- Co zawiera i jak działa Finlepsin 200 retard - tabletki o przedłużonym uwalnianiu?
- Kiedy stosować Finlepsin 200 retard - tabletki o przedłużonym uwalnianiu?
- Kiedy nie stosować preparatu Finlepsin 200 retard - tabletki o przedłużonym uwalnianiu?
- Dawkowanie preparatu Finlepsin 200 retard - tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Co zawiera i jak działa Finlepsin 200 retard - tabletki o przedłużonym uwalnianiu?
Kiedy stosować Finlepsin 200 retard - tabletki o przedłużonym uwalnianiu?
• padaczka: ataki częściowe proste i złożone; ataki uogólnione toniczno-kloniczne (szczególnie wtórnie uogólnione), występujące w czasie snu oraz ataki o różnych formach;
• idiopatyczny nerwoból nerwu trójdzielnego;
• idiopatyczny nerwoból nerwu językowo-gardłowego;
• ból w przebiegu neuropatii cukrzycowej;
• nerwoból nerwu trójdzielnego w przebiegu stwardnienia rozsianego;
• profilaktyka zaburzeń afektywnych dwubiegunowych u pacjentów niereagujących na leczenie litem;
• zapobieganie napadom drgawkowym w alkoholowym zespole abstynencyjnym w warunkach szpitalnych.
UWAGA:
W przypadku zmiany z postaci farmaceutycznej o natychmiastowym uwalnianiu na tabletki o przedłużonym uwalnianiu, Finlepsin 200 (400) retard, należy się upewnić, że odpowiednie stężenia karbamazepiny są uzyskiwane w osoczu.
Kiedy nie stosować preparatu Finlepsin 200 retard - tabletki o przedłużonym uwalnianiu?
Osoby o nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu lub leki o podobnej strukturze chemicznej (np. leki trójpierścieniowe przeciwdepresyjne), z zaburzeniami czynności szpiku kostnego lub supresją szpiku w wywiadzie, blokiem przedsionkowo-komorowym, ostrą porfirią przerywaną oraz osobami stosującymi równolegle worykonazol, inhibitorów MAO lub stosującymi je w ciągu ostatnich 14 dni, powinny powstrzymać się od stosowania preparatu.
Dawkowanie preparatu Finlepsin 200 retard - tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Podawaj lek doustnie, podczas posiłków lub po nich. Tabletki można dzielić. Dawki należy dostosować indywidualnie, bazując na stężeniu leku we krwi (terapeutyczne stężenie wynosi 4-12 µg/ml). Maksymalna dawka dobowa wynosi 1600 mg. U niektórych pacjentów z poważnymi schorzeniami układu krążenia, zaburzeniami nerek lub wątroby, oraz u osób starszych, stosowanie mniejszych dawek może być wystarczające.