo, należącym do heparyn drobnocząsteczkowych. Heparyny drobnocząsteczkowe uzyskuje się z heparyny poprzez jej częściową depolimeryzację, co skutkuje krótszymi łańcuchami cukrowymi i mniejszą masą cząsteczkową. Proces krzepnięcia krwi, nazywany czasem kaskadą krzepnięcia, składa się z wielu etapów, które następują po sobie. Po uszkodzeniu naczynia płytki krwi przylepiają się do ściany naczynia, tworząc pierwotny czop hemostatyczny. Następnie dochodzi do wzmocnienia czopu poprzez produkcję fibryny, która utworzy skrzep płytkowo-włóknikowy.

W krwi znajduje się fibrynogen - prekursor fibryny, której rola polega na tworzeniu sieci, nie mogąc jednak występować w naczyniach krwionośnych. Czynniki krzepnięcia, takie jak czynnik II czy czynnik tkankowy, biorą udział w procesie aktywacji fibryny. Antytrombina, polipeptyd wytwarzany w wątrobie, hamuje czynniki krzepnięcia, w tym trombinę. Heparyny drobnocząsteczkowe przyspieszają hamowanie czynnika Xa i w mniejszym stopniu trombiny przez antytrombinę. Podczas leczenia heparynami drobnocząsteczkowymi nie jest konieczne rutynowe monitorowanie oznaczeń laboratoryjnych parametrów krzepnięcia.

Preparaty heparyn drobnocząsteczkowych różnych producentów mogą się różnić masą cząsteczkową, aktywnością przeciwzakrzepową i dawkowaniem, dlatego nie powinno się ich stosować zamiennie przez przeliczenie jednostek międzynarodowych.

Niestety, nawet jeśli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go używać. Nie jest zalecane stosowanie preparatu u osób uczulonych na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest niewskazane u osób z małopłytkowością zależną od nadroparyny w wywiadzie, z aktywnym krwawieniem lub zwiększonym ryzykiem krwawienia związanym z zaburzeniami hemostazy, ze zmianami organicznymi zagrażającymi krwawieniem, po krwotocznym zdarzeniu naczyniowo-mózgowym, z ostrym zakaźnym zapaleniem wsierdzia, z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek u osób leczonych z powodu zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, niestabilnej dławicy piersiowej lub zawału serca bez załamka Q, oraz u osób otrzymujących heparynę w dawkach leczniczych, przeciwwskazane jest stosowanie znieczulenia miejscowego do zabiegów planowych.

Niektóre schorzenia mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania preparatu lub sugerować konieczność dostosowania dawki. W takich sytuacjach należy regularnie kontrolować określone parametry laboratoryjne. Należy pamiętać, że nie zaleca się podawania tego preparatu domięśniowo. Podczas leczenia tym preparatem może wystąpić rzadka, ale groźna małopłytkowość, która może być związana z powikłaniami zakrzepowymi. W przypadku pojawienia się określonych objawów, konieczne jest natychmiastowe skonsultowanie się z lekarzem. W przypadku wystąpienia małopłytkowości u pacjenta, który wcześniej miał taką reakcję na heparynę, stosowanie tego preparatu jest możliwe tylko w wyjątkowych sytuacjach.

Należy dokładnie monitorować liczbę płytek krwi i natychmiast przerwać leczenie w przypadku powikłań. Podczas stosowania heparyny istnieje ryzyko wystąpienia hiperkaliemii, szczególnie u pacjentów z obniżoną funkcją nerek lub zwiększonym stężeniem potasu we krwi. Należy monitorować te parametry i być ostrożnym podczas terapii. Rozważając podanie preparatu osobom poddawanym znieczuleniu zewnątrzoponowemu, lekarz winien uwzględnić indywidualne korzyści i ryzyko związane z terapią. W przypadku powikłań neurologicznych, konieczne jest szybkie podjęcie odpowiednich działań terapeutycznych.

Wszelkie decyzje dotyczące dawki i sposobu podawania preparatu powinny być podejmowane przez lekarza po dokładnej ocenie stanu pacjenta i ewentualnych czynników ryzyka. W przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów, należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli występuje konieczność jednoczesnego stosowania innych leków przeciwzakrzepowych lub przeciwbólowych, należy regularnie monitorować pacjenta pod kątem ewentualnych działań niepożądanych. W razie wątpliwości, należy skonsultować się z lekarzem.

Preparat w postaci ampułkostrzykawek do podawania podskórnego jest stosowany zgodnie z zaleceniami. Nie należy przekraczać zaleconych dawek, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu. Jeśli pojawiają się wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, konieczna jest konsultacja z lekarzem. Preparat można podawać podskórnie w różne miejsca, w zależności od zastosowania. Jest on skuteczny w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Podaje się go podskórnie przed zabiegiem chirurgicznym, a także w leczeniu zakrzepicy żył głębokich.

Preparat może być również stosowany w leczeniu niestabilnej dławicy piersiowej i ostra faza zawału serca. Dawkę należy dostosować do masy ciała pacjenta. Preparat jest również skuteczny w zapobieganiu wykrzepianiu podczas hemodializy. Należy jednak unikać stosowania preparatu u dzieci i młodzieży oraz u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. W przypadku osób starszych, konieczne jest ocenienie czynności nerek przed rozpoczęciem stosowania preparatu. Warto również pamiętać o konieczności dostosowania dawki leku u osób z zaburzeniami czynności nerek.

Informuj swojego lekarza o wszystkich niedawno przyjmowanych lekach, w tym o tych bez recepty. Jeśli stosujesz doustne leki przeciwzakrzepowe, glikokortykosteroidy lub dekstrany, koniecznie porozmawiaj z lekarzem.

Niektóre leki mogą zwiększyć ryzyko krwawienia, dlatego unikaj jednoczesnego stosowania ich z nadroparyną. W przypadku leczenia niestabilnej dławicy piersiowej należy kontynuować podawanie nadroparyny wraz z kwasem acetylosalicylowym, zgodnie z zaleceniami lekarza.