Terapia stabilnej, przewlekłej niewydolności serca z upośledzoną funkcją skurczową lewej komory, z inhibitorami ACE, lekami moczopędnymi oraz ewentualnie glikozydami nasercowymi. Dla pacjentów dorosłych. Doustnie, rano; można przyjmować z jedzeniem. Rozpoczęcie terapii od stopniowego zwiększania dawki, zgodnie z następującym schematem: 1,25 mg 1 ×/d przez tydzień, 2,5 mg 1 ×/d w 2. tygodniu, 3,75 mg 1 ×/d w 3. tygodniu, 5 mg 1 ×/d przez kolejne 4 tygodnie, 7,5 mg 1 ×/d przez następne 4 tygodnie, 10 mg 1 ×/d jako dawka podtrzymująca. Dawka maksymalna 10 mg/d. Możliwe zwiększenie dawki przy dobrej tolerancji. W trakcie dostosowywania dawki i po jej zakończeniu możliwe jest przemijające nasilenie niewydolności serca, hipotonia tętnicza lub bradykardia. Należy monitorować parametry życiowe pacjenta (częstość akcji serca, ciśnienie tętnicze) oraz objawy nasilenia niewydolności serca, które mogą pojawić się już w pierwszym dniu terapii. W przypadku słabej tolerancji zalecanej dawki można rozważyć jej stopniowe obniżenie. W przypadku przemijającego nasilenia niewydolności serca, hipotonii tętniczej lub bradykardii należy ponownie ocenić dawkę innych jednocześnie podawanych leków, a także ewentualnie tymczasowo zmniejszyć dawkę bisoprololu lub go odstawić. Po ustabilizowaniu stanu pacjenta można ponownie rozważyć podanie i/lub zwiększenie dawki bisoprololu. Terapia zazwyczaj długotrwała. Należy unikać nagłego zaprzestania leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u osób starszych. Brak badań dotyczących kinetyki leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, dlatego zaleca się ostrożność przy zwiększaniu dawki. Ze względu na brak danych klinicznych nie zaleca się stosowania u dzieci.

Nietolerancja któregokolwiek składnika preparatu, pilna niewydolność serca i momenty dekompensacji niewydolności serca wymagające podania leków inotropowych dożylnie, wstrząs sercowy, blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, blok zatokowo-przedsionkowy, zespół chorego węzła zatokowego, objawowa bradykardia, objawowe obniżenie ciśnienia tętniczego, ciężka astma oskrzelowa, zaawansowane etapy chorób tętnic obwodowych lub ciężki przypadek zespołu Raynauda, nieleczone chromochłonne guz nadnercza, kwasica metaboliczna.