Składnikami aktywnymi preparatu są substancje aceklofenak, będący niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ) należącym do grupy pochodnych kwasu fenylooctowego. Posiada silne działanie przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. Działanie aceklofenaku polega głównie na hamowaniu aktywności cyklooksygenaz, zwłaszcza cyklooksygenazy-2 (COX-2), oraz w mniejszym stopniu cyklooksygenazy-1 (COX-1), które są zaangażowane w proces syntezy prostaglandyn. Dodatkowo aceklofenak ogranicza działanie innych mediatorów stanu zapalnego, zmniejszając objawy zapalenia stawów, bóle oraz sztywność. Lek jest stosowany w leczeniu stanów zapalnych i bólowych w chorobach reumatycznych i zwyrodnieniowych, nie wykazuje jednak działania przeciwdrobnoustrojowego. Po podaniu doustnym aceklofenak szybko i efektywnie wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 85-180 minutach. Ponadto substancja i jej metabolity przenikają przez łożysko.

Produkt ten jest przeznaczony do złagodzenia bólu i zmniejszenia stanów zapalnych w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów, zapalenia stawów reumatoidalnego oraz zapalenia stawów kręgosłupa u osób dorosłych.

Produkt jest dostępny w postaci tabletek pokrytych powłoką. Należy go przyjmować doustnie zgodnie z zaleceniami specjalisty. Nie należy przekraczać zaleconych dawek, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Dla dorosłych zaleca się doustne podawanie 100 mg dwa razy dziennie (rano i wieczorem). Maksymalna dozwolona dzienna dawka wynosi 200 mg.

Brak informacji na temat bezpieczeństwa i skuteczności stosowania produktu u dzieci i młodzieży.

U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się obniżenie dawki. Zazwyczaj lekarz zaleci początkowo 100 mg na dobę.

U osób starszych lub z łagodnymi zaburzeniami funkcji nerek zaleca się ostrożność i stosowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce przez możliwie krótki czas.

Sposób podawania:
Preparat w postaci tabletek pokrytych powłoką należy przyjmować doustnie. Tabletki należy połykać wraz z płynem (przynajmniej pół szklanki płynu). Można je przyjmować w trakcie posiłku.

W okresie ciąży nie należy sięgać po żadne leki bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem! Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku podczas ciąży lub karmienia piersią konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem, aby omówić wszelkie potencjalne zagrożenia i korzyści związane z używaniem danego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz zajście w ciążę, niezwłocznie poinformuj lekarza prowadzącego o tym fakcie (zobacz ostrzeżenia w sekcji "Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując preparat?").

Stosowanie leku jest przeciwwskazane u kobiet w trzecim trymestrze ciąży. Nie wolno stosować leku w pierwszym i drugim trymestrze ciąży. Zastosowanie leku w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, a także u kobiet planujących ciążę, może być rozważone wyłącznie za zgodą lekarza, jeśli po analizie korzyści dla matki w porównaniu z potencjalnym ryzykiem dla płodu uzna on podanie leku za absolutnie niezbędne (jedynie w krótkotrwałym stosowaniu i w najmniejszej skutecznej dawce). Ostateczną decyzję o stosowaniu leku w Twoim przypadku podejmie tylko lekarz.

Nie należy stosować leku u kobiet karmiących piersią.

Digavar, podobnie jak każdy lek, może spowodować niepożądane skutki uboczne, chociaż nie u wszystkich pacjentów stosujących ten preparat. Należy pamiętać, że korzyści wynikające z zażywania leku zazwyczaj przewyższają ewentualne szkody spowodowane działaniami niepożądanymi.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi dotyczącymi przewodu pokarmowego są: nudności, niestrawność, ból brzucha, biegunka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Mogą również wystąpić: wzdęcia, zaparcia, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (owrzodzenia), krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym smoliste stolce, krwawe wymioty) oraz owrzodzenie przewodu pokarmowego, czasem z krwawieniem i perforacją (w tym śmiertelnym, zwłaszcza u osób starszych), zaostrzenie zapalenia okrężnicy, zaostrzenie choroby Leśniowskiego-Crohna, zapalenie wątroby, uszkodzenie wątroby, zapalenie trzustki. Mogą wystąpić również: zawroty głowy, senność, parestezje, drżenia, bóle głowy, zaburzenia smaku, bezsenność, koszmary senne, depresja, zaburzenia widzenia (w tym widzenie nieostre, zamazane), szumy uszne. Inne możliwe skutki to: niewydolność serca, kołatanie serca, obrzęki, nadciśnienie, uderzenia gorąca, zapalenie naczyń, zaburzenia krwiotwórcze, w tym niedokrwistość, hamowanie szpiku kostnego, agranulocytoza, neutropenia, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna (jeśli wystąpią objawy takie jak: gorączka, ból gardła, objawy grypopodobne, powierzchowne owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej, zmęczenie, krwawienie z nosa, siniaki, wybroczyny lub plamica, konieczna jest natychmiastowa konsultacja lekarska, ponieważ mogą to być pierwsze objawy zaburzeń krwiotwórczych). Mogą wystąpić także zaburzenia czynności nerek, zatrzymywanie sodu i wody, zwiększone stężenie mocznika i kreatyniny we krwi, niewydolność nerek, zespół nerczycowy, hiperkaliemia, zwiększenie masy ciała, skurcze mięśni nóg, zmęczenie. Możliwe są reakcje alergiczne (wysypka, pokrzywka, świąd, zapalenie skóry) oraz reakcje anafilaktyczne, w tym stanowiący zagrożenie życia wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, krtani, języka, gardła, utrudniający oddychanie), skurcz oskrzeli, napady astmy, a także ciężkie reakcje skórne: martwica toksyczna rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy. Długotrwałe stosowanie aceklofenaku w dużych dawkach może zwiększać ryzyko zawału serca lub udaru. Wyjątkowo, stosowanie NLPZ podczas ospy wietrznej może prowadzić do poważnych skutków ubocznych dotyczących skóry, błon śluzowych i tkanek miękkich.