Preparat ten jest zalecany u dorosłych po ukończeniu 18. roku życia w leczeniu schizofrenii, majaczenia, epizodów manii w chorobie afektywnej dwubiegunowej, a także ostrego pobudzenia psychoruchowego w zaburzeniach psychotycznych. Preparat może być również stosowany w przypadku utrzymującej się agresji i objawów psychotycznych u chorych z demencją spowodowaną chorobą Alzheimera lub naczyniową demencją.

Ponadto, jest on skuteczny w leczeniu tików, w tym zespołu Tourette’a, oraz łagodnej i umiarkowanej pląsawicy w chorobie Huntingtona. Dla dzieci i młodzieży preparat jest zalecany w leczeniu schizofrenii, ciężkich zachowań agresywnych u dzieci z autyzmem lub zaburzeniami rozwojowymi, oraz tików, w tym zespołu Tourette’a.

Niestety, mimo wskazań do stosowania preparatu, nie zawsze jest to możliwe. Konieczne jest unikanie preparatu w przypadku alergii na którykolwiek ze składników.

Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu mogą być między innymi: stan śpiączki, zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego, choroba Parkinsona, otępienie z ciałami Lewy’ego, postępujące porażenie nadjądrowe, wydłużenie odstępu QTc w zapisie EKG, niedawny ostry zawał serca, niewyrównana niewydolność serca, komorowe zaburzenia rytmu serca lub torsade de pointes w wywiadzie, hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi) oraz równoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT w zapisie EKG.

Niektóre schorzenia i inne okoliczności mogą być przeszkodą w stosowaniu lub mogą wymagać zmiany dawkowania preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Zanotowano przypadki nagłych zgonów u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwpsychotycznymi, w tym haloperidolem. U osób starszych cierpiących na psychozę związane z otępieniem, stosowanie haloperidolu zwiększa ryzyko zgonu, głównie z powodu zaburzeń układu sercowo-naczyniowego lub zakażeń. To ryzyko może być większe w przypadku haloperidolu w porównaniu do atypowych leków przeciwpsychotycznych. Rzadko występujące przypadki nagłych zgonów po podaniu haloperidolu wiążą się z wydłużeniem odstępu QTc i/lub komorowymi zaburzeniami rytmu serca.

Zwiększone ryzyko dotyczy szczególnie przypadków stosowania dużych dawek, predysponowanych pacjentów oraz podania dożylnego, zwłaszcza dożylnie. Należy zachować szczególną ostrożność u osób podwyższonym ryzykiem wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym u pacjentów: - z niską częstością akcji serca (bradykardią) - z chorobami serca - z wydłużeniem odstępu QTc w wywiadzie rodzinny - którzy nadużywają alkoholu - metabolizujących wolniej z udziałem izoenzymu 2D6 cytochromu P450 (ryzyko wzrostu stężenia haloperidolu we krwi) - z niewyrównanymi zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak hipokaliemia i hipomagnezemia (należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe przed rozpoczęciem stosowania preparatu) - z niskim ciśnieniem tętniczym (w tym z ortostatycznym niedociśnieniem).

Przed rozpoczęciem stosowania preparatu, lekarz zaleci wykonanie elektrokardiografii (EKG) oraz oznaczenie stężenia elektrolitów. Rekomendowane jest regularne monitorowanie EKG i stężenia elektrolitów, zwłaszcza u pacjentów stosujących leki moczopędne lub cierpiących na współistniejące choroby. Jeśli odstęp QT się wydłuży, lekarz podejmie decyzję o przerwaniu leczenia lub zmniejszeniu dawki haloperidolu. W okresie stosowania haloperidolu u pacjentów z otępieniem, zwiększa się ryzyko zdarzeń naczyniowo-mózgowych, w tym udaru. Należy być ostrożnym podczas stosowania preparatu u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru. Stosowanie haloperidolu może rzadko prowadzić do wystąpienia zagrażającego życiu tzw. złośliwego zespołu neuroleptycznego. Wysoka gorączka jest często wczesnym objawem tego zespołu. Inne objawy mogą obejmować: ogólne napięcie mięśniowe, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości, niestabilność układu autonomicznego (niestabilny puls lub ciśnienie tętnicze, nadmierne pocenie się i zaburzenia rytmu serca) oraz wzrost aktywności fosfokinazy kreatynowej. W takim przypadku należy natychmiast przerwać przyjmowanie preparatu i podjąć odpowiednie leczenie.

