Preparat zawiera substancję czynną lewotyroksynę, która jest syntetycznym analogiem naturalnej tyroksyny (T4) - hormonu tarczycy. Lewotyroksyna działa tak samo jak hormon produkowany przez organizm. Po wchłonięciu z przewodu pokarmowego (ok. 80%) lewotyroksyna przekształca się w trójjodotyroninę, która jest bardziej aktywna. Hormony tarczycy regulują metabolizm oraz są niezbędne do prawidłowego wzrostu, rozwoju i funkcjonowania organizmu.

Większość substancji pochłoniętych z przewodu pokarmowego wchłania się głównie w jelicie cienkim. Lewotyroksyna łączy się w dużej mierze z białkami osocza, związane z białkiem hormony podlegają stałej i szybkiej wymianie z frakcją wolnego hormonu. Niezwiązana lewotyroksyna przekształca się w trójjodotyroninę. Metabolizm hormonów tarczycy zachodzi głównie w wątrobie, nerkach, mózgu i mięśniach, a ich metabolity są wydalane z moczem i kałem.

Produkt jest przeznaczony do stosowania w terapii:

• zaburzeń czynności tarczycy (wrodzonych lub nabytych)

• toksycznego wola, wola spowodowanego zapaleniem tarczycy typu Hashimoto

• terapii supresyjnej w raku tarczycy.

Niestety, nawet jeśli są zalecenia dotyczące stosowania preparatu, nie zawsze można go używać. Nie wolno stosować preparatu, jeśli występuje uczulenie (nadwrażliwość) na którekolwiek składniki preparatu.

Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są także:

• nieleczone problemy z nadnerczami

• nieleczone niedoczynności przysadki

• nieleczone nadczynności tarczycy

• świeży zawał serca

• ostre zapalenie mięśnia sercowego

• ostre zapalenie wszystkich warstw serca.

Leczenie równoczesne lewotyroksyną i lekami przeciwtarczycowymi w nadczynności tarczycy nie jest wskazane w trakcie ciąży.

Preparat jest dostępny w postaci roztworu do przyjmowania doustnego. Należy przestrzegać zaleconych dawek, ponieważ przekroczenie ich nie zwiększy skuteczności leku, a może zaszkodzić zdrowiu. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Specjalista dobierze odpowiednie dawkowanie na podstawie wyników badań i oceny klinicznej.

Terapia powinna zaczynać się od niewielkiej dawki, która będzie stopniowo zwiększana co 2-4 tygodnie, aż do osiągnięcia docelowej dawki podtrzymującej.

Leczenie niedoczynności tarczycy:

U dorosłych i dzieci powyżej 12. roku życia:

dawka początkowa wynosi 50-100 µg na dobę, a podtrzymująca 100-200 µg na dobę.

U noworodków i niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy zalecana dawka początkowa to 10-15 µg/kg masy ciała na dobę przez pierwsze 3 miesiące; lekarz dostosuje dawkowanie indywidualnie.

W przypadku nabytej niedoczynności tarczycy zalecana dawka początkowa to 12,5-50 µg na dobę.

Dawkę podtrzymującą zwykle ustala się na poziomie 100-150 µg na m2 powierzchni ciała na dobę.

Nietoksyczne wole rozlane lub wole związane z Hashimoto: 50-200 µg na dobę.

Leczenie supresyjne w raku tarczycy: 150-300 µg na dobę.

Osoby w podeszłym wieku z chorobą wieńcową lub ciężką niedoczynnością tarczycy powinny być leczone ostrożnie. Dawkę należy zaczynać od 12,5 µg na dobę, a jej stopniowe zwiększanie powinno być monitorowane. W takich przypadkach lekarz może zdecydować o niższych dawkach docelowych, niż te zapewniające pełną substytucję hormonów (stężenie TSH może pozostać nieosiągnięte).

Sposób podania:

Preparat należy przyjmować raz dziennie, rano na czczo, przed śniadaniem.

Niemowlętom należy podawać całodzienną dawkę rano lub wieczorem, przed karmieniem lub w trakcie posiłku, zawsze w taki sam sposób.

Terapia niedoczynności tarczycy zazwyczaj trwa do końca życia.

W trakcie ciąży zaleca się omówienie każdego leku z lekarzem przed jego zastosowaniem!

Ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w ciąży lub podczas karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i dokładnie omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane z danym lekiem. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj lekarza o tym, który przepisał Ci ten lek.

Leki należy kontynuować w ciąży i podczas karmienia piersią; w trakcie ciąży może być konieczne zwiększenie dawki leku. W każdym trymestrze ciąży należy regularnie monitorować poziom TSH. Lekarz dostosuje dawkowanie lewotyroksyny w razie potrzeby (może być konieczne zwiększenie dawki). Po porodzie, należy natychmiast dostosować dawkowanie zgodnie z zaleceniami lekarza (zazwyczaj wraca się do dawki sprzed ciąży). Poziom TSH należy sprawdzić 6-8 tygodni po porodzie.

Kombinacja lewotyroksyny z lekami przeciwtarczycowymi jest niezalecana w czasie ciąży.

Należy unikać przeprowadzania testów diagnostycznych prowadzących do hamowania czynności tarczycy w ciąży (stosowanie substancji radioaktywnych u kobiet w ciąży jest przeciwwskazane).

Lewotyroksyna przenika do pokarmu kobiecego, ale stężenia osiągane przy stosowaniu zalecanych dawek nie wpływają negatywnie na funkcjonowanie tarczycy u dziecka.

Althyxin, podobnie jak każdy inny lek, może wywołać działania niepożądane, jednak nie muszą one wystąpić u wszystkich pacjentów stosujących ten lek. Warto pamiętać, że przewidywane korzyści z jego stosowania zazwyczaj przewyższają szkody wynikające z ewentualnych działań niepożądanych.

W przypadku przyjmowania zbyt dużej dawki lewotyroksyny lub zbyt szybkiego zwiększania dawki na początku leczenia, mogą pojawić się objawy podobne do tych występujących w nadczynności tarczycy, takie jak zaburzenia rytmu serca, zwiększenie częstości rytmu serca, uczucie kołatania serca, bóle w klatce piersiowej, bóle głowy, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, uderzenia gorąca, nietolerancja wysokich temperatur, gorączka, nudności, zaburzenia miesiączkowania, nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, drżenia, niepokój ruchowy, bezsenność, nadmierne pocenie się, utrata masy ciała, biegunka. W takich sytuacjach konieczne będzie zmniejszenie dawki leku.

Istnieje ryzyko nasilenia niewydolności serca, dusznicy bolesnej oraz zaburzeń rytmu serca. U dzieci możliwe jest wystąpienie hiperkalciurii.

W przypadku wystąpienia nadwrażliwości mogą pojawić się reakcje alergiczne skóry, wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, duszności oraz skurcz oskrzeli.