Niektóre schorzenia mogą uniemożliwiać stosowanie lub wymagać zmiany dawkowania tego preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie dodatkowych badań kontrolnych. Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu preparatu u pacjentów będących uzależnionymi od opioidów, cierpiących na zaburzenia świadomości, mających problemy z oddychaniem, przerostem serca lub ze zmianami w układzie moczowym, a także w wielu innych sytuacjach. Depresja ośrodka oddechowego jest największym zagrożeniem związanym z przedawkowaniem morfiny.

Długotrwałe stosowanie morfiny lub jego niewłaściwe użycie może prowadzić do uzależnienia. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem. Nagłe odstawienie leku może wywołać objawy zespołu odstawiennego, dlatego zaleca się stopniowe zmniejszenie dawki. Preparat może utrudniać rozpoznanie i przebieg schorzeń brzusznych, dlatego należy stosować go ostrożnie przed operacją.

Ze względu na mutagenne właściwości morfiny, kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję. Ważne jest monitorowanie stanu zdrowia i zwracanie uwagi na ewentualne skutki uboczne podczas stosowania tego preparatu.

Informuj lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, zarówno na receptę, jak i bez recepty. Morfina może wzmacniać działanie leków działających na ośrodkowy układ nerwowy, takich jak leki uspokajające, nasenne, znieczulające ogólnie, porażające ruchowe zakończenia nerwowo-mięśniowe, hipotensyjne porażające zwoje, hamujące perystaltykę jelit oraz alkohol.

Dlatego należy ostrożnie stosować je jednocześnie, ponieważ mogą wystąpić niepożądane skutki, takie jak zaburzenia oddechu, niskie ciśnienie krwi, głębokie uspokojenie lub śpiączka. Leki przeciwcholinergiczne, na przykład leki psychotropowe, przeciwhistaminowe, przeciwwymiotne czy stosowane w chorobie Parkinsona, mogą nasilać działanie antycholinergiczne morfiny, co objawia się zaparciami, suchością w jamie ustnej czy trudnościami w oddawaniu moczu. Nie należy przyjmować morfiny jednocześnie z inhibitorami MAO, ponieważ może to prowadzić do pobudzenia lub zahamowania ośrodkowego układu nerwowego, powodując nadciśnienie lub niedociśnienie. Inhibitory MAO to leki stosowane między innymi w leczeniu depresji z lękiem i depresji atypowej oraz niedociśnienia tętniczego.

Cymetydyna i inne leki wpływające na przebieg przemian metabolicznych w wątrobie mogą zwiększyć stężenie morfiny we krwi poprzez zahamowanie metabolizmu. Stosowanie morfiny jednocześnie z rifampicyną może osłabić jej działanie. Morfina może wzmagać działanie leków zwiotczających mięśnie. Neuroleptyki mogą zmniejszyć lub wyeliminować nudności i wymioty wywołane stosowaniem morfiny. Jednoczesne stosowanie leków takich jak pentazocyna, nalbufina, butorfanol czy buprenorfina, które działają na te same receptory co morfina, może skutkować reakcjami odstawienia.

Sevredol, podobnie jak wszystkie leki, może wywołać działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u każdego pacjenta. Pamiętaj, że korzyści ze stosowania leku są zazwyczaj większe niż szkody wynikające z potencjalnych działań niepożądanych.

Możliwe skutki uboczne Sevredolu to m.in.: zmiany nastroju, zwężenie źrenic, zaparcia (przy długotrwałym stosowaniu), reakcje alergiczne, zmniejszony apetyt, zmiany aktywności, bezsenność, problemy z koncentracją, bóle głowy, zawroty głowy, senność, nudności, wymioty, zaburzenia smaku, nadmierne pocenie się, pokrzywka, świąd, trudności z oddawaniem moczu. W rzadszych przypadkach mogą pojawić się m.in.: zaburzenia rytmu serca, zmiany ciśnienia krwi, skurcze mięśni oskrzeli, kolka żółciowa, uzależnienie fizyczne, zaburzenia hormonalne, problemy ze wzrokiem, duszność, bóle brzucha, problemy z erekcją, zawroty głowy, osłabienie, dreszcze.

Możliwe są także reakcje alergiczne, sedacja, omdlenia, zawroty głowy, kołatanie serca, suchość w jamie ustnej, męczliwość, tolerancja na lek.