Wyróżnia się skaning laserowy o wysokiej rozdzielczości (SLWR lub HRSL – wysoka rozdzielczość skaningowej tomografii laserowej), skaning laserowy z podaniem kontrastu oraz skaning laserowy w diagnostyce zatorowości płucnej.

HRSL jest stosowany do dokładnej oceny struktury płuc. Jest używany do diagnozowania chorób śródmiąższowych i rozstrzeni oskrzeli oraz do oceny obecności rozedmy płuc i jej stopnia. Nie wymaga podania środka kontrastowego.

Badanie tomografii komputerowej z użyciem środka kontrastowego jest wykorzystywane do analizy zmian lokalizowanych (na przykład guzów, nacieków) w płucach, ścianie klatki piersiowej oraz innych strukturach. Konieczne jest podanie środka cieniującego. Tomografia w przypadku podejrzenia zatorowości płucnej ma na celu diagnozowanie tej choroby. Tutaj również wymagane jest podanie środka cieniującego. W niektórych laboratoriach, głównie do celów badawczych, czasami stosuje się algorytm analizy płuc służący do wykrywania wczesnych zmian nowotworowych.

Osoby poddawane badaniu tomografii komputerowej płuc bez użycia środka kontrastowego nie muszą poddawać się żadnym przygotowaniom.

Osoby natomiast poddawane tomografii komputerowej z użyciem środka kontrastowego powinny:

• pozostać na czczo przez 4–6 godzin przed badaniem
• wypić dużą ilość płynów bezgazowych przed badaniem oraz po nim (duża ilość płynów zwiększa produkcję moczu, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia nerek przez środek kontrastowy)
• przed wyrażeniem zgody na badanie należy poinformować lekarza o ciąży, ewentualnych reakcjach na podanie środka kontrastowego, chorobach tarczycy i serca, astmie, chorobach nerek, cukrzycy, alergiach na leki oraz przyjmowanych lekach na stałe
• osoby, które wcześniej miały niepożądane reakcje po podaniu środka kontrastowego, powinny 12 i 2 godziny przed badaniem dostać glikokortykosteroid oraz ewentualnie lek przeciwhistaminowy; stosowanie glikokortykosteroidów zmniejsza ryzyko wystąpienia skutków ubocznych podania środka kontrastowego do poniżej 1%.

Przed przystąpieniem do badania konieczne jest włożenie wenflonu (dostępu do żyły). Procedura badania jest podobna do opisanej powyżej, lecz podczas zabiegu podaje się do żyły roztwór środka kontrastowego za pomocą automatycznej strzykawki. Może to wywołać chwilowe uczucie pieczenia w ręce oraz dziwne wrażenie gorąca lub nietypowy smak w ustach, które powinny szybko ustąpić.

Przeprowadzenie badania bez zastosowania środka kontrastowego jest niedrażliwe. Wiąże się z wyższą dawką promieniowania jonizującego niż w przypadku wykonania zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej. Teoretycznie narażenie na taką dawkę promieniowania może nieznacznie zwiększyć ryzyko zachorowania na nowotwory, jednak korzyści zdrowotne wynikające z dokładnej diagnozy zdecydowanie przewyższają to ryzyko. Tomografię komputerową przeprowadza się na całym świecie u milionów pacjentów.

U niektórych pacjentów po podaniu środka kontrastowego mogą wystąpić skutki uboczne, takie jak nudności i wymioty, świąd skóry, pokrzywka, zaczerwienienie twarzy, gorączka, duszność spowodowana skurczem oskrzeli, obrzęk krtani lub płuc, zawroty głowy, zmiany ciśnienia tętniczego, a nawet zatrzymanie krążenia.

Skutki uboczne o niewielkim stopniu nasilenia występują u około 1 na 10 pacjentów, a poważne u mniej niż 1 na 1000 (ale ryzyko to zależy od rodzaju stosowanych środków – preferowane są środki niejonowe).