Składającym preparat jest torasemid, lek charakteryzujący się potężnym działaniem moczopędnym, pochodna sulfonamidowa. Torasemid zwany jest diuretykiem pętlowym, ponieważ działa w obszarze pętli nefronu (tak zwanej pętli Henlego). Torasemid hamuje zwrotne wchłanianie jonów sodu i chloru, co prowadzi do zwiększonego wydalania sodu i chloru z moczem oraz zwiększenia ilości wydalanego płynu. Wraz z zwiększonym wydalaniem sodu następuje zwiększone wydalanie potasu. Dodatkowo, działanie torasemidu prawdopodobnie prowadzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i obniżenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego i obrzęków.

Po przyjęciu doustnym torasemid jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany, osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 1-2 godzinach od przyjęcia preparatu.

Preparat jest zalecany do leczenia:

• nadciśnienia tętniczego pierwotnego (tylko preparat w postaci tabletek 5 mg)

• obrzęków wywołanych zastoinową niewydolnością serca, obrzęku płuc, obrzęków spowodowanych chorobami wątroby lub nerek.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do zastosowania tego preparatu, nie zawsze można go używać. Koniecznie sprawdź, czy nie jesteś uczulony na którykolwiek składnik preparatu lub na inne pochodne sulfonylomocznika.

Nie powinieneś stosować tego preparatu, jeżeli masz problemy z funkcjonowaniem nerek i cierpisz na bezmocz, przebywasz w śpiączce wątrobowej lub stanach przedśpiączkowych, oraz w przypadku niedociśnienia tętniczego.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu w okresie ciąży i laktacji.

Niektóre schorzenia oraz inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawki leku. W niektórych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie odpowiednich badań kontrolnych.

Przed rozpoczęciem terapii lekarz zaleca kontrolę poziomu elektrolitów, ponieważ ważne jest przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej (poprzez uzupełnienie niedoborów potasu, sodu oraz zapewnienie odpowiedniego nawodnienia organizmu i wyrównanie hipowolemii).

Podczas długotrwałego leczenia zaleca się regularną kontrolę stężenia:

- elektrolitów (szczególnie u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy, kortykosteroidy lub leki przeczyszczające)

- glukozy

- kwasu moczowego

- kreatyniny

- lipidów

- a także badanie morfologii krwi (krwinki białe i czerwone, płytki krwi).

Szczególnie ostrożną kontrolę zaleca się u pacjentów z tendencją do wzrostu stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia) i dny moczanowej.

Podczas stosowania leku osoby z cukrzycą powinny być ostrożne i monitorować stężenie glukozy. Torasemid może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny, dlatego może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych.

U pacjentów z zaburzeniami w odpływie moczu (np. z rozrostem gruczołu krokowego) istnieje zwiększone ryzyko nagłego zatrzymania moczu. Zaburzenia w oddawaniu moczu powinny zostać skorygowane przed rozpoczęciem stosowania leku.

Z uwagi na ograniczone doświadczenie kliniczne, należy być ostrożnym w przypadku:

- zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej

- jednoczesnego stosowania litu lub antybiotyków z grupy aminoglikozydów lub cefalosporyn

- niewydolności nerek spowodowanej przez leki nefrotoksyczne

- u dzieci do ukończenia 12. roku życia.

Lek może wykazywać pozytywne wyniki w testach antydopingowych. Stosowanie leku w celach dopingowych może zagrażać życiu.

Dodatkowe informacje o zawartości innych składników leku:

- lek zawiera laktozę; osoby nietolerujące galaktozy, cierpiące na niedobór laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinny stosować tego leku.

Czy lek wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Lek, podobnie jak inne leki obniżające ciśnienie, może wywoływać działania niepożądane, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn i urządzeń. Osoby doświadczające zawrotów głowy lub podobnych objawów nie powinny prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Preparat jest w postaci tabletek przeznaczonych do zażycia doustnego. Należy przestrzegać zaleconych dawek, aby uniknąć niepożądanych skutków ubocznych. W razie wątpliwości dotyczących stosowania preparatu, należy skonsultować się z lekarzem.

Tabletki należy przyjmować rano, popijając je niewielką ilością płynu, bez konieczności jedzenia.

U dorosłych:

W leczeniu nadciśnienia tętniczego pierwotnego zaleca się stosowanie dawki 2,5 mg raz dziennie, z możliwością zwiększenia do 5 mg raz dziennie. Nie jest zalecane przekraczanie dawki 5 mg na dobę, ponieważ nie przynosi to dodatkowych korzyści.

W przypadku obrzęków zaleca się stosowanie dawki 5 mg raz dziennie, z możliwością stopniowego zwiększenia do 20 mg raz dziennie, a w niektórych sytuacjach nawet do 40 mg na dobę.

Chorzy z zaburzeniami czynności wątroby powinni być pod szczególnym nadzorem lekarskim, ze względu na ryzyko zwiększenia stężenia torasemidu we krwi.

U osób w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowywania dawkowania preparatu.

Dotyczące dzieci i młodzieży brak doświadczenia klinicznego związane z stosowaniem preparatu w tej grupie wiekowej.

W trakcie ciąży nie należy przyjmować żadnych lekarstw bez konsultacji z lekarzem!

Przed podjęciem decyzji o zażyciu jakiegokolwiek leku w czasie ciąży lub karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem. Ważne jest, aby dokładnie omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane z przyjmowaniem danego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj lekarza o tym przed zapisaniem recepty na ten lek.

Nie zaleca się stosowania preparatu w okresie ciąży i laktacji.

Jak każdy lek, Diuver może powodować skutki uboczne, chociaż nie u wszystkich pacjentów. Trzeba pamiętać, że oczekiwane korzyści z jego stosowania z reguły przeważają nad ewentualnymi szkodami wynikającymi z wystąpienia działań niepożądanych.

Często: objawy żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, bóle brzucha), zmniejszenie apetytu, podwyższone enzymy wątrobowe, zwiększone stężenie kwasu moczowego, glukozy i lipidów we krwi, zaostrzenie objawów zasadowicy metabolicznej, zaburzenia równowagi elektrolitowej: hipokaliemia (szczególnie u pacjentów z chorobami wątroby, występowanie wymiotów lub biegunki), hiponatremia, odwodnienie; objawy zaburzeń elektrolitowych szczególnie na początku leczenia i u osób starszych mogą obejmować m.in. bóle głowy, zawroty głowy, obniżone ciśnienie krwi, osłabienie, senność, splątanie, utrata apetytu, kurcze mięśni.

Niezbyt często: zwiększone stężenie mocznika i kreatyniny we krwi, nagłe zatrzymanie moczu u pacjentów z zaburzeniami odpływu moczu (np. z powiększeniem gruczołu krokowego); możliwe uszkodzenie pęcherza moczowego.

Rzadko: zaburzenia czuciowe - mrowienie lub drętwienie (parestezje kończyn).

Bardzo rzadko lub częstotliwość nieokreślona: zaburzenia wzroku, zaburzenia słuchu (szumy uszne, utrata słuchu), zmniejszenie liczby leukocytów i/lub erytrocytów, małopłytkowość, powikłania zakrzepowe i krążenia (w tym niedokrwistość serca i/lub mózgu, zaburzenia rytmu serca, dusznica bolesna, zawał serca, omdlenia, niedociśnienie tętnicze, splątanie/dezorientacja), zapalenie trzustki, suchość jamy ustnej, reakcje nadwrażliwości (swędzenie, wysypka, nadwrażliwość na światło) oraz poważne reakcje skórne: zespół Stevensa i Johnsona oraz toksyczna martwica naskórka.