U niektórych osób po długotrwałym stosowaniu preparatu lub po nagłym odstawieniu mogą wystąpić tzw. późne dyskinezy (mimowolne ruchy), które obejmują rytmiczne mimowolne ruchy języka, twarzy, ust lub żuchwy. W takiej sytuacji należy skonsultować się z lekarzem, który oceni konieczność przerwania leczenia. Stosowanie haloperidolu może prowadzić do objawów zespołu pozapiramidowego, takich jak: drżenie, zwiększone napięcie mięśni, nadmierne wydzielanie śliny, spowolnienie ruchów, akatyzja (niepokój i drażliwość, potrzeba ciągłego ruchu, niemożność pozostania w pozycji siedzącej lub stojącej), ostra dystonia (w tym: skręcenie szyi, grymasy twarzy, szczękościsk, wypięcie języka, zaburzenia ruchów gałek ocznych). W przypadku wystąpienia powyższych objawów, należy skonsultować się z lekarzem; lekarz może rozważyć przerwanie stosowania preparatu. Należy unikać jednoczesnego stosowania haloperidolu z lekami o działaniu cholinolitycznym stosowanymi w parkinsonizmie. Leki cholinolityczne stosowane z haloperidolem mogą również zwiększyć ciśnienie wewnątrzgałkowe. Haloperidol należy ostrożnie stosować u osób z epilepsją oraz u osób podatnych na drgawki (np. osoby odstawiające alkohol i z uszkodzeniem mózgu). Haloperidol może wywołać napad padaczkowy. Haloperidol jest metabolizowany w wątrobie i należy stosować go ostrożnie u osób z zaburzeniami czynności wątroby. Należy zachować ostrożność u pacjentów z nadczynnością tarczycy, ponieważ tyroksyna (hormon tarczycy) może wzmagać toksyczne działanie haloperidolu. Stosowanie preparatu może zwiększać wydzielanie prolaktyny, które w nadmiarze może wywołać mlekotok, ginekomastię, zaburzenia cyklu miesiączkowego (rzadkie miesiączkowanie, brak miesiączki).

Należy zachować ostrożność u pacjentów z nadmiernym wydzielaniem prolaktyny, u pacjentów z nowotworami zależnymi od prolaktyny oraz u kobiet z historią raka piersi. Ze stosowaniem haloperidolu mogą być związane hipoglikemia oraz zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego. Ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym haloperidolu, może być związana choroba zakrzepowo-zatorowa. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz zbada czynniki ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej oraz podejmie odpowiednie działania zapobiegawcze i zaleci odpowiednią kontrolę podczas leczenia. Nie należy nagle przerywać stosowania preparatu, ponieważ występuje ryzyko zespołu odstawiennego (w tym nudności, wymioty, bezsenność). Dawka powinna być stopniowo zmniejszana po konsultacji z lekarzem i zgodnie z jego zaleceniami. U pacjentów ze schizofrenią, odpowiedź terapeutyczna na leki przeciwpsychotyczne może być opóźniona. Po odstawieniu leków, nawrót objawów choroby podstawowej może nie być widoczny nawet przez kilka miesięcy. W przypadku depresji, monoterapia haloperidolem nie jest zalecana. W przypadku współistnienia depresji i psychozy, haloperidol może być stosowany równocześnie z lekami przeciwdepresyjnymi.

U pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi stosowanie preparatu może prowadzić do zmiany fazy manii na depresję. Należy dokładnie obserwować pacjentów, ponieważ zmiana na fazę depresyjną może prowadzić do myśli i zachowań samobójczych. Preparat należy stosować ostrożnie u osób wolno metabolizujących z udziałem izoenzymu 2D6 cytochromu P450, które przyjmują jednocześnie leki hamujące aktywność izoenzymu 3A4. U dzieci i młodzieży stosowanie preparatu wiąże się z ryzykiem wystąpienia objawów pozapiramidowych, w tym późnej dyskinezy oraz sedacji.

Ponadto, brak danych dotyczących bezpieczeństwa długotrwałego stosowania leku u dzieci i młodzieży, w zakresie wzrostu, dojrzewania, rozwoju funkcji poznawczych i zachowań. Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu: - preparat w postaci tabletek zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinny go przyjmować; - preparat w postaci kropli zawiera parahydroksybenzoesan metyli i propylu (E218 i E216), które mogą powodować reakcje alergiczne (w tym opóźnione).

Czy ten preparat wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów? Preparat może ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie urządzeń/maszyn. Może zaburzać sprawność psychoruchową, wywoływać senność i zakłócać zdolność koncentracji. Takie działanie może wystąpić szczególnie na początku leczenia lub przy dużych dawkach, oraz w przypadku spożywania alkoholu podczas leczenia. Należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn/urządzeń do momentu zbadania indywidualnej reakcji na lek.

Preparat jest dostępny w postaci tabletek lub kropli do stosowania doustnego. Należy zachować ostrożność przy dozowaniu, ponieważ przekroczenie zalecanych dawek może zaszkodzić zdrowiu. Koniecznie skonsultuj się z lekarzem w przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących stosowania preparatu. Zawsze należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Dla dorosłych zalecane dawki w różnych schorzeniach wynoszą od 2 mg do 10 mg na dobę, z możliwością podzielenia dawki na 2 części. Lekarz będzie dostosowywał dawkę w zależności od reakcji na leczenie. Podobnie postępuje się w doraźnym leczeniu majaczenia czy zaburzeń schizofrenii. W przypadku osób starszych, dawki zalecane mogą być niższe, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych.

Konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Dzieci i młodzież również wymagają specjalnego podejścia do dozowania preparatu. Lek ten jest skuteczny w leczeniu różnych schorzeń, jednak zawsze należy przestrzegać zaleceń lekarza i unikać samodzielnego dostosowywania dawek. W przypadku dalszych pytań lub wątpliwości należy zwrócić się o pomoc do specjalisty.

Poinformuj lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, w tym tych bez recepty. Nie należy łączyć preparatu z lekami wydłużającymi odstęp QTc, ponieważ może to spowodować ryzyko poważnych zaburzeń rytmu serca. Leki wydłużające odstęp QTc to m.in. leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III, leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwdepresyjne, leki przeciwbakteryjne, leki stosowane w malarii, leki przeciwgrzybicze, leki przeciwhistaminowe, leki onkologiczne i inne.

Należy ostrożnie stosować haloperydol z lekami wpływającymi na równowagę elektrolitową, aby uniknąć zaburzeń rytmu serca. Równoległe stosowanie leków hamujących aktywność izoenzymu 3A4 lub 2D6 cytochromu P450 może zwiększyć stężenie haloperydolu w organizmie. Zwiększenie stężenia haloperydolu we krwi może prowadzić do działań niepożądanych, w tym wydłużenia odstępu QTc w zapisie EKG i innych zaburzeń rytmu serca.

Równoległe stosowanie leków zwiększających aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 może zmniejszyć stężenie haloperydolu i obniżyć skuteczność leku. Haloperydol może oddziaływać z innymi lekami, nasilając działanie lub odwracając ich działanie. Należy być ostrożnym podczas stosowania haloperydolu z lekami przeciwzakrzepowymi, takimi jak fenindion. Zalecane jest monitorowanie objawów i skonsultowanie się z lekarzem w przypadku pojawienia się działań niepożądanych.