Sertralina jest substancją czynną leku, która należy do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Serotonina pełni istotną rolę w komunikacji między neuronami. Sertralina hamuje proces wychwytu zwrotnego serotoniny, co prowadzi do wydłużenia jej działania w synapsie. Działanie tego leku polega na większej stymulacji komórek zależnych od serotoniny. Sertralina nie wykazuje powinowactwa do innych receptorów, co sprawia, że nie działa kardiotoksycznie, sedatywnie ani antycholinergicznie. Zmniejsza również liczbę receptorów adrenergicznych w mózgu po długotrwałym stosowaniu. Jednocześnie nie wykazuje skłonności do nadużywania.

Specyfikacja ta może być stosowana w terapii:
· epizodów znaczącej depresji, jak również w profilaktyce jej nawrotów
· zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych u osób dorosłych i dzieci powyżej 6. roku życia
· ataków paniki z lękiem związanym z otwartymi przestrzeniami lub bez niego
· zespołu stresu pourazowego
· zespołu lęku społecznego.

Nawet jeśli istnieją wskazania do używania leku, nie zawsze można go stosować. Konieczne jest unikanie leku w przypadku uczulenia na którykolwiek składnik preparatu.
Równoczesne stosowanie sertraliny z inhibitorami MAO jest niezalecane, co może prowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego (z symptomami takimi jak: pobudzenie, drżenie, hipertermia). Leczenie sertraliną można rozpocząć po dwóch tygodniach od zakończenia stosowania inhibitorów MAO; leczenie inhibitorami MAO można rozpocząć po tygodniu od zakończenia stosowania sertraliny.
Unikaj stosowania inhibitorów MAO razem z sertraliną, zwłaszcza pimozydu.

