Składnikiem aktywnym preparatu jest famotydyna. Jest to substancja, która blokuje receptory histaminowe typu 2 w błonie śluzowej żołądka, co prowadzi do zmniejszenia wydzielania kwasu solnego. Dzięki temu kwasowość soku żołądkowego jest zmniejszona. Famotydyna hamuje zarówno podstawowe, jak i poposiłkowe wydzielanie kwasu solnego.

Famotydyna szybko się wchłania z przewodu pokarmowego, a stężenie maksymalne osiąga się po 1-3 godzinach po podaniu leku. Pokarm nie ma istotnego wpływu na wchłanianie famotydyny. Działanie leku utrzymuje się przez 10-12 godzin. Jest wydalana głównie przez nerki w postaci niezmienionej, a tylko w niewielkim stopniu w postaci metabolitów.

Preparat jest zalecany do terapii lub profilaktyki poniższych schorzeń:

• choroba owrzodzenia dwunastnicy

• unikanie nawrotów choroby owrzodzenia dwunastnicy po wyleczeniu aktywnej postaci

• schorzenia związane z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego (zespołu Zollingera i Ellisona)

• choroba owrzodzenia żołądka

• choroba refluksowa przełyku

• zapobieganie nawrotom choroby refluksowej przełyku oraz wystąpieniu nadżerek lub owrzodzeń w przebiegu choroby refluksowej przełyku.

Niestety, choć mogą istnieć wskazania do używania produktu, nie zawsze jest możliwe jego zastosowanie. Nie wolno stosować produktu, jeśli wykazujesz uczulenie (nadwrażliwość) na dowolny składnik preparatu lub inne leki blokujące receptory histaminowe typu 2 (receptory H2).

Niektóre schorzenia oraz inne okoliczności mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawki leku. W niektórych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Przed rozpoczęciem leczenia chorych na chorobę wrzodową należy wykluczyć obecność nowotworu. Stosowanie leku może maskować objawy raka żołądka i opóźniać prawidłowe rozpoznanie.

Famotydyna jest wydalana głównie przez nerki, dlatego u osób z zaburzeniami czynności nerek może być konieczne dostosowanie dawki.

Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci.

Przy długotrwałym stosowaniu leku zaleca się monitorowanie funkcji wątroby oraz morfologii krwi.

U pacjentów z chorobą wrzodową po złagodzeniu objawów nie należy naglą przerywać stosowania leku.

Informacje dodatkowe dotyczące innych składników leku:

• lek zawiera czerwień koszenilową, która może wywoływać reakcje alergiczne.

Czy lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów?

Osoby kierujące pojazdami mechanicznymi powinny zachować szczególną ostrożność, ponieważ lek może powodować działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, które mogą wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. W przypadku wystąpienia takich działań niepożądanych, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń/maszyn.

Produkt występuje w postaci tabletek powlekanych przeznaczonych do zażywania doustnego. Należy przestrzegać zalecanych dawek, aby uniknąć negatywnych skutków dla zdrowia. W przypadku wątpliwości dotyczących stosowania preparatu, zaleca się konsultację z lekarzem.

Dla dorosłych:

Choroba wrzodowa dwunastnicy lub żołądka: 40 mg przed snem przez 4–8 tygodni (zazwyczaj przez 4 tygodnie).

Zapobieganie nawrotom choroby wrzodowej dwunastnicy: 20 mg bezpośrednio przed snem.

Problemy ze zbyt mocnym wydzielaniem kwasu solnego (zespół Zollingera i Ellisona): początkowo 20 mg co 6 godzin, ale lekarz dostosuje dawkowanie w zależności od pacjenta i reakcji na leczenie.

Refluks żołądkowo-przełykowy: 20 mg 2 razy na dobę przez 6–12 tygodni; w przypadku nadżerek lub owrzodzeń przełyku: najczęściej 40 mg 2 razy na dobę przez 6–12 tygodni.

