Substancją czynną leku jest kwetiapina, która działa poprzez interakcję z różnymi układami przekaźnikowymi w mózgu. Największe efekty wykazuje w receptory serotoninergiczne (5-HT₂) i dopaminergiczne (D₁ i D₂). Jej działanie przeciwpsychotyczne jest wynikiem selektywnego oddziaływania na receptory 5HT₂ oraz umiarkowanego na receptory D.

Ponadto, kwetiapina wykazuje powinowactwo do receptorów histaminowych i 1-adrenergicznych, z mniejszym wpływem na receptory 2-adrenergiczne i 5HT_1A. Nieznaczne jest powinowactwo leku do receptorów cholinergicznych i benzodiazepinowych. Kwetiapina jest aktywna w testach przeciwdziałania objawom psychotycznym i hamuje działanie agonistów dopaminy, co prowadzi do blokady receptorów D₂. Wzrost stężenia metabolitów dopaminy jest wskaźnikiem blokady receptorów D₂.

Niestety, nawet jeśli istnieją wskazania do użycia preparatu, nie zawsze jest możliwe jego zastosowanie. Nie wolno stosować preparatu, jeśli występuje uczulenie (nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest także równoczesne stosowanie inhibitorów izoenzymu CYP3A4 cytochromu P450, takich jak inhibitory proteazy stosowane w leczeniu HIV, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon.

Niektóre schorzenia mogą być przeciwwskazaniem do stosowania leku, wymagającym dostosowania dawki. W niektórych przypadkach konieczne jest przeprowadzenie określonych badań diagnostycznych. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa prowadzi do zalecenia niepodawania leku osobom poniżej 18 lat. Badania kliniczne wykazały, że niepożądane skutki uboczne u dzieci i młodzieży mogą być bardziej nasilone niż u dorosłych, włączając zwiększenie apetytu, wzrost stężenia prolaktyny we krwi, wymioty, reakcje alergiczne, a także wzrost ciśnienia krwi. Istnieje również ryzyko problemów z tarczycą i wzrostem masy ciała.

Depresja towarzysząca chorobie dwubiegunowej wiąże się z większym ryzykiem myśli samobójczych i samookaleczeń. W przypadku wystąpienia zmian zachowania, należy niezwłocznie poinformować lekarza. Osoby do 25. roku życia stanowią grupę ryzyka. Leczenie może prowadzić również do pojawienia się niepożądanych objawów, takich jak zaburzenia metaboliczne, hiperglikemia, czy objawy pozapiramidowe. W razie jakichkolwiek niepokojących objawów, konieczna jest konsultacja z lekarzem.

Ostrożność jest zalecana w przypadku pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi, padaczką, czy ryzykiem niedociśnienia. Ponadto, podczas przyjmowania leku, istnieje ryzyko różnych reakcji skórnych, które wymagają natychmiastowej interwencji medycznej. Wszelkie działania niepożądane i nietypowe reakcje należy zgłosić lekarzowi. Leczenie powinno być monitorowane, a wszelkie zmiany stanu zdrowia pacjenta podlegają ocenie lekarza.

Preparat w postaci tabletek powlekanych jest przeznaczony do stosowania doustnego. Należy go stosować zgodnie z zaleceniami lekarza i nie przekraczać zaleconych dawek. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z specjalistą. Leczenie schizofrenii u dorosłych obejmuje podawanie całkowitej dobowej dawki w dwóch dawkach podzielonych, zaczynając od 50 mg i stopniowo zwiększając do 300-450 mg/dobę. Dawkę można dostosować w zakresie 150-750 mg/dobę, zależnie od reakcji organizmu.

Leczenie epizodów maniakalnych i depresyjnych w chorobie dwubiegunowej u dorosłych również wymaga zastosowania dwóch dawek podzielonych, zaczynając od 100 mg i stopniowo zwiększając do 800 mg/dobę. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 400-800 mg/dobę, dostosowana do reakcji pacjenta. Preparat może być stosowany przez osoby w podeszłym wieku, ale konieczne może być dostosowanie dawki do ich stanu zdrowia. Nie zaleca się stosowania u pacjentów po 65. roku życia z epizodami depresji w chorobie dwubiegunowej. Należy również ostrożnie dostosować dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, zaczynając od 25 mg i stopniowo zwiększając z kontrolą lekarza. Preparat powinien być przyjmowany doustnie, niezależnie od posiłków.

Przedstaw lekarzowi informacje o wszystkich ostatnio zażywanych lekach, łącznie z tymi dostępnymi bez recepty.Nie zaleca się jednoczesnego stosowania kwetiapiny i inhibitorów izoenzymu CYP3A4 cytochromu P-450, a także z sokiem grejpfrutowym.Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu preparatu i następujących leków:- leki działające na ośrodkowy układ nerwowy oraz alkohol- leki o działaniu przeciwcholinergicznym- karbamazepina, fenytoina, tiorydazyna (może zaistnieć konieczność dostosowania dawki kwetiapiny przez lekarza)- sole litu (u pacjentów z ciężką manią, obserwowano częstsze występowanie objawów pozapiramidowych, szczególnie drżenia, senności, wzrostu masy ciała)- walproinian sodu (większe prawdopodobieństwo wystąpienia leukopenii niż w przypadku stosowania samodzielnie)- leki mogące powodować zaburzenia elektrolitowe lub wydłużać odstęp QT.Jednoczesne stosowanie imipraminy, fluoksetyny, ryzyperidonu, haloperydolu i cymetydyny nie wpływa na farmakokinetykę kwetiapiny.Nie przeprowadzono formalnych testów interakcji z lekami działającymi na układ sercowo-naczyniowy.Zgłaszano przypadki fałszywie dodatnich wyników testów immunologicznych na obecność metadonu i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych u pacjentów stosujących kwetiapinę. W takich sytuacjach zaleca się zachować szczególną ostrożność i powtórzyć badanie inną metodą.