Substancją aktywną w preparacie jest doksycyklina, która jest półsyntetycznym antybiotykiem z grupy tetracyklin. Działa poprzez hamowanie syntezy białek bakteryjnych poprzez zablokowanie rybosomów, co uniemożliwia wzrost i namnażanie się komórek bakteryjnych.

Doksycyklina ma szerokie spektrum działania, ale długotrwałe stosowanie może prowadzić do selekcji szczepów opornych. Oporność bakterii na ten antybiotyk może wynikać z ograniczonej penetracji leku do wnętrza komórek lub zdolności bakterii do usuwania go z komórki. Doksycyklina jest podawana głównie doustnie, choć czasem może być podana dożylnie.

Niektóre przypadki chorobowe i inne sytuacje mogą być przeszkodą do stosowania preparatu lub sugerować konieczność zmiany dawkowania leku. W niektórych sytuacjach może okazać się niezbędne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych. Należy być ostrożnym przy stosowaniu preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub przyjmujących inne leki, które działają toksycznie na wątrobę. Zaleca się regularnie wykonywanie badań kontrolnych czynności wątroby oraz morfologii krwi.

Doksycyklina może tworzyć kompleksy z wapniem we wszystkich tkankach kości, dlatego jej stosowanie jest odradzane w okresie rozwoju zębów (np. w ciąży, okresie okołoporodowym, u dzieci poniżej 12. roku życia), z powodu ryzyka trwałego przebarwienia szkliwa, uszkodzenia zębów (hipoplazja szkliwa) lub opóźnienia rozwoju kości. Doksycyklina, podobnie jak inne tetracykliny, może powodować nadwrażliwość na światło. W czasie leczenia zaleca się unikanie ekspozycji na promieniowanie słoneczne lub UV (np. w solarium), ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji skórnych nadwrażliwości na światło, takich jak rumień, obrzęk, pęcherzyki czy łuszczenie skóry. W razie wystąpienia pierwszych objawów rumienia skóry należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Reakcje skórne nadwrażliwości wymagają przerwania stosowania preparatu.

Zastosowanie antybiotyków, w tym doksycykliny, może prowadzić do nadmiernego rozwoju szczepów bakterii i grzybów odpornych na leczenie. W przypadku pojawienia się nowych zakażeń bakteryjnych lub grzybiczych w trakcie stosowania preparatu, konieczne jest natychmiastowe skonsultowanie się z lekarzem. Może być konieczne zastosowanie dodatkowej terapii. W przypadku wystąpienia biegunki w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu, nie należy samodzielnie jej leczyć, a skonsultować się z lekarzem. Istnieje ryzyko rozwoju rzekomobłoniastego zapalenia jelit, które czasami ma ciężki, zagrażający życiu przebieg. Objawy kliniczne (takie jak wodniste stolce z krwią i śluzem, bóle brzucha, gorączka, parcie na stolec) są spowodowane przez pałeczkę Clostridium difficile, która może się namnażać w przypadku zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach. Stosowanie leków hamujących perystaltykę jelit jest w takiej sytuacji przeciwwskazane. Wymagane może być uzupełnienie elektrolitów i podjęcie odpowiedniego leczenia farmakologicznego. Przy chorobach przenoszonych drogą płciową i podejrzeniu równoczesnego zakażenia kiłą, wykonuje się stosowne badania laboratoryjne, w tym serologiczne, które powinny być wykonywane co miesiąc przez co najmniej 4 miesiące. Przy zakażeniach krętkami, przy stosowaniu preparatu może wystąpić reakcja Jarischa i Herxheimera (zwana Herx). Jest to częsta reakcja na działanie antybiotyku, która zazwyczaj ustępuje samoistnie. Objawy mogą obejmować bóle głowy, bóle mięśni, gorączkę, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie i wysypkę.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z miastenią, ogólnoustrojowym toczniem rumieniowatym lub porfirią, ponieważ stosowanie doksycykliny może nasilać objawy tych chorób. Stosowanie preparatu może wiązać się z wystąpieniem wypukłego ciemiączka u niemowląt oraz łagodnego podwyższenia ciśnienia śródczaszkowego u dzieci i dorosłych. W przypadku podejrzenia tych zaburzeń (np. zaburzenia widzenia, podwójne widzenie, zawroty głowy z nudnościami i wymiotami, szumy uszne, bóle głowy) należy skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zalecić zaprzestanie stosowania preparatu. Wymienione objawy ustępują po zaprzestaniu leczenia.

