Niektóre schorzenia oraz inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych okolicznościach konieczne może się okazać przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Przed rozpoczęciem przyjmowania leków nasennych lekarz będzie dążył do ustalenia przyczyny bezsenności i wykluczenia czynników ją wywołujących. Jeśli bezsenność utrzymuje się po 7-14 dniach leczenia, może to wskazywać na istnienie pierwotnych zaburzeń psychicznych lub fizycznych, które wymagają dalszej diagnostyki. Jeśli leki nasenne są stosowane przez dłuższy okres, możliwe jest zmniejszenie ich działania nasennego (tzw. tolerancja). Zastosowanie leków uspokajających i nasennych może prowadzić do rozwoju uzależnienia.

Ryzyko uzależnienia wzrasta wraz z dawką i czasem trwania leczenia; jest również większe u osób mających problemy z uzależnieniem od alkoholu, substancji psychoaktywnych lub leków w przeszłości. Osoby z tej grupy powinny być szczególnie monitorowane przez lekarza. W przypadku rozwoju uzależnienia fizycznego, odstawienie leczenia może towarzyszyć objawy zespołu odstawienia. Mogą wystąpić bóle głowy i mięśni, zwiększone poczucie lęku i napięcia, splątanie, drażliwość oraz w cięższych przypadkach objawy takie jak dezorientacja, depersonalizacja, nadwrażliwość na bodźce zewnętrzne, omamy i drgawki. W niektórych przypadkach zespół odstawienny może nasilać się w przerwach między kolejnymi dawkami, zwłaszcza gdy stosowane są duże dawki. Po zakończeniu leczenia może pojawić się przemijająca bezsenność, polegająca na zaostrzeniu objawów, które wcześniej skłoniły do zastosowania preparatu (tzw. bezsenność z odbicia). Ten stan może być towarzyszony innymi objawami, takimi jak zmiany nastroju, niepokój i zwiększony lęk. Ryzyko wystąpienia tych objawów jest większe po nagłym zaprzestaniu stosowania preparatu, dlatego zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Czas trwania leczenia powinien być ograniczony do minimum; przy odstawianiu preparatu nie powinien przekraczać 4 tygodni. Należy zachować szczególną ostrożność, gdy preparat jest stosowany u osób: - z chorobami psychicznymi - po kuracjach odtruwających po przedawkowaniu substancji psychoaktywnych - w podeszłym wieku (powyżej 65. roku życia) lub osłabionych - z niewydolnością wątroby. W powyższych grupach pacjentów lekarz może zalecić obniżenie początkowej dawki i dostosowanie jej indywidualnie. U osób starszych istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, zwłaszcza zaburzeń orientacji i koordynacji ruchowej. Ze względu na działanie rozluźniające mięśnie, istnieje ryzyko upadków i złamań kości, zwłaszcza u osób starszych w związku z wstawaniem w nocy. Lekarz nie powinien zalecać stosowania preparatu jako monoterapii u chorych na depresję, lecz w połączeniu z odpowiednimi lekami przeciwdepresyjnymi. Należy zachować ostrożność u osób z objawami depresji, ponieważ mogą być skłonne do zachowań samobójczych. Preparaty o działaniu zbliżonym do benzodiazepin mogą zwiększać ryzyko prób samobójczych u chorych z depresją. Preparatu nie należy stosować bez jednoczesnego leczenia depresji i związanego z nią lęku. Lekarz powinien przepisać najmniejszą skuteczną dawkę, aby uniknąć celowego przedawkowania. Osoby z zaburzeniami oddechowymi powinny zachować szczególną ostrożność, ponieważ leki uspokajające mogą hamować oddychanie. Podczas stosowania leków nasennych, zwłaszcza u seniorów, mogą wystąpić reakcje takie jak niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresja, urojenia, napady złości, koszmary senne, omamy, psychozy, nieadekwatne zachowanie i inne zaburzenia. W razie zaobserwowania tych objawów należy skonsultować się z lekarzem. W razie potrzeby lekarz zaleci zaprzestanie stosowania preparatu.

