Preparat jest zalecany w leczeniu:
· postaci stabilnej łagodnej, umiarkowanej i ciężkiej przewlekłej niewydolności serca jako dodatek do standardowego leczenia inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), lekami moczopędnymi i digoksyną u pacjentów z prawidłową objętością wewnątrznaczyniową
· nadciśnienia tętniczego
· profilaktycznym leczeniu stabilnej dławicy piersiowej
· pacjentów po zawale serca z zaburzeniami czynności lewej komory (LVEF mniejsze lub równe 40%).

W trakcie ciąży nie należy zażywać żadnych leków bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem!
Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem, aby omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane z danym lekiem. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz zajście w ciążę, poinformuj lekarza przepisującego receptę o tym fakcie.
Nie należy stosować tego preparatu w ciąży, chyba że lekarz uzna to za konieczne po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka związanych z jego stosowaniem. Jeśli lekarz zaleca przyjmowanie tego preparatu w trakcie ciąży, to konieczne będą dodatkowe środki ostrożności i regularne badania.
Nie zaleca się stosowania tego preparatu w okresie karmienia piersią.

Jak każdy lek, również Vivacor, może wywoływać skutki uboczne, chociaż nie muszą one wystąpić u wszystkich pacjentów stosujących ten lek. Należy pamiętać, że korzyści z zażywania leku zazwyczaj przewyższają ewentualne szkody związane z pojawieniem się działań niepożądanych.
Ryzyko wystąpienia większości skutków ubocznych jest podobne we wszystkich wskazaniach. Bardzo często mogą wystąpić: zawroty głowy, bóle głowy, obniżenie ciśnienia tętniczego, niewydolność serca, uczucie zmęczenia/znużenia. Często lub niezbyt często można zaobserwować: spowolnienie rytmu serca (bradykardia), zatrzymywanie płynów, zwiększenie objętości wewnątrznaczyniowej, obrzęki, nasilenie objawów niewydolności serca, zaburzenia przewodzenia w sercu (w tym blok przedsionkowo-komorowy), dusznica bolesna, zaburzenia krążenia obwodowego (nasilenie chromania przestankowego i objawów zespołu Raynauda, takie jak drętwienie i marznięcie kończyn, choroba naczyń obwodowych), obniżenie ciśnienia tętniczego przy zmianie pozycji ciała, niedokrwistość, depresja, obniżony nastrój, zaburzenia snu, omdlenia, parestezje (zaburzenia czucia, mrowienie i drętwienie), zmniejszone łzawienie (istotne dla osób noszących soczewki kontaktowe), zaburzenia widzenia, podrażnienie oczu, uczucie duszności, obrzęk płuc, astma u podatnych osób, infekcje dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli/płuc, przyrost masy ciała, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, suchość w jamie ustnej, zmiana stężenia glukozy we krwi (często u chorych na cukrzycę), wzrost poziomu cholesterolu, bóle kończyn, niewydolność nerek, zaburzenia czynności nerek, trudności z oddawaniem moczu, infekcje dróg moczowych, impotencja, reakcje skórne alergiczne (wysypka, pokrzywka, świąd, zmiany skórne przypominające liszaj płaski), łysienie. Rzadko lub bardzo rzadko mogą wystąpić: małopłytkowość, zmniejszenie liczby leukocytów (leukopenia), przekrwienie błony śluzowej nosa, podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych (AST, ALT), nietrzymanie moczu u kobiet, poważne reakcje skórne, jak rumień wielopostaciowy, toksyczna martwica naskórka i zespół Stevensa i Johnsona. Ponadto beta-blokery mogą prowadzić do ujawnienia się ukrytej cukrzycy i zaburzeń kontroli stężenia glukozy we krwi.