Niektóre schorzenia oraz inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem albo wskazaniem do zmiany dawki preparatu. W pewnych przypadkach konieczne może być wykonanie określonych badań kontrolnych.
Kiedy zachodzi potrzeba zastąpienia wcześniej stosowanego leku przeciwdepresyjnego innym lekiem sertraliny, należy zachować szczególną ostrożność; lekarz dokładnie oceni stan zdrowia pacjenta.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania sertraliny z innymi lekami, które zwiększają działanie serotoniny (jak tryptofan, fenfluramina, agoniści 5-HT) oraz preparatami ziołowymi zawierającymi dziurawiec (). Istnieje ryzyko interakcji farmakodynamicznych.
Osoby cierpiące na manię muszą pozostawać pod stałą opieką lekarza podczas leczenia (w razie wystąpienia epizodu maniakalnego leczenie preparatem zostanie przerwane).
U pacjentów z schizofrenią podczas stosowania preparatu mogą wystąpić objawy psychotyczne.
Niezalecane jest stosowanie preparatu u osób chorych na padaczkę, chyba że lekarz uzna to za niezbędne. W przypadku napadów padaczkowych w trakcie leczenia, należy skonsultować się z lekarzem; być może konieczne będzie przerwanie stosowania preparatu.
Efekty leczenia sertraliną stają się widoczne po kilku tygodniach stosowania, czasami może to potrwać dłużej. Osoby z tendencjami samobójczymi związanymi z depresją powinny być szczególnie monitorowane przez lekarza, ponieważ podczas stosowania preparatu mogą pojawić się myśli samobójcze. Osoby do 25. roku życia stanowią grupę podwyższonego ryzyka. Wszelkie niepokojące zmiany zachowania powinny być natychmiast zgłoszone lekarzowi.
Preparat nie jest zalecany u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia (z wyjątkiem osób powyżej 6. roku życia z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi). Brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w kontekście wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i behawioralnego. Jeśli lekarz zdecyduje o konieczności zastosowania preparatu u dziecka, należy monitorować rozwój pacjenta oraz jego zachowanie pod kątem występowania myśli i zachowań samobójczych (w tej grupie wiekowej ryzyko takich zachowań jest największe). W przypadku wykrycia jakichkolwiek niepokojących objawów, należy natychmiast skonsultować się z pediatrą.
Należy zachować ostrożność, jeśli chory stosuje doustne leki przeciwzakrzepowe, leki wpływające na płytki krwi lub inne leki, które mogą zwiększyć ryzyko krwawienia (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, inhibitory COX-2), a także w przypadku skazy krwotocznej (podczas stosowania preparatu mogą wystąpić przedłużające się lub nieprawidłowe krwawienia).
W czasie stosowania preparatu mogą wystąpić przypadki hiponatremii; zjawisko to jest związane z zaburzeniami wydzielania hormonu antydiuretycznego. Osoby w podeszłym wieku, osoby z marskością wątroby lub przyjmujące leki może prowadzące do hiponatremii powinny zachować ostrożność.
Nie wolno nagle przerywać leczenia, ponieważ mogą pojawić się objawy odstawienia. Ryzyko wystąpienia tych objawów zależy od kilku czynników, m.in. czasu trwania leczenia, dawki oraz tempa zmniejszania dawki. Najczęstsze objawy to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (np. bezsenność i intensywne sny), pobudzenie lub niepokój, mdłości i/lub wymioty, drżenie i bóle głowy. Zazwyczaj objawy są łagodne lub umiarkowanie nasilone, ale u niektórych osób mogą być ciężkie. Zazwyczaj występują w ciągu kilku pierwszych dni po zaprzestaniu leczenia, choć czasami zdarzają się przypadki, gdy pacjent zapomni o przyjęciu jednej dawki. Aby zapobiec wystąpieniu objawów odstawienia, zaleca się stopniowo zmniejszać dawkę leku przez kilka tygodni lub miesięcy, według zaleceń lekarza.
Stosowanie preparatu może prowadzić u niektórych osób do akatyzji (nieprzyjemny lub uciążliwy niepokój ruchowy i niepohamowana potrzeba ruchu, często z trudnościami w siedzeniu lub staniu), zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia. W takim przypadku lekarz prawdopodobnie nie zwiększy dawki leku.
U osób z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby zaleca się mniejsze dawki preparatu lub wydłużenie odstępów między poszczególnymi dawkami.
Ze względu na brak danych klinicznych nie zaleca się stosowania preparatu u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
U osób z cukrzycą może być konieczne dostosowanie dawek insuliny i/lub doustnych leków przeciwcukrzycowych przez lekarza.
Brak informacji na temat jednoczesnego stosowania sertraliny i elektrowstrząsów.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinny go stosować.

Czy preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Leki psychoaktywne mogą zaburzać zdolność podejmowania decyzji i reakcji w sytuacjach nagłych. Należy zachować ostrożność!

W trakcie ciąży zawsze skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku!
Przed zastosowaniem jakiegokolwiek preparatu w okresie ciąży lub karmienia piersią zawsze warto skonsultować się z lekarzem, aby omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane z jego stosowaniem. W przypadku ciąży lub planowania ciąży zaleca się również konsultację lekarską przed rozpoczęciem leczenia.
Preparat można stosować w okresie ciąży i karmienia piersią tylko w sytuacjach, gdy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu (ocenę ryzyka zawsze wykonuje lekarz indywidualnie).
Nie zaleca się stosowania preparatu w innych przypadkach w czasie ciąży i karmienia piersią.

Setranorm może powodować niepożądane skutki uboczne, które nie występują u wszystkich pacjentów. Warto jednak pamiętać, że korzyści z jego stosowania mogą przewyższać ryzyko działań niepożądanych.
Mogą pojawić się m.in.: problemy z gardłem, zmiany apetytu, zaburzenia snu, lęki, nerwowość, bóle brzucha, niestrawność, wysypki skórne, nadmierna potliwość, bóle mięśniowe czy problemy z seksualnością.
Potencjalne reakcje niepożądane obejmują również: omamy, depresję, zaburzenia smaku, migrenę, tachykardię, bóle stawów, problemy z oddawaniem moczu czy ciężkie choroby wątroby.
W badaniach stwierdzono również zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów powyżej 50. roku życia przyjmujących leki z tej grupy.