Preferowana profilaktyka nawrotów refluksu żołądkowo-przełykowego oraz zdaniem nadżerek lub owrzodzeń przełyku w przebiegu tej choroby: 20 mg 2 razy na dobę.

Specjalisticzne przypadki pacjentów:

Pacjenci z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek, powinni zmniejszyć dawkę o połowę lub wydłużyć odstęp między dawkami (do 36–48 godzin).

Osoby w podeszłym wieku nie wymagają dostosowania dawkowania.

Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci.

Metoda przyjmowania leku:

Tabletki należy połykać w całości z niewielką ilością wody. Można zażywać niezależnie od spożywanych posiłków.

W trakcie ciąży zaleca się skonsultowanie się z lekarzem przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku.

Należy jasno omówić z lekarzem potencjalne zagrożenia i korzyści związane z zażyciem leku w okresie ciąży lub karmienia piersią. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, pamiętaj o poinformowaniu lekarza o swoim stanie.

Nie zaleca się stosowania leków w trakcie ciąży. Wyjątkiem może być sytuacja, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne i korzyści przewyższają ewentualne ryzyko. Ostateczną decyzję powinien podjąć jedynie lekarz, analizując Twoją sytuację indywidualnie.

Nie zaleca się również stosowania leków w trakcie karmienia piersią.

Powiadom lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, również tych, które są dostępne bez recepty.

Famotydyna nie ma wpływu na leki metabolizowane przez cytochrom P450, takie jak: warfaryna, teofilina, fenytoina, diazepam, propranolol, aminofenazon lub fenazon.

Famotydyna może zmniejszać wchłanianie ketokonazolu, itrakonazolu, atazanawiru i innych leków, których wchłanianie zależy od kwasowości soku żołądkowego. Ketokonazol należy przyjmować nie później, niż 2 godziny przed przyjęciem famotydyny.

Leki zobojętniające kwas solny w soku żołądkowym mogą zmniejszać wchłanianie famotydyny. Famotydynę należy przyjmować 1–2 godziny przed podaniem leków zobojętniających sok żołądkowy.

Należy unikać jednoczesnego przyjmowania famotydyny i probenecydu.

Należy unikać przyjmowania sukralfatu w ciągu 2 godzin po przyjęciu famotydyny.

Węglan wapnia może być nieskuteczny jako środek wiążący fosforany u chorych poddawanych hemodializie, jeśli jest podawany jednocześnie z famotydyną.

Pokarm może w niewielkim stopniu zmniejszyć dostępność biologiczną famotydyny, co nie ma znaczenia klinicznego.

Jak każdy lek, także Famogast może spowodować reakcje niepożądane, choć nie u każdego pacjenta korzystającego z tego preparatu. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści z przyjmowania leku z reguły przewyższają szkodliwe skutki pojawienia się działań niepożądanych.

Często lub niezbyt często: bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia smaku, brak apetytu, zaparcia, biegunki, suchość w jamie ustnej, nudności, wymioty, wzdęcia, dyskomfort w brzuchu, uczucie zmęczenia, wysypka, swędzenie i pokrzywka.

Bardzo rzadko: zaburzenia krwi, takie jak zmniejszenie liczby leukocytów (leukopenia), małopłytkowość, agranulocytoza (zmniejszenie liczby granulocytów we krwi), neutropenia, reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny), przemijające stany splątania, depresja, stany lękowe, pobudzenie, omamy, zmniejszenie libido, bezsenność, drgawki, napady padaczkowe typu grand mal (szczególnie u pacjentów z zaburzeniami nerek), parestezje, senność, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), blok przedsionkowo-komorowy (po podaniu dożylnym leku), wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (szczególnie u pacjentów z zaburzeniami nerek), śródmiąższowe zapalenie płuc (czasami prowadzące do zgonu), przemijające zmiany aktywności enzymów wątroby, zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, nadmierne wypadanie włosów, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, bóle mięśni i stawów, impotencja, ginekomastia, ucisk w klatce piersiowej.