Składnikiem aktywnym leku jest furosemid, substancja o potężnym działaniu moczopędnym, co prowadzi do zwiększenia ilości wydalanego moczu. Furosemid blokuje zwrotne wchłanianie jonów sodu i chloru, co skutkuje zwiększonym wydalaniem tych jonów z moczem oraz zwiększeniem ilości wydalanej wody. Wraz z zwiększonym wydalaniem sodu, następuje również zwiększone wydalanie potasu, magnezu i wapnia. Furosemid jest określany jako diuretyk pętlowy ze względu na swoje działanie w obszarze pętli nefronu. Ponadto, działa prawdopodobnie poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych i zmniejszenie oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz obrzęków.

Pierwsze działanie moczopędne pojawia się po 0,5–1 godzinie po podaniu doustnym leku i zazwyczaj utrzymuje się przez 6–8 godzin. Działanie przeciwnadciśnieniowe pojawia się po kilku dniach stosowania leku.

Preparat jest polecany:

dla osób dorosłych i dzieci do leczenia opuchnięć związanych z zastoinową niewydolnością serca, marskością wątroby i chorobami nerek, gdy wymagane jest stosowanie mocnych i szybkodziałających leków moczopędnych

dla osób dorosłych w leczeniu nadciśnienia tętniczego (głównie w połączeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go zastosować. Jeśli jesteś uczulony na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy, nie wolno go stosować.

Nie wolno także stosować preparatu, gdy występuje hipowolemia, odwodnienie, bezmocz, niewydolność nerek, śpiączka wątrobowa, ciężka hipokaliemia, hiponatremia, stan przedśpiączkowy lub śpiączka związane z encefalopatią wątrobową.

Nie zaleca się stosowania u kobiet karmiących piersią oraz w ciąży, chyba że w opinii lekarza jest to niezbędne (tylko krótkotrwałe leczenie).

Lek występuje w postaci tabletek przeznaczonych do stosowania doustnego. Należy przestrzegać zalecanych dawek, aby uniknąć szkody dla zdrowia. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Osoby dorosłe:

Standardowa dawka wynosi początkowo 40-80 mg raz dziennie, rano; następnie lekarz może dostosować dawkę w razie potrzeby. Podtrzymującą dawkę należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza, 1-2 razy dziennie, co 2. dzień lub przez 2-4 kolejne dni w tygodniu.

W przypadku długotrwałego leczenia obrzęków, dawka podtrzymująca zazwyczaj wynosi 40-80 mg dziennie. W leczeniu ciężkich obrzęków maksymalna dawka wynosi 600 mg dziennie w 3-4 podzielonych dawkach. W przypadku przewlekłej niewydolności nerek zalecane dawki sięgają do 1,5 g dziennie.

Dzieci:

Lek nie jest zalecany dla niemowląt i małych dzieci, które nie potrafią połknąć tabletki.

W każdym przypadku lekarz ustala dawkę indywidualnie (zazwyczaj 1-3 mg/kg masy ciała raz dziennie). Maksymalna dawka wynosi 40 mg dziennie, niezależnie od wagi dziecka.

W leczeniu długotrwałym zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki.

W trakcie ciąży nie należy przyjmować żadnych leków bez uprzedniej konsultacji z lekarzem!

Niezbędne jest skonsultowanie się z lekarzem przed zastosowaniem jakichkolwiek leków w trakcie ciąży lub laktacji, aby wyjaśnić wszelkie obawy dotyczące potencjalnych zagrożeń i korzyści wynikających z przyjmowania danego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj lekarza, który przepisuje receptę.

Preparatu nie należy stosować w ciąży, chyba że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne. Jeśli korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem, lekarz może zalecić krótkotrwałe stosowanie furosemidu z zachowaniem odpowiednich środków ostrożności. W Twoim przypadku tylko lekarz może dokonać oceny korzyści i ryzyka!

Nie stosować u kobiet karmiących piersią.

Furosemid Polpharma może wywołać skutki uboczne, ale nie u wszystkich pacjentów. Warto pamiętać, że korzyści z jego stosowania zazwyczaj przewyższają ryzyko działań niepożądanych.

Najczęściej występują: zaburzenia równowagi wody i elektrolitów, hipoalbuminemia, odwodnienie, hiperkalcemia, podwyższone stężenie kreatyniny i trójglicerydów we krwi. Częste: hipokaliemia, hiponatremia, hipochloremia, podwyższone stężenie cholesterolu, kwasu moczowego we krwi oraz ataki dny moczanowej. Do objawów zaburzeń elektrolitowych mogą należeć: zwiększone pragnienie, splątanie, bóle głowy, kurcze mięśni, osłabienie mięśni, arytmie serca, zaburzenia żołądkowe. Możliwe również: zasadowica metaboliczna, hipokalcemia, hipomagnezemia, podwyższone stężenie mocznika we krwi, hiperglikemia, rzekomy zespół Barttera. Mogą wystąpić również: zaburzenia hematologiczne, encefalopatia wątrobowa, parestezje, zawroty głowy, omdlenia, bóle głowy, niedokrwistość, biegunka, zaburzenia trawienne, zapalenie trzustki, zwiększone stężenie glukozy we krwi, problemy z kontrolą glikemii u pacjentów z cukrzycą, reakcje alergiczne, zapalenie naczyń, nudności, wymioty, brak apetytu, zaparcia, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, osłabienie, gorączka, reakcje skórne, reakcje anafilaktyczne. Istnieje również ryzyko nasilenia tocznia rumieniowatego układowego.

Stosowanie furosemidu u wcześniaków może zwiększyć ryzyko przetrwania przewodu tętniczego Botala.

Furosemid może powodować tymczasowe lub nieodwracalne uszkodzenia słuchu, zwłaszcza u osób z niewydolnością nerek oraz przyjmujących inne leki ototoksyczne; w skrajnych przypadkach może doprowadzić do trwałej głuchoty.