Przyjmowanie antybiotyków z grupy tetracyklin w postaci kapsułek lub tabletek może prowadzić do zapalenia lub owrzodzenia przełyku, zwłaszcza jeśli preparat jest przyjmowany tuż przed snem lub popijany niewielką ilością płynu. Zaleca się przyjmowanie preparatu doustnie w pozycji siedzącej lub stojącej oraz popijanie go dużą ilością wody.

Preparat występuje w formie kapsułek do podawania doustnego lub roztworu do wlewu dożylnego. Nie należy przekraczać zalecanej dawki, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem. Dawkowanie jest dobierane indywidualnie w zależności od wskazań medycznych. W przypadku zakażeń układu moczowego zalecana jest dawka 100mg doksycykliny 2 razy dziennie przez okres 7-10 dni. Dla chorych z boreliozą zaleca się przyjmowanie 100mg doksycykliny 2 razy dziennie przez 14-28 dni. W przypadku ciężkich zakażeń dawkę można zwiększyć do 200mg na dobę.

Specjalne grupy pacjentów, takie jak osoby starsze, nie muszą zmieniać dawkowania. Należy jednak zachować ostrożność i przestrzegać zaleceń dotyczących przyjmowania leku. W przypadku niewydolności wątroby należy regulowanie kontrolować czynności tego narządu. Preparat w postaci kapsułek doustnych należy połykać z wodą, najlepiej podczas posiłku, aby uniknąć działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. W przypadku leczenia dożylnej zaleca się kontynuację leczenia w formie doustnej po uzyskaniu poprawy stanu zdrowia. Doksycyklina należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza, a czas trwania leczenia będzie zależał od rodzaju infekcji.

Informuj lekarza o wszystkich zażywanych lekach, także tych dostępnych bez recepty. Preparaty neutralizujące kwas żołądkowy zawierające glin, wapń lub magnez, oraz preparaty z żelazem, cynkiem, bizmutem, cholestyraminą, lub wapniem (mleko, przetwory mleczne, soki owocowe) mogą zmniejszać wchłanianie doksycykliny. Należy zachować co najmniej 2-godzinny odstęp między tymi preparatami a doksycykliną.

Doksycyklina może mieć interakcje z innymi antybiotykami bakteriobójczymi, co może zmniejszyć ich skuteczność. Dlatego nie należy ich stosować jednocześnie. Lek może wpłynąć na skuteczność leków przeciwzakrzepowych, dlatego należy regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi i dostosować dawkę leków przeciwzakrzepowych. Doksycyklina może mieć wpływ na leki przeciwcukrzycowe, należy monitorować stężenie glukozy we krwi i dostosować dawkowanie leków, jeśli konieczne.

Podczas stosowania doksycykliny nie należy stosować znieczulenia ogólnego z metoksyfluranem, ze względu na ryzyko uszkodzenia nerek. Doksycyklina może nasilać toksyczność cyklosporyny i metotreksatu. Mogą wystąpić interakcje między doksycyk

Doxycyclinum TZF może wywoływać działania niepożądane, ale oczekiwane korzyści ze stosowania tego leku zazwyczaj przewyższają ewentualne szkody. Możliwe skutki uboczne to m.in. zmiany w przewodzie pokarmowym, bóle głowy, zawroty, wysypki skórne i reakcje alergiczne.

W razie wystąpienia jakichkolwiek powyższych objawów należy skonsultować się z lekarzem. Należy także pamiętać, że w przypadku podania dożylnego preparatu możliwe są bóle i podrażnienie w miejscu wkłucia.