Składnikiem aktywnym preparatu jest substancja o nazwie alprazolam. Alprazolam należy do grupy benzodiazepin o krótkim do średniego czasie działania. Wykazuje działanie hamujące na różnych poziomach centralnego układu nerwowego, począwszy od łagodnego uspokojenia, poprzez sen, aż do śpiączki. Alprazolam pobudza i ułatwia działanie kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), który jest głównym inhibitorem przewodzenia nerwowego w mózgu i odpowiada za hamowanie przekaźnictwa nerwowego zarówno przed, jak i po synapsie we wszystkich częściach centralnego układu nerwowego. W porównaniu do innych benzodiazepin, alprazolam wykazuje silniejsze działanie przeciwlękowe i przeciwlękowe, przy jednoczesnym zmniejszaniu napięcia mięśniowego, przeciwdrgawkowym oraz uspokajającym.

Preparat jest przeznaczony do leczenia stanów lękowych u dorosłych, przy ciężkich zaburzeniach, gdy objawy są bardzo dokuczliwe.

Niektóre schorzenia i inne okoliczności mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawki preparatu. W niektórych sytuacjach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Terapia powinna być możliwie krótka (nie dłużej niż 2-4 tygodnie). Przedłużenie czasu leczenia możliwe jest jedynie po ocenie przez lekarza.

Aby uniknąć objawów odstawienia, podczas zaprzestawiania leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku benzodiazepin krótkodziałających, objawy mogą się pojawić nawet między dawkami, zwłaszcza przy dużych ilościach. Przechodząc z benzodiazepin długodziałających na krótkodziałające, również mogą wystąpić objawy odstawienia.

Długotrwałe stosowanie prowadzi do zależności psychicznej.

Stosowanie benzodiazepin jednocześnie z opioidami może prowadzić do znacznego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki a nawet śmierci. Należy ograniczyć jednoczesne stosowanie tylko do przypadków, gdy inne terapie nie są skuteczne. Wtedy należy zmniejszyć dawki i czas trwania leczenia do minimum.

W trakcie kilku tygodni stosowania tej grupy leków, może wystąpić tolerancja, wymagająca coraz większych dawek. Dotyczy to głównie działania uspokajającego alprazolamu. Skuteczność działania nasennego leków może również zmniejszyć się.

Stosowanie preparatu może prowadzić do uzależnienia psychicznego oraz emocjonalnego lub fizycznego. Ryzyko jest większe przy długotrwałym i dużym stosowaniu leku. Osoby z predyspozycjami do nadużywania substancji (w tym alkoholu) są bardziej narażone na uzależnienie. Może się ono rozwinąć nawet przy dawkach terapeutycznych u osób bez czynników ryzyka. Ryzyko uzależnienia wzrasta przy stosowaniu kilku benzodiazepin niezależnie od wskazań. Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem nadużywania tych leków i nie przekazywać ich innym osobom.

Stosowanie preparatu z innymi lekami depresyjnymi na OUN (takimi jak opioidy, inne benzodiazepiny, alkohol) może prowadzić do zgonu z powodu przedawkowania. Preparat powinien być przechowywany w miejscu niedostępnym dla innych osób, a niepotrzebne leki należy zutylizować.

Przerwanie leczenia może prowadzić do objawów odstawienia takich jak bóle głowy, bóle mięśni, lęk, napięcie, dezorientacja. U osób ze skłonnościami samobójczymi, lek powinien być przepisywany ostrożnie. Istnieje związek między lękami a depresją a zwiększoną liczbą samobójstw u nieleczonych osób. W przypadku dużych dawek alprazolamu u osób z lękami, konieczna jest szczególna ostrożność.

Preparatu nie zaleca się stosować u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.

Alprazolam, podobnie jak inne benzodiazepiny, może powodować obniżenie pamięci. W takich przypadkach należy zapewnić spokojny sen.

Mogą wystąpić paradoksalne reakcje takie jak pobudzenie, agresja, psychozy podczas stosowania leków z tej grupy.

Ostrożność powinna być zachowana u osób w różnych stanach zdrowotnych, takich jak jaskra, osoby starsze, osoby z niewydolnością oddechową lub zaburzeniami nerek lub wątroby, oraz u osób nadużywających alkoholu i substancji psychoaktywnych.

Preparatu nie należy stosować do leczenia psychoz.

Mogą wystąpić próby samobójcze podczas stosowania preparatu u osób z depresją. Przy jednoczesnym stosowaniu z innymi lekami, alkoholem, należy zachować ostrożność.

Podczas ciąży należy skonsultować się z lekarzem przed zażyciem jakiegokolwiek leku!
Ważne jest uzyskanie porady lekarza przed podjęciem decyzji o stosowaniu leków w czasie ciąży (oraz karmienia piersią), aby omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane z danym lekiem. W przypadku ciąży lub planowania ciąży, należy poinformować lekarza o przyjmowanych lekach.

Nie zaleca się stosowania tego preparatu u kobiet w ciąży.
Nie należy stosować go w okresie karmienia piersią.

Jak każdy lek, także Xanax, Xanax SR może wywoływać efekty uboczne, jednak nie wystąpią one u wszystkich pacjentów stosujących ten lek. Należy pamiętać, że oczekiwane korzyści z przyjmowania leku zazwyczaj przewyższają szkody wynikające z wystąpienia działań niepożądanych.

Bardzo często mogą występować: depresja, uczucie uspokojenia, senność, ataksja, zaburzenia pamięci, zaburzenia mowy, zawroty głowy, ból głowy, zaparcia, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, drażliwość.

Często mogą występować: zmniejszenie apetytu, stan splątania, dezorientacja, zmniejszenie libido, lęk, bezsenność, nerwowość, zwiększenie libido, zaburzenia równowagi, nieprawidłowa koordynacja, zaburzenia koncentracji uwagi, nadmierna potrzeba snu, letarg, drżenie, nieostre widzenie, nudności, zapalenie skóry, zaburzenia czynności płciowych, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała.

Niezbyt często mogą występować: mania, halucynacje, gniew, pobudzenie, uzależnienie, niepamięć, osłabienie siły mięśniowej, nietrzymanie moczu, nieregularne miesiączkowanie, zespół odstawienia leku.

Ponadto, z nieznaną częstością, mogą wystąpić: hipomania, agresywne zachowanie, wrogie zachowanie, zaburzenia myślenia, zwiększona aktywność psychoruchowa, nadużywanie leku, zaburzenia układu nerwowego autonomicznego, dystonia (mimowolne wykonywanie nienaturalnych ruchów), zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zapalenie wątroby, zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka, obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości na światło, zatrzymanie moczu, obrzęki obwodowe, zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego.