Mechanizm działania olanzapiny nie jest jeszcze w pełni poznany, ale wiąże się z blokowaniem różnych receptorów, takich jak receptory zależne od serotoniny (5-HT2A/2C, 5-HT3, 5-HT6), dopaminy (D1, D2, D3, D4, D5), oraz cholinergiczne receptory muskarynowe (M1–M5), 1-adrenergiczne i histaminowe H1. Olanzapina bardziej działa na receptory 5-HT2A niż na receptory D2. Ponadto ma działanie przeciwmaniakalne i stabilizujące nastrój, korzystnie wpływając zarówno na negatywne, jak i pozytywne objawy schizofrenii.

Preparat jest zalecany w:- terapii schizofrenii- długoterminowej terapii podtrzymującej u osób, które mają pozytywną odpowiedź na początkową terapię- leczeniu średnio i ciężko nasilonych epizodów manii- zapobieganiu nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej u pacjentów, którzy dobrze reagują na olanzapinę w leczeniu manii.

Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą przeciwwskazywać stosowanie lub wskazywać na konieczność zmiany dawkowania preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być regularne wykonywanie określonych badań kontrolnych.Podczas terapii lekami przeciwpsychotycznymi poprawa stanu pacjenta może zajść po kilku dniach lub tygodniach. W tym czasie pacjent powinien być pod stałą opieką lekarza.Olanzapina nie jest zalecana w leczeniu pacjentów z objawami psychozy i/lub zaburzeniami zachowania wynikającymi z otępienia, ze względu na zwiększone ryzyko śmiertelności oraz występowanie niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych. Ryzyko jest większe u osób powyżej 65. roku życia, z trudnościami w połykaniu, w stanie spoczynku, niedożywieniem, odwodnieniem, chorobami płuc lub przy jednoczesnym stosowaniu benzodiazepin.W przypadku nagłego, nieuzasadnionego wzrostu temperatury ciała podczas leczenia, bez innych objawów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, ponieważ może to być objawem poważnego zagrożenia dla zdrowia, znanego jako "złośliwy zespół neuroleptyczny". Inne objawy tego zespołu to wzrost napięcia mięśniowego, zaburzenia świadomości, nieregularne tętno, wahania ciśnienia krwi, częstoskurcz, obfite pocenie się, zaburzenia rytmu serca, wzrost aktywności enzymów mięśniowych oraz niewydolność nerek. Lekarz zazwyczaj zaleci zaprzestanie stosowania preparatu i poda dalsze wskazówki.U niektórych pacjentów na początku terapii mogą występować objawy takie jak niedociśnienie ortostatyczne, tachykardia, zawroty głowy i omdlenia. Ryzyko tych objawów można zminimalizować poprzez zmniejszenie początkowych dawek leku przez lekarza.Osoby z chorobami układu krążenia, schorzeniami naczyń mózgowych oraz z czynnikami ryzyka niedociśnienia w ciężkich stanach chorobowych powinny być szczególnie ostrożne. Zalecane jest regularne monitorowanie ciśnienia tętniczego u pacjentów powyżej 65. roku życia.W pewnych przypadkach pacjenci powinni być pod stałą obserwacją lekarza i wykonywać określone badania dodatkowe, jeśli cierpią na cukrzycę, mają zaburzenia lipidowe, przerost gruczołu krokowego, niedrożność jelit, niskie wartości leukocytów lub granulocytów, czy też stosują leki mogące wpływać na szpik kostny.Olanzapina powinna być stosowana ostrożnie u osób, które przyjmują inne leki wydłużające odstęp QT, mające problemy z rytmem serca, niedobory potasu lub magnezu, historię drgawek, zaburzenia wątroby, skłonność do żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz stosujące leki działające na układ nerwowy lub spożywające alkohol.Nie należy nagle przerywać terapii ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego. W przypadku pojawienia się objawów późnych dyskinez, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.Wpływ wieku, palenia tytoniu, płci pacjenta może wpływać na stężenie preparatu we krwi. Konieczna może być modyfikacja dawki w zależności od tych czynników.Preparatu nie należy stosować u osób poniżej 18. roku życia oraz u osób nietolerujących laktozy.Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, dlatego zaleca się zachowanie ostrożności podczas jego stosowania.

Preparat jest w postaci tabletek i przeznaczony jest do przyjmowania doustnego. Należy stosować preparat zgodnie z zaleceniami, nie przekraczając zaleconych dawek, aby uniknąć szkody dla zdrowia. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem. Dla dorosłych, niezależnie od posiłków, zalecana początkowa dawka wynosi zazwyczaj 10 mg/dobę, przy średnio nasilonych i ciężkich epizodach manii może być to 15 mg 1 ×/dzień w monoterapii lub 10 mg/dzień przy leczeniu skojarzonym. Dawka dobowa powinna być dostosowana do stanu klinicznego pacjenta, zazwyczaj w zakresie od 5 do 20 mg/dobę. Lekarz powinien zalecić odpowiednie zwiększanie dawki po ocenie stanu klinicznego pacjenta, nie częściej niż co 24 godziny. U osób starszych nie zaleca się rutynowo mniejszej dawki początkowej (5 mg/dobę), jednakże może być rozważana u pacjentów powyżej 65. roku życia, jeśli istnieją ku temu kliniczne wskazania. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby oraz w przypadku obecności więcej niż jednego czynnika, który może spowalniać metabolizm (np. płeć żeńska, wiek starszy, niepalenie tytoniu), należy rozważyć zastosowanie początkowej dawki 5 mg/dobę. U osób z umiarkowaną niewydolnością wątroby zaleca się początkową dawkę 5 mg/dobę, z późniejszym ostrożnym zwiększaniem.

Poinformuj swojego lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, także tych bez recepty. Niektóre substancje mogą mieć wpływ na stężenie olanzapiny w organizmie. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym spożywaniu alkoholu lub stosowaniu leków hamujących układ nerwowy. Nie zaleca się stosowania olanzapiny wraz z lekami na Parkinsona u pacjentów z tą chorobą. Konieczne może być dostosowanie dawki przez lekarza. Warto również unikać jednoczesnego stosowania olanzapiny i leków wydłużających odstęp QT.