Leki uspokajające i nasenne mogą powodować niepamięć następczą. Najczęściej występuje ona po kilku godzinach od zażycia leku. Aby zmniejszyć ryzyko, zaleca się zapewnienie nieprzerwanego snu trwającego 8 godzin. Stosowanie preparatu niesie ryzyko wystąpienia zaburzeń psychoruchowych następnego dnia, w tym zaburzeń zdolności prowadzenia pojazdów. Ryzyko to wzrasta, gdy: - przyjęto dawkę większą niż zalecaną - stosowano inne leki działające na ośrodkowy układ nerwowy - stosowano preparaty zwiększające stężenie zolpidemu we krwi - spożywano alkohol lub inne substancje psychoaktywne - od zażycia preparatu nie minęło więcej niż 8 godzin. Po zażyciu preparatu, u osób które nie są całkowicie obudzone, mogą wystąpić zachowania takie jak chodzenie we śnie, prowadzenie pojazdu we śnie, przygotowywanie posiłków, rozmowy telefoniczne lub stosunki seksualne we śnie, z brakiem pamięci o tych czynnościach. Spożycie alkoholu, stosowanie leków hamujących ośrodkowy układ nerwowy i przyjmowanie większych dawek niż zalecane zwiększa ryzyko wystąpienia takich zachowań. W przypadku pojawienia się tego typu zachowań, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. U pacjentów, którzy zgłaszają takie zachowania, zaleca się przerwanie stosowania preparatu, ze względu na potencjalne zagrożenie dla siebie i innych. Preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinny stosować tego preparatu. Czy ten preparat wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów? Preparat znacząco wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, oraz istotnie obniża sprawność psychoruchową. Następnego dnia po przyjęciu preparatu, zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn może być ograniczona, mogą wystąpić senność, wydłużenie czasu reakcji, zawroty głowy, senność, niewyraźne widzenie, podwójne widzenie, zmniejszona czujność, problemy z koncentracją oraz ryzyko zasypienia za kierownicą. Aby zminimalizować ryzyko tych zdarzeń, zaleca się co najmniej 8-godzinny odstęp między zażyciem preparatu a prowadzeniem pojazdów, obsługiwaniem maszyn czy wykonaniem innych działań wymagających sprawności psychoruchowej. Przez okres stosowania preparatu należy unikać spożywania alkoholu, przyjmowania substancji psychoaktywnych oraz innych leków działających hamująco na ośrodkowy układ nerwowy, ponieważ zwiększają ryzyko opisanych wyżej zaburzeń.

Jak każdy lek, Nasen może powodować działania niepożądane, choć nie u wszystkich pacjentów. Przypominamy, że korzyści z leczenia zazwyczaj przewyższają ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Objawy niepożądane związane z lekiem, szczególnie te dotyczące ośrodkowego układu nerwowego i układu pokarmowego, zależą od dawki. Jeśli lek jest przyjmowany bezpośrednio przed snem, efekty uboczne są zwykle łagodniejsze. Starsi pacjenci częściej doświadczają działań niepożądanych. Mogą wystąpić: senność, ból głowy, zawroty głowy, pogorszenie bezsenności, niepamięć następcza, omamy, pobudzenie, koszmary senne, zmęczenie, splątanie, drażliwość, podwójne widzenie, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, kaszel, astma, uczucie kołatania serca oraz sporadycznie zaburzenia rytmu serca.

Nieznaną częstością mogą pojawić się: zaburzenia świadomości, niepokój, agresja, urojenia, gniew, zaburzenia zachowania, psychozy, somnambulizm, uzależnienie, zaburzenia libido, zaburzenia miesiączkowania, depresja, chodzenie we śnie, senność w dniu następnym, osłabienie mięśni, zaburzenia chodu, reakcje alergiczne.