Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą stanowić powód do zmiany dawkowania preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Leczenie powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu cytostatycznym i immunosupresyjnym.

Z uwagi na ryzyko ciężkich działań toksycznych, konieczne jest regularne monitorowanie pacjenta i wykonywanie zaleconych badań laboratoryjnych, aby wczesne objawy toksyczności mogły zostać wykryte. W przypadku ich wystąpienia, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Należy pamiętać, że nie wszystkie skutki uboczne są odwracalne po odstawieniu metotreksatu. Wskazane jest przeprowadzenie odpowiednich badań diagnostycznych przed rozpoczęciem leczenia metotreksatem oraz w trakcie terapii, zgodnie z zaleceniem lekarza. Stan błon śluzowych jamy ustnej i gardła powinien być regularnie kontrolowany.

Stosowanie metotreksatu niesie ze sobą ryzyko działań niepożądanych, w tym ryzyko zahamowania czynności szpiku kostnego i wystąpienia różnych zaburzeń krwi. W przypadku wystąpienia objawów wymagających natychmiastowej reakcji, należy skonsultować się z lekarzem. Konieczne jest monitorowanie czynności wątroby podczas stosowania metotreksatu, ponieważ lek może mieć działanie toksyczne na ten narząd. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i stosowanie odpowiedniego dostosowania dawkowania. Metotreksat może mieć również działanie toksyczne na układ oddechowy i skórę. W przypadku wystąpienia objawów z tego obszaru, konieczna jest natychmiastowa konsultacja lekarska. Preparat może także wywoływać działania toksyczne na układ pokarmowy. W razie pojawienia się objawów wymagających przerwania leczenia, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Ważne jest przestrzeganie zasad dotyczących stosowania substancji cytotoksycznych i chronienie skóry oraz błon śluzowych przed kontaktem z metotreksatem. Zachowanie ostrożności jest również zalecane u pacjentów w różnych grupach wiekowych. Preparat może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów, ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy czy uczucie zmęczenia. Warto zasięgnąć porady lekarza w tym zakresie.

Preparat w postaci roztworu do wstrzykiwań w ampułkostrzykawce przeznaczony jest do podawania podskórnego. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących stosowania preparatu, zaleca się konsultację z lekarzem. Leczenie powinno być prowadzone pod ścisłym nadzorem lekarza z doświadczeniem w stosowaniu metotreksatu.

Dawkowanie będzie dostosowywane indywidualnie przez lekarza, w zależności od sytuacji klinicznej i wyników leczenia. Metotreksat stosowany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, łuszczycy oraz choroby Leśniowskiego i Crohna, powinien być przyjmowany raz w tygodniu. Codzienne przyjmowanie leku w tej dawce może być szkodliwe. Schemat dawkowania dla reumatoidalnego zapalenia stawów u dorosłych oraz dla młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów u dzieci i młodzieży, a także dla łuszczycy oraz choroby Leśniowskiego i Crohna, jest precyzyjnie określony przez lekarza.

Należy przestrzegać zaleceń dotyczących przyjmowania leku. Metotreksat wymaga szczególnej ostrożności w przypadku osób starszych, osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u osób z ciężką niewydolnością wątroby. Sposób dawkowania powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta. Preparat podawany jest podskórnie w ampułkostrzykawce. Leczenie metotreksatem jest długotrwałe, dlatego ważne jest regularne stosowanie zgodnie z zaleceniami lekarza. Unikaj kontaktu preparatu ze skórą i błonami śluzowymi, a w przypadku przypadkowego kontaktu, należy dokładnie przepłukać miejsce zanieczyszczone wodą.

Poinformuj swojego lekarza o wszystkich niedawno przyjmowanych lekach, w tym tych dostępnych bez recepty. Podtlenek azotu może nasilać efekty metotreksatu na metabolizm kwasu foliowego, co może prowadzić do zwiększonej toksyczności. Unikaj jednoczesnego stosowania podtlenku azotu i metotreksatu.

Również zaleca się unikanie spożywania alkoholu i innych leków hepatotoksycznych podczas leczenia metotreksatem. Kontrola enzymów wątrobowych jest również ważna podczas leczenia. Warto również pamiętać o możliwych interakcjach metotreksatu z innymi lekami, takimi jak doustne antybiotyki, a także o kwestiach związanych z niedoborem kwasu foliowego.

Konieczna jest ostrożność przy łączeniu metotreksatu z lekami przeciwzapalnymi. W okresie leczenia metotreksatem unikaj szczepień zawierających żywe drobnoustroje, ze względu na ryzyko uogólnionej choroby poszczepiennej. Metotreksat ma również działanie immunosupresyjne.

Metex, podobnie jak wszystkie leki, może wywoływać niepożądane skutki, ale nie wystąpią one u wszystkich pacjentów stosujących ten preparat. Warto pamiętać, że oczekiwane korzyści z zażywania leku zazwyczaj przewyższają szkody wynikające z ewentualnych działań niepożądanych.

Do najczęstszych działań niepożądanych należą zapalenie i owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej, utrata apetytu, nudności, ból brzucha, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i fosfatazy zasadowej, a także zwiększenie stężenia bilirubiny.

Inne możliwe skutki uboczne obejmują zmniejszoną odporność na infekcje, zmniejszenie liczby krwinek białych, małopłytkowość, niedokrwistość, bóle głowy, senność, duszność, biegunkę, wysypkę, zapalenie trzustki, łysienie, osteoporozę, zaburzenia czynności nerek oraz wiele innych.