Terapia objawów braku estrogenów u kobiet, które przeszły menopauzę co najmniej rok temu. 2,5 mg 1 ×/d, najlepiej o stałej porze. Decyzja o rozpoczęciu terapii powinna być podejmowana indywidualnie, uwzględniając ogólne ryzyko; u pacjentek po 60. roku życia szczególnie należy zwrócić uwagę na ryzyko udaru mózgu. U kobiet przechodzących naturalną menopauzę leczenie powinno być rozpoczęte co najmniej 12 miesięcy po ostatnim naturalnym krwawieniu miesiączkowym. W przypadku menopauzy po zabiegu chirurgicznym terapię można zacząć od razu. Nie należy stosować dodatkowo progestagenów podczas terapii. W celu wykluczenia zmian nowotworowych, każde nieregularne krwawienie z pochwy powinno być zdiagnozowane przed rozpoczęciem leczenia.

Nie można stosować preparatu w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik, w okresie ciąży, podczas karmienia piersią, przy obecnym lub podejrzeniu raka piersi, w przypadku nowotworów złośliwych zależnych od estrogenów lub ich podejrzenia, krwawień z dróg rodnych o nieznanej przyczynie, nieleczonej hiperplazji endometrium, ostrej choroby wątroby lub historii choroby wątroby, aż do powrotu do prawidłowych wartości parametrów czynności wątroby, przypadku porfirii, zakrzepowo-zatorowej choroby żylniczej obecnej lub w historii (żylne zakrzepice, zatorowość płucna), stwierdzonych zaburzeń krzepliwości (np. niedobór białka C, białka S lub antytrombiny), aktywnej lub niedawno przebytej choroby tętniczej zakrzepowo-zatorowej (np. dławica piersiowa, zawał serca, udar mózgu, przemijający napad niedokrwienny).