Nawet jeśli istnieją wskazania do korzystania z preparatu, nie zawsze jest to możliwe. Należy unikać stosowania preparatu, gdy istnieje uczulenie na którykolwiek składnik preparatu lub na inne benzodiazepiny.

Przeciwwskazania do stosowania preparatu obejmują również miastenię, ciężką niewydolność oddechową, zespół bezdechu sennego oraz ciężką niewydolność wątroby. Preparatu nie powinno się stosować u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.

Niektóre schorzenia i inne warunki mogą być przeciwwskazaniem do stosowania albo wskazaniem do zmiany dawki preparatu. W niektórych sytuacjach konieczne może być przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy (2-4 tygodnie). Ewentualne wydłużenie czasu leczenia może nastąpić tylko po ponownej ocenie stanu pacjenta przez lekarza.

Ze względu na możliwość wystąpienia objawów odstawienia, podczas zaprzestawiania leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę zgodnie z zaleceniami lekarza. Nawet przy stosowaniu benzodiazepin o krótkim działaniu, objawy odstawienia mogą pojawić się nawet między dawkami, szczególnie przy dużych dawkach. Przy stosowaniu benzodiazepin o długim działaniu, podczas zmiany na lek o krótkim działaniu, również mogą pojawić się objawy odstawienia.

Długotrwałe stosowanie leku może prowadzić do rozwoju zależności psychicznej.

Stosowanie jednocześnie benzodiazepin i opioidów może prowadzić do znacznego uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki a nawet śmierci. Równoczesne stosowanie leków uspokajających z opioidami powinno być ograniczone tylko do przypadków, gdy inne metody leczenia nie są skuteczne. W takich przypadkach konieczne jest ograniczenie dawek i czasu trwania leczenia do minimum.

Podczas długotrwałego stosowania leków z tej grupy, może wystąpić tolerancja; pacjent może potrzebować coraz większych dawek preparatu, aby uzyskać ten sam efekt terapeutyczny. To zjawisko dotyczy działania uspokajającego alprazolamu, ale nie jego działania przeciwlękowego. Może również wystąpić zmniejszenie skuteczności działania nasennego leków z tej grupy.

Podczas stosowania preparatu, może wystąpić uzależnienie oraz zależność emocjonalna lub fizyczna. Ryzyko ich wystąpienia zwiększa się wraz z dawką i czasem trwania leczenia. Osoby nadużywające leków i alkoholu oraz osoby ze skłonnościami do nadużywania są szczególnie narażone na rozwój uzależnienia. Uzależnienie może wystąpić nawet przy stosowaniu dawek terapeutycznych i u osób bez czynników ryzyka. Ryzyko uzależnienia wzrasta przy stosowaniu kilku benzodiazepin, niezależnie od wskazań. Pacjenci powinni być monitorowani pod kątem nadużywania leków z tej grupy i nie powinni ich przekazywać innym osobom.

Stosowanie preparatu w połączeniu z innymi lekami oddziałującymi depresyjnie na OUN, w tym opioidami, innymi benzodiazepinami i alkoholem, może prowadzić do zgonu z powodu przedawkowania. Aby zmniejszyć ryzyko, lekarz powinien przepisać jak najmniejszą ilość leku. Preparat powinien być przechowywany poza zasięgiem innych osób, a niewykorzystany nadmiar powinien być utylizowany.

Przy uzależnieniu psychicznym, nagłe zaprzestanie leczenia może skutkować objawami odstawienia. Mogą one obejmować ból głowy, bóle mięśni, silny lęk, napięcie, niepokój, dezorientację i drażliwość. W niektórych przypadkach mogą pojawić się derealizacja, depersonalizacja, nadwrażliwość słuchowa, drętwienie i swędzenie kończyn, nadwrażliwość na światło, hałas i dotyk, omamy lub napady padaczkowe.

Objawy te mogą wystąpić również po nagłym zaprzestaniu stosowania benzodiazepin, nawet w terapeutycznych dawkach. Po zakończeniu leczenia u osób z zaburzeniami lękowymi, nawracające objawy mogą przypominać objawy odstawienia, mogą pojawić się też zmiany nastroju, lęk, zaburzenia snu i niepokój. Nagłe zaprzestanie stosowania leków tej grupy zwiększa ryzyko wystąpienia zjawiska „z odbicia” i objawów odstawienia, dlatego dawkę preparatu należy stopniowo zmniejszać.

U pacjentów z depresją i skłonnościami samobójczymi należy zachować szczególną ostrożność i podawać lek w starannie wyliczonej ilości. Istnieje związek między stanami lękowymi i podobnymi zaburzeniami a dużą depresją pierwotną lub wtórną oraz zwiększoną liczbą samobójstw u osób niewyleczonych. Przy dużych dawkach alprazolamu u osób z lękami, należy zachować takie same środki ostrożności, jak przy chorych z depresją przyjmujących leki psychotropowe lub u osób, u których istnieje ryzyko myśli samobójczych.

Bezpieczeństwo i skuteczność alprazolamu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia nie zostały potwierdzone, dlatego nie zaleca się stosowania preparatu u tej grupy pacjentów.

Podobnie jak inne benzodiazepiny, alprazolam może powodować niepamięć następczą, której objawy pojawiają się zazwyczaj kilka godzin po zażyciu leku. W przypadku wystąpienia tego objawu, pacjent powinien mieć zapewnione 7-8 godzin nieprzerwanego snu.

Podczas stosowania leków z tej grupy może wystąpić reakcja paradoksalna, objawiająca się niepokojem ruchowym, wzmożoną aktywnością psychoruchową, drażliwością, agresją, urojeniami, gniewem, koszmarami sena, omamami, psychozami, nieodpowiednim zachowaniem i innymi zaburzeniami zachowania. W przypadku wystąpienia tych objawów, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, który najprawdopodobniej zaleci przerwanie leczenia.

Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych jest większe u dzieci i osób starszych.

Ostrożność powinny zachować osoby:
- z ostrą jaskrą z zamkniętym kątem przesączania
- w podeszłym wieku lub o osłabionej kondycji; zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki, ze względu na ryzyko ataksji lub nadmiernego uspokojenia; u osób w podeszłym wieku należy być ostrożnym, ze względu na ryzyko sedacji i osłabienia układu mięśniowo-szkieletowego, co może prowadzić do poważnych upadków
- z przewlekłą niewydolnością oddechową; ze względu na ryzyko depresji oddechowej, należy stosować mniejsze dawki leku
- z zaburzeniami czynności nerek lub łagodną/umiarkowaną niewydolnością wątroby
- z historią nadużywania alkoholu lub leków.

Preparatu nie powinno się stosować przy leczeniu psychoz.

Stosowanie preparatu jako monoterapii depresji może prowadzić lub zwiększać ryzyko prób samobójczych; u osób z objawami obiektywnymi i subiektywnymi depresji lub u osób z tendencjami samobójczymi należy zachować szczególną ostrożność i ścisłą kontrolę nad ilością stosowanego leku. W związku ze stosowaniem alprazolamu u pacjentów z depresją zgłaszane były epizody hipomanii i manii.

Przy jednoczesnym stosowaniu preparatu z innymi lekami nasennymi lub uspokajającymi, albo przy spożywaniu alkoholu, należy pamiętać o możliwości skumulowanego działania tych substancji.

Preparat zawiera laktozę, dlatego osoby z nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinny go stosować.

Z uwagi na działanie uspokajające alprazolamu, szczególnie na początku leczenia i w okresie zwiększania dawki, może on negatywnie wpływać na zdolności wymagające zwiększonej czujności, koordynacji ruchów i szybkiego reagowania, takie jak prowadzenie pojazdów, obsługa maszyn, praca na wysokościach itp. Należy zachować ostrożność!

Informuj lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, także tych bez recepty. Ostrożność należy zachować przy jednoczesnym stosowaniu preparatu z różnymi lekami, alkoholem oraz innymi substancjami działającymi depresyjnie na OUN. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się konsultację z lekarzem. Alprazolam może wykazywać interakcje z różnymi lekami, dlatego należy stosować go z ostrożnością.

Nie stwierdzono wpływu alprazolamu na czynniki takie jak czas protrombinowy czy stężenie warfaryny w osoczu. Pamiętaj również, że podczas leczenia nie zaleca się spożywania alkoholu.