Składnikiem aktywnym preparatu jest klarytromycyna, lek przeciwbakteryjny z grupy makrolidów, który hamuje syntezę białek bakteryjnych poprzez zablokowanie rybosomów, co uniemożliwia wzrost i namnażanie się bakterii. Klarytromycyna jest szeroko stosowana w leczeniu zakażeń dróg oddechowych, skóry oraz zakażeń wywołanych przez mykobakterie.

Preparat jest skuteczny w zwalczaniu różnych infekcji spowodowanych przez mikroorganizmy wrażliwe na klarytromycynę, takie jak:

• infekcje górnych dróg oddechowych (np. infekcje gardła spowodowane przez paciorkowce, zapalenie zatok)

• infekcje dolnych dróg oddechowych (np. zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc)

• ostre zapalenie ucha środkowego

• infekcje skóry i tkanek miękkich (np. liszajec zakaźny, zapalenie mieszków włosowych, ropnie)

• rozsiane lub lokalne zakażenia wywołane przez mykobakterie

Dodatkowo, preparat w postaci tabletek powlekanych jest zalecany:

• w leczeniu zakażeń zębów i jamy ustnej (ropień okołowierzchołkowy, zapalenie ozębnej) - dotyczy tylko tabletek powlekanych 250 mg

• w leczeniu zakażeń Helicobacter pylori u osób z wrzodem dwunastnicy (w połączeniu z innymi lekami)

• u pacjentów zakażonych wirusem HIV w prewencji rozsianych zakażeń mykobakteriami (przez kompleks MAC).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do używania specyfiku, nie zawsze jest możliwe jego stosowanie. Konieczne jest unikanie tego preparatu w przypadku istnienia uczulenia na którykolwiek z jego składników lub na inne antybiotyki makrolidowe.

W trakcie terapii klaritromycyną nie zaleca się stosowania jednocześnie astemizolu, cisaprydu, pimozydu, terfenadyny, alkaloidów sporyszu (ergotaminy lub dihydroergotaminy), doustnych postaci midazolamu, statyn (lowastatyny lub simwastatyny), kolchicyny, tikagreloru, ranolazyny.

Preparat jest dostępny w postaci granulatu lub tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Należy przestrzegać zaleconych dawek, ponieważ przyjmowanie większych ilości leku może zaszkodzić zdrowiu. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Specjalista ustali odpowiednie dawkowanie na podstawie indywidualnych potrzeb pacjenta. W przypadku ciężkich zakażeń dawkę można zwiększyć. Czas trwania leczenia zależy od rodzaju infekcji.

Preparat w postaci tabletek powlekanych jest przeznaczony dla dorosłych i dzieci powyżej 12. roku życia. Leczenie trwa zwykle kilka dni, ale może być przedłużone w przypadku niektórych infekcji.

Dzieci do 12. roku życia powinny stosować granulat do sporządzania zawiesiny. Dawkę należy dostosować do masy ciała dziecka.

W przypadku zakażeń wywołanych przez mykobakterie konieczne jest przedłużone leczenie pod kontrolą lekarza.

Preparat należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza, dostosowując dawkę do stanu pacjenta. Przed każdym użyciem preparatu należy go dokładnie wymieszać z wodą.

W trakcie ciąży nie należy stosować żadnego leku bez uprzedniej konsultacji z lekarzem!

Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub podczas karmienia piersią ważne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu wyjaśnienia potencjalnych zagrożeń i korzyści związanych z danym lekiem. Jeśli planujesz ciążę lub jesteś już w ciąży, powiadom o tym lekarza, który przepisuje Ci lek.

Biorąc pod uwagę brak ustaleń co do bezpieczeństwa stosowania preparatu w okresie ciąży, należy unikać jego stosowania, szczególnie w pierwszym trymestrze, chyba że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne po dokładnym rozważeniu potencjalnych korzyści i ryzyka.

Ze względu na brak ustaleń co do bezpieczeństwa stosowania preparatu w okresie karmienia piersią, należy być ostrożnym. Substancja czynna preparatu - klarytromycyna - przenika do mleka matki.

Jak każdy lek, Klacid również może wywołać efekty uboczne, chociaż nie u każdego pacjenta. Należy pamiętać, że korzyści wynikające ze stosowania leku z reguły przewyższają szkody związane z wystąpieniem działań niepożądanych.

Najczęstsze działania niepożądane to: nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, wzdęcia i zaburzenia smaku. Często mogą wystąpić również bezsenność, ból głowy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, wysypka, nadmierna potliwość. Mniej często mogą pojawić się nadkażenia opornymi bakteriami i drożdżakami, nadpłytkowość, neutropenia, eozynofilia, zmniejszenie łaknienia, jadłowstręt, niepokój, zawroty głowy, senność, drżenia, niedosłuch, szumy uszne, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, uczucie kołatania serca, krwawienie z nosa, choroba refluksowa przełyku, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, suchość w jamie ustnej, odbijanie, zaparcia, ból odbytu, zaburzenia czynności wątroby, reakcje nadwrażliwości, pokrzywka, wykwity skórne, świąd, skurcze i bóle mięśni, sztywność mięśniowo-szkieletowa, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, uczucie rozbicia, gorączka, astenia, ból w klatce piersiowej, zmęczenie. Rzadziej mogą pojawić się: rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, róża, agranulocytoza, małopłytkowość, koszmary senne, stany splątania, zaburzenia orientacji, omamy, psychozy, depersonalizacja, mania, drgawki, węch opaczny, utrata węchu, parestezje, głuchota, zaburzenia rytmu serca, migotanie komór, przebarwienie zębów, ostre zapalenie trzustki, niewydolność wątroby, żółtaczka, miopatia, rabdomioliza, niewydolność nerek, zapalenie nerek, nieprawidłowa barwa moczu, krwotok, zaburzenia krzepnięcia krwi, obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne, wstrząs anafilaktyczny, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów reakcji nadwrażliwości należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.