Preparat jest stosowany do łagodzenia symptomy:

• chorób zapalnych związanych z reumatologią
• pourazowych i reumatycznych stanów zapalnych ścięgien, więzadeł oraz tkanek miękkich wokół stawów

oraz do łagodzenia bólu:

• po operacjach chirurgicznych
• w przypadku bolesnych miesiączek.

Niektóre choroby i inne sytuacje mogą być powodem do unikania stosowania lub do zmiany dawki leku. W niektórych przypadkach mogą być wymagane specjalne badania kontrolne.

Stosowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce przez możliwie krótki czas zmniejsza ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Po zastosowaniu leku (podobnie jak w przypadku innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych) mogą wystąpić reakcje alergiczne lub rzekomoanafilaktyczne, nawet u osób, które wcześniej nie stosowały tego leku. Mogą one prowadzić do poważnej reakcji alergicznej, zwaną zespołem Kounisa, która może skutkować zawałem serca; jednym z objawów może być ból w klatce piersiowej spowodowany reakcją alergiczną na ten lek. W przypadku bólu w klatce piersiowej towarzyszącego reakcji alergicznej, należy natychmiast poinformować lekarza.

Stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych niesie ze sobą ryzyko krwotoku z przewodu pokarmowego, owrzodzeń lub perforacji, które mogą skończyć się zgonem i niekoniecznie muszą być poprzedzone ostrzegawczymi objawami. Powikłania te mogą wystąpić w każdym momencie leczenia, nawet u osób bez wcześniejszych problemów z przewodem pokarmowym. W szczególności niebezpieczne są dla osób starszych. Zawsze należy bezzwłocznie poinformować lekarza o wszelkich nietypowych objawach przewodu pokarmowego (szczególnie o krwawieniu). W przypadku krwawienia z przewodu pokarmowego należy natychmiast przerwać stosowanie leku.

Stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych może prowadzić do zwiększenia ryzyka nieszczelności w obrębie przewodu pokarmowego. Osoby po operacjach przewodu pokarmowego powinny zachować ostrożność.

Lek, podobnie jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, może wywoływać ciężkie reakcje skórne, które czasem kończą się śmiercią, takie jak zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, lub złuszczające zapalenie skóry. Te reakcje są rzadkie i najczęściej pojawiają się w pierwszym miesiącu stosowania leku. W przypadku pojawienia się pierwszych objawów zmian skórnych (wysypki, zmian na błonach śluzowych) lub objawów nadwrażliwości, należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem.

Lek może maskować objawy infekcji. Jeśli podejrzewasz infekcję, skonsultuj się z lekarzem, ponieważ może być konieczne leczenie przeciwbakteryjne. Lek nie ma działania antybakteryjnego.

Stosowanie leku może zakłócać płodność u kobiet i nie jest zalecane u kobiet planujących ciążę.

Należy unikać jednoczesnego stosowania innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych.

U osób starszych, osłabionych, z niską masą ciała lub bezpośrednio po dużych operacjach ryzyko działań niepożądanych wzrasta. Należy zachować szczególną ostrożność i stosować najlepiej sprawdzoną dawkę przez możliwie najkrótszy czas.

Lek, podobnie jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, rzadko może wywoływać reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy, ciężkie reakcje anafilaktyczne mogące zagrażać życiu.

U pacjentów z astmą, alergicznym nieżytom błony śluzowej nosa, polipami, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub przewlekłymi infekcjami dróg oddechowych oraz u osób uczulonych na jakiekolwiek substancje alergiczne, istnieje zwiększone ryzyko zaostrzenia astmy (skurcz oskrzeli) powodujące trudności z oddychaniem i/lub obrzęku naczynioruchowego (obrzęk twarzy, języka, gardła, krtani utrudniający oddychanie i stanowiący zagrożenie). Należy zapewnić dostęp do natychmiastowej pomocy medycznej. W przypadku pierwszych objawów należy przerwać stosowanie leku i natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.

U pacjentów z zaburzeniami żołądka, jelit lub chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy w wywiadzie, zwłaszcza z krwawieniami lub perforacją, stosowanie leku jest możliwe tylko pod ścisłą kontrolą lekarza. U tych pacjentów należy stosować najmniejsze skuteczne dawki. Duże dawki oraz wiek pacjenta zwiększają ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Lekarz może zalecić stosowanie leków ochronnych, np. inhibitory pompy protonowej lub mizoprostol.

Podanie leków ochronnych może być również wskazane u pacjentów przyjmujących leki zwiększające ryzyko działań niepożądanych w układzie pokarmowym, w tym małe dawki kwasu acetylosalicylowego (popularnie znanego jako aspiryna). Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki zwiększające ryzyko choroby wrzodowej lub krwawienia (np. kortykosteroidy ogólnie działające, leki przeciwzakrzepowe, leki przeciwkrzepliwe, leki z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny).

Z uwagi na możliwe pogorszenie stanu zdrowia, lek należy stosować wyłącznie pod ścisłą kontrolą lekarza u pacjentów:
­ z zapaleniem okrężnicy lub chorobą Leśniowskiego-Crohna
­ z zaburzeniami funkcji wątroby (zaleca się regularne badanie parametrów wątrobowych i przerwanie leczenia w razie ich pogorszenia)
­ z porfirią wątrobową.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą powodować zatrzymanie płynów i obrzęki. Należy zachować ostrożność u osób z zaburzeniami nerek, serca, nadciśnieniem, w podeszłym wieku, przyjmujących leki moczopędne lub inne leki wpływające na funkcję nerek, oraz u pacjentów z ograniczoną ilością płynów (np. po większych operacjach). W tych grupach pacjentów zaleca się monitorowanie funkcji nerek podczas stosowania leku.

W przypadku długotrwałego stosowania leku zaleca się regularne badania morfologii i krzepnięcia krwi, szczególnie ważne u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia. Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą hamować powstawanie skrzepów krwi.

Długotrwałe stosowanie diklofenaku w dużych dawkach może zwiększać ryzyko zawału serca lub udaru.

Nie zaleca się stosowania leku u osób z rozpoznanymi chorobami układu krążenia, niekontrolowanym nadciśnieniem lub istotnymi czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. O rozpoczęciu leczenia, jego długości i dawce decyduje lekarz.

Ryzyko dla układu sercowo-naczyniowego związane z leczeniem może wzrastać wraz z dawką i czasem trwania terapii, dlatego zaleca się stosowanie możliwie najmniejszej skutecznej dawki leku przez możliwie najkrótszy czas.

Lek należy stosować z dużą ostrożnością u osób z istotnymi czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie papierosów).

W przypadku wystąpienia objawów poważnych chorób naczyniowych (np. ból w klatce piersiowej, duszności, osłabienie, zaburzenia mowy), należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Objawy te mogą pojawić się nagle.

Czy preparat wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?
Osoby odczuwające zaburzenia widzenia, zmęczenie, zawroty głowy lub inne zaburzenia układu nerwowego w trakcie stosowania leku, nie powinny prowadzić pojazdów lub obsługiwać maszyn.

W trakcie ciąży nie należy przyjmować żadnych leków bez konsultacji z lekarzem!
Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub podczas karmienia piersią konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu wyjaśnienia potencjalnych zagrożeń i korzyści związanych z przyjmowaniem danego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj lekarza o tym przy przepisywaniu recepty na lek.

Stosowanie tego preparatu jest przeciwwskazane u kobiet w III trymestrze ciąży z powodu możliwości przedwczesnego zamknięcia przewodu tętniczego u płodu oraz zahamowania skurczów macicy. Nie zaleca się stosowania tego preparatu w I i II trymestrze ciąży. Jeśli konieczne jest zastosowanie preparatu w I i II trymestrze ciąży, może to nastąpić jedynie za zgodą lekarza w uzasadnionych przypadkach, gdy uzna on to za absolutnie niezbędne po rozważeniu korzyści dla matki w stosunku do możliwego ryzyka dla płodu.
Nie stosować tego preparatu podczas karmienia piersią.

Przekaż informacje o wszystkich ostatnio zażywanych lekach lekarzowi, także o tych dostępnych bez recepty.

Warto być ostrożnym przy łączeniu diklofenaku z następującymi lekami:
­ metotreksatem i litem (należy zachować ostrożność jeśli diklofenak był stosowany krócej niż 24 godziny przed lub po przyjęciu metotreksatu; możliwe zwiększenie stężenia zarówno litu, jak i metotreksatu we krwi i nasilenie ich toksycznych działań; zaleca się monitorowanie stężenia tych leków we krwi)
­ glikozydami nasercowymi np. digoksyną (ryzyko zwiększenia niewydolności serca oraz stężenia glikozydów nasercowych we krwi; zaleca się kontrolę stężenia we krwi)
­ lekami moczopędnymi lub przeciwnadciśnieniowymi (możliwe zmniejszenie skuteczności ich działania; zwiększone ryzyko uszkodzenia nerek; ważne jest właściwe nawodnienie pacjenta i regularna kontrola nerek; zaleca się dokładne monitorowanie ciśnienia krwi, szczególnie u osób starszych)
­ lekami przeciwzakrzepowymi (np. warfaryną) oraz lekami hamującymi agregację płytek krwi (możliwe zwiększenie ryzyka krwotoku; pacjent powinien być pod stałą obserwacją lekarską)
­ lekami przeciwcukrzycowymi (wskazane jest monitorowanie stężenia glukozy we krwi i dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych przez lekarza)
­ antybiotykami chinolonowymi (większe ryzyko drgawek)
­ kwasem acetylosalicylowym lub innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (większe ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza krwawień z przewodu pokarmowego)
­ kortykosteroidami lub inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (większe ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza krwawień z przewodu pokarmowego)
z mifeprystonem (leki przeciwzapalne można stosować dopiero 8-12 dni po zakończeniu leczenia mifeprystonem, ponieważ mogą zmniejszyć jego skuteczność)
­ lekami silnie hamującymi izoenzym 2C9 cytochromu P450, np. sulfinpirazon czy worykonazol (większe ryzyko ekspozycji na diklofenak)
­ fenytoiną (większe ryzyko zwiększenia stężenia fenytoiny we krwi)
­ cyklosporyną i takrolimusem (większe ryzyko uszkodzenia nerek; konieczność dostosowania dawki diklofenaku przez lekarza).

Jak każdy lek, tak i DicloDuo może wywołać skutki uboczne, chociaż nie wystąpią one u wszystkich pacjentów stosujących ten preparat. Trzeba pamiętać, że korzyści z zastosowania leku z reguły przewyższają szkody wynikające z ewentualnych działań niepożądanych.

Do często występujących skutków ubocznych należą: problemy z trawieniem, ból brzucha, nudności, biegunka, wzdęcia, wymioty, utrata apetytu, wzrost aktywności enzymów wątrobowych, bóle i zawroty głowy, oszołomienie, wysypka, zmiany skórne.

Rzadziej występujące lub bardzo rzadkie skutki uboczne to: zapalenie błony śluzowej żołądka, krwawienia z przewodu pokarmowego, ciemne stolce, krwawe wymioty, wrzody żołądka i/lub dwunastnicy z perforacją, zapalenie jelita grubego, zaostrzenie chorób Leśniowskiego i Crohna, zaparcia, zapalenie jamy ustnej, problemy z przełykiem, zwężenie jelit, zapalenie trzustki, zaostrzenie żylaków odbytu, problemy z wątrobą, zapalenie wątroby, ostre niewydolności nerek, krwiomocz, białkomocz, choroby nerek, obrzęki, nadciśnienie, niewydolność serca, kołatanie serca, zawał serca, zapalenie naczyń krwionośnych, problemy z układem krwiotwórczym (anemia, małopłytkowość, agranulocytoza, leukopenia), plamica, nadwrażliwość skóry na światło, łysienie, problemy z układem nerwowym (senność, zaburzenia pamięci, drgawki, parestezje, lęk, drżenia, depresja, zaburzenia psychiczne, problemy ze snem, problemy ze wzrokiem, szumy w uszach), impotencja. Może dojść do reakcji alergicznych (wysypka, pokrzywka, swędzenie) oraz reakcji anafilaktycznych, w tym zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego, obrzęku naczynioruchowego (opuchlizna twarzy, krtani, języka, gardła, co może utrudniać oddychanie), zaostrzenia astmy, skurczów oskrzeli oraz ciężkich reakcji skórnych: toksycznej martwicy naskórka, zespołu Stevensa-Johnsona, pęcherzowego oddzielania naskórka.

Skutki uboczne o nieokreślonej częstości występowania to: zespół Kounisa, niedokrwienne zapalenie jelita grubego.

Długotrwałe stosowanie diklofenaku w dużych dawkach może zwiększać ryzyko zawału serca lub udaru.