Substancją czynną leku jest paroksetyna, która należy do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Serotonina pełni istotną rolę jako neuroprzekaźnik, a paroksetyna działa poprzez hamowanie procesu wychwytu zwrotnego serotoniny. Dzięki temu wydłuża czas działania serotoniny w synapsie, co prowadzi do większej stymulacji komórek zależnych od serotoniny. Lek jest skuteczny w leczeniu zaburzeń depresyjnych, fobii społecznych, zaburzeń lękowych i innych. Paroksetyna nie wywołuje szkodliwego wpływu na sen i może nawet poprawić jego jakość u pacjentów reagujących na leczenie.

Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą przemawiać za unikaniem stosowania lub koniecznością zmiany dawki preparatu. W pewnych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Dane dotyczące bezpieczeństwa długotrwałego stosowania paroksetyny u dzieci i młodzieży do 18. roku życia są ograniczone. Brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania preparatu w kontekście wzrostu, dojrzewania, rozwoju poznawczego i zachowania. Jeśli lekarz postanowi zastosować ten preparat u dziecka, należy monitorować jego rozwój oraz zachowanie pod kątem ewentualnego wystąpienia myśli samobójczych. W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek niepokojących zmian należy natychmiast skonsultować się z pediatrą. Efekty leczenia paroksetyną stają się widoczne po kilku tygodniach stosowania, czasami jednak może być konieczne dłuższe oczekiwanie. Osoby z predyspozycjami do myśli samobójczych związanych z depresją szczególnie powinny być pod ścisłą obserwacją lekarza, ponieważ stosowanie leku może wiązać się z ryzykiem próby samobójczej. Wszelkie niepokojące zmiany zachowania powinny być natychmiast zgłaszane lekarzowi. Stosowanie preparatu może w pewnych przypadkach prowadzić do wystąpienia akatyzji (stan niepokoju, niemożność zatrzymania się przed wykonaniem ruchów), szczególnie na początku leczenia. W takiej sytuacji lekarz najprawdopodobniej nie będzie zwiększał dawki leku. Jeśli pojawią się objawy takie jak: hipertermia, sztywność mięśni, drgawki, zaburzenia pracy układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi zmianami podstawowych funkcji życiowych, zmiany stanu psychicznego (drażliwość, splątanie, gwałtowne pobudzenie psychoruchowe przechodzące w majaczenie i śpiączkę), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ mogą one być wywołane przez niebezpieczny zespół serotoninowy. W trakcie leczenia chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza w przypadku: wystąpienia manii (w przypadku faz maniakalnych lekarz prawdopodobnie przerwie leczenie), stwierdzonej niewydolności nerek lub wątroby, występowania padaczki, zaburzeń w funkcjonowaniu serca, stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, leków wpływających na czynność płytek krwi lub innych leków zwiększających ryzyko krwawienia (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne), a także przy historii zaburzeń krzepnięcia krwi (podczas stosowania preparatu mogą wystąpić przedłużające się lub niewłaściwe krwawienia). U chorych na cukrzycę może być konieczna modyfikacja dawki insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych (decyzję tylko w takich przypadkach podejmuje lekarz). W przypadku wystąpienia ataku drgawkowego w trakcie stosowania preparatu leczenie powinno zostać przerwane (decyzję podejmuje lekarz). Doświadczenie w leczeniu paroksetyną osób poddanych elektrowstrząsom jest bardzo ograniczone, z tego względu zaleca się ostrożność w tej grupie pacjentów. Paroksetyna, podobnie jak inne leki z tej grupy, może powodować rozszerzenie źrenic; należy zachować ostrożność u osób chore z jaskrą z wąskim kątem przesączania lub z historią jaskry. Istnieją rzadkie zgłoszenia hiponatremii podczas stosowania paroksetyny, zwłaszcza u osób starszych. Zjawisko to zazwyczaj ustępuje samoistnie po zaprzestaniu stosowania preparatu. Nie powinno się abrupto przerywać leczenia, ponieważ mogą wystąpić objawy odstawienia, takie jak: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne sny), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i/lub wymioty, drżenie i bóle głowy. W razie konieczności zaprzestania stosowania preparatu dawkę należy stopniowo zmniejszać zgodnie z zaleceniami lekarza. Czy preparat ten wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów? Preparat może negatywnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń/maszyn. Leki psychoaktywne mogą zaburzać zdolność podejmowania decyzji i reakcji w sytuacjach nagłych. Należy być bardzo ostrożnym!

Preparat jest dostępny w postaci tabletek do przyjmowania doustnego. Należy zachować ostrożność i nie przekraczać zalecanych dawek, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu. W przypadku wątpliwości co do stosowania preparatu należy skonsultować się z lekarzem.Dorośli powinni przyjmować 20 mg/dobę w ciężkim epizodzie depresyjnym, przy czym lekarz może dostosować dawkę indywidualnie. Leczenie powinno trwać co najmniej 6 miesięcy. W przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych początkowo stosuje się 20 mg/dobę, ale dawkę można stopniowo zwiększać do maksymalnie 60 mg/dobę. Leczenie powinno być kontynuowane przez kilka miesięcy lub dłużej.W przypadku zaburzeń lękowych, początkowo zalecane jest przyjmowanie 10 mg/dobę, które można stopniowo zwiększać do 60 mg/dobę. Leczenie powinno trwać kilka miesięcy lub dłużej. Dawkę zalecaną dla fobii społecznej, zaburzeń lękowych uogólnionych i zaburzeń stresowych pourazowych wynosi 20 mg/dobę.Przed rozpoczęciem leczenia należy skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza jeśli pacjent jest w podeszłym wieku, ma niewydolność wątroby lub ciężką niewydolność nerek. Preparat nie jest zalecany dla osób poniżej 18. roku życia. Tabletki należy przyjmować raz na dobę rano, popijając je odpowiednią ilością płynu. Nie należy ich rozgryzać, lecz połykać w całości.

Informuj lekarza o wszystkich przyjmowanych niedawno lekach, także o tych, które są dostępne bez recepty. Nie należy łączyć paroksetyny z inhibitorami MAO ani pimozydem. Paroksetyna może obniżać stężenie endoksyfenu, dlatego unikaj jej podczas leczenia tamoksyfenem. Bądź ostrożny przy stosowaniu paroksetyny z procyklidyną, lekami serotoninergicznymi, fentanylem, metoprololem i innymi lekami. Unikaj alkoholu podczas leczenia paroksetyną.