Stosowanie preparatu jest zalecane w przypadku:

- leczenia wszystkich postaci hiperurykemii, które nie reagują na dietę, takie jak hiperurykemia wtórna o różnym pochodzeniu oraz powikłania kliniczne związane z hiperurykemią, takie jak jawnie objawne wystąpienie dny moczanowej, nefropatia moczanowa (np. w trakcie terapii nowotworów)

- rozpuszczenia złogów i kamieni moczanowych oraz zapobiegania ich tworzeniu się

- leczenia nawracającej kamicy nerkowej, z kamieniami o mieszanym składzie wapniowo-szczawianowym, towarzyszącą hiperurykemią, gdy inne metody leczenia okazały się nieskuteczne

w przypadku chorób nowotworowych i zespołów mieloproliferacyjnych z szybkim obrotem komórek, w których zwiększone stężenie moczanów występuje samoistnie lub jest wynikiem leczenia zaburzeń enzymatycznych prowadzących do nadprodukcji moczanów.

Niestety, nawet jeśli są wskazania do zastosowania produktu, nie zawsze można go używać. Nie wolno stosować produktu, jeśli jesteś uczulony (masz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik produktu.

Nie wolno stosować w przypadku bezobjawowego zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi.

Nie należy zaczynać leczenia podczas ostrego napadu dny moczanowej.

Niektóre schorzenia oraz inne sytuacje mogą być powodem do unikania stosowania preparatu lub konieczności dostosowania dawki. W niektórych przypadkach, istotne jest przeprowadzanie regularnych badań kontrolnych.

Przyjmowanie preparatu może wiązać się z ryzykiem wystąpienia poważnych reakcji nadwrażliwości, takich jak rumień grudkowo-plamkowy, zespół nadwrażliwości z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi, zespół Stevensa i Johnsona oraz martwica toksyczna rozpływna naskórka. W przypadku pojawienia się pierwszych objawów zmian skórnych, takich jak postępująca wysypka, często z obecnością pęcherzy lub zmiany w obrębie błon śluzowych, należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem. Te zmiany mogą być sygnałem początku poważnych reakcji skórnych. Wczesne rozpoznanie zespołu Stevensa i Johnsona lub martwicy toksycznej rozpływnej i natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu poprawiają prognozę. Po wystąpieniu wyżej wymienionych reakcji nadwrażliwości, nie wolno podawać choremu w przyszłości preparatów z allopurynolem.

Obecność allelu HLA-B*5801 zwiększa ryzyko reakcji nadwrażliwości. U pacjentów z tym allelem stosowanie preparatu jest rozważane jedynie w szczególnych przypadkach, po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka oraz pod ścisłym nadzorem objawów mogących wskazywać na wystąpienie nadwrażliwości. Leczenie należy przerwać natychmiast, jeśli pojawią się jakiekolwiek objawy nadwrażliwości (np. wysypka).

Zwiększone ryzyko reakcji nadwrażliwości występuje u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek przyjmujących leki moczopędne (szczególnie tiazydowe). Stosowanie preparatu u tej grupy pacjentów wymaga specjalnego nadzoru objawów wskazujących na możliwość nadwrażliwości. Leczenie należy natychmiastowo przerwać, jeśli pojawią się jakiekolwiek objawy nadwrażliwości (np. wysypka).

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza oraz zachowanie ostrożności.

Należy być szczególnie ostrożnym, jeśli występują czynniki zwiększające ryzyko zaburzeń czynności nerek, takie jak stosowanie leków moczopędnych lub inhibitorów konwertazy angiotensyny u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością serca.

Nie powinno się stosować preparatu w przypadku bezobjawowego wzrostu stężenia kwasu moczowego we krwi; w takiej sytuacji zalecane jest leczenie przyczyny hiperurykemii, stosowanie odpowiedniej diety oraz zwiększone spożycie płynów.

Należy wstrzymać się od rozpoczęcia leczenia do całkowitego ustąpienia ostrych ataków dny moczanowej.

W początkowej fazie stosowania preparatu może dojść do ostrych zapaleń stawów związanych z dną moczanową. W celu uniknięcia tych reakcji, lekarz może zalecić stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub kolchicyny, zazwyczaj przez co najmniej 30 dni. Jeśli jednak wystąpi ostry atak dny moczanowej w trakcie stosowania preparatu, leczenie zwykle jest kontynuowane bez zmiany dawki, a dodatkowo podawane są leki przeciwzapalne.

Preparat współdziałający z 6-merkaptopuryną lub azatiopryną może wydłużyć czas działania tych leków. Dlatego nie należy stosować preparatu jednocześnie z tymi lekami, chyba że lekarz zaleci odpowiednie zmniejszenie dawek 6-merkaptopuryny i azatiopryny.

Stosowanie preparatu w przypadku znacznego wzrostu stężenia kwasu moczowego/moczanów (np. w przypadku nowotworów złośliwych i ich leczenia, zespołu Lescha i Nyhana) może prowadzić do odkładania się złogów ksantyny w drogach moczowych. Adekwatne nawadnianie pacjenta pomoże zmniejszyć ryzyko tego powikłania.

Działanie preparatu powoduje rozpuszczanie dużych kamieni moczanowych w miedniczkach nerkowych, co rzadko może prowadzić do ich zablokowania w moczowodzie.

Pamiętaj o spożywaniu dużej ilości płynów. Dzienna objętość wydalanego moczu powinna wynosić co najmniej 2 litry (pH moczu powinno mieścić się w zakresie 6,4–6,8).

Stosowanie preparatu u pacjentów z hemochromatozą lub u ich krewnych wymaga szczególnej ostrożności. Nie jest znane, czy preparat wpływa na magazynowanie żelaza w wątrobie.

U pacjentów długotrwale leczonych allopurynolem, może dojść do podwyższenia poziomu TSH.

Informacje dodatkowe na temat innych składników preparatu:

- preparat w postaci tabletek 100 mg zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu;

- preparat w postaci tabletek 300 mg nie zawiera laktozy.

Czy preparat ten wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Przyjmowanie preparatu może być związane z działaniami niepożądanymi, takimi jak senność, zawroty głowy, niezdolność do precyzyjnych ruchów, które mogą zmniejszyć sprawność psychofizyczną, zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwanie urządzeń/maszyn, stanowiąc potencjalne niebezpieczeństwo podczas wykonywania tych czynności. Należy zachować ostrożność, dopóki nie upewnimy się, że preparat nie wpływa negatywnie na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń/maszyn.

W trakcie ciąży nie należy przyjmować żadnego leku bez uprzedniej konsultacji z lekarzem!

Należy pamiętać, że przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub podczas karmienia piersią zawsze należy skonsultować się z lekarzem, aby wyjaśnić wszelkie wątpliwości dotyczące potencjalnych zagrożeń i korzyści wynikających z przyjmowania danego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza, który przepisuje lek.

Musi istnieć bardzo wyraźne uzasadnienie dla stosowania leku u kobiet w ciąży, ograniczając jego użycie do sytuacji, gdy nie ma bezpieczniejszej alternatywy i kiedy korzyści dla matki i dziecka przewyższają potencjalne ryzyko. Decyzję o przyjmowaniu leku w ciąży powinien podjąć jedynie lekarz, biorąc pod uwagę indywidualną sytuację pacjentki.

Składniki aktywne leku mogą przenikać do mleka matki karmiącej. Dlatego nie zaleca się stosowania leku podczas karmienia piersią.

Powiadom swojego lekarza o wszystkich aktualnie przyjmowanych lekach, również tych bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza, jeśli stosujesz którykolwiek z poniższych leków:

• 6-merkaptopuryna i azatiopryna

preparat stosowany z 6-merkaptopuryną lub azatiopryną powoduje zwiększenie stężenia oraz wydłużenie czasu działania tych leków; konieczne jest zmniejszenie stosowanych dawek 6-merkaptopuryny i azatiopryny, zgodnie z zaleceniami lekarza;

• widarabina (arabinozyd adeniny)

preparat może wydłużać okres półtrwania widarabiny; chory powinien pozostawać pod uważną obserwacją w celu wykrycia objawów zwiększonego działania toksycznego;

• salicylany i preparaty zwiększające wydalanie kwasu moczowego/moczanów

leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego/moczanów, takie jak probenecyd, lub salicylany w dużych dawkach mogą przyspieszyć wydalanie aktywnego metabolitu allopurynolu, co może zmniejszyć skuteczność działania preparatu;

• chlorpropamid

u osób z zaburzeniami czynności nerek może wystąpić przedłużenie działania hipoglikemizującego chlorpropamidu;

• leki przeciwzakrzepowe - pochodne kumaryny

możliwe nasilenie działania przeciwzakrzepowego leków (w tym warfaryny); chorzy powinni pozostawać pod uważną obserwacją;

• fenytoina

utlenianie fenytoiny w wątrobie może ulec zahamowaniu, ale kliniczne znaczenie tej reakcji nie zostało wykazane;

• teofilina

możliwe hamowanie metabolizmu teofiliny; konieczne jest monitorowanie stężenia teofiliny u chorych, którzy rozpoczynają stosowanie preparatu oraz podczas zwiększania jego dawki;

• ampicylina lub amoksycylina

możliwe częstsze występowanie wysypek skórnych; o ile to możliwe, zaleca się stosowanie innych antybiotyków niż ampicylina lub amoksycylina u osób leczonych allopurynolem;

• cyklofosfamid, doksorubicyna, bleomycyna, prokarbazyna, chlormetyna

możliwe nasilenie hamowania czynności szpiku kostnego u chorych z nowotworami (innymi niż białaczka), leczonych cyklofosfamidem lub innymi lekami cytotoksycznymi i przyjmujących równolegle allopurynol;

• cyklosporyna

możliwe zwiększenie stężenia cyklosporyny w osoczu i nasilenie jej toksycznego działania;

• dydanozyna

gdy równoległe stosowanie allopurynolu i dydandozyny jest konieczne, lekarz zaleci zmniejszenie dawki dydanozyny i monitorowanie chorego.

Jak każdy lek, Milurit może wywołać skutki uboczne, ale nie u wszystkich pacjentów. Ważne jest, aby pamiętać, że korzyści z przyjmowania tego leku zazwyczaj przewyższają szkodliwe skutki uboczne.

W przypadku pojawienia się zmian skórnych, wysypki z pęcherzami, należy niezwłocznie zaprzestać stosowania leku i skonsultować się z lekarzem. Rzadko mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości, takie jak zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna naskórka i reakcje alergiczne prowadzące do zgonu. Możliwe są również różne objawy układowe takie jak zapalenie naczyń, zapalenie wątroby, zaburzenia nerek oraz drgawki.

Skutki uboczne częste to wysypka. Te niezbyt częste to nudności, wymioty, zwiększenie enzymów wątrobowych i rzadkie zapalenie wątroby. Bardzo rzadkie skutki uboczne obejmują m.in. czyraczność, zaburzenia krwi, chłoniak z komórek T, cukrzycę, depresję, ból głowy, zaburzenia wzroku, zawroty głowy, chorobę serca, nadciśnienie tętnicze, biegunki, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, rumień, łysienie, mocznica, zaburzenia erekcji, obrzęki i gorączka.

Lek może również zwiększać ryzyko napadów dny w początkowym okresie